Je leest hinderlijk vooringenomen, Erasmiaan.

Herman schreef:Je leest hinderlijk vooringenomen, Erasmiaan.

Zoals ik hem in mijn laatste post heb weergegeven las ik hem. Omdat ik erachter wilde komen of dat ook werkelijk de bedoeling was, heb ik enkele verduidelijkingsvragen gesteld. Maar ik meen het oprecht als ik zeg dat het me niet duidelijker wordt. Zeker als mijn vraag slechts met zes woorden wordt beantwoord. Vandaar dat ik ten slotte mijn idee bij zijn bedoeling op tafel heb gelegd.

Het is me verder niet zo'n aangelegen kwestie. Dus het is echt niet mijn bedoeling om hier stekelig over te zijn. Maar wel helder

Ik zou niet weten wanneer ik gezegd te hebben gevoel te veroordelen.
Ik ben wel bang voor teveel op gevoel te preken, ds. Heemskerk heeft dat in z'n boek Gevoel en Geloof benadrukt, dat het gevoel door de zonde beïnvloed is!

Wat ik bij Smytgelt lees, is dat hij het geloof aan de vruchten beoordeeld in plaats van de gevoelens. hetzelfde als Jakobus doet.

Bertiel schreef:

Posthoorn schreef:

Bertiel schreef:En ondertussen bij preek 73 uit het gekrookte riet van ds. Smytegelt

En?

Leerzaam!
Kenmerkenprediking vanuit de vrucht in plaats vanuit beleving. Het kleinste mosterdzaadje, is een mosterdzaadje, een nodigen en een trekken tot Christus voor de zwakgelovige.
Ik ben wel blij dat in de gemiddelde preek die ik hoor, meer het woord verklaard wordt dan enkel ieder kenmerk uit te splitsen, desalniettemin zou het voor de gereformeerde gezindte zeer vruchtbaar zijn als we het kleinste zouden natmaken, en toch tot diepgaandere kennis stimuleren, in plaats van allerlei diepere ontdekkingen voor enkel waarachtig te houden.

In deze preek gaat het toch vooral om de 12 dingen, waaraan het schijnkwaad te kennen is?

A. Wat schijnkwaad is
B. Hoe een hater van de zonde, die genade in zijn hart heeft, daar ook gedurig zijn haat tegen vertoont
C. Een hartelijke opwekking met bestiering aan Gods volk

synoniemen voor bestieren: besturen, erbarmen, helpen, hoeden, managen, omkijken, ontfermen, passen, toezien.

Het gaat dus over de heiligmaking, het leven met God.

Mijn reactie was niet specifiek over deze preek, maar over wat ik in het algemeen tot op heden in het gekrookte riet had gelezen

Erasmiaan schreef:

Herman schreef:Je leest hinderlijk vooringenomen, Erasmiaan.

Zoals ik hem in mijn laatste post heb weergegeven las ik hem. Omdat ik erachter wilde komen of dat ook werkelijk de bedoeling was, heb ik enkele verduidelijkingsvragen gesteld. Maar ik meen het oprecht als ik zeg dat het me niet duidelijker wordt. Zeker als mijn vraag slechts met zes woorden wordt beantwoord. Vandaar dat ik ten slotte mijn idee bij zijn bedoeling op tafel heb gelegd.

Het is me verder niet zo'n aangelegen kwestie. Dus het is echt niet mijn bedoeling om hier stekelig over te zijn. Maar wel helder

Prima hoor. Maar ik waardeer een positieve instelling meer.

Vanuit mijn geheugen geput valt Smijtegelt onder die oudvaders die leerden dat je vanuit de kenmerken verzekerd kan worden van je aandeel in Christus (Syllogisme mysticus). Dat is opzichzelf een prima standpunt, maar alleen als bij de gelovige sprake is van een waarachtig geloof. En juist dat laatste mocht Bertiel dus opmerken, namelijk dat er een onlosmakelijke relatie bestaat dus de bevinding en de Gever ervan. En dat is een mooi getuigenis.

Zo ongeveer heb ik het voor mezelf ingevuld.

Bertiel schreef:Ik zou niet weten wanneer ik gezegd te hebben gevoel te veroordelen.
Ik ben wel bang voor teveel op gevoel te preken, ds. Heemskerk heeft dat in z'n boek Gevoel en Geloof benadrukt, dat het gevoel door de zonde beïnvloed is!

