De kleine lettertjes van het Evangelie

[GerefGemeente-lid]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... etters-6-/

Opnieuw zeer goede vragen en zeer nietszeggende antwoorden die volledig om de hete brij heendraaien.

Ik vraag me steeds meer af: zou dr. Van den Brink eigenlijk wel tegen opbouwende kritiek kunnen? Of is hij zo overtuigd van zichzelf, dat hij alles van iedereen die het niet met hem eens is als een aanval ziet?

[Ditbenik]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... etters-6-/

Opnieuw zeer goede vragen en zeer nietszeggende antwoorden die volledig om de hete brij heendraaien.

Ik vraag me steeds meer af: zou dr. Van den Brink eigenlijk wel tegen opbouwende kritiek kunnen? Of is hij zo overtuigd van zichzelf, dat hij alles van iedereen die het niet met hem eens is als een aanval ziet?

Het is duidelijk dat je ds Van den Brink niet kent. Ja, hij kan tegen opbouwender kritiek. Maar opmerkingen als 'zeer nietszeggende antwoorden die volledig om de hete brij heendraaien' hebben niets van doen met opbouwende kritiek.

[J.C. Philpot]

https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/29 ... etters-6-/

Opnieuw zeer goede vragen en zeer nietszeggende antwoorden die volledig om de hete brij heendraaien.

Ik vraag me steeds meer af: zou dr. Van den Brink eigenlijk wel tegen opbouwende kritiek kunnen? Of is hij zo overtuigd van zichzelf, dat hij alles van iedereen die het niet met hem eens is als een aanval ziet?

Of dr. Van den Brink tegen kritiek kan of niet kan ik niet beoordelen. Ik moet wel zeggen dat zijn antwoord (en dan in het bijzonder het begin daarvan) mij wat tegen de borst stuit. Het geeft me niet de indruk dat hij de vraagsteller serieus neemt.

Quote: Dat je kritisch bent op mijn lezing is wel duidelijk. Wat ik heb gezegd is zo anders dan wat je gewend bent. Jij bent gewend aan een theologie waarin worstelen, niet weten, onoplosbare spanningen en leren afzien centraal staan. In mijn lezing daarentegen streef ik naar helderheid, inzichtelijkheid, begrijpelijkheid. Dat is inderdaad een wereld van verschil.

Dr. Van den Brink lijkt precies te weten wat de vragensteller gewend is. Daarnaast vind ik de opmerking over kritisch zijn ook niet echt relevant. Als dr. Van den Brink stevige kritiek levert, kan hij verwachten dat er serieuze kritische vragen gesteld worden. Dat roept hij op zichzelf af, en hoeft niet op die manier benoemd te worden.

Daarnaast vind ik hem eenzeidig als het gaat om zelfkennis en ontdekking. Uiteraard is het niet zo dat "God alleen diegenen ernstig roept die zelfkennis en ontdekking hebben" (dat is volgens mij een karikatuur), maar wel zo dat niemand komt die niet overtuigd is van de realiteit van zijn zondeschuld en nood. De Heere Jezus zegt zelf: Die gezond zijn, hebben den medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn. En die notie mis ik toch wel in de betogen van dr. Van den Brink .

[Cyrillus]

Weer lekker pastoraal bezig, Valcke. Zoals een dokter die een opmerking maakt tegen een patiënt die op de eerste hulp komt met een gebroken been. Aanstellerij, zegt de dokter. Het is niet echt. Lijdt eerst maar even door. Als het oprecht is kom je morgen wel terug.

Moet ik jou pastoraal behandelen?
Of zeg ik nu hoe wat tegen deze jongeren gezegd moet worden, nee toch?

Wanneer die jongeren hier voor mij stonden, zou ik ze inderdaad iets heel anders zeggen dan wat ik nu aan jou post.
Ik heb nu echter met JOU te maken.

Jij trekt de oprechtheid van mensen die naar Van de Brink gaan in twijfel: "Wanneer we uit zoiets moeten afleiden of mensen werkelijk het heil van hun ziel zoeken, dan is er toch echt iets mis." Lijkt me toch dat deze opmerking op hen slaat, niet op mij.

Dat heb je schromelijk mis. JIJ beweert dat deze jongeren werkelijk hun zielenheil zoeken. Daar ga ik echter niet op voorhand van uit. De voorzichtigheid verbiedt mij dit. En daarom slaat mijn opmerking op JOUW stelling, niet op die jongeren.

