Uitgaan, wie wat en waar??

Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door Mara »

vlinder schreef:
Mara schreef: niet dagelijks. :)
Dat is niet evidence based. Sommige wetenschappelijke onderzoeken zeggen dat elke dag een wijntje goed is voor je bloedvaten.... :)
He gelukkig :)
Ik kreeg zelfs het advies van de h.a., vanwege mijn hypertensie.
Bij licht tot matig alcoholgebruik, zakt hij. En... dat klopt :super
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

vlinder schreef: Dat komt dan verkeerd bij je over, want dat zeg ik nergens. Ik reageerde op de post van Mara, die een conclusie trekt die niet getrokken kan worden uit het stukje van memento. Je kunt alleen in liefde waarschuwen. Wat ze met de waarschuwing doen, is de verantwoording van zoon/dochter, die op dat moment oud genoeg is om na te kunnen denken. (Althans dat hoop je wel eens).
Toch denk ik dat mooie dingen van iets benadrukken beter werkt dan altijd een vinger omhoog. Als iemand mij de leuke dingen opnoemt van iets, trekt dat meer. Als je bijvoorbeeld benoemd dat een leven bij de Heere, geen streng of moeilijk leven is waarin je niks meer mag, maar dat het juist fijn is, ketst dat m.i. veel jongeren vaak af. Waarom? Er komt geen concreet voorbeeld wát dan zo mooi is. En het negatieve blijft hangen. Als je benoemd, dat je nooit meer op jezelf hoeft te vertrouwen, alles van Hem mag verwachten, ook als je het steeds weer verkeerd doet, dat je van alles in het leven (ook de moeilijke) weet dat het uit Zijn Vaderlijke hand komt, en dat het daarom te dragen is, als je benoemd dat je zo heerlijk verzekerd mag zijn van je eeuwige staat en de wetenschap dat je schuld is vergeven bij God, dan kan dat m.i. jaloerser maken, dan zeggen dat het geen zwaar leven is.
Maar dat geldt met veel mensen: ze benadrukken het negatieve, zonder het concrete positieve te benoemen.
Maar als kort antwoord op je vraag: nee, je kunt waarschuwen, dat zie je ook in de Bijbel, maar als kinderen een andere weg gaan is dat heel pijnlijk en moeilijk om te zien. Je hebt ze niet altijd in de hand. Bidden en hopen dat het verstand met de jaren zal komen en dat God ze wel vast wil houden! En heel misschien wil God ze wel gebruiken in een omgeving met vrienden.....denk aan het slavinnetje van Naäman....
Een leven met de Heere ketst veel jongeren vaak af, omdat het negatief benoemd zou worden?
Een waarschuwing zou negatief over kunnen komen?

Wij hadden een godvrezende opa, hij was altijd met de Bijbel bezig, droeg om het zo te zeggen het lampje op zijn rug.
Alleen was "het" niet voor hem, wat leefde hij vaak in het donker.
Zijn gebeden voor ons waren hartelijk gemeend, je voelde dat dat vanuit zijn binnenste van zijn hart opborrelde.
Toen wij jong waren, voelde je al, dat die man iets bezat wat wij misten.
In onze puberjaren, waarin we ons gingen verzetten tegen al die vrome praatjes, wetjes, regeltjes enz, bleef 1 ding ons bij, de oprechte tere vreze Gods van mijn opa.
We durfden niet onze broek naar opa aan te trekken, niet dat hij er wat van zei, maar we wisten dat het hem verdriet deed.
We wisten heel goed dat we niet over strandtentjes of iets dergelijks moesten praten, dat voelden we wel aan.
Naar vuurwerk kijken? Opa's waarschuwing dat als de Heere met eerbied gezegd 1 keer terug zou knallen, het voor eeuwig te laat zou zijn, voelde je aan dat het ernst was.
Zo waren er een heleboel dingen, die je innerlijk aanvoelde dat je zo eigenlijk niet kon leven.
Hij werd vijandig behandeld door medechristenen, waarom?
Omdat hij haarscherp aan gaf, waar de zonde op de loer lag.
Hij moest niks hebben van naamchristenen, mensen die hun geloof altijd op zak hebben.
Dan zei hij, het zit een voet te hoog, het moet geen verstands of gevoelszaak zijn maar een tere hartezaak!
Godsdienst is er genoeg, maar oprecht en waar geloof?
Dat geeft een nauw verbonden leven, dan kan er echt niet veel meer mee door.
Waarom? Omdat we voelen dat het stukje grond waarop wij mogen staan, enkel genade is.

Wat schopten we tegen de godsdienst aan, tegen in onze ogen vrome farizeers die het allemaal wel wisten te vertellen, maar er niet van harte uit leefden. Inderdaad, luister maar eens wat er op een gemiddelde verjaardag of bruiloft ter sprake komt.
Gaan we er in mee, of durven we onze nek uit te steken en er tegenin te gaan, omdat het ons echt smart?
Juist dat maakte dat wij als jeugd een afkeer kregen om naar de kerk te gaan!!
Dat kon hij begrijpen, het smartte hem dat er vele christenen zijn, die geen levende brief zijn voor anderen.
We hebben geprobeerd de vrome godsdienst uit ons hoofd en hart te bannen, maar juist dat levende voorbeeld gebruikte de Heere om ons te weerhouden van vele zonden.
We konden niet breken met de kerk, hij leefde ons voor dat ons eigen verdorven hart ook alle zonden bevat die we bij Gods kinderen ook zagen.
Alleen met dat verschil, over elke zonde die werd bedreven, weende hij bitterlijk!
Veel van zijn waarschuwingen klinken nog na, ook al is opa jaren geleden van ons weggenomen.
Wij zagen zijn leven niet als negatief, wel als oprecht, wat ons zeker later tot een aansporing was om te mogen pleiten op Gods genade!
Gebruikersavatar
Orchidee
Berichten: 10424
Lid geworden op: 30 dec 2009, 15:06
Locatie: Naast de buren