Wat ik bij Smytgelt lees, is dat hij het geloof aan de vruchten beoordeeld in plaats van de gevoelens. hetzelfde als Jakobus doet.

ik blijf het hiermee oneens. Het begon met dat je zei dat Smytegelt niet uit beleving maar uit de vrucht preekt. Wat ik bij Smytegelt lees is dat hij in bijna elke preek kenmerken geeft waaraan de lezer zich kan toetsen. “Herkent u dit in uw leven? Weet u daarvan?” Enz. Dat gaat grotendeels over de beleving van een mens. En of je dat nu de vrucht van het geloof noemt, of de beleving van het geloof, het is hetzelfde. Geloof gaat altijd door het gevoel. Wel kan er ook gevoel zijn zonder geloof. Daar moet op gesepareerd worden. Dat onze gevoelens door de zonde besmet zijn, zal waar zijn. Dat is ons verstand ook. Alles van ons. Alleen wat God geeft is zuiver. En dat is het geloof. Maar het geloof wordt door een zondig mens beoefent. Of je het nu hebt over gevoel, verstand, wil, hartstochten of genegenheden, het is alles door de zonde besmet. Vandaar dat een nauw onderzoek noodzakelijk is, want we kunnen ons altijd bedriegen.

Het woord 'nochtans' spreekt van geloof tegen het gevoel in.

Herman schreef:Het woord 'nochtans' spreekt van geloof tegen het gevoel in.

Dat denk ik eigenlijk niet. Ik haal even een citaatje van dr. Woelderink uit een andere topic: "Er is nooit iets zo reëel geweest, als de genade Gods, die Hij ons in de belofte des evangelies schenkt en wie deze belofte door het geloof omhelsd heeft, weet dat, want zijn hart springt op van vreugde vanwege Gods heil" (onderstreping door mij).

Posthoorn schreef:

Herman schreef:Het woord 'nochtans' spreekt van geloof tegen het gevoel in.

Dat denk ik eigenlijk niet. Ik haal even een citaatje van dr. Woelderink uit een andere topic: "Er is nooit iets zo reëel geweest, als de genade Gods, die Hij ons in de belofte des evangelies schenkt en wie deze belofte door het geloof omhelsd heeft, weet dat, want zijn hart springt op van vreugde vanwege Gods heil" (onderstreping door mij).

Mijn opmerking kwam vanuit het perspectief van Habakuk in hoofdstuk 3 vers 17 en 18. Daar is het gevoel eerst tegen, dan is er het nochtans en vaak maar niet altijd volgt dan het gevoel.

Ik opponeerde overigens tegen dit tussenzinnetje van Erasmiaan: Geloof gaat altijd door het gevoel. Dat vind ik te stellig. Waarachtige bekering in zijn totaliteit omvat ook het gevoelsleven. Zo bedoeld ben ik het eens. Maar dat in het leven van de gelovige de oefening van het geloof onlosmakelijk samenhangt met het gevoelen daarvan, dat ben ik dus niet eens.

Erasmiaan schreef:

Bertiel schreef:Ik zou niet weten wanneer ik gezegd te hebben gevoel te veroordelen.
Ik ben wel bang voor teveel op gevoel te preken, ds. Heemskerk heeft dat in z'n boek Gevoel en Geloof benadrukt, dat het gevoel door de zonde beïnvloed is!

Wat ik bij Smytgelt lees, is dat hij het geloof aan de vruchten beoordeeld in plaats van de gevoelens. hetzelfde als Jakobus doet.

ik blijf het hiermee oneens. Het begon met dat je zei dat Smytegelt niet uit beleving maar uit de vrucht preekt. Wat ik bij Smytegelt lees is dat hij in bijna elke preek kenmerken geeft waaraan de lezer zich kan toetsen. “Herkent u dit in uw leven? Weet u daarvan?” Enz. Dat gaat grotendeels over de beleving van een mens. En of je dat nu de vrucht van het geloof noemt, of de beleving van het geloof, het is hetzelfde. Geloof gaat altijd door het gevoel. Wel kan er ook gevoel zijn zonder geloof. Daar moet op gesepareerd worden. Dat onze gevoelens door de zonde besmet zijn, zal waar zijn. Dat is ons verstand ook. Alles van ons. Alleen wat God geeft is zuiver. En dat is het geloof. Maar het geloof wordt door een zondig mens beoefent. Of je het nu hebt over gevoel, verstand, wil, hartstochten of genegenheden, het is alles door de zonde besmet. Vandaar dat een nauw onderzoek noodzakelijk is, want we kunnen ons altijd bedriegen.

