Op de pagina van de Trouw een opiniestukje van een moeder die haar kinderen niet mee laat doen aan de avondvierdaagse. Wat denken jullie, snijdt dit hout? Liepen jullie 'm vroeger, lopen jullie kinderen 'm nu? Goede herinneringen?

http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/a ... agse.dhtml

Ik begon het artikel te lezen en dacht eerst, mmja, schrijver heeft wel een punt.

Maar toen ik op dit stuitte: Het is al een hele toer om de kinderen op een gewone dag op tijd uit de buitenschoolse opvang te halen, eten te koken, te douchen en ze op een verantwoorde tijd in bed te hebben.

dacht ik, aha, zit het hierin? Het past niet in het strakke dagelijkse schema?

Ik liep vroeger altijd de avondvierdaagse. Mijn moeder zette het avondeten iets eerder op tafel, of liet mij alvast eten, want ik stond altijd te popelen.
Ik heb er nooit enig nadeel van ondervonden.
Noch dat mijn ouders hierop tegen waren.
Wij liepen zonder ouders, ik kan me ook niet herinneren dat er 1 ouder met ons groepje/klas meeliep.

De belangstelling om te lopen zag ik niet in onze kinderen, 1 kind heeft hem 1 keer uitgelopen, maar ik zou geen bezwaar hebben, integendeel.

Ik vind het een beetje lastig; ze missen inderdaad de avondmaaltijd (en de huisgodsdienst)
En de intocht valt bijna altijd samen hier met de voorbereidingsdienst voor het Avondmaal.

Maar ik laat ze wel meelopen als ze willen. Ze genieten er erg van en het is gewoon gezond en gezellig
(met dat 'gezond' bedoel ik niet de massa's snoep die de laatste avond aan de nekken hangen van veel kinderen )

Deze week heeft dochterlief (11) 1 avond meegelopen; omdat ik wilde dat ze niet uitgeput de bruiloft in zou gaan.
Haar klas liep de 10 km en waren elke avond pas een uur of 9 thuis.
In overleg besloot ze zelf niet alle avonden mee te lopen.

In het artikeltje denk ik dat het vooral niet past in het drukke tijdschema van de ouders

Wij hebben dit jaar voor het eerst meegelopen, maar het was prachtig. De kinderen genoten en wij als ouders ook.
Onze halve kerkelijke gemeente liep mee, en ik heb mensen gesproken die ik anders nooit sprak. Soms leek het wel 'gezelschap' Hele mooie gesprekken gehad.
Het was nuttig voor lichaam en geest en wat ons betreft dus voor herhaling vatbaar.

Ik was benieuwd of iemand zou oppikken dat de moeder niet wilde dat haar kinderen 'als lemmingen' de massa zouden volgen. Dat is iets waar christelijke ouders ook mee te maken krijgen (voetbal kijken, smartphones, kleding, zondagsbesteding).
Dus ik vond het wel stoer dat ze keuzes maakte tegen het groepsgebeuren in, maar ik vond het onderwerp dan weer te onbenullig voor al die strijd.

En als iemand zoveel argumenten heeft ergens tegen, denk ik: ze heeft gewoon geen zin in het gedoe en verzint de argumenten er bij.

helma schreef:Ik vind het een beetje lastig; ze missen inderdaad de avondmaaltijd (en de huisgodsdienst)

Betrachten jullie dit elke avond met het komplete gezin?
Sinds de oudste van de middelbare af is, is gezamenlijk op dezelfde tijd eten een paar keer per werkweek mogelijk.
De één moet naar catechisatie, de ander moet vroeg sporten, mijn man komt vaak later thuis of moet juist weer weg.
Het is hier tamelijk ingewikkeld soms.
En ik ben dit van huis uit ook niet gewend, moet ik zeggen, alhoewel mijn vader (als hij er niet was mijn moeder) na elke maaltijd uit de Bijbel las
en hardop dankte en bad. Maar huisgodsdienst, wat moet ik me daarbij voorstellen, hoe lang duurt zoiets?
Op zondagavond zongen wij vaak geestelijke liederen/Psalmen bij het orgel en een enkele keer doordeweeks en toen we klein waren las vader voor uit de
Vreugdenhil Bijbel of "zoals God's vinger schrijft".
Maar dit bedoel jij niet?

Onze school heeft ook een pasr jaar niet meegedaan. Vooral om de kermistoestanden op de laatste avond.
Later wilden ouders toch. Toen organiseerden die het in eigen beheer.

Dodo schreef:Op de pagina van de Trouw een opiniestukje van een moeder die haar kinderen niet mee laat doen aan de avondvierdaagse. Wat denken jullie, snijdt dit hout? Liepen jullie 'm vroeger, lopen jullie kinderen 'm nu? Goede herinneringen?

http://www.trouw.nl/tr/nl/4328/Opinie/a ... agse.dhtml

Ja, structuur is belangrijk, maar het geeft heus niet als het een paar dagen wat anders is als normaal. Kinderen kunnen heus wel wat hebben.
Ongezond, stress, uitputtingsslag, als lemmingen achter elkaar lopen.... het zijn wel allemaal grote woorden voor iets leuks als een avondvierdaagse (en als je het niet leuk vind moet je het gewoon niet doen toch?).
Een beetje meer nuchter en ontspannen opvoeden kan ook geen kwaad.

Ik heb er nog nooit aan meegedaan, van thuis uit ook niet. Meestal is het vooral een boel herrie.

