Welk boek ben jij nu aan het lezen?

[Dodo]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

[Mara]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

Ik heb geleerd om de dramadriehoek toe te passen. Google maar eens, heel effectief.

[-DIA-]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

Ik heb vele bestrijderen.
Meest zeg ik een keer iets,
en men luistert dan (ondervinding) nauwelijks,
daarna kan ik iets hooguit een paar keer herhalen,
als men dan toch niet wil horen (zich bewust ervoor afsluitend)
dan zwijg ik.

Zwijgen kan erg moeilijk zijn.
Zwijgen kan je hart bijna doen barsten
Zwijgen kan ook wat anders doen
Zwijgen kan tot nadenken stemmen

Een ander zwijgen dat we goed kennen is het doodzwijgen,
het doodgezwegen worden.
Ook dat is niet goed, en je voelt de pijn ervan.
Maar om dan toch te zwijgen is, denk ik, genade,
We willen allemaal van nature zo graag het laatste woord.
En dat ziet in feite op onze zelfbedoeling.

Ik lees ook: Doch Jezus zweeg stil.
Maar Hij zweeg niet toen Hem gevraagd werd
of Hij de Koning der Joden was.

Een strategie die me het beste lijkt is genade om te zwijgen.
Die onrecht wordt aangedaan wil zo graag dat er gestrengelijk afgerekend wordt.
Maar dat is niet de lijdzaamheid die een christen betaamt.
De Bijbel leert het ons anders.

[DDD]

Ik betwijfel of zwijgen voor iedereen gezond is. Maar goed. Dat is een onderwerp apart.

@Dodo: heb je wel eens tegen zo iemand gezegd dat hij veel praat maar weinig luistert? Aangezien veel mensen maar beperkt terugkoppeling krijgen, zou dat nog wel kunnen helpen. Je moet het natuurlijk wel durven.

En mocht iemand zoiets niet willen horen, dan zal hij jou vermoedelijk toch niet meer als praatpaal uitzoeken in het vervolg.

[Dodo]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

Ik heb geleerd om de dramadriehoek toe te passen. Google maar eens, heel effectief.

Ik kende het niet, dat is op zich heel interessant. Maar ik zie nog niet hoe me dat helpt om van die pratende tante op een verjaardag af te komen.

[Boertje]

Zojuist uitgelezen. Een aanrader.

[DDD]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

Ik heb geleerd om de dramadriehoek toe te passen. Google maar eens, heel effectief.

Ik kende het niet, dat is op zich heel interessant. Maar ik zie nog niet hoe me dat helpt om van die pratende tante op een verjaardag af te komen.

Je zou haar vragen kunnen stellen over onderwerpen waarin je zelf echt geïnteresseerd bent. Of is er niets interessants aan haar? Met vragen kun je een gesprek sturen.

Je zou haar in een uiterste geval kunnen vragen waarom ze altijd over zichzelf praat, maar dat is minder aardig.

[Dodo]

Heb jij niet zulke mensen in je omgeving? Het hoeft niet per se een tante te zijn. Iemand die maar praat en praat, en je denkt: hoepel nou op, ik heb nog wat te doen vandaag. Ik kijk wel uit om ze te voeren met vragen, dan stopt het helemaal nooit.

[liz boer]

Heb jij niet zulke mensen in je omgeving? Het hoeft niet per se een tante te zijn. Iemand die maar praat en praat, en je denkt: hoepel nou op, ik heb nog wat te doen vandaag. Ik kijk wel uit om ze te voeren met vragen, dan stopt het helemaal nooit.

Ik ben bang dat ik de prater ben en de ander denkt: kan dat mens haar mond niet even houden...

[Dodo]

Heb jij niet zulke mensen in je omgeving? Het hoeft niet per se een tante te zijn. Iemand die maar praat en praat, en je denkt: hoepel nou op, ik heb nog wat te doen vandaag. Ik kijk wel uit om ze te voeren met vragen, dan stopt het helemaal nooit.

Ik ben bang dat ik de prater ben en de ander denkt: kan dat mens haar mond niet even houden...

Ik geloof er niks van...
Ben ik de enige? Ik heb even zitten denken, twee van zulke mensen in de kerk, een in de buurt, een in de kennissenkring. Ik vermijd ze waar ik kan.

[liz boer]

Heb jij niet zulke mensen in je omgeving? Het hoeft niet per se een tante te zijn. Iemand die maar praat en praat, en je denkt: hoepel nou op, ik heb nog wat te doen vandaag. Ik kijk wel uit om ze te voeren met vragen, dan stopt het helemaal nooit.