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door Orchidee »

vlinder schreef:
Mara schreef: niet dagelijks. :)
Dat is niet evidence based. Sommige wetenschappelijke onderzoeken zeggen dat elke dag een wijntje goed is voor je bloedvaten.... :)
Lijkt me heerlijk en gezellig, maar ik lust het niet :deg
Stil mijn ziel wees stil, en wees niet bang voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is erbij, in je beproevingen en zorgen!
Gebruikersavatar
vlinder
Berichten: 5474
Lid geworden op: 22 nov 2004, 18:19

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door vlinder »

oesterschelpje schreef:
vlinder schreef: Dat komt dan verkeerd bij je over, want dat zeg ik nergens. Ik reageerde op de post van Mara, die een conclusie trekt die niet getrokken kan worden uit het stukje van memento. Je kunt alleen in liefde waarschuwen. Wat ze met de waarschuwing doen, is de verantwoording van zoon/dochter, die op dat moment oud genoeg is om na te kunnen denken. (Althans dat hoop je wel eens).
Toch denk ik dat mooie dingen van iets benadrukken beter werkt dan altijd een vinger omhoog. Als iemand mij de leuke dingen opnoemt van iets, trekt dat meer. Als je bijvoorbeeld benoemd dat een leven bij de Heere, geen streng of moeilijk leven is waarin je niks meer mag, maar dat het juist fijn is, ketst dat m.i. veel jongeren vaak af. Waarom? Er komt geen concreet voorbeeld wát dan zo mooi is. En het negatieve blijft hangen. Als je benoemd, dat je nooit meer op jezelf hoeft te vertrouwen, alles van Hem mag verwachten, ook als je het steeds weer verkeerd doet, dat je van alles in het leven (ook de moeilijke) weet dat het uit Zijn Vaderlijke hand komt, en dat het daarom te dragen is, als je benoemd dat je zo heerlijk verzekerd mag zijn van je eeuwige staat en de wetenschap dat je schuld is vergeven bij God, dan kan dat m.i. jaloerser maken, dan zeggen dat het geen zwaar leven is.
Maar dat geldt met veel mensen: ze benadrukken het negatieve, zonder het concrete positieve te benoemen.
Maar als kort antwoord op je vraag: nee, je kunt waarschuwen, dat zie je ook in de Bijbel, maar als kinderen een andere weg gaan is dat heel pijnlijk en moeilijk om te zien. Je hebt ze niet altijd in de hand. Bidden en hopen dat het verstand met de jaren zal komen en dat God ze wel vast wil houden! En heel misschien wil God ze wel gebruiken in een omgeving met vrienden.....denk aan het slavinnetje van Naäman....
Een leven met de Heere ketst veel jongeren vaak af, omdat het negatief benoemd zou worden?
Een waarschuwing zou negatief over kunnen komen?

Wij hadden een godvrezende opa, hij was altijd met de Bijbel bezig, droeg om het zo te zeggen het lampje op zijn rug.
Alleen was "het" niet voor hem, wat leefde hij vaak in het donker.
Zijn gebeden voor ons waren hartelijk gemeend, je voelde dat dat vanuit zijn binnenste van zijn hart opborrelde.
Toen wij jong waren, voelde je al, dat die man iets bezat wat wij misten.
In onze puberjaren, waarin we ons gingen verzetten tegen al die vrome praatjes, wetjes, regeltjes enz, bleef 1 ding ons bij, de oprechte tere vreze Gods van mijn opa.
We durfden niet onze broek naar opa aan te trekken, niet dat hij er wat van zei, maar we wisten dat het hem verdriet deed.
We wisten heel goed dat we niet over strandtentjes of iets dergelijks moesten praten, dat voelden we wel aan.
Naar vuurwerk kijken? Opa's waarschuwing dat als de Heere met eerbied gezegd 1 keer terug zou knallen, het voor eeuwig te laat zou zijn, voelde je aan dat het ernst was.
Zo waren er een heleboel dingen, die je innerlijk aanvoelde dat je zo eigenlijk niet kon leven.
Hij werd vijandig behandeld door medechristenen, waarom?
Omdat hij haarscherp aan gaf, waar de zonde op de loer lag.
Hij moest niks hebben van naamchristenen, mensen die hun geloof altijd op zak hebben.
Dan zei hij, het zit een voet te hoog, het moet geen verstands of gevoelszaak zijn maar een tere hartezaak!
Godsdienst is er genoeg, maar oprecht en waar geloof?
Dat geeft een nauw verbonden leven, dan kan er echt niet veel meer mee door.
Waarom? Omdat we voelen dat het stukje grond waarop wij mogen staan, enkel genade is.

Wat schopten we tegen de godsdienst aan, tegen in onze ogen vrome farizeers die het allemaal wel wisten te vertellen, maar er niet van harte uit leefden. Inderdaad, luister maar eens wat er op een gemiddelde verjaardag of bruiloft ter sprake komt.
Gaan we er in mee, of durven we onze nek uit te steken en er tegenin te gaan, omdat het ons echt smart?
Juist dat maakte dat wij als jeugd een afkeer kregen om naar de kerk te gaan!!
Dat kon hij begrijpen, het smartte hem dat er vele christenen zijn, die geen levende brief zijn voor anderen.
We hebben geprobeerd de vrome godsdienst uit ons hoofd en hart te bannen, maar juist dat levende voorbeeld gebruikte de Heere om ons te weerhouden van vele zonden.
We konden niet breken met de kerk, hij leefde ons voor dat ons eigen verdorven hart ook alle zonden bevat die we bij Gods kinderen ook zagen.
Alleen met dat verschil, over elke zonde die werd bedreven, weende hij bitterlijk!
Veel van zijn waarschuwingen klinken nog na, ook al is opa jaren geleden van ons weggenomen.
Wij zagen zijn leven niet als negatief, wel als oprecht, wat ons zeker later tot een aansporing was om te mogen pleiten op Gods genade!
Citeer eens even niet 2 zinnen, maar ga eens in op mijn hele post. Tuurlijk zie je het voor een ander niet negatief, maar jongeren voor zichzelf zien vaak een groot gat tussen een "normaal leven met vrienden" of een "leven met de Heere waar het lijkt of er niets meer mag". In dat opzicht bedoelde ik: horen jongeren naast waarschuwingen ook hoe heerlijk dat leven is? Hebben ze iets om jaloers op te zijn?

