Orfeo schreef:Ambtenaar schreef:Orfeo schreef:
In de Bijbel is een dag van 6 tot 6 en de sabbat de zaterdag. Waarom zouden we dáár vanaf stappen?
Tja, waarom zijn de bananen krom.
Nee, dit is een wezenlijk punt.
Of je beweert dat het Bijbels gezien zo is dat de rustdag op de zondag moet plaatsvinden. In dat geval durf ik te bestrijden dat daartoe in de Bijbel de opdracht gegeven wordt. Integendeel, volgens de Bijbel is de rustdag op de zaterdag.
Of je beweert dat het een keuze is om de rustdag op zondag te vieren. In dat geval is er geen enkele reden om andere mensen daar ook toe te dwingen en tegen koopzondagen te zijn. Misschien houden die mensen die op zondag hun boodschappen doen de rustdag wel op een andere dag.
Daar komt nog bij dat iedereen vrij is in zijn invulling van de rustdag. De discipelen oogstten zelfs op de sabbat.
Ik neem mij voor mijzelf niet in een discussie te laten slepen hierover maar ik laat graag anderen hier over spreken.
Thomas Watson schreef:Vraag: Hoe komt het, dat wij de sabbat niet op de zevende dag, zoals het was bij de oorspronkelijke instelling, onderhouden, maar die veranderd hebben in een andere dag?
Antwoord: De oude zevendedags sabbat, die de Joodse sabbat was, is afgeschaft en in de plaats ervan volgt de eerste dag van de week, welke is de Christelijke sabbat. De zedelijkheid of het wezen van het vierde gebod bestaat niet in het nauwkeurig onderhouden van de zevende dag, maar het onderhouden van één dag in de zeven dagen is hetgeen God heeft ingesteld.
Vraag: Maar hoe werd de eerste dag in de week in de plaats gesteld van de zevende dag?
Antwoord: Niet door kerkelijke autoriteit. "De kerk", zegt mr. Perkins, "heeft geen macht om een sabbat in te stellen."
1. De verandering van de sabbat van de laatste dag der week in de eerste, geschiedde door Christus" eigen instelling. Hij is "Heere van de sabbat", Markus 2 : 28. En wie zal een dag instellen dan Hij, die er de Heere van is? Hij maakte deze dag. "Dit is de dag, die de Heere gemaakt heeft", Psalm 118 : 24. Arnobius en de meeste uitleggers verstaan dit van de Christelijke sabbat, die genoemd wordt: de dag des Heeren.", Open. 1:10. Zoals het genoemd wordt "des Heeren Avondmaal", vanwege de instelling des Heeren van het brood en de wijn en het afzonderlijk stellen van een gewoon tot een bijzonder en heilig gebruik; zo wordt het genoemd "de dag des Heeren", vanwege de instelling des Heeren ervan en het afzonderen van de gewone dagen tot Zijn bijzondere aanbidding en dienst. Christus verrees op de eerste dag der week uit het graf en verscheen twee maal op die dag aan Zijn discipelen., Johannes 20 : 19, 26, hetwelk was, om hen bekend te maken, zoals Augustinus en Athanasius zeggen, dat Hij de Joodse sabbat overgebracht had naar de dag des Heeren.
2. Het onderhouden van de eerste dag was de praktijk der apostelen. "En op de eerste dag der week, als de discipelen bijeengekomen waren om brood te breken, handelde Paulus met hen", Hand. 20 : 17a, 1Cor. 16 : 2. Hier was beiden: het prediken en het breken des broods op deze dag. Augustinus, Inocentius en Isidore houden de onderhouding van onze Evangelische sabbat te zijn van apostolische bekrachtiging, en bevestigen, dat uit kracht van de praktijk der apostelen, deze dag moet afgezonderd worden tot de godsdienstoefening. Wat de apostelen deden, deden zij door goddelijke autoriteit; want zij werden geïnspireerd door de Heilige Geest.