Wanneer ik die jongeren pastoraal behandel, dan zou ik hun op het Evangelie wijzen, op Christus, en ook op hun eigen verdorvenheid en onwilligheid van nature. Om welke dingen zij juist een Zaligmaker nodig hebben, Die hun wordt aangeboden.

Of zij werkelijk hun zielenheil zoeken, zal achteraf wel blijken. Maar niet vooraf.
En als dit achteraf blijkt, dan zal hun belijdenis zijn: Niet ik heb God en een Zaligmaker gevonden, maar Hij heeft mij gevonden! Niet ik was gewillig, maar Hij was gewillig! Niet ik was een zoeker, maar Hij heeft mij gezocht en gevonden.

Je mag voorzichtig zijn , maar daarmee kun je ook mensen in al hun oprechtheid enorm tekort doen. Waarom dus een theologisch antwoord op een pastorale situatie? Je schiet er niets mee op, want in feite geef je zelf al aan dat je hen een pastoraal antwoord wil geven. Als mens heb je soms niet veel aanwijzingen of iemand oprecht is of niet en dan zul je het moeten doen met wat je ziet of te horen krijgt. En dat zal je uitgangspunt moeten zijn. De rest is echt aan God.

[Valcke]

Moet ik jou pastoraal behandelen?
Of zeg ik nu hoe wat tegen deze jongeren gezegd moet worden, nee toch?

Wanneer die jongeren hier voor mij stonden, zou ik ze inderdaad iets heel anders zeggen dan wat ik nu aan jou post.
Ik heb nu echter met JOU te maken.

Jij trekt de oprechtheid van mensen die naar Van de Brink gaan in twijfel: "Wanneer we uit zoiets moeten afleiden of mensen werkelijk het heil van hun ziel zoeken, dan is er toch echt iets mis." Lijkt me toch dat deze opmerking op hen slaat, niet op mij.

Dat heb je schromelijk mis. JIJ beweert dat deze jongeren werkelijk hun zielenheil zoeken. Daar ga ik echter niet op voorhand van uit. De voorzichtigheid verbiedt mij dit. En daarom slaat mijn opmerking op JOUW stelling, niet op die jongeren.

Wanneer ik die jongeren pastoraal behandel, dan zou ik hun op het Evangelie wijzen, op Christus, en ook op hun eigen verdorvenheid en onwilligheid van nature. Om welke dingen zij juist een Zaligmaker nodig hebben, Die hun wordt aangeboden.

Of zij werkelijk hun zielenheil zoeken, zal achteraf wel blijken. Maar niet vooraf.
En als dit achteraf blijkt, dan zal hun belijdenis zijn: Niet ik heb God en een Zaligmaker gevonden, maar Hij heeft mij gevonden! Niet ik was gewillig, maar Hij was gewillig! Niet ik was een zoeker, maar Hij heeft mij gezocht en gevonden.

Je mag voorzichtig zijn , maar daarmee kun je ook mensen in al hun oprechtheid enorm tekort doen. Waarom dus een theologisch antwoord op een pastorale situatie? Je schiet er niets mee op, want in feite geef je zelf al aan dat je hen een pastoraal antwoord wil geven. Als mens heb je soms niet veel aanwijzingen of iemand oprecht is of niet en dan zul je het moeten doen met wat je ziet of te horen krijgt. En dat zal je uitgangspunt moeten zijn. De rest is echt aan God.

Ik vind dit een kinderachtig antwoord. Uit de hele context blijkt dat het in onze discussie niet ging om de vraag hoe we deze jongeren moeten aanspreken (pastoraal), maar hoe we hun zoeken en niet naar de kroeg gaan moeten duiden. Nogmaals: ik reageerde op JOU. Hoe ik sta tegenover deze jongeren en wat mijn opstelling tegenover hen zou zijn, heb ik nu duidelijk genoeg verklaard. Wanneer dat geen herkenning oplevert, dan kan ik dat niet helpen.

Het doet me overigens denken aan die docent op de middelbare school die refereerde aan elkaar tot een voet en een hand te zijn. Bij het afscheid na het eindexamen zei hij: nou jongens en meisjes, volgens mij is het prima gelukt!! En dat meende hij ook nog. Zo elkaar de handen opleggen: dat is toch echt niet zoals het mag en moet. Dit is mij altijd bijgebleven - ik had een sterk gevoel van de waardeloosheid en oppervlakkigheid van zijn woorden.

[Cyrillus]

Is het logisch om zienden een blinddoek om te doen om te testen of ze wel echt kunnen zien?

Wat ik mis, is dat je zelf eens wat antwoorden geeft. Het is wel gemakkelijk om suggestieve vragen te stellen, maar wanneer je zelf inhoudelijk nauwelijks iets bijdraagt, is dat al te gemakkelijk.