Enne....verhalen over een opa/vader e.d. doen mij niet zoveel. Net als die dominees met hun verhalen. Dat staat niet in de Bijbel, dus hoeft van mij ook niet op de kansel. Een keer kan goed zijn, maar geen 3,4 verhalen in een preek. Het is wel vaak opvallend stil...
Maar ik kan het niet doen met verhalen van anderen, dus daarom zegt het mij nooit zoveel. Ik wil best wat verhalen over mijn familie vertellen hoor.... :hum
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

Verhalen doen mij ook niet zo veel.
Net zo min als vertellen hoe positief een leven met de Heere wel niet is.
Wat mijn essentie met mijn posting is, om dat duidelijk te maken!

De jeugd schopt tegen hoegenaamde godsdienst, ik kan ook tegen mijn kinderen vertellen hoe goed God wel niet is.
Maar zij voelen haarscherp aan, wat er oprecht is en wat niet.
Als ik vervolgens een minuut later iemand een sneer geef, of iets zeg over een ander, leef ik niet oprecht!!
Gods kinderen zijn een leesbare brief, elke zonden zal worden beweend!

Ik kan ook veel meer verhalen aanhalen over kinderen Gods, met een teer leven.
Maar wat zag ik, tranen en bewenen van zonden, soms jubelzangen!
Dan leefden ze op de toppen, maar het was zo genoten en zo weer toegesloten!
Dat blijf je meer bij, als al die farizeese godsdienst!
Wie het vatte kan, vatte het!
albion
Berichten: 7514
Lid geworden op: 27 dec 2007, 18:23
Locatie: ergens in nederland

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door albion »

vlinder schreef:
oesterschelpje schreef:
vlinder schreef: Dat komt dan verkeerd bij je over, want dat zeg ik nergens. Ik reageerde op de post van Mara, die een conclusie trekt die niet getrokken kan worden uit het stukje van memento. Je kunt alleen in liefde waarschuwen. Wat ze met de waarschuwing doen, is de verantwoording van zoon/dochter, die op dat moment oud genoeg is om na te kunnen denken. (Althans dat hoop je wel eens).
Toch denk ik dat mooie dingen van iets benadrukken beter werkt dan altijd een vinger omhoog. Als iemand mij de leuke dingen opnoemt van iets, trekt dat meer. Als je bijvoorbeeld benoemd dat een leven bij de Heere, geen streng of moeilijk leven is waarin je niks meer mag, maar dat het juist fijn is, ketst dat m.i. veel jongeren vaak af. Waarom? Er komt geen concreet voorbeeld wát dan zo mooi is. En het negatieve blijft hangen. Als je benoemd, dat je nooit meer op jezelf hoeft te vertrouwen, alles van Hem mag verwachten, ook als je het steeds weer verkeerd doet, dat je van alles in het leven (ook de moeilijke) weet dat het uit Zijn Vaderlijke hand komt, en dat het daarom te dragen is, als je benoemd dat je zo heerlijk verzekerd mag zijn van je eeuwige staat en de wetenschap dat je schuld is vergeven bij God, dan kan dat m.i. jaloerser maken, dan zeggen dat het geen zwaar leven is.
Maar dat geldt met veel mensen: ze benadrukken het negatieve, zonder het concrete positieve te benoemen.
Maar als kort antwoord op je vraag: nee, je kunt waarschuwen, dat zie je ook in de Bijbel, maar als kinderen een andere weg gaan is dat heel pijnlijk en moeilijk om te zien. Je hebt ze niet altijd in de hand. Bidden en hopen dat het verstand met de jaren zal komen en dat God ze wel vast wil houden! En heel misschien wil God ze wel gebruiken in een omgeving met vrienden.....denk aan het slavinnetje van Naäman....
Een leven met de Heere ketst veel jongeren vaak af, omdat het negatief benoemd zou worden?
Een waarschuwing zou negatief over kunnen komen?

Wij hadden een godvrezende opa, hij was altijd met de Bijbel bezig, droeg om het zo te zeggen het lampje op zijn rug.
Alleen was "het" niet voor hem, wat leefde hij vaak in het donker.
Zijn gebeden voor ons waren hartelijk gemeend, je voelde dat dat vanuit zijn binnenste van zijn hart opborrelde.
Toen wij jong waren, voelde je al, dat die man iets bezat wat wij misten.
In onze puberjaren, waarin we ons gingen verzetten tegen al die vrome praatjes, wetjes, regeltjes enz, bleef 1 ding ons bij, de oprechte tere vreze Gods van mijn opa.
We durfden niet onze broek naar opa aan te trekken, niet dat hij er wat van zei, maar we wisten dat het hem verdriet deed.
We wisten heel goed dat we niet over strandtentjes of iets dergelijks moesten praten, dat voelden we wel aan.
Naar vuurwerk kijken? Opa's waarschuwing dat als de Heere met eerbied gezegd 1 keer terug zou knallen, het voor eeuwig te laat zou zijn, voelde je aan dat het ernst was.
Zo waren er een heleboel dingen, die je innerlijk aanvoelde dat je zo eigenlijk niet kon leven.
Hij werd vijandig behandeld door medechristenen, waarom?
Omdat hij haarscherp aan gaf, waar de zonde op de loer lag.
Hij moest niks hebben van naamchristenen, mensen die hun geloof altijd op zak hebben.
Dan zei hij, het zit een voet te hoog, het moet geen verstands of gevoelszaak zijn maar een tere hartezaak!
Godsdienst is er genoeg, maar oprecht en waar geloof?
Dat geeft een nauw verbonden leven, dan kan er echt niet veel meer mee door.
Waarom? Omdat we voelen dat het stukje grond waarop wij mogen staan, enkel genade is.