Wat ik in het gekrookte riet lees, ten opzichte van wat ik vaak heden ten dage hoor, is dat het meer gaat over vrucht (zoals het haten van de zonde) die tot ere Gods is, in plaats van heel veel over de weg die mensen gegaan zijn, die dieptes etc, waar eigenlijk de mens heel wat mee wordt.
En dat is de verademing die ik met oude schrijvers ten opzichte van een hoop hedendaagse preken.

Pittige kost!

Bertiel schreef:

Erasmiaan schreef:

Bertiel schreef:Ik zou niet weten wanneer ik gezegd te hebben gevoel te veroordelen.
Ik ben wel bang voor teveel op gevoel te preken, ds. Heemskerk heeft dat in z'n boek Gevoel en Geloof benadrukt, dat het gevoel door de zonde beïnvloed is!

Wat ik bij Smytgelt lees, is dat hij het geloof aan de vruchten beoordeeld in plaats van de gevoelens. hetzelfde als Jakobus doet.

ik blijf het hiermee oneens. Het begon met dat je zei dat Smytegelt niet uit beleving maar uit de vrucht preekt. Wat ik bij Smytegelt lees is dat hij in bijna elke preek kenmerken geeft waaraan de lezer zich kan toetsen. “Herkent u dit in uw leven? Weet u daarvan?” Enz. Dat gaat grotendeels over de beleving van een mens. En of je dat nu de vrucht van het geloof noemt, of de beleving van het geloof, het is hetzelfde. Geloof gaat altijd door het gevoel. Wel kan er ook gevoel zijn zonder geloof. Daar moet op gesepareerd worden. Dat onze gevoelens door de zonde besmet zijn, zal waar zijn. Dat is ons verstand ook. Alles van ons. Alleen wat God geeft is zuiver. En dat is het geloof. Maar het geloof wordt door een zondig mens beoefent. Of je het nu hebt over gevoel, verstand, wil, hartstochten of genegenheden, het is alles door de zonde besmet. Vandaar dat een nauw onderzoek noodzakelijk is, want we kunnen ons altijd bedriegen.

Wat ik in het gekrookte riet lees, ten opzichte van wat ik vaak heden ten dage hoor, is dat het meer gaat over vrucht (zoals het haten van de zonde) die tot ere Gods is, in plaats van heel veel over de weg die mensen gegaan zijn, die dieptes etc, waar eigenlijk de mens heel wat mee wordt.
En dat is de verademing die ik met oude schrijvers ten opzichte van een hoop hedendaagse preken.

Dit zal zeker ook te maken hebben dat de mens in die tijd nog meer wist, en eigenlijk de gesproken kon worden van een christelijke (of gedoopte) natie. Wie, van de mensen die nog naar de kerk gaan, weet nog van de wegen die God met Zijn volk hield (en houdt!). Als we dit voor ogen hebben is heel goed te begrijpen wat we (ook bij Bernardus Smytelgelt en anderen) lezen. Er waren zaken die niet besproken behoefden te worden, omdat het gewoon was.

-DIA- schreef:Dit zal zeker ook te maken hebben dat de mens in die tijd nog meer wist, en eigenlijk de gesproken kon worden van een christelijke (of gedoopte) natie. Wie, van de mensen die nog naar de kerk gaan, weet nog van de wegen die God met Zijn volk hield (en houdt!). Als we dit voor ogen hebben is heel goed te begrijpen wat we (ook bij Bernardus Smytelgelt en anderen) lezen. Er waren zaken die niet besproken behoefden te worden, omdat het gewoon was.

Nou, Smytegelt was niet zo erg positief over het kerkvolk in zijn dagen, hoor!

Posthoorn schreef:

-DIA- schreef:Dit zal zeker ook te maken hebben dat de mens in die tijd nog meer wist, en eigenlijk de gesproken kon worden van een christelijke (of gedoopte) natie. Wie, van de mensen die nog naar de kerk gaan, weet nog van de wegen die God met Zijn volk hield (en houdt!). Als we dit voor ogen hebben is heel goed te begrijpen wat we (ook bij Bernardus Smytelgelt en anderen) lezen. Er waren zaken die niet besproken behoefden te worden, omdat het gewoon was.

Nou, Smytegelt was niet zo erg positief over het kerkvolk in zijn dagen, hoor!

Dat begrijp ik, maar het volk wist meer.