Preken beluisteren op internet

[Jantje]

Dat ben ik niet met je eens. Want hiermee jaag je de bekommerden en de van verre staanden ook weer de bloemhoven in. Ik ken een dominee die ook in zijn prediking laat klinken wat @Ad schreef over zijn predikant, maar telkens ook benadrukt dat er buiten Jezus geen leven is.

Op wie reageer je nu?

Op jou.

[JCRyle]

Hoe je er ook over denkt. Persoonlijk vind ik de uitspraak van de voorganger van Ad nog niet eens gek.
Brakel lijkt ook zoiets te zeggen.

Maar ik snap al dat gegis in de verborgenheden niet.
Er is wedergeboorte nodig. Zeker. Mag benoemt worden.
Maar het gaat vooral om het persoonlijke geloof . Wat dunkt u van de Christus. Heel persoonlijk. Kennen wij Hem? Geloof ik in Hem.
Dat hoort de toetssteen te zijn in een separerende prediking.
Alles daarvoor is misschien interessant voor theologen, maar heeft in de prediking en pastoraat eigenlijk geen enkel nut.

In de eerste plaats moet de noodzaak van wedergeboorte genoemd worden. Dat is geen vrijblijvendheid, aangezien de Heere Jezus de noodzakelijke wedergeboorte koppelt aan het wel of niet ingaan in het Koninkrijk van God.
Door wedergeboorte én geloof van elkaar los te koppelen ontstaat er scheefgroei; óf de nadruk komt te leggen op de wedergeboorte, waardoor het gevaar ontstaat dat men onbewust in Christus kan zalig worden. Een schuldbesef en een bekommering is al genoeg. Óf de nadruk komt te leggen op het geloof, terwijl dat de eerste vrucht is van de wedergeboorte. Dus niet te scheiden van elkaar. Zie navolgend citaat:

En wat is nu de eerste vrucht van deze wedergeboorte? Het geloof in Jezus Christus. In de wedergeboorte ontsteekt de Heilige Geest in ons een waar geloof waardoor wij Christus omhelzen. Hoe zwak dan het geloof in de aanvang ook zij, zodra als dit geloof Christus omhelst is de mens wedergeboren. Als wij het zo zien is de overtuiging van zonde dus de wedergeboorte nog niet. Ik meen, dat we zo het zuiverst op de weg des geloofs blijven, omdat op deze wijze Christus in het middelpunt blijft.

https://www.digibron.nl/search/detail/7b311912af04b6e127a723f470989536/de-dordtse-leerregels

Overigens ben ik het met je laatste zin absoluut niet eens. De visie op de wedergeboorte en het geloof is fundamenteel voor de benadering van de gemeente, zowel in prediking als pastoraat. Het is namelijk nogal een verschil of je een bekommerde onder Gods volk rekent of juist niet.

[Jantje]

Ik vind het eerlijk gezegd een volkomen onbelangrijke kwestie. Maar veel gereformeerden hebben altijd aangenomen dat jonggestorven kinderen behouden zijn, vanwege de betekenis van het verbond van God met de gelovigen én hun kinderen.

Daarnaast zijn er mensen die een iq hebben dat kennis van Christus onmogelijk maakt. Maar ook dat is wel weer een kwestie van definitie, want het is maar net wat je daaronder verstaat.

In iedere gereformeerde dogmatiek kun je hiervoor de bewijsteksten vinden. Maar het is grotendeels een kwestie van definitie. En daarom vind ik het niet zo'n zinvol gespreksonderwerp, laat staan dat ik zou opstaan en de BGD er bij pakken.

Hoewel ik het niet zo heel vaak met @DDD eens ben, snijdt hij hier wel een belangrijk punt aan. Hoe kijk jij daartegen, @JCRyle?

[Ad Anker]

Hoe je er ook over denkt. Persoonlijk vind ik de uitspraak van de voorganger van Ad nog niet eens gek.
Brakel lijkt ook zoiets te zeggen.

Maar ik snap al dat gegis in de verborgenheden niet.
Er is wedergeboorte nodig. Zeker. Mag benoemt worden.
Maar het gaat vooral om het persoonlijke geloof . Wat dunkt u van de Christus. Heel persoonlijk. Kennen wij Hem? Geloof ik in Hem.
Dat hoort de toetssteen te zijn in een separerende prediking.
Alles daarvoor is misschien interessant voor theologen, maar heeft in de prediking en pastoraat eigenlijk geen enkel nut.