Ik heb je verwezen naar een stuk dat ik geplaatst heb in "Gelezen, gedacht, gehoord". Ik zou graag willen weten hoe je daarover denkt. Is dat ook een prediking met kleine lettertjes of niet? En waarom?

Wil ik best naar kijken. Maar heb eerlijk gezegd al moeite om alles hier te volgen. Heb je ook een direkte link?

https://www.refoforum.nl/forum/viewtopi ... start=9030
(Hopelijk werkt dit.)

Ik kan een heel eind in mee komen met dit gedeelte van de preek dan in ieder geval. Veel nodiging. Ik zie wel een paar passages die wel degelijk als letters kunnen fungeren en dat heeft ook te maken met de hoorders uiteraard. Een paar kritische noten vind je vast niet erg, . hopelijk begrijp je dan een beetje hoe ik het zie.
1) op het moment dat hij zegt: dat is dan gemakkelijk (aannemen van het Evangelie), dat vervolgens bevestigt, maar dan vervolgens die gemakkelijkheid koppelt aan mensen die zeggen "geloof het maar", creëert hij verwarring. Hij zegt dan vervolgens zelfs dat dit laatste leugen en bedrog is (terecht). Maar dit is een valse tegenstelling. Immers geloven is goed en kan gemakkelijk zijn (valt veel over te zeggen, laat ik hier even rusten). "Geloof het maar'" is echter uiteraard niet Bijbels, mag/moet je voor waarschuwen. Ondertussen is de uitspraak 'leugen en bedrog' wel gekoppeld aan de gemakkelijkheid van het geloof. Gezien de vermoedelijke hoorders denk ik dat deze nu redeneren: het kan maar beter moeilijk zijn. Want voor je het weet bedrieg ik mijzelf door het 'maar' aan te nemen. Dus dit is voor hen een drempel. Hier ontbreekt het toch aan pastoraal begrip. Op het moment dat je denkt: ja, het kan, slaat hij de deur dicht met weliswaar de bespreking van een dwaling, maar toch. Ik betwijfel namelijk of er onder zijn toehoorders mensen zijn die gemakzuchtig zeggen: "geloof het maar". Waarom juist die dwaling dan zo nadrukkelijk naar voren halen?
2) passage: "Als de Heilige Geest Zich bij het Woord voegt dan hebben de volgende dingen plaats". Dan volgen er superlatieven die als kenmerk werken (er wordt geen goed meer in hem gevonden, zichzelf zien als waardeloze). Ik bedoel daarmee dat het suggereert dat je met weinig zondekennis niet bij Christus kunt komen. Ook deze superlatieven worden weliswaar hierna genuanceerd, maar volgens mij kan niemand zeggen ooit voldoende zondekennis te hebben. Nergens staat een minimaal vereiste hoeveelheid zondekennis in de Bijbel. In de praktijk, en dat zegt ds Pauwe ook(!), dus eens, wordt het verwerpelijke van jezelf steeds groter net als God steeds groter wordt. Om dan de bekering met superlatieven te beginnen werpt nu opnieuw een drempel op. Immers, het roept de vraag op: wanneer heb ik dan voldoende zondekennis om mijzelf bekeerd te mogen noemen?

Ik hoop dat je het begrijpt. Ik lees een ruime nodiging, maar mis op 2 punten de vereiste pastorale zorg, de inleving in het effect van de preek. Terwille van de tijd moet ik nu afronden. Als het niet duidelijk is, wil ik dit later wel verhelderen.

[Valcke]

Ik kan een heel eind in mee komen met dit gedeelte van de preek dan in ieder geval. Veel nodiging. Ik zie wel een paar passages die wel degelijk als letters kunnen fungeren en dat heeft ook te maken met de hoorders uiteraard. Een paar kritische noten vind je vast niet erg, . hopelijk begrijp je dan een beetje hoe ik het zie.
(...)
Ik hoop dat je het begrijpt. Ik lees een ruime nodiging, maar mis op 2 punten de vereiste pastorale zorg, de inleving in het effect van de preek. Terwille van de tijd moet ik nu afronden. Als het niet duidelijk is, wil ik dit later wel verhelderen.

Allereerst: het valt mij erg mee dat je nu ook een inhoudelijke en wat meer diepgaande reactie geeft. Dank hiervoor!

Wat betreft je punten (ik heb niet alles geciteerd wat je geschreven hebt, omdat je post gemakkelijk terug te lezen is):
- Het eerste punt