Wat schopten we tegen de godsdienst aan, tegen in onze ogen vrome farizeers die het allemaal wel wisten te vertellen, maar er niet van harte uit leefden. Inderdaad, luister maar eens wat er op een gemiddelde verjaardag of bruiloft ter sprake komt.
Gaan we er in mee, of durven we onze nek uit te steken en er tegenin te gaan, omdat het ons echt smart?
Juist dat maakte dat wij als jeugd een afkeer kregen om naar de kerk te gaan!!
Dat kon hij begrijpen, het smartte hem dat er vele christenen zijn, die geen levende brief zijn voor anderen.
We hebben geprobeerd de vrome godsdienst uit ons hoofd en hart te bannen, maar juist dat levende voorbeeld gebruikte de Heere om ons te weerhouden van vele zonden.
We konden niet breken met de kerk, hij leefde ons voor dat ons eigen verdorven hart ook alle zonden bevat die we bij Gods kinderen ook zagen.
Alleen met dat verschil, over elke zonde die werd bedreven, weende hij bitterlijk!
Veel van zijn waarschuwingen klinken nog na, ook al is opa jaren geleden van ons weggenomen.
Wij zagen zijn leven niet als negatief, wel als oprecht, wat ons zeker later tot een aansporing was om te mogen pleiten op Gods genade!
Citeer eens even niet 2 zinnen, maar ga eens in op mijn hele post. Tuurlijk zie je het voor een ander niet negatief, maar jongeren voor zichzelf zien vaak een groot gat tussen een "normaal leven met vrienden" of een "leven met de Heere waar het lijkt of er niets meer mag". In dat opzicht bedoelde ik: horen jongeren naast waarschuwingen ook hoe heerlijk dat leven is? Hebben ze iets om jaloers op te zijn?

Enne....verhalen over een opa/vader e.d. doen mij niet zoveel. Net als die dominees met hun verhalen. Dat staat niet in de Bijbel, dus hoeft van mij ook niet op de kansel. Een keer kan goed zijn, maar geen 3,4 verhalen in een preek. Het is wel vaak opvallend stil...
Maar ik kan het niet doen met verhalen van anderen, dus daarom zegt het mij nooit zoveel. Ik wil best wat verhalen over mijn familie vertellen hoor.... :hum
Tja, hoe moet je dan de jongeren waarschuwen? Je zult toch voorbeelden moeten geven, want met dat verhaal van jou kunnen ze ook niets. Dan maar door schade en schande wijs worden??

Ik heb dat verhaal van oesterschelpje over haar oom ook aan mijn zoon laten lezen. Hij zegt dan weinig, maar het is toch tot waarschuwing. Mijn broer weet nog hoe 'Colijntje' de kinderen toesprak, en dat waren toch ook 'verhaaltjes' maar dat liet toch iets na.
De halve waarheid is funester dan de onjuistheid (E. von Feuchtersieben)
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door Mara »

oesterschelpje schreef:Verhalen doen mij ook niet zo veel.
Net zo min als vertellen hoe positief een leven met de Heere wel niet is.
Wat mijn essentie met mijn posting is, om dat duidelijk te maken!

De jeugd schopt tegen hoegenaamde godsdienst, ik kan ook tegen mijn kinderen vertellen hoe goed God wel niet is.
Maar zij voelen haarscherp aan, wat er oprecht is en wat niet.
Als ik vervolgens een minuut later iemand een sneer geef, of iets zeg over een ander, leef ik niet oprecht!!
Gods kinderen zijn een leesbare brief, elke zonden zal worden beweend!

Ik kan ook veel meer verhalen aanhalen over kinderen Gods, met een teer leven.
Maar wat zag ik, tranen en bewenen van zonden, soms jubelzangen!
Dan leefden ze op de toppen, maar het was zo genoten en zo weer toegesloten!
Dat blijf je meer bij, als al die farizeese godsdienst!
Wie het vatte kan, vatte het!
Ik kan dit alleen maar onderschrijven !
En waarom zou een predikant geen eigen ervaring mogen vertellen ? Dat maakt het toch persoonlijker, minder afstandelijk ?
Ik hoorde gistermiddag nog een lieve dominee iets vertellen, over zijn eigen leven, het paste helemaal in de context.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

albion schreef:
vlinder schreef:
oesterschelpje schreef:
vlinder schreef: Dat komt dan verkeerd bij je over, want dat zeg ik nergens. Ik reageerde op de post van Mara, die een conclusie trekt die niet getrokken kan worden uit het stukje van memento. Je kunt alleen in liefde waarschuwen. Wat ze met de waarschuwing doen, is de verantwoording van zoon/dochter, die op dat moment oud genoeg is om na te kunnen denken. (Althans dat hoop je wel eens).
Toch denk ik dat mooie dingen van iets benadrukken beter werkt dan altijd een vinger omhoog. Als iemand mij de leuke dingen opnoemt van iets, trekt dat meer. Als je bijvoorbeeld benoemd dat een leven bij de Heere, geen streng of moeilijk leven is waarin je niks meer mag, maar dat het juist fijn is, ketst dat m.i. veel jongeren vaak af. Waarom? Er komt geen concreet voorbeeld wát dan zo mooi is. En het negatieve blijft hangen. Als je benoemd, dat je nooit meer op jezelf hoeft te vertrouwen, alles van Hem mag verwachten, ook als je het steeds weer verkeerd doet, dat je van alles in het leven (ook de moeilijke) weet dat het uit Zijn Vaderlijke hand komt, en dat het daarom te dragen is, als je benoemd dat je zo heerlijk verzekerd mag zijn van je eeuwige staat en de wetenschap dat je schuld is vergeven bij God, dan kan dat m.i. jaloerser maken, dan zeggen dat het geen zwaar leven is.
Maar dat geldt met veel mensen: ze benadrukken het negatieve, zonder het concrete positieve te benoemen.
Maar als kort antwoord op je vraag: nee, je kunt waarschuwen, dat zie je ook in de Bijbel, maar als kinderen een andere weg gaan is dat heel pijnlijk en moeilijk om te zien. Je hebt ze niet altijd in de hand. Bidden en hopen dat het verstand met de jaren zal komen en dat God ze wel vast wil houden! En heel misschien wil God ze wel gebruiken in een omgeving met vrienden.....denk aan het slavinnetje van Naäman....
Een leven met de Heere ketst veel jongeren vaak af, omdat het negatief benoemd zou worden?
Een waarschuwing zou negatief over kunnen komen?