Luther schreef:Ik heb er nog nooit aan meegedaan, van thuis uit ook niet. Meestal is het vooral een boel herrie.

Grinnik, al dat bewegen.....daar word je moe van en ga je van zweten.

Hier geen herrie, misschien de laatste dag, maar dan kan je voortijdig afhaken als je dat wilt ontlopen.
Maar muziekkorpsen hebben wel iets van statig, nog zo uit de oude doos.

Mara schreef:

helma schreef:Ik vind het een beetje lastig; ze missen inderdaad de avondmaaltijd (en de huisgodsdienst)

Betrachten jullie dit elke avond met het komplete gezin?
Sinds de oudste van de middelbare af is, is gezamenlijk op dezelfde tijd eten een paar keer per werkweek mogelijk.
De één moet naar catechisatie, de ander moet vroeg sporten, mijn man komt vaak later thuis of moet juist weer weg.
Het is hier tamelijk ingewikkeld soms.
En ik ben dit van huis uit ook niet gewend, moet ik zeggen, alhoewel mijn vader (als hij er niet was mijn moeder) na elke maaltijd uit de Bijbel las
en hardop dankte en bad. Maar huisgodsdienst, wat moet ik me daarbij voorstellen, hoe lang duurt zoiets?
Op zondagavond zongen wij vaak geestelijke liederen/Psalmen bij het orgel en een enkele keer doordeweeks en toen we klein waren las vader voor uit de
Vreugdenhil Bijbel of "zoals God's vinger schrijft".
Maar dit bedoel jij niet?

Meestal behandelen we een thema uit een boekje
Toen ze klein waren hebben we bijvoorbeeld alle boekjes van Hartingsveld-Moree gebruikt.
Daarna werd het Ds van Campen; van Kooten; Vreugdenhil; á Brakel enzo.
Nu zijn we bezig met een boekje van Ds van Gorssel over de Heilige Geest.
Op zondag doen we of de catechisatievragen of de Catechismus.
We lezen uit verschillende Bijbelvertalingen (om de beurt) een stukje. Er wordt een gedeelte voorgelezen uit het boekje waarbij we vragen stellen en zo tot een gesprek komen. De ene keer wat uitgebreider dan de andere keer; net hoeveel tijd er is en of het gespreksstof/vragen oplevert.
Daarna zingen we een psalm en doet een van de kinderen het dankgebed. Daarbij gebruiken we het gebedsrooster van Open Doors.
Heel waardevol. En voor iedereen leerzaam.

helma schreef:

Mara schreef:

helma schreef:Ik vind het een beetje lastig; ze missen inderdaad de avondmaaltijd (en de huisgodsdienst)

Betrachten jullie dit elke avond met het komplete gezin?
Sinds de oudste van de middelbare af is, is gezamenlijk op dezelfde tijd eten een paar keer per werkweek mogelijk.
De één moet naar catechisatie, de ander moet vroeg sporten, mijn man komt vaak later thuis of moet juist weer weg.
Het is hier tamelijk ingewikkeld soms.
En ik ben dit van huis uit ook niet gewend, moet ik zeggen, alhoewel mijn vader (als hij er niet was mijn moeder) na elke maaltijd uit de Bijbel las
en hardop dankte en bad. Maar huisgodsdienst, wat moet ik me daarbij voorstellen, hoe lang duurt zoiets?
Op zondagavond zongen wij vaak geestelijke liederen/Psalmen bij het orgel en een enkele keer doordeweeks en toen we klein waren las vader voor uit de
Vreugdenhil Bijbel of "zoals God's vinger schrijft".
Maar dit bedoel jij niet?

Meestal behandelen we een thema uit een boekje
Toen ze klein waren hebben we bijvoorbeeld alle boekjes van Hartingsveld-Moree gebruikt.
Daarna werd het Ds van Campen; van Kooten; Vreugdenhil; á Brakel enzo.
Nu zijn we bezig met een boekje van Ds van Gorssel over de Heilige Geest.
Op zondag doen we of de catechisatievragen of de Catechismus.
We lezen uit verschillende Bijbelvertalingen (om de beurt) een stukje. Er wordt een gedeelte voorgelezen uit het boekje waarbij we vragen stellen en zo tot een gesprek komen. De ene keer wat uitgebreider dan de andere keer; net hoeveel tijd er is en of het gespreksstof/vragen oplevert.
Daarna zingen we een psalm en doet een van de kinderen het dankgebed. Daarbij gebruiken we het gebedsrooster van Open Doors.
Heel waardevol. En voor iedereen leerzaam.

Mooi dat het lukt, hier alleen toen de kinderen nog klein waren.
De duiventil is nu vaak te onrustig, met het in- en uitvliegen van iedereen op verschillende tijden.

Maar ik begreep uit de postings van sommige forummers dat een school of klas er aan meedoet.
Dat was bij mij niet en de school van onze kinderen organiseerden dit eveneens niet.
Je loopt individueel mee.

Wij lopen hem dit jaar ook voor het eerst, althans manlief loopt met de oudste twee de avondvierdaagse en ik blijf thuis met de jongste twee.
Het is inderdaad wel een hele toer voor de ouders om het in het dagelijkse schema te krijgen met werk, bso, gezond eten en op tijd vertrekken voor de vierdaagse. Aan de andere kant hebben ze er zo'n zin in. Ben benieuwd hoe het ze bevalt, dl is nl nog maar 5, maar wilde perse meelopen.