3. De eerste kerk had voor de dag des Heeren, die wij nu vieren, hoge achting. Het was een groot kenteken van hun godsdienst, om deze dag te onderhouden. Ignatius, de oudste kerkvader, die in de tijd van de apostel Johannes leefde, gebruikte deze woorden: "Laat een ieder, die Christus liefheeft, de eerste dag der week, de dag des Heeren, heiligen." Deze dag is door de kerk van Christus meer dan 1600 jaar onderhouden, zoals de geleerde Bucer opmerkt. Zo ziet u, hoe de zevende dags sabbat veranderd werd tot de eerste dags sabbat.
De grote reden om de Joodse sabbat inde dag des Heeren te veranderen is, dat het ons de "Verborgenheid van onze verlossing door Christus" in gedachten brengt. De reden, waarom God de oude sabbat instelde, was, om een herinnering te zijn aan de schepping; maar nu heeft Hij de eerste dag der week er voor in de plaats gesteld, ter herinnering aan een heerlijker werk dan de schepping, welke is de verlossing.
Groot was het werk der schepping, maar groter was het werk der verlossing. Zoals er gezegd werd, dat "de heerlijkheid van de tweede tempel groter was dan de heerlijkheid van de eerste tempel", Hag. 2 : 10, zo was de heerlijkheid van de verlossing groter dan de heerlijkheid van de schepping. Grote wijsheid werd er gezien in ons te formeren, maar wonderbaarlijker wijsheid in ons zalig te maken. Grote kracht was te zien in het voortbrengen van ons uit het niets, maar grotere kracht in het helpen van ons, toen we waren "minder dan niets." Het kost meer om ons vrij te kopen, dan om ons te scheppen. Bij de schepping was het slechts het "spreken van een woord", Psalm 148:5; in de verlossing was er het vergieten van het bloed, 1 Petrus 1:19. De schepping was het werk van Gods vingers, Psalm 8:4; verlossing was het werk van Zijn arm, Lukas 1:51. Bij de schepping gaf God ons onszelf; bij de verlossing gaf Hij Zichzelf. Bij de schepping hadden we een recht op een aards paradijs; in de verlossing hebben we een recht op een hemels koninkrijk. Christus mocht dan wel de zevende dag van de week veranderen in de eerste, daar het ons de verlossing in gedachten brengt, hetwelk heerlijker werk is dan de schepping.
Matthew Henry schreef:1 En het geschiedde op de tweeden eersten sabbat, dat Hij door het gezaaide ging; en Zijn discipelen plukten aren, en aten ze, die wrijvende met de handen. 2 En sommigen der Farizeeën zeiden tot hen: Waarom doet gij, wat niet geoorloofd is te doen op de sabbatten? 3 En Jezus, hun antwoordende, zeide: Hebt gij ook dat niet gelezen, hetwelk David deed, wanneer hem hongerde, en dengenen, die met hem waren? 4 Hoe hij ingegaan is in het huis Gods, en de toonbroden genomen en gegeten heeft, en ook gegeven dengenen, die met hem waren, welke niet zijn geoorloofd te eten, dan alleen de priesteren. 5 En Hij zeide tot hen: De Zoon des mensen is een Heere ook van de sabbat.
-----
I. Hier is een bewijs van het wettige van werken der noodzakelijkheid, en werken der barmhartigheid op de sabbatdag, in de eerste ter rechtvaardiging Zijner discipelen in hun aren - plukken, en in het tweede van Hem zelf in zijn genezing van een dorre hand op dien dag, vers 1 - 11.
Het verhaal van deze twee voorvallen hebben wij zowel in Mattheüs als in Markus gehad, Mattheüs 12:1, Markus 2:23, 3:1, en hoewel die gebeurtenissen niet op dezelfden dag plaatshadden, zijn zij toch samengevoegd, omdat zij beiden moesten dienen om de misvattingen der schriftgeleerden en Farizeeën betreffende de sabbatdag te herstellen. Zij legden groter nadruk op de lichamelijke rust op die dag, en eisten grotere stiptheid en strengheid hierbij, dan de wetgever bedoeld had.