Precies, in deze context wordt het gezegd. Het gaat dan in de prediking: wat is de kennis van Christus? Reken je niet rijk met wat gestalten en bekommeringen, reken je pas rijk (verkeerde uitdrukking) als je weet wie de Heere Jezus voor je is.

Dit heeft niets met gebrekkige theologie te maken, dit is herderlijk en pastoraal leiding geven aan de gemeente.

Helaas wordt in onze gemeenten wel grond gegeven voor mensen die heel serieus zijn, wel eens een traan laten vallen, wel eens bemoedigd worden maar zeggen Christus niet te kennen. Die krijgen een status en worden gekozen in een ambt. Gevaarlijk, wat mij betreft. Want het is uiteindelijk de dood in de pot en iets wat onwaarachtig lijkt wordt als kenmerk van het ware verheven.

[ejvl]

Het moment van wedergeboorte is niet voor iedereen duidelijk, maar de daadwerkelijke bekering wel.

Wat versta je onder wedergeboorte en wat onder bekering?
Een bekering komt dagelijks terug, is dagelijks nodig. De wedergeboorte niet.

[Jantje]

De wedergeboorte is het moment waarin God in het leven van een mens begint te werken.
De bekering is het moment waarin de mens van dood levendgemaakt wordt. En daarna is er zeker weer opnieuw dagelijkse bekering nodig. Maar dat is wat anders dan de eerste bekering.

[Ad Anker]

De wedergeboorte is het moment waarin God in het leven van een mens begint te werken.
De bekering is het moment waarin de mens van dood levendgemaakt wordt.

Wat is het onderscheid dan volgens jou?

[huisman]

Dat is geen antwoord op mijn vraag. Maar ik ga er dan vanuit dat dit antwoord in het boek te vinden is. Het moet toch erg eenvoudig zijn te duiden hoe die bevinding naar de schrift is. Blijft voor mij wel de vraag staan dat dan over ieder kind van God wellicht deze conclusie kan worden gestaafd of dat er een lijn richting Paulus te trekken is. Ik vind het zelf best wat om aan 1 persoon uit de Bijbel zulke vergaande conclusies te verbinden. Maar ik zal,het boek eens lezen.

Inderdaad lees het boek. Ds I Kievit blijft dichtbij de Schrift. Hangt zijn visie ook niet aan één tekst op. Hij beschrijft eerst de bekering van Paulus zoals beschreven in Handelingen 9 in 4 hoofdstukken , daarna behandeld hij flink wat teksten uit de Romeinenbrief en natuurlijk ook Galaten 2:19a (Want ik ben door de wet der wet gestorven)

Ben wel bang dat door veel prediking van vandaag en een veel te optimistich beeld van de gemiddelde kerkganger de prediking van ds Kievit niet meer begrepen wordt en dus bestreden wordt.

[Jantje]

@Ad Anker,
Bekering is een vrucht van de wedergeboorte. De wedergeboorte is een lijdelijke weg, daar is het werk van God; bij de bekering werkt de mens zelf ook actief mee, alhoewel de bekering ook het werk van Gods Geest is.

Brakel schrijft:
Zo iemand mij vraagt: waaraan bij zijn eerste begin van wedergeboorte zal kennen?
Ik antwoord: van de eerste daad des geloofs.
Vraagt men verder: wanneer men de eerste daad des geloofs oefent, en of men de tijd niet moet of kan weten?
Ik antwoord: men behoeft die tijd niet te weten, en men kan hem ook niet vast weten. Begint men van de eerste heftige overtuiging, men had toen, naar alle waarschijnlijkheid, het geloof nog niet; begint men het geloof van de eerste daad des geloofs, die men met bewustzijn en bijzondere hartelijkheid deed, zo rekent men te laat, want naar alle waarschijnlijkheid had men het geloof al te voren; zodat ik acht, dat men de nette tijd van het begin des geloofs en der wedergeboorte niet of zeer zelden weten kan. Ook is het niet nodig zulks te weten, 't is genoeg, als men op goede gronden uit het Woord Gods en uit goede kennis van zijn hart en daden besluiten kan, dat men gelooft en wedergeboren is (...).

Daar wil ik de discussie bij deze (voorlopig) mee beëindigen.

