Dat schrijft huisman niet.samanthi schreef:@huisman
Nee, het feit dat je alleen daar vindt.
Waarom?samanthi schreef:Als je zegt ik ben een vriend ik ben een metgezel van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen en je noemt enkele kerkgemeenschappen op waar je die zou kunnen vinden, vond ik dat heel triest.
Het is hier off-topic. Maar misschien wilt u dat wat nader uitlegen? In wat u noemt "in je bubbel blijven zitten" vindt ik een behoorlijk negatieve en zelfs bijkans lasterlijke uitdrukking. Alsof ik (heb het even wat nagezocht) in mijn eigen wereld (mijn zienswijze) wat blijf ronddwalen. Zo komt het wel over. Ik vraag dan ook beleefd om verdere uitleg, misschien in een ander topic?samanthi schreef:Nogmaals, wat heeft het ermee te maken?-DIA- schreef:Ik bedoel dit: Palm 45:samanthi schreef: @DIA
Wat heeft dat er mee te maken ?
Verlaat, vergeet, wat ooit u kon bekoren,
Uws vaders huis, uw volk, en wat voorheen
U dierbaar en beminnenswaardig scheen.
Ook Abraham moest zijn land verlaten.
En Israël werd uit Egypte geleid
Ruth verliet Moab. Zou ze daar spijt van hebben gehad?
Zou ze terug verlangd heben naar Moab toch ze zei:
Uw volk is mijn volk en uw God mijn God?
En zo zouden we talloze voorbeelden kunnen noemen.
Dat is niet een bewust anderen in de steek laten.
Maar wel afzonderen, en we lezen ook: Mijn volk zal alleen wonen.
En we moeten ons niet in verzoeking brengen als we in een streek gaan wonen waar de ware godsdienst niet is.
Dan nog, de genoemde tekst, mijn volk zal afgezonderd wonen, slaat op het volk Israël, Ruth verluet niet een kerkgemeenschap, maar haar land en haar familie en haar goden, alle voorbeelden gaan over de Joden, niet over de gelovigen uit de heidenen.
Als je zegt ik ben een vriend ik ben een metgezel van allen die Uw Naam ootmoedig vrezen en je noemt enkele kerkgemeenschappen op waar je die zou kunnen vinden, vond ik dat heel triest.
EnZoiets kun je niet als je in je bubbel blijft zitten.Lucas 24
47 En in Zijn Naam gepredikt worden bekering en vergeving der zonden, onder alle volken, beginnende van Jeruzalem.
Mooi, op een gegeven moment vond ik het wel wat herhalend.Bertiel schreef:Het geluk van een verloren leven - Nikolay P. Chrapov
Meerdere malen gelezen. Heel indrukwekkend.Bertiel schreef:Het geluk van een verloren leven - Nikolay P. Chrapov
Grappig, ik heb zelf de grote hoofdlijnen van Wedergeboore of schijngeboorte gelezen.Posthoorn schreef:http://www.theologienet.nl/documenten/B ... ersten.pdf
Jammer dat dit nooit in boekvorm is verschenen!
Overigens is Van den Brink niet altijd helemaal zorgvuldig in zijn weergave. Maar wat hij over Comrie schrijft, vind ik wel verhelderend, met name omdat ook híj tegenstrijdigheid bij Comrie signaleert (net als ik dus).Geytenbeekje schreef:Grappig, ik heb zelf de grote hoofdlijnen van Wedergeboore of schijngeboorte gelezen.Posthoorn schreef:http://www.theologienet.nl/documenten/B ... ersten.pdf
Jammer dat dit nooit in boekvorm is verschenen!
Is de schrijver de huidige predikant van HHK Stellendam?Posthoorn schreef:http://www.theologienet.nl/documenten/B ... ersten.pdf
Jammer dat dit nooit in boekvorm is verschenen!
Bij Kersten blijkt dat de levendgemaakten de eerste categorie van mensen is, die hij wil
onderscheiden op de geestelijke levensweg. Zij moeten nog gerechtvaardigd worden en met
Christus worden ingelijfd voor hun bewustzijn. Het laatste blijkt vooral van belang te zijn: wat men
heeft, moet nog met bewustheid worden toegepast. Het volk van God moet daarom nog van alles
afgebracht worden om gevestigd te worden op het fundament van Christus Jezus. Bekommerden
wil Kersten dus enerzijds niet stoten, door te ontkennen dat zij nog geen genade hebben;
anderzijds wil hij ze ook niet doen rusten met wat men al heeft ontvangen. Met alle ontvangen
bevindingen en ervaringen gaat men de dood in en wordt het een afgesneden zaak. Alleen in die
weg kan de zekerheid verkregen worden.
Bij Kersten blijkt de zekerheid niet meer aan het geloof verbonden te zijn, maar aan een ervaring.
Het gevoel en de ervaring hebben de plaats van het geloof ingenomen en krijgen zoveel aandacht,
dat de geestelijke ervaring van het verloren gaan het middel is om tot een blijvende zekerheid van
het geloof te komen.
Bij Comrie zijn we zulke gedachten niet tegengekomen; de zekerheid is geen blijvend bezit, maar
een aangevochten zaak; altijd weer opnieuw is het nodig om schuld en zonde te belijden en tot
Christus te gaan om genade.
Kersten blijkt de opwas in de genade te ontlenen aan beelden en geschiedenissen uit Gods Woord;
het leven van de discipelen heeft hij zo vergeestelijkt, dat daarin de standen van de genade terug te
vinden zijn voor al(!) Gods kinderen.
