Zonderling schreef:
Voor mij is het loslaten van een woordgetrouw vertaalprincipe over de grens. Het is mijn overtuiging datxwe Gods Woord niet getrouw kunnen weergeven in een vertaling als we niet aansluiten op het idioom / de woordkeus uit de grondtekst. De Heilige Geest heeft niet alleen de gedachten, maar ook de woorden geïnspireerd, en een vertaler zal ook deze woorden zo getrouw mogelijk moeten weergeven in zijn vertaling.

Is mijn conclusie gerechtvaardigd dat je aanhanger bent van de mechanische inspiratieleer?

eilander schreef: Wij belijden dat dit Woord Gods niet is gezonden noch voortgebracht door den wil eens mensen, maar de heilige mensen Gods, van den Heiligen Geest gedreven zijnde, hebben (het) gesproken, gelijk de heilige Petrus zegt. Daarna heeft God, door een bijzondere zorg, die Hij voor ons en onze zaligheid draagt, Zijn knechten den profeten en apostelen geboden Zijn geopenbaarde woord bij geschrift te stellen; en Hij Zelf heeft met Zijn vinger de twee tafelen der wet geschreven. Hierom noemen wij zulke schriften: Heilige en Goddelijke Schriften.

Zie mijn eerdere reactie op Zonderling. Er zijn nu eenmaal verschillende visies op inspiratie.

Ambtenaar schreef:

Zonderling schreef:
Voor mij is het loslaten van een woordgetrouw vertaalprincipe over de grens. Het is mijn overtuiging datxwe Gods Woord niet getrouw kunnen weergeven in een vertaling als we niet aansluiten op het idioom / de woordkeus uit de grondtekst. De Heilige Geest heeft niet alleen de gedachten, maar ook de woorden geïnspireerd, en een vertaler zal ook deze woorden zo getrouw mogelijk moeten weergeven in zijn vertaling.

Is mijn conclusie gerechtvaardigd dat je aanhanger bent van de mechanische inspiratieleer?

Met zulke begrippen houd ik mij niet zo bezig. Ik belijd wat Eilander citeerde uit de Geloofsbelijdenis.

Ambtenaar schreef:

Zonderling schreef:
Voor mij is het loslaten van een woordgetrouw vertaalprincipe over de grens. Het is mijn overtuiging datxwe Gods Woord niet getrouw kunnen weergeven in een vertaling als we niet aansluiten op het idioom / de woordkeus uit de grondtekst. De Heilige Geest heeft niet alleen de gedachten, maar ook de woorden geïnspireerd, en een vertaler zal ook deze woorden zo getrouw mogelijk moeten weergeven in zijn vertaling.

Is mijn conclusie gerechtvaardigd dat je aanhanger bent van de mechanische inspiratieleer?

Wat Zonderling schrijft past naadloos in de organische inspiratieleer.

huisman schreef:

Wat Zonderling schrijft past naadloos in de organische inspiratieleer.

Dat weet ik niet. Zonderling heeft het erover dat woorden geïnspireerd zijn. Als bedoeld wordt dat de Bijbel woordelijk geïnspireerd is, dan past dat niet in de organische inspiratieleer.

De belijdenis dat de Geest in de bijbelschrijvers niet werkte als een "typemachine" (mechanisch), maar door hen als mensen van vlees en bloed met hun eigen achtergrond en karakter heen (organisch), wil niet zeggen dat daarmee niet ieder woord door Gods inspiratie in de Schrift terecht is gekomen.
Met andere woorden: geloven in een organische inspiratieleer betekent niet per definitie een vrijere visie op vertalen.

Jongere schreef:De belijdenis dat de Geest in de bijbelschrijvers niet werkte als een "typemachine" (mechanisch), maar door hen als mensen van vlees en bloed met hun eigen achtergrond en karakter heen (organisch), wil niet zeggen dat daarmee niet ieder woord door Gods inspiratie in de Schrift terecht is gekomen.
Met andere woorden: geloven in een organische inspiratieleer betekent niet per definitie een vrijere visie op vertalen.