Wij hadden een godvrezende opa, hij was altijd met de Bijbel bezig, droeg om het zo te zeggen het lampje op zijn rug.
Alleen was "het" niet voor hem, wat leefde hij vaak in het donker.
Zijn gebeden voor ons waren hartelijk gemeend, je voelde dat dat vanuit zijn binnenste van zijn hart opborrelde.
Toen wij jong waren, voelde je al, dat die man iets bezat wat wij misten.
In onze puberjaren, waarin we ons gingen verzetten tegen al die vrome praatjes, wetjes, regeltjes enz, bleef 1 ding ons bij, de oprechte tere vreze Gods van mijn opa.
We durfden niet onze broek naar opa aan te trekken, niet dat hij er wat van zei, maar we wisten dat het hem verdriet deed.
We wisten heel goed dat we niet over strandtentjes of iets dergelijks moesten praten, dat voelden we wel aan.
Naar vuurwerk kijken? Opa's waarschuwing dat als de Heere met eerbied gezegd 1 keer terug zou knallen, het voor eeuwig te laat zou zijn, voelde je aan dat het ernst was.
Zo waren er een heleboel dingen, die je innerlijk aanvoelde dat je zo eigenlijk niet kon leven.
Hij werd vijandig behandeld door medechristenen, waarom?
Omdat hij haarscherp aan gaf, waar de zonde op de loer lag.
Hij moest niks hebben van naamchristenen, mensen die hun geloof altijd op zak hebben.
Dan zei hij, het zit een voet te hoog, het moet geen verstands of gevoelszaak zijn maar een tere hartezaak!
Godsdienst is er genoeg, maar oprecht en waar geloof?
Dat geeft een nauw verbonden leven, dan kan er echt niet veel meer mee door.
Waarom? Omdat we voelen dat het stukje grond waarop wij mogen staan, enkel genade is.

Wat schopten we tegen de godsdienst aan, tegen in onze ogen vrome farizeers die het allemaal wel wisten te vertellen, maar er niet van harte uit leefden. Inderdaad, luister maar eens wat er op een gemiddelde verjaardag of bruiloft ter sprake komt.
Gaan we er in mee, of durven we onze nek uit te steken en er tegenin te gaan, omdat het ons echt smart?
Juist dat maakte dat wij als jeugd een afkeer kregen om naar de kerk te gaan!!
Dat kon hij begrijpen, het smartte hem dat er vele christenen zijn, die geen levende brief zijn voor anderen.
We hebben geprobeerd de vrome godsdienst uit ons hoofd en hart te bannen, maar juist dat levende voorbeeld gebruikte de Heere om ons te weerhouden van vele zonden.
We konden niet breken met de kerk, hij leefde ons voor dat ons eigen verdorven hart ook alle zonden bevat die we bij Gods kinderen ook zagen.
Alleen met dat verschil, over elke zonde die werd bedreven, weende hij bitterlijk!
Veel van zijn waarschuwingen klinken nog na, ook al is opa jaren geleden van ons weggenomen.
Wij zagen zijn leven niet als negatief, wel als oprecht, wat ons zeker later tot een aansporing was om te mogen pleiten op Gods genade!
Citeer eens even niet 2 zinnen, maar ga eens in op mijn hele post. Tuurlijk zie je het voor een ander niet negatief, maar jongeren voor zichzelf zien vaak een groot gat tussen een "normaal leven met vrienden" of een "leven met de Heere waar het lijkt of er niets meer mag". In dat opzicht bedoelde ik: horen jongeren naast waarschuwingen ook hoe heerlijk dat leven is? Hebben ze iets om jaloers op te zijn?

Enne....verhalen over een opa/vader e.d. doen mij niet zoveel. Net als die dominees met hun verhalen. Dat staat niet in de Bijbel, dus hoeft van mij ook niet op de kansel. Een keer kan goed zijn, maar geen 3,4 verhalen in een preek. Het is wel vaak opvallend stil...
Maar ik kan het niet doen met verhalen van anderen, dus daarom zegt het mij nooit zoveel. Ik wil best wat verhalen over mijn familie vertellen hoor.... :hum
Tja, hoe moet je dan de jongeren waarschuwen? Je zult toch voorbeelden moeten geven, want met dat verhaal van jou kunnen ze ook niets. Dan maar door schade en schande wijs worden??