Ook de ervaringen van Jacob en Ruth stemmen hierin overeen. Wat bij Kersten al ‘in de kiem’
aanwezig is, namelijk om bepaalde ervaringen van kinderen Gods als normatief te achten voor al
Gods kinderen, blijkt heden ten dage nog verder uitgewerkt te worden door sommige predikers in
de bevindelijk ‘gereformeerde’ kring.
Terwijl Comrie nog met een gerust hart kan schrijven dat al Gods kinderen mogen zeggen: ‘Abba,
Vader’ en tot kinderen van God zijn aangenomen, blijkt dat dit bij Kersten een nieuwe geestelijke
ervaring is geworden, die volgt op de rechtvaardigmaking in de vierschaar van de consciëntie en
verbonden wordt met het werk van Gods Geest en Pinksteren.
Door van de rechtvaardigmaking in de vierschaar der consciëntie een bijzondere geestelijke ervaring te
maken, bleek Kersten ook genoodzaakt te worden om van twee soorten heiligmaking te gaan spreken:
een ‘wettische’ heiligmaking, volgend op de wedergeboorte maar voorafgaand aan de
rechtvaardigmaking in de vierschaar van de consciëntie en een ‘evangelische’ heiligmaking hierop
volgend. Zo blijkt het opnieuw, dat wie in het fundamentele leerstuk van de rechtvaardiging door het
geloof dwaalt, onvermijdelijk moet vallen tot dwalingen in andere leerstukken. Helaas is Kersten hier
niet vrij van gebleven.
Het mag duidelijk zijn dat Kersten hierin een eigen weg is gegaan; de gedachte dat er opwas in de
genade nodig is, heeft hij overgenomen van Comrie, maar de wijze waarop hij dat heeft ingevuld,
blijkt te zijn overgenomen uit het gezelschapsleven. Opnieuw: de bevinding van Gods kinderen bleek
toch een belangrijker norm te zijn dan het objectieve, onveranderlijke Woord van God.
Licht eens toe?Posthoorn schreef:Overigens is Van den Brink niet altijd helemaal zorgvuldig in zijn weergave. Maar wat hij over Comrie schrijft, vind ik wel verhelderend, met name omdat ook híj tegenstrijdigheid bij Comrie signaleert (net als ik dus).Geytenbeekje schreef:Grappig, ik heb zelf de grote hoofdlijnen van Wedergeboore of schijngeboorte gelezen.Posthoorn schreef:http://www.theologienet.nl/documenten/B ... ersten.pdf
Jammer dat dit nooit in boekvorm is verschenen!
JaAd Anker schreef:Is de schrijver de huidige predikant van HHK Stellendam?Posthoorn schreef:http://www.theologienet.nl/documenten/B ... ersten.pdf
Jammer dat dit nooit in boekvorm is verschenen!
In aanmerking genomen dat ik pas op blz. 40 ben: hij gaat voorbij aan het onderscheid dat ds. Kersten maakt tussen de openbaring van Christus en de bewuste rechtvaardigmaking, hij beschouwt dat als één en hetzelfde. Dat is onzorgvuldig.Ad Anker schreef:Licht eens toe?Posthoorn schreef:Overigens is Van den Brink niet altijd helemaal zorgvuldig in zijn weergave. Maar wat hij over Comrie schrijft, vind ik wel verhelderend, met name omdat ook híj tegenstrijdigheid bij Comrie signaleert (net als ik dus).
Wat voor verschil zit daar tussen ?Posthoorn schreef:In aanmerking genomen dat ik pas op blz. 40 ben: hij gaat voorbij aan het onderscheid dat ds. Kersten maakt tussen de openbaring van Christus en de bewuste rechtvaardigmaking, hij beschouwt dat als één en hetzelfde. Dat is onzorgvuldig.Ad Anker schreef:Licht eens toe?Posthoorn schreef:Overigens is Van den Brink niet altijd helemaal zorgvuldig in zijn weergave. Maar wat hij over Comrie schrijft, vind ik wel verhelderend, met name omdat ook híj tegenstrijdigheid bij Comrie signaleert (net als ik dus).
Ik zeg het maar even in mijn eigen woorden: er kan een moment komen in het leven van de overtuigde zondaar dat hij wel ziet dat er een mogelijkheid van zalig worden is door Christus, maar hij heeft dan nog geen verzoend God in Christus leren kennen. Hij weet wel dat hij zalig moet en kan worden door Christus, maar hij weet nog niet hóé.Geytenbeekje schreef:Wat voor verschil zit daar tussen ?Posthoorn schreef:In aanmerking genomen dat ik pas op blz. 40 ben: hij gaat voorbij aan het onderscheid dat ds. Kersten maakt tussen de openbaring van Christus en de bewuste rechtvaardigmaking, hij beschouwt dat als één en hetzelfde. Dat is onzorgvuldig.
Ik ben een dummie in dat soort termen
Ik vind dat wel een hele rare tussenstap.Posthoorn schreef:Ik zeg het maar even in mijn eigen woorden: er kan een moment komen in het leven van de overtuigde zondaar dat hij wel ziet dat er een mogelijkheid van zalig worden is door Christus, maar hij heeft dan nog geen verzoend God in Christus leren kennen. Hij weet wel dat hij zalig moet en kan worden door Christus, maar hij weet nog niet hóé.Geytenbeekje schreef:Wat voor verschil zit daar tussen ?Posthoorn schreef:In aanmerking genomen dat ik pas op blz. 40 ben: hij gaat voorbij aan het onderscheid dat ds. Kersten maakt tussen de openbaring van Christus en de bewuste rechtvaardigmaking, hij beschouwt dat als één en hetzelfde. Dat is onzorgvuldig.
Ik ben een dummie in dat soort termen