[ejvl]

De wedergeboorte is het moment waarin God in het leven van een mens begint te werken.
De bekering is het moment waarin de mens van dood levendgemaakt wordt. En daarna is er zeker weer opnieuw dagelijkse bekering nodig. Maar dat is wat anders dan de eerste bekering.

Daarmee kun je een theoretisch verschil maken, maar praktisch is er geen verschil.
Immers kan een mens van zichzelf niet zeggen wedergeboren te zijn voordat men Christus mag kennen als persoonlijke borg en middelaar, ongeacht waar je de wedergeboorte plaatst.

[Bezorgd]

Dat ben ik niet met je eens. Want hiermee jaag je de bekommerden en de van verre staanden ook weer de bloemhoven in. Ik ken een dominee die ook in zijn prediking laat klinken wat @Ad schreef over zijn predikant, maar telkens ook benadrukt dat er buiten Jezus geen leven is.

Op wie reageer je nu?

Op jou.

Waarom jaagje mensen in de bloemhoven?
Het gaat om twee wegen. In Christus of buiten Christus. Dat derde weg gepreek helpt niemand. Ook van verre staanden niet.

[Bezorgd]

Hoe je er ook over denkt. Persoonlijk vind ik de uitspraak van de voorganger van Ad nog niet eens gek.
Brakel lijkt ook zoiets te zeggen.

Maar ik snap al dat gegis in de verborgenheden niet.
Er is wedergeboorte nodig. Zeker. Mag benoemt worden.
Maar het gaat vooral om het persoonlijke geloof . Wat dunkt u van de Christus. Heel persoonlijk. Kennen wij Hem? Geloof ik in Hem.
Dat hoort de toetssteen te zijn in een separerende prediking.
Alles daarvoor is misschien interessant voor theologen, maar heeft in de prediking en pastoraat eigenlijk geen enkel nut.

In de eerste plaats moet de noodzaak van wedergeboorte genoemd worden. Dat is geen vrijblijvendheid, aangezien de Heere Jezus de noodzakelijke wedergeboorte koppelt aan het wel of niet ingaan in het Koninkrijk van God.
Door wedergeboorte én geloof van elkaar los te koppelen ontstaat er scheefgroei; óf de nadruk komt te leggen op de wedergeboorte, waardoor het gevaar ontstaat dat men onbewust in Christus kan zalig worden. Een schuldbesef en een bekommering is al genoeg. Óf de nadruk komt te leggen op het geloof, terwijl dat de eerste vrucht is van de wedergeboorte. Dus niet te scheiden van elkaar. Zie navolgend citaat:

En wat is nu de eerste vrucht van deze wedergeboorte? Het geloof in Jezus Christus. In de wedergeboorte ontsteekt de Heilige Geest in ons een waar geloof waardoor wij Christus omhelzen. Hoe zwak dan het geloof in de aanvang ook zij, zodra als dit geloof Christus omhelst is de mens wedergeboren. Als wij het zo zien is de overtuiging van zonde dus de wedergeboorte nog niet. Ik meen, dat we zo het zuiverst op de weg des geloofs blijven, omdat op deze wijze Christus in het middelpunt blijft.

https://www.digibron.nl/search/detail/7b311912af04b6e127a723f470989536/de-dordtse-leerregels

Overigens ben ik het met je laatste zin absoluut niet eens. De visie op de wedergeboorte en het geloof is fundamenteel voor de benadering van de gemeente, zowel in prediking als pastoraat. Het is namelijk nogal een verschil of je een bekommerde onder Gods volk rekent of juist niet.

Je hebt gelijk , het MOET benoemt worden.
Maar waar ik op doelde, er zijn theologische stromingen die wedergeboorte voor geloof plaatsen.
Ik denk dat je theologisch nog geen brokken hoeft te maken, als het maar in het pastoraat en prediking niet genoemd wordt. Dat bedoelde ik te zeggen.
Wat mijn laatste zin betreft, heb je me ook niet goed begrepen denk ik.
In prediking en pastoraat moet je benoemen dat de zaligheid ligt in het kennen en omhelzen van Christus.
Alles daarvoor moet je benoemen als te kort en mensen opwekken tot geloof en bekering. Maar geen derde weg gaan preken. Dat brengt schade aan.

[Lilian1975]

Hoe je er ook over denkt. Persoonlijk vind ik de uitspraak van de voorganger van Ad nog niet eens gek.
Brakel lijkt ook zoiets te zeggen.