Dank voor de toelichting waar ik mij goed in kan vinden. Wat ik bedoelde te zeggen dat de woordkeus in de Schrift niet 'toevallig' is of inwisselbaar, maar ook valt onder Gods bijzondere zorg en leiding in de totstandkoming van Zijn Woord. De gedachten in de Bijbeltekst kunnen nimmer losgemaakt worden van de woorden waarin deze gedachten zijn vertolkt, en zowel de gedachten als de woorden behoren tot Gods geïnspireerde Woord.

Voorbeeld:

Psalm 25:1 'Tot U, o HEERE, hef ik mijn ziel op.'

Welke gedachten lezen we hierin?

a) Een gebed uit de diepste grond van het hart.
De psalmdichter heft niet slechts de handen op in zijn gebed, maar hij heft figuurlijk zijn ziel, zijn binnenste op: dat wil zeggen: Hij bidt uit de grond van zijn hart.

b) Een diep verlangen naar de Heere.
Sprake is van een bijzonder affectief woordgebruik, waaruit een diep verlangen spreekt.

c) Een grote afhankelijkheid van de Heere.
De psalmdichter drukt met deze woorden uit dat hij zijn ziel, dat wil zeggen: zijn gehele persoon en in het bijzonder zijn geestelijk welzijn, in handen stelt van God.

d) Gerichtheid tot de HEERE als zijn enige troost.
De woorden 'Tot U, o HEERE' staan niet voor niets voorop (ook in het Hebreeuws); dit geeft een bijzondere nadruk.
Voor de psalmdichter is er maar Een tot wie hij zich op deze wijze richt en naar wie hij op deze wijze verlangt: 'Tot U, o HEERE' (en niemand anders.
Hieruit spreekt vervolgens ook hoop en vertrouwen, wat als vijfde gedachte nog zou kunnen worden toegevoegd.
(En daarmee is over deze woorden en uitdrukking zeker nog niet alles gezegd.)

En dit alles in slechts 9 woorden in het Nederlands, In het Hebreeuws slechts 4 woorden (Tot-U, HEERE, mijn-ziel hef-ik-op).

Ga er eens voor zitten om dit weer te geven in een vrije (gedachte-voor-gedachte) vertaling zonder lange parafrase. Dan zul je onvermijdelijk kiezen voor één van deze gedachten en veel andere gedachten moeten missen. Zo ook de (in deze plaats vrijere) Luthervertaling en de NBV die zich richten op het 'verlangen', maar daarbij de notie van het 'gebed' (opheffen) en afhankelijkheid missen.

Een woordgetrouwe vertaling kan hier alleen de rijkdom bieden die ook de grondtekst biedt. De doeltaalgerichte benadering faalt hier hopeloos. Het is waar: het is voor de lezer 'harder werken' om de uitdrukking te vatten, en het is onvermijdelijk dat kinderen van deze specifieke uitdrukking aanvankelijk maar weinig snappen. Maar willen we schatten vinden in Gods Woord, en steeds weer nieuwe schatten in Gods Woord blijven ontdekken, dan kunnen en mogen we ó zo blij zijn met een nauwkeurige en woordgetrouwe vertaling zoals de SV.

Henk de Vries schreef:Beste forumleden: voor mij is alles anders sinds ik de uitgaven van de GBS heb (Statenvertaling met kanttekeningen) en de Bijbel met uitleg. Die heb ik gekocht omdat ik regelmatig diensten van Ger Gem in Amsterdam noord en Westzaan ging bezoeken. In de kerk waar ik lid van ben (GKv-NGK in Zaandam) gebruiken wij de ondermaatse NBV en zelfs zo nu en dan in de diensten de BGT...

Het lezen in de Statenvertaling is "harder werken" maar voor mij, die vorig jaar het geloof ontving zeer belangrijk geweest. Ik probeer deze vertaling bij bekenden van mij ook altijd aan te raden omdat iedereen die de vertalingen naast elkaar legt direct merkt dat de stem van God zoveel duidelijker klinkt in de SV.