Ik ben bang dat ik de prater ben en de ander denkt: kan dat mens haar mond niet even houden...

Ik geloof er niks van...
Ben ik de enige? Ik heb even zitten denken, twee van zulke mensen in de kerk, een in de buurt, een in de kennissenkring. Ik vermijd ze waar ik kan.

Nou eerlijk... met het verschil dat ik zeg: als je mijn geklets zat ben zeg je het maar... maar zowel mijn Eliza als ik zijn praters...

[liz boer]

Vorige week ben ik begonnen in dit boek. Heel aardig, en ten dele ook wel herkenbaar. Ik heb het nog niet uit, dus misschien komt dat nog, maar wat ik het moeilijkst vind om mee om te gaan zijn de mensen die eindeloos praten.
Je kent ze wel, mensen die maar praten en praten en praten, soms is het wel onderhoudend maar vaak ook erg veel over hen, de successen, de bezigheden, ins en outs van de familie enzovoorts.
Hoe gaan jullie om met zulke mensen? Hebben jullie een strategie?

Oefenen op refoforum

Nee even serieus, je grenzen aangeven is een van de grootste dingen, tenminste bij een van de buren die we nalopen, ze is eenzaam, negatief, slaat alles wat je probeert in de wind, als ze hulp wil of iets leuks wil doen moet het gisteren... het wordt erger naarmate ze boven de 85 komt, als ik mijn grenzen aangeef, wat ik heel moeilijk vind, hou ik het vol... het is echt een eenzaam hoopje mens die iedereen, door haar gedrag, wegjaagt.

[DDD]

Heb jij niet zulke mensen in je omgeving? Het hoeft niet per se een tante te zijn. Iemand die maar praat en praat, en je denkt: hoepel nou op, ik heb nog wat te doen vandaag. Ik kijk wel uit om ze te voeren met vragen, dan stopt het helemaal nooit.

Ik zeur wel eens. Mijn vrienden hebben dat geaccepteerd maar als het de spuigaten uit komt, krijg ik het wel te horen. En ik probeer er zelf ook op te letten..

Ik ken -afgezien van mijzelf- maar één iemand die mijns inziens wat te vaak over zichzelf praat. Maar door middel van persoonlijke vragen over onderwerpen die je zelf interessant vindt, kun je bijna met iedereen een goed gesprek voeren. Een goed gesprek voeren kan ook inhouden dat iemand snel is uitgepraat omdat hij of zij zich niet kwetsbaar kan of durft opstellen en dus gedwongen wordt om te luisteren. Vragen stellen is dus niet hetzelfde als iemand voeren, mijns inziens. Veel mensen die veel praten, stemmen onvoldoende af op de luisteraar, en door vragen te stellen, kun je daarin wat bijsturen.

Maar goed. Ik heb wel talent om op een aardige manier duidelijk te zijn, mondeling dan. Schriftelijk komt het aardige wat minder uit de verf Als je makkelijk praat, is het makkelijker om dit advies in de praktijk te brengen dan als je daar minder goed in bent.

Toch denk ik wel dat eerlijke terugkoppeling en dicht bij jezelf blijven veel van dit soort problemen kan oplossen, ook omdat je daarmee ook gedwongen bent om kritisch naar jezelf te kijken. Een duidelijk thema formuleren en daar ook niet van afwijken. Je hoeft het niet te accepteren dat één iemand in het gesprek voortdurend over zichzelf of over zijn werk praat.

Ik heb één vriend die teveel over zichzelf praat omdat hij voor zijn werk altijd al belangstelling moet hebben voor andere mensen en dat in privé dus wat moeilijker opbrengt. Ik vind het ook ingewikkeld om daarmee om te gaan. Maar ook dan is het denk ik goed om respectvol duidelijkheid te scheppen.

Uiteindelijk is iemand negeren veel pijnlijker dan iemand de waarheid vertellen. Niet voor jezelf, maar wel voor de ander.

[DDD]

Overigens vind ik dat dit onderwerp wel een afzonderlijk draadje waard is.

[liz boer]

Zojuist uitgelezen. Een aanrader.

ds Uitslag heeft weleens een lezing gegeven, in het begin stelde hij vragen en daar kon je een antwoord opschrijven, met een berekening kreeg je de uitslag,Eliza en ik hoorde bij de categorie: je voelt je niet thuis in de wereld, maar ook niet bij de refo's.
Een heel leerzame avond! Je kreeg echt een spiegel voorgehouden.
Niemand ging wel voldaan naar huis.