Ik heb dat verhaal van oesterschelpje over haar oom ook aan mijn zoon laten lezen. Hij zegt dan weinig, maar het is toch tot waarschuwing. Mijn broer weet nog hoe 'Colijntje' de kinderen toesprak, en dat waren toch ook 'verhaaltjes' maar dat liet toch iets na.
Zeker weten, waarom? Omdat je voelt dat dat beleefd is, oprecht uit het hart!!
Het boekje voor kinderen over potappel, heeft ook zijn sporen achtergelaten in kinderharten, daar weet ik voorbeelden van!
Maar dat zou je dan niet mogen aanhalen, omdat het niet in de Bijbel staat?
Gebruikersavatar
vlinder
Berichten: 5474
Lid geworden op: 22 nov 2004, 18:19

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door vlinder »

oesterschelpje schreef:Verhalen doen mij ook niet zo veel.[/qoute]
Waarom beschrijf je ze dan regelmatig?
oesterschelpje schreef: Net zo min als vertellen hoe positief een leven met de Heere wel niet is.
Dat is jammer. Misschien kun je iemand jaloers maken door te vertellen hoe groot God is.
oesterschelpje schreef:De jeugd schopt tegen hoegenaamde godsdienst, ik kan ook tegen mijn kinderen vertellen hoe goed God wel niet is.
Maar zij voelen haarscherp aan, wat er oprecht is en wat niet.
Als ik vervolgens een minuut later iemand een sneer geef, of iets zeg over een ander, leef ik niet oprecht!!
Gods kinderen zijn een leesbare brief, elke zonden zal worden beweend!
Maar dat is voor mij niet eens een discussie. Je intentie moet altijd oprecht zijn. Anders komt het inderdaad niet over. Maar dat gaat bij mij over een basishouding....
oesterschelpje schreef:Ik kan ook veel meer verhalen aanhalen over kinderen Gods, met een teer leven.
Maar wat zag ik, tranen en bewenen van zonden, soms jubelzangen!
Dan leefden ze op de toppen, maar het was zo genoten en zo weer toegesloten!
Dat blijf je meer bij, als al die farizeese godsdienst!
Wie het vatte kan, vatte het!
Dus tranen, wenen, jubelen is je bijgebleven....allemaal emoties en menselijke elementen.....
Inderdaad wie het vatte kan, vatte het! (wordt ook vaak te pas en te onpas gebruikt m.i.)


@ Mara: Je kunt er ook mensen mee afstoten. Het kan mij niet schelen al die verhalen, ik wil graag BIJBELS onderwijs. De Heere heeft met elk van Zijn kinderen een andere weg, ook al zitten er elementen in die onmisbaar zijn en bij elk kind gekend worden. Maar het zijn altijd verhalen van hetzelfde kaliber. Ik houd daar gewoon niet zo van. Meestal blijft het zo in de mens hangen, wat die heeft ervaren, wat die heeft doorgemaakt en wat andere mensen daar van vinden (meestal beschaamd wederkeren ofzoiets). Maar je hoort zo weinig dat met dát verhaal Gods eer gemoeid was....Beschaamd, of stilzwijgen is te kort voor de eeuwigheid. Straks denken jongeren nog dat beschaamd afdruipen de weg is, want dat horen ze elke preek weer....staat er in de Bijbel niet genoeg?

@ Oesterschelpje:
Ik vind het altijd zo "eng" als die verhaaltjes blijven hangen en de preek vergeten wordt....Blijkbaar weet je nog wel heel veel verhaaltjes. Kun je de bepreekte teksten ook nog allemaal benoemen? Dát is waar ik tegen ageer.
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

vlinder schreef:
oesterschelpje schreef:Verhalen doen mij ook niet zo veel.[/qoute]
Waarom beschrijf je ze dan regelmatig?
oesterschelpje schreef: Net zo min als vertellen hoe positief een leven met de Heere wel niet is.
Dat is jammer. Misschien kun je iemand jaloers maken door te vertellen hoe groot God is.
oesterschelpje schreef:De jeugd schopt tegen hoegenaamde godsdienst, ik kan ook tegen mijn kinderen vertellen hoe goed God wel niet is.
Maar zij voelen haarscherp aan, wat er oprecht is en wat niet.
Als ik vervolgens een minuut later iemand een sneer geef, of iets zeg over een ander, leef ik niet oprecht!!
Gods kinderen zijn een leesbare brief, elke zonden zal worden beweend!
Maar dat is voor mij niet eens een discussie. Je intentie moet altijd oprecht zijn. Anders komt het inderdaad niet over. Maar dat gaat bij mij over een basishouding....
oesterschelpje schreef:Ik kan ook veel meer verhalen aanhalen over kinderen Gods, met een teer leven.
Maar wat zag ik, tranen en bewenen van zonden, soms jubelzangen!
Dan leefden ze op de toppen, maar het was zo genoten en zo weer toegesloten!
Dat blijf je meer bij, als al die farizeese godsdienst!
Wie het vatte kan, vatte het!
Dus tranen, wenen, jubelen is je bijgebleven....allemaal emoties en menselijke elementen.....
Inderdaad wie het vatte kan, vatte het! (wordt ook vaak te pas en te onpas gebruikt m.i.)


@ Mara: Je kunt er ook mensen mee afstoten. Het kan mij niet schelen al die verhalen, ik wil graag BIJBELS onderwijs. De Heere heeft met elk van Zijn kinderen een andere weg, ook al zitten er elementen in die onmisbaar zijn en bij elk kind gekend worden. Maar het zijn altijd verhalen van hetzelfde kaliber. Ik houd daar gewoon niet zo van. Meestal blijft het zo in de mens hangen, wat die heeft ervaren, wat die heeft doorgemaakt en wat andere mensen daar van vinden (meestal beschaamd wederkeren ofzoiets). Maar je hoort zo weinig dat met dát verhaal Gods eer gemoeid was....Beschaamd, of stilzwijgen is te kort voor de eeuwigheid. Straks denken jongeren nog dat beschaamd afdruipen de weg is, want dat horen ze elke preek weer....staat er in de Bijbel niet genoeg?

@ Oesterschelpje:
Ik vind het altijd zo "eng" als die verhaaltjes blijven hangen en de preek vergeten wordt....

Die hier bedrukt met tranen zaait..., zulk een last van zond' en plagen, niet te dragen, drukt mijn schouders naar beneen.
Gaat Gods volk niet wenend over de aarde dan, vanwege de zonde?
Vele voorbeelden noemt Gods woord ons!!