I. Christus rechtvaardigt zijn discipelen in een werk der noodzakelijkheid voor zich zelf op dien dag, namelijk het plukken van korenaren, toen hun hongerde. Dit verhaal heeft hier een datum, dien wij bij de andere evangelisten niet gehad hebben: op de tweeden eersten sabbat, vers 1, dat is, naar de mening van Dr. Whitby, de eerste sabbat na de tweeden dag der ongehevelde broden, van welken dag af zij de zeven weken telden tot aan het Pinksterfeest, waarvan zij de eerste sabbat een deuteroprooton noemden, de tweede deuterodeuteron, enz. Wij behoeven, Gode zij dank, hieromtrent niet kritisch te zijn. Of deze omstandigheid vermeld wordt om te kennen te geven, dat deze sabbat als bijzonder heilig en eerwaardig beschouwd werd, waardoor de ergernis, die de discipelen gaven, dan nog verzwaard werd, of slechts aanduidde, dat het de eerste sabbat was na het offer van de eerstelingen der vruchten, de tijd van het jaar, als het koren bijna rijp is, is van geen groot belang.
Wij kunnen opmerken:
1. Dat Christus’ discipelen nooit, maar inzonderheid niet op de sabbat, kieskeurig behoren te zijn voor hun voedsel, maar zich moeten vergenoegen met hetgeen het gemakkelijkst te verkrijgen is en er dankbaar voor zijn. Deze discipelen plukten aren en aten ze, vers 1, een weinigje was hun genoeg, en in dat weinigje vonden zij nu juist geen uitgezochte spijze, geen lekkernij.
2. Velen, die zelf schuldig zijn aan de grootste misdaden, zijn zeer vlug in het laken van anderen om de onschuldigste zaken of handelingen, vers 12. De Farizeeën twistten met hen, daar zij, naar hun oordeel, deden wat niet geoorloofd is te doen op de sabbatdagen, terwijl zij zelf zich op de sabbatdagen meer dan op andere dagen met lekkernijen voedden.
3. Jezus Christus zal zijn discipelen rechtvaardigen als zij ten onrechte worden gelaakt, en zal hen erkennen en genoegen met hen nemen in menige zaak, waarvan de mensen zeggen dat het hun niet geoorloofd is te doen. Hoe goed is het voor ons, dat wij niet door mensen zullen geoordeeld worden, en dat Christus onze Voorspraak zal zijn!
4. Ceremoniële verordeningen kunnen, in een geval van noodzakelijkheid, op zijde worden gezet, zoals de priesters het zich toe - eigenen van de toonbroden hebben nagelaten, toen David door de beschikking van Gods voorzienigheid zich in zulk een groten nood bevond, dat hij die toonbroden moest hebben, of anders in het geheel geen brood had, vers 3, 4. En indien Gods verordeningen aldus nagelaten of op zijde gezet konden worden voor gewichtiger zaken of groter goed, hoeveel te meer dan niet de inzettingen van mensen.
5. Werken der noodzakelijkheid zijn zeer bijzonder geoorloofd op de sabbat, maar wij moeten ons wèl wachten om deze vrijheid niet in losbandigheid te verkeren, en Gods vriendelijke vergunning niet ten nadele van het werk van de dag te misbruiken.
6. Hoewel Jezus Christus werken van noodzakelijkheid toeliet op de sabbatdag, wil Hij toch, dat wij zullen weten en gedenken, dat het Zijn dag is, en daarom in Zijn dienst en tot zijn eer moet besteed worden, vers 5 : De Zoon des mensen is een Heere ook van de sabbat. In het koninkrijk van de Verlosser moet de sabbat in dag des Heeren verkeerd worden. In sommige opzichten moet de eigenschap er van veranderd worden, en hij moet voornamelijk ter ere van de Verlosser worden waargenomen, gelijk tevoren ter ere van de Schepper.
Ten teken hiervan zal hij niet slechts een nieuwen naam hebben, de dag des Heeren - hoewel de oude naam toch niet wordt vergeten, want nog is het een sabbat, een dag der ruste - maar ook overgebracht worden op een nieuwen dag, de eersten dag der week.