foute argumenten

[memento]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door Majorca

Oorspronkelijk gepost door Pim
Adrianus,

Ik vraag me af of we hier uit gaan komen, maar nog 1 vraag.

Was de geestelijk bekommerde Nicodemus wedergeboren toen hij met zijn Farizeïsme aan zijn eind was gekomen en de Heere Jezus opzocht midden in de nacht?

|Op deze vraag zal ik je een duidelijk antwoord geven uit het boek van ds. B. van der Heiden (p. 16):

Wanneer is het zaligmakende werk in het leven van Nicodemus begonnen? Of moest de wedergeboorte nog plaatsvinden? Ach, laat die vraag maar liggen. Calvijn is er in zijn commentaar niet onduidelijk over: "En toch openbaart hij een beginsel van godzaligheid, omdat hij, horende dat er een profeet Gods verschenen was, de leer, die van de hemel gebracht werd, niet verwerpt noch veronachzaamt, maar door een zekere begeerte daarnaar wordt aangegrepen, welke begeerte alleen uit vreze en eerbied voor God geboren was".

Voor deze verklaring is evenzeer wat te zeggen.

Het grote probleem met de gereformeerde gezindte is dat velen de bekering pas willen laten beginnen bij het kennen van Christus ipv het kennen van God. Ik zou willen zeggen: alle begeertes die uitdrijven tot God zijn uit God. Het ontkennen daarvan is m.i. duidelijk niet 'Calvinistisch'.

De term bekommerden is er dan alleen maar gekomen omdat men die 'Godzoekers' een naam wou geven. Daar zij Christus nog niet bewust als HUN zaligmaker kenden, en daarmee voor hun gevoel nog een open schuld hadden, werden zij bekommerden genoemd. Het gaat niet om de term, het gaat om de inhoud. Mensen, die door Goddelijk ingeven, opzoek gaan naar God. Een onrustig hart, op zoek naar rust in God

[Aangepast op 11/8/2004 door memento]

[jacob]

Kan wel waar zijn, maar het kennen van God is dan nog niet onderscheidbaar. Het is een puur theologische theoretische discussie.

Ik vind het best dat er dan mensen in het hokje bekommert worden geplaatst. Maar zodra mensen als bekommerde worden aangesproken in de preek dan denk ik dat we op een heel verkeerde weg zijn.

De bijbel geeft mij geen reden om aan te nemen dat er 3 soorten mensen zijn. Een ieder onderzoeke zichzelve.

verder memento vind ik het gevaarlijk wat je nu doet. Wat is precies het kennen van God dan. De heidenen sneden zich ook met messen. De moslim zeggen ook dat ze fout zijn. Wat is het verschil dan nog eigenlijk. vervolg vraag hieruit is. Waar bestaat dat kennen van God dan precies uit?



[Aangepast op 11/8/04 door jacob]

[elbert]

Oorspronkelijk gepost door Majorca

Oorspronkelijk gepost door anemoon
o jongens, daar gaan we weer:

bunyan
ds. Meeuse
prof. G. Wisse
ds. A Hoogerland

staat er, voor zover je weet, misschien ook nog iets over in de bijbel?

Ja beste anemoon. Ten eerste heb ik de geschiedenis van Nicodemus genoemd (misschien lees je alleen maar wat in je eigen koker past?)
Maar over allerlei bijbelteksten kun je verschillend denken en dan blijf je steggelen. Of had je dat nog niet begrepen van de discussies op dit forum?
Laat ik het eens heel simpel stellen:
je kunt 5 verklaringen van een tekst tegenkomen. De eerste van ds. Hoogerland, de tweede van ds. Meeuse, de derde van ds. Carel ter Linden, de vierde van Maarten 't Hart en de vijfde van een zekere anemoon. Als ik dan moet kiezen, kies ik voor de uitleg van ds. Meeuse en ds. Hoogerland! Niet uit vooroordeel, maar omdat nauwgezet bijbelonderzoek mij leert, dat dezen zich het meest in het spoor van Schrift met Schrift vergelijken begeven, en ook het meest in de lijn van de kerkgeschiedenis, waar tenslotte God in gewerkt heeft! Wat jij eigenlijk beweert, en ik heb je er vaker op aan gesproken maar dan reageer je wijselijk niet, is dat we al onze godzalige voorgangers als ballast moeten beschouwen, omdat we zeker zelf zo verlicht zijn? Waarom zijn er dan zoveel verschillende meningen eigenlijk? Kun je me dat uitleggen? Weet je wat er in de bijbel staat? Ik hoop dat je dat dan ook weleens aan wilt nemen, en in praktijk brengen:

Hebreen 13:7 Gedenkt uwer voorgangeren, die u het Woord Gods gesproken hebben; en volgt hun geloof na, aanschouwende de uitkomst hunner wandeling.