Preek wordt niet vergeten door verhaaltjes, soms onderbouwt een persoonlijk beleefd verhaal de preek.
Als ik vertel aan mijn kinderen vertel wat een waarschuwingen ik in mijn leven wel niet heb gehad, dan kunnen ze het niet doen met mijn waarschuwingen!
Weet je wat ze bij blijft? De levende omgang met de Heere, dat is hun voorbeeld!

Weet je, ik word echt bedroefd als ik hier regelmatig merk, dat er door sommigen met bedekte opmerkingen/steken op anderen gereageerd wordt.
Is dat een christelijke houding? Is dat voorleven? Nee toch?
Als ik dan vervolgens weer andere postings lees, waar de godsdienst er ahw van afdruipt, dan krijg ik hetzelfde gevoel als toen ik had toen ik jong was.
De Heere vraagt niet,Zal ik als ik op aarde kom, nog enige godsdienst vinden? Nee GELOOF!!
Het zit hem in het hele wezen, als er de tere vreze Gods in je leven is, zullen anderen dat aan je kunnen merken, in alles!
Gebruikersavatar
Marnix
Berichten: 13464
Lid geworden op: 21 jul 2005, 13:18
Locatie: Hilversum

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door Marnix »

? Ik lees regelmatig van berouw, ook van tranen van berouw. Maar niet dat "Gods volk wenend vanwege hun zonden over te aarde gaat". Ik lees ook, vooral, van blijdschap vanwege genade en verlossing. Het is wel goed om die dingen naast elkaar te zetten, anders krijgen we zo snel eenzijdigheid.
Do not waste time bothering whether you ‘love’ your neighbor; act as if you did. As soon as we do this we find one of the great secrets. When you are behaving as if you loved someone, you will presently come to love him."
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18662
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door helma »

oesterschelpje schreef:
Die hier bedrukt met tranen zaait..., zulk een last van zond' en plagen, niet te dragen, drukt mijn schouders naar beneen.
Gaat Gods volk niet wenend over de aarde dan, vanwege de zonde?
Vele voorbeelden noemt Gods woord ons!!

Preek wordt niet vergeten door verhaaltjes, soms onderbouwt een persoonlijk beleefd verhaal de preek.
Als ik vertel aan mijn kinderen vertel wat een waarschuwingen ik in mijn leven wel niet heb gehad, dan kunnen ze het niet doen met mijn waarschuwingen!
Weet je wat ze bij blijft? De levende omgang met de Heere, dat is hun voorbeeld!

Weet je, ik word echt bedroefd als ik hier regelmatig merk, dat er door sommigen met bedekte opmerkingen/steken op anderen gereageerd wordt.
Is dat een christelijke houding? Is dat voorleven? Nee toch?
Als ik dan vervolgens weer andere postings lees, waar de godsdienst er ahw van afdruipt, dan krijg ik hetzelfde gevoel als toen ik had toen ik jong was.
De Heere vraagt niet,Zal ik als ik op aarde kom, nog enige godsdienst vinden? Nee GELOOF!!
Het zit hem in het hele wezen, als er de tere vreze Gods in je leven is, zullen anderen dat aan je kunnen merken, in alles!
Maak je je nu niet zelf schuldig aan iets wat je anderen verwijt?
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

Is dit anderen verwijten? Het zijn gevoelens die bij me opborrelen die ik hier weer heb gegeven!

Wat ik ermee bedoel is, dat ik niet kan rijmen dat men de anderen heel goed weet te vertellen wat wel en niet kan.
Maar als ik dan vervolgens ergens lees dat er door dezelfde persoon iemand ineens wordt benaderd met een akelige steek onder water, kan ik dat niet rijmen met: " Leer van mij dat ik zachtmoedig ben....!"
Zo moeten wij niet als christenen met elkaar omgaan.
Mocht ik me hier schuldig aanmaken, mag je me hierop aanspreken per PB.
Heb ik iemand door scherpe woorden gekwetst, dan wil ik daar mijn spijt over uitspreken.
Ik heb hier niemand persoonlijk op het oog, ook vlinder niet, dat heb ik ook richting haar heel duidelijk in een PB verwoord.
Maar dat raakt me gewoon wel eens, als ik die dingen lees.
Gebruikersavatar
vlinder
Berichten: 5474
Lid geworden op: 22 nov 2004, 18:19

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door vlinder »

oesterschelpje schreef: Ik heb hier niemand persoonlijk op het oog, ook vlinder niet, dat heb ik ook richting haar heel duidelijk in een PB verwoord.
Maar dat raakt me gewoon wel eens, als ik die dingen lees.
Ah, je voelt je toch schuldig? Ik probeer al postingslang aan te geven dat het gaat om het evenwicht. En er wordt hier steeds beschreven dat waarschuwen het beste is, en daar twijfel ik dus aan.

