Evangelist schreef:Valcke schreef:Henk J schreef:Iets afwijkend standpunt komt vaker voor, maar dit is gewoon er vol tegenin gaan. Dat is onverstandig en ze ondergraaft de positie van het demissionaire kabinet en de handhavers. Een ouderling laat toch ook niet in de krant zetten dat hij het niet eens is met het beleid van zijn eigen kerk?
Volgens mij mag dat altijd afhankelijk zijn van het eigen geweten... het gaat hier in essentie om discriminerende maatregelen.
Nee, dit is echt een verkeerde redenering: er is eenheid van kabinetsbeleid. Binnenskamers mag je alle kritiek hebben die je wilt hebben, maar als er een besluit is gevallen, en zeker zo'n zwaarwegend besluit, dan ga je daarvoor staan, of je treedt af wanneer dat besluit is genomen. Je gaat niet in de krant gewoon het tegenovergestelde zeggen. Aftreden is dan ook logisch, maar dat wilde ze niet. Dan volgt ontslag. Heeft niets met slangenkuil te maken. Dit kan gewoon staatsrechtelijk niet. Het is ondergraving van het eigen beleid. Natuurlijk mag zij deze visie hebben - ik ben het er zelfs mee eens, maar niet al lid van het kabinet dat het tegenovergestelde heeft besloten.
(En dat onderscheid tussen missionair en demissionair is helemaal niet zo strak als je zegt. De Kamer bepaalt de ruimte; ook een demissionair kabinet is een volwaardig kabinet. Bovendien zijn ze op corona missionair, zoals de Kamer heeft bepaald.)
(En wat de toeslagenkwestie betreft: daarvoor is het hele kabinet al afgetreden, dus die verantwoordelijkheid is al genomen.)
Er zitten meerdere kanten aan de zaak.
Jij schetst slechts één kant.
De andere kant laat je volledig onbelicht, namelijk dat
(a) het kabinet demissionair is en dus feitelijk helemaal geen nieuw beleid mag voeren, laat staan de invoering van een omstreden coronapas;
(b) dit beleid discriminerend is;
(c) dit beleid reden is voor de grootst mogelijke verdeeldheid onder het volk. Want het wordt na dit weekend en met het ontslag van de staatssecretaris echt niet rustig;
(d) het ongehoord is dat een minister op staande voet ontslagen wordt; na veel zwaardere incidenten gebeurde dit niet;
(e) en wat is uiteindeiijk erger: een staatssecretaris die eerlijk zegt dat ze moeite heeft met het beleid of een minister-president die loog over Omtzigt?
De huidige penibele situatie van 's lands regering vraagt om moedige mensen die ook durven zeggen waar het op staat. In die zin neem ik het volledig op voor Mona Keijzer.