DDD schreef:Als ik dat dan allemaal zo zie, dan vraag ik me af: in welk boek zou nu meer dan één nieuwe gedachte per tien bladzijden staan?

DDD schreef:Als ik dat dan allemaal zo zie, dan vraag ik me af: in welk boek zou nu meer dan één nieuwe gedachte per tien bladzijden staan?

DDD schreef:Het zou goed zijn als dominees die een recensie schrijven, ook twee eerdere boeken over het onderwerp meenamen en dan motiveerden of het nieuwe boek iets zinnigs toevoegt. Dat zou al een hoop overbodige literatuur schelen.

Roeline schreef:

DDD schreef:Het zou goed zijn als dominees die een recensie schrijven, ook twee eerdere boeken over het onderwerp meenamen en dan motiveerden of het nieuwe boek iets zinnigs toevoegt. Dat zou al een hoop overbodige literatuur schelen.

Dat idd, en ook wanneer 'geliefde vrienden en broeders' van elkaar niet alleen lovende recensies zouden schrijven, zonder enige inhoudelijke feedback en wellicht zelfs opbouwende kritiek. Daar krijg ik altijd een beetje jeuk van.

Jantje schreef:De wereldgelijkvormigheid viert dus hoogtij, zelfs tot in de Saambinder en de Wachter Sions toe...

Auto schreef:

Jantje schreef:De wereldgelijkvormigheid viert dus hoogtij, zelfs tot in de Saambinder en de Wachter Sions toe...

Nou nog erger. Uitgever neemt van te voren contact op met gerenommeerde predikanten of ze een positieve recensie willen schrijven, willen de predikanten dat niet dan wordt het boek niet eens gedrukt.....

Auto schreef:

Jantje schreef:De wereldgelijkvormigheid viert dus hoogtij, zelfs tot in de Saambinder en de Wachter Sions toe...

Nou nog erger. Uitgever neemt van te voren contact op met gerenommeerde predikanten of ze een positieve recensie willen schrijven, willen de predikanten dat niet dan wordt het boek niet eens gedrukt.....

huisman schreef:

Roeline schreef:

DDD schreef:Het zou goed zijn als dominees die een recensie schrijven, ook twee eerdere boeken over het onderwerp meenamen en dan motiveerden of het nieuwe boek iets zinnigs toevoegt. Dat zou al een hoop overbodige literatuur schelen.

Dat idd, en ook wanneer 'geliefde vrienden en broeders' van elkaar niet alleen lovende recensies zouden schrijven, zonder enige inhoudelijke feedback en wellicht zelfs opbouwende kritiek. Daar krijg ik altijd een beetje jeuk van.

Deze praktijk zie je ook in seculiere schrijverskringen (Literair,fictie en non-fictie) In de categorie "Wij van WC-eend adviseren WC-eend"

DDD schreef:Het zou goed zijn als dominees die een recensie schrijven, ook twee eerdere boeken over het onderwerp meenamen en dan motiveerden of het nieuwe boek iets zinnigs toevoegt. Dat zou al een hoop overbodige literatuur schelen.

Dit boek is een inleiding in het denken van emeritus-paus Benedictus XVI, één van de meest vooraanstaande theologen in de tweede helft van de twintigste eeuw en later. In het Nederlandse taalgebied was zo'n inleiding er nog niet en wie kan zich beter aan deze taak zetten dan Nederlands bekendste priester?

De geschriften van de emeritus-paus kenmerken zich door helderheid, historisch onderzoek en het bij de tijd brengen van de leer van de Kerk van Rome, de Moederkerk.

Behandeld wordt het denken van Joseph Ratzinger in korte hoofdstukken niet alleen over Bijbel en Traditie, Jesus als enige Verlosser en de roeping van de Kerk, maar ook over de niet te relativeren waarheid, de verhouding van geloof en rede, het Tweede Vaticaans Concilie en zijn verwantschap met Augustinus. Uitgebreid komt de liturgie aan de orde, door paus Benedictus zelf genoemd 'centrale werkelijkheid sinds mijn jongste jaren' - middelpunt ook in vroege jaren en nadien in de volwassen jaren van Antoine Bodar, priester, auteur en emeritus-hoogleraar.

Het boek 'Benedictus XVI Een inleiding in zijn denken' behelst in hoofdzaak de op schrift gestelde teksten ten behoeve van de in 2017 behaalde Master in 'de studies over de leer en de spiritualiteit van Joseph Ratzinger' aan het patristische instituut Augustinianum, dat behoort tot de Lateranen Universiteit in Rome, in het kader van het Opus Fundamentum Vaticanum Joseph Ratzinger - Benedictus XVI.