Jeremia 6:16 Zo zegt de HEERE: Staat op de wegen, en ziet toe, en vraagt naar de oude paden, waar toch de goede weg zij, en wandelt daarin; zo zult gij rust vinden voor uw ziel; maar zij zeggen: Wij zullen daarin niet wandelen.

Laten we de goede volgorde aanhouden: eerst de Schrift, daarna de belijdenis, daarna de oudvaders/verklaarders. Niet andersom beginnen of over de Schrift heen naar de oudvaders springen. Zie bijv. ook het topic Hoe komen toch al die verschillen?

[memento]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door jacob Wat is het verschil dan nog eigenlijk. vervolg vraag hieruit is. Waar bestaat dat kennen van God dan precies uit?

In dit verband kan ik je het stukje van Myseras van harte aanbevelen. geldt ook voor de vervolghoofdstukken van zijn boek.

Hele boek van Myseras is aan te bevelen. http://www.iclnet.org/pub/resources/tex ... as-ov.html

[jacob]

Oorspronkelijk gepost door Adrianus

Oorspronkelijk gepost door jacob Wat is het verschil dan nog eigenlijk. vervolg vraag hieruit is. Waar bestaat dat kennen van God dan precies uit?

In dit verband kan ik je het stukje van Myseras van harte aanbevelen. geldt ook voor de vervolghoofdstukken van zijn boek.

Ik ben nou met wat anders bezig (dank voor deze argumentatie )

dat kan je toch wel in een paar zinnen samenvatten?

groeten

Jacob

[Aangepast op 11/8/04 door jacob]

[Refojongere]

Iemand van wie de ogen geopend zijn, gelooft, hij gelooft wat een onbekeerde niet werkelijk geloofd, namelijk dat hij een verloren zondaar is, die nochtans om God verlegen is. Zo wordt als vrucht van de vereniging met Christus in de levendmaking ‘die God zonder ons in ons werkt’ het geloof beoefend. Geen geloof direct in de verlossing die in Christus in, daar werkt de Heere op aan, zie het citaat van Comrie. Verder is het beslist onjuist om het daadwerkelijk geloven als grond van zalig wordne aan te merken,. Het is slechts een vrucht van de vereniging met Christus. Lees ook eens het heldere stuk dat Ds Moerkerken hierover een aantal maanden geleden in het RD heeft geschreven.

Om met het laatste te beginnen, ik kan een eind met ds. Moerkerken meekomen, maar niet hierin, dat hij het ware geloof reeds stelt in het geloven dat je verloren bent in jezelf. Nee, het ware geloof is met de Catechismus: Niet alleen anderen, maar ook voor mij is de vergeving der zonden. Een vast vertrouwen, waarin? In de vergeving, in de verlossing, in de goedwillendheid van onze Zaligmaker! Een geloof wat enkel bestaat uit het jezelf schuldig kennen en hartelijk amen zeggen op het vonnis der wet (wat inderdaad onlosmakelijk met het ware geloof verbonden is!), mist het meest wezenlijke, namelijk: Het geloof in de Zoon Gods! Hij is het die redt.
Verder wordt het 'geloven' altijd (als het op zaligmakende wijze is) op Christus betrokken een geloof wat zich niet op Christus richt, is geen geloof. En je moet overtuiging van zonde en schuld, oordeel en gerechtigheid niet verwarren met zaligmakend geloof, want die overtuigingen zijn er om ons te brengen tot het geloof in de opgestane Heere en Heiland, waar of niet? De ellendekennis is het middel om tot het geloof te leiden, het geloof is het middel om Christus aan te nemen, Christus is vervolgens de Weg tot God Drie-enig, tot de zaligheid. De verheerlijking van God is het einddoel.

quote: Dit blijkt ook zeer duidelijk uit Johannes 1:12: "Maar zovelen Hem aangenomen hebben, dien heeft Hij macht gegeven kinderen Gods te worden, namelijk die in Zijn Naam geloven;"

a. In dit vers wordt gesproken over een actief geloof.
b. In dit vers wordt aangetoond dat alleen zij die de Heere Jezus door een actief geloof hebben aangenomen, kinderen Gods zijn.

Ja, maar dat doet aan het voorgaande niets af. Hier wordt de inderdaad de nadruk gelegd op de daad van de mens, maar lees ook het dertiende vers en de kanttekeningen er eens bij? “Dat is, die door den Geest en het Woord Gods wedergeboren en vernieuwd zijn.â€