Mocht je je afvragen: wat doet een GKv er hier? Ik ben een maand (gast)lid omdat de forum leiding dit heeft toegestaan vanwege mijn verbondenheid met de zwaardere gereformeerde kerken en de standpunten op dit forum. In mijn kerk vorm ik vaak een minderheid van 1

Hartelijk welkom

Omdat dit nu het meest recente vertaal-topic is:

Waarom wordt er in de SV (in bijv.) Richteren 6 gesproken over een 'haag' of 'bos' i.p.v. een 'gewijde paal' cq. Aserah/Astarte-paal?

ZWP schreef:Omdat dit nu het meest recente vertaal-topic is:

Waarom wordt er in de SV (in bijv.) Richteren 6 gesproken over een 'haag' of 'bos' i.p.v. een 'gewijde paal' cq. Aserah/Astarte-paal?

De SV vertaalt zo in navolging van o.a. Septuagina en Vulgaat, evenals bv. de King James ('grove').
Maar het is correct dat bedoeld is een gewijde paal of houten afgodsbeeld (gewijd aan Astarte, godin van de Feniciërs).
Volgens Gesenius is de eigenlijke betekenis van het woord 'fortuin' (wat de naam was van de heidense godin).

Zonderling schreef:

ZWP schreef:Omdat dit nu het meest recente vertaal-topic is:

Waarom wordt er in de SV (in bijv.) Richteren 6 gesproken over een 'haag' of 'bos' i.p.v. een 'gewijde paal' cq. Aserah/Astarte-paal?

De SV vertaalt zo in navolging van o.a. Septuagina en Vulgaat, evenals bv. de King James ('grove').
Maar het is correct dat bedoeld is een gewijde paal of houten afgodsbeeld (gewijd aan Astarte, godin van de Feniciërs).
Volgens Gesenius is de eigenlijke betekenis van het woord 'fortuin' (wat de naam was van de heidense godin).

Misschien was dat in de tijd van de Statenvertalers nog niet bekend?

Posthoorn schreef:

Zonderling schreef:

ZWP schreef:Omdat dit nu het meest recente vertaal-topic is:

Waarom wordt er in de SV (in bijv.) Richteren 6 gesproken over een 'haag' of 'bos' i.p.v. een 'gewijde paal' cq. Aserah/Astarte-paal?

De SV vertaalt zo in navolging van o.a. Septuagina en Vulgaat, evenals bv. de King James ('grove').
Maar het is correct dat bedoeld is een gewijde paal of houten afgodsbeeld (gewijd aan Astarte, godin van de Feniciërs).
Volgens Gesenius is de eigenlijke betekenis van het woord 'fortuin' (wat de naam was van de heidense godin).

Misschien was dat in de tijd van de Statenvertalers nog niet bekend?

Dat laatste m.i. niet. Maar de statenvertalers dachten m.i. wel aan een afgod gewijde bos/boom (waarom moest Gideon het anders omhakken bv.). Ook de joodse uitleggers verklaarden het reeds zo.

Zonderling schreef:

Posthoorn schreef:

Zonderling schreef:

ZWP schreef:Omdat dit nu het meest recente vertaal-topic is:

Waarom wordt er in de SV (in bijv.) Richteren 6 gesproken over een 'haag' of 'bos' i.p.v. een 'gewijde paal' cq. Aserah/Astarte-paal?

De SV vertaalt zo in navolging van o.a. Septuagina en Vulgaat, evenals bv. de King James ('grove').
Maar het is correct dat bedoeld is een gewijde paal of houten afgodsbeeld (gewijd aan Astarte, godin van de Feniciërs).
Volgens Gesenius is de eigenlijke betekenis van het woord 'fortuin' (wat de naam was van de heidense godin).

Misschien was dat in de tijd van de Statenvertalers nog niet bekend?

Dat laatste m.i. niet. Maar de statenvertalers dachten m.i. wel aan een afgod gewijde bos/boom (waarom moest Gideon het anders omhakken bv.). Ook de joodse uitleggers verklaarden het reeds zo.

Dat is toch goed genoeg? Wat doet de naam van een drekgod er toe? voor het verwerpen van iets afgoddelijks is geen specifieke identificatie nodig, alleen van de ware God die men dient te eren.

Zijn er trouwens ook nog mensen die de zogenaamde paralleleditie gebruiken? Dat wil zeggen de statenvertaling en de NBV naast elkaar in één bijbel.