Maar ik snap al dat gegis in de verborgenheden niet.
Er is wedergeboorte nodig. Zeker. Mag benoemt worden.
Maar het gaat vooral om het persoonlijke geloof . Wat dunkt u van de Christus. Heel persoonlijk. Kennen wij Hem? Geloof ik in Hem.
Dat hoort de toetssteen te zijn in een separerende prediking.
Alles daarvoor is misschien interessant voor theologen, maar heeft in de prediking en pastoraat eigenlijk geen enkel nut.

In de eerste plaats moet de noodzaak van wedergeboorte genoemd worden. Dat is geen vrijblijvendheid, aangezien de Heere Jezus de noodzakelijke wedergeboorte koppelt aan het wel of niet ingaan in het Koninkrijk van God.
Door wedergeboorte én geloof van elkaar los te koppelen ontstaat er scheefgroei; óf de nadruk komt te leggen op de wedergeboorte, waardoor het gevaar ontstaat dat men onbewust in Christus kan zalig worden. Een schuldbesef en een bekommering is al genoeg. Óf de nadruk komt te leggen op het geloof, terwijl dat de eerste vrucht is van de wedergeboorte. Dus niet te scheiden van elkaar. Zie navolgend citaat:

En wat is nu de eerste vrucht van deze wedergeboorte? Het geloof in Jezus Christus. In de wedergeboorte ontsteekt de Heilige Geest in ons een waar geloof waardoor wij Christus omhelzen. Hoe zwak dan het geloof in de aanvang ook zij, zodra als dit geloof Christus omhelst is de mens wedergeboren. Als wij het zo zien is de overtuiging van zonde dus de wedergeboorte nog niet. Ik meen, dat we zo het zuiverst op de weg des geloofs blijven, omdat op deze wijze Christus in het middelpunt blijft.

https://www.digibron.nl/search/detail/7b311912af04b6e127a723f470989536/de-dordtse-leerregels

Overigens ben ik het met je laatste zin absoluut niet eens. De visie op de wedergeboorte en het geloof is fundamenteel voor de benadering van de gemeente, zowel in prediking als pastoraat. Het is namelijk nogal een verschil of je een bekommerde onder Gods volk rekent of juist niet.

Je hebt gelijk , het MOET benoemt worden.
Maar waar ik op doelde, er zijn theologische stromingen die wedergeboorte voor geloof plaatsen.
Ik denk dat je theologisch nog geen brokken hoeft te maken, als het maar in het pastoraat en prediking niet genoemd wordt. Dat bedoelde ik te zeggen.
Wat mijn laatste zin betreft, heb je me ook niet goed begrepen denk ik.
In prediking en pastoraat moet je benoemen dat de zaligheid ligt in het kennen en omhelzen van Christus.
Alles daarvoor moet je benoemen als te kort en mensen opwekken tot geloof en bekering. Maar geen derde weg gaan preken. Dat brengt schade aan.

Een of de enige reden waarom men wedergeboorte voor geloof plaatst is dat men niet gelooft dat doden geroepen kunnen worden. Ik denk dat je dan te klein van God denkt. En ik kom die veronderstelling in de Schrift niet tegen. Wel andersom. Doden die tot leven worden gewekt. JEZUS Die tegen doden zegt; Sta op!.

[CvdW]

[
Het gebrek aan de theologische opleiding van Ambtenaar?

Mijn theologische kennis is inderdaad niet uitmuntend te noemen, maar voldoende om te weten dat je niet wedergeboren kunt zonder kennis van Christus te hebben.

Degene die dit wel leert, is een dwaalleraar.

Dat zijn er heel wat.

[TSD]

Een of de enige reden waarom men wedergeboorte voor geloof plaatst is dat men niet gelooft dat doden geroepen kunnen worden. Ik denk dat je dan te klein van God denkt. En ik kom die veronderstelling in de Schrift niet tegen. Wel andersom. Doden die tot leven worden gewekt. JEZUS Die tegen doden zegt; Sta op!.

Misschien moet je jezelf eerst eens meer verdiepen in wat er geleerd wordt, voordat je allerlei stellige uitspraken doet hierover.

Dit is gewoon compleet onjuist. De door jou genoemde reden is niet een reden, laat staan de enige.

Daarbij wordt wedergeboorte en geloof helemaal niet gescheiden. Wel wordt er onderscheid gemaakt tussen geloof en geloven. Tussen de gave en de oefeningen van het geloof.