Mijn ervaring is dat veel jongeren weglopen van een weggelopen vinger en altijd waarschuwen. Op mijn werk werkt het bijvoorbeeld niet als ik de hele dag roep: mag niet, kan niet, dat wil God niet. Dan hebben ze zoiets van: Bekijk jij het met je godsdienst en je geloof, ik doe wat ik wil.
Door een open houding te hebben, voor te leven en niet de verboden en geboden te benoemen, maar voor te leven, krijg ik met onkerkelijke mensen en klasgenoten gesprekken: Joh, is het nou echt zo dat jij niks mag op de zondag? Stofzuig je echt nooit op zondag? Dan kan ik uitleggen dat ik dat niet mag van de kerk, de dominee en de Heere. Ik heb al vaak gemerkt dat ze dat niet snappen. "Maar je bent toch geen Amisch?".
Als ik uitleg: "Ik denk dat het goed is om je aan een rustdag te houden. God heeft daar Zijn wijze bedoeling mee. Zo HOEF je 1 dag in de week eens niet aan je werk/huiswerk/huishouding. Het is niet goed als je 24/7 door blijft gaan. Het is ten eerste heel praktisch om eens uit te rusten. Daarnaast wil ik graag die dag gebruiken om in de kerk onderwijs te krijgen uit de Bijbel". Een klasgenoot zei vorige week nog: "Nou, zo heb ik het nog nooit bekeken. Die regeltjes hoeven van mij niet, maar het is misschien wel goed om eens 1 dat uit te rusten. Nou dan kan ik me ook voorstellen dat je wel tijd hebt om naar de kerk te gaan, de rest van de dag heb je dan vrij".
Dat is toch anders dan dat ze je raar aankijken en dan zeggen: "Nou ja, bij jullie mogen ze ook niks, niet stofzuigen e.d. dat maak je toch gewoon zelf uit?"
Kijk, ik heb absoluut niet de illusie mensen te kunnen bekeren en naar de kerk te laten gaan. Wel heb ik haar een Bijbel kunnen geven (en als tip gegeven bij Johannes te beginnen). Ze werd nieuwsgierig naar mijn drijfveer.
Dát is wat ik wil aangeven. Ik krijg van klasgenoten op zondag een sms of ik voor 18.00 uur mijn opdracht in wil leveren. Ik kan dan beginnen over het feit dat ik smssen op zondag over mijn huiswerk niet vind kunnen zodat ze hun schouders ophalen en je als ouderwets en zwaar gereformeerd uitmaken, ik kan ook aangeven dat ik dan liever in het vervolg afspreek op zaterdagavond de spullen vast in te leveren omdat ik op zondag liever met andere dingen bezig ben. Ik merk dat een positieve houding meer respect oplevert dan alle wetten en regels opnoemen en daartegen waarschuwen.
Een lepel vol vriendelijkheid helpt de ander om de waarheid te slikken.
Gebruikersavatar
oesterschelpje
Berichten: 832
Lid geworden op: 16 jun 2010, 14:35

Re: Uitgaan, wie wat en waar??

Bericht door oesterschelpje »

vlinder schreef:
oesterschelpje schreef: Ik heb hier niemand persoonlijk op het oog, ook vlinder niet, dat heb ik ook richting haar heel duidelijk in een PB verwoord.
Maar dat raakt me gewoon wel eens, als ik die dingen lees.
Ah, je voelt je toch schuldig? Ik probeer al postingslang aan te geven dat het gaat om het evenwicht. En er wordt hier steeds beschreven dat waarschuwen het beste is, en daar twijfel ik dus aan.

Mijn ervaring is dat veel jongeren weglopen van een weggelopen vinger en altijd waarschuwen. Op mijn werk werkt het bijvoorbeeld niet als ik de hele dag roep: mag niet, kan niet, dat wil God niet. Dan hebben ze zoiets van: Bekijk jij het met je godsdienst en je geloof, ik doe wat ik wil.
Door een open houding te hebben, voor te leven en niet de verboden en geboden te benoemen, maar voor te leven, krijg ik met onkerkelijke mensen en klasgenoten gesprekken: Joh, is het nou echt zo dat jij niks mag op de zondag? Stofzuig je echt nooit op zondag? Dan kan ik uitleggen dat ik dat niet mag van de kerk, de dominee en de Heere. Ik heb al vaak gemerkt dat ze dat niet snappen. "Maar je bent toch geen Amisch?".
Als ik uitleg: "Ik denk dat het goed is om je aan een rustdag te houden. God heeft daar Zijn wijze bedoeling mee. Zo HOEF je 1 dag in de week eens niet aan je werk/huiswerk/huishouding. Het is niet goed als je 24/7 door blijft gaan. Het is ten eerste heel praktisch om eens uit te rusten. Daarnaast wil ik graag die dag gebruiken om in de kerk onderwijs te krijgen uit de Bijbel". Een klasgenoot zei vorige week nog: "Nou, zo heb ik het nog nooit bekeken. Die regeltjes hoeven van mij niet, maar het is misschien wel goed om eens 1 dat uit te rusten. Nou dan kan ik me ook voorstellen dat je wel tijd hebt om naar de kerk te gaan, de rest van de dag heb je dan vrij".
Dat is toch anders dan dat ze je raar aankijken en dan zeggen: "Nou ja, bij jullie mogen ze ook niks, niet stofzuigen e.d. dat maak je toch gewoon zelf uit?"
Kijk, ik heb absoluut niet de illusie mensen te kunnen bekeren en naar de kerk te laten gaan. Wel heb ik haar een Bijbel kunnen geven (en als tip gegeven bij Johannes te beginnen). Ze werd nieuwsgierig naar mijn drijfveer.
Dát is wat ik wil aangeven. Ik krijg van klasgenoten op zondag een sms of ik voor 18.00 uur mijn opdracht in wil leveren. Ik kan dan beginnen over het feit dat ik smssen op zondag over mijn huiswerk niet vind kunnen zodat ze hun schouders ophalen en je als ouderwets en zwaar gereformeerd uitmaken, ik kan ook aangeven dat ik dan liever in het vervolg afspreek op zaterdagavond de spullen vast in te leveren omdat ik op zondag liever met andere dingen bezig ben. Ik merk dat een positieve houding meer respect oplevert dan alle wetten en regels opnoemen en daartegen waarschuwen.
Nee, ik voel me niet schuldig, ik heb je een PB gestuurd om mocht het soms verkeerd overkomen er bijvoorbaat de angel eruit te halen!

Zoals je bij mijn postings ook hebt kunnen lezen, verwijs ik ook naar voorleven!!!!
Mijn verhaal over een stukje uit mijn jeugd onderschrijft dat.
Wat mij is bijgebleven is het leven van mijn opa, zo dicht bij Gods woord, niet de belerende opmerkingen van mensen die niet van harte leven naar Gods geboden!
Dus wat dat betreft zijn we het met elkaar eens.
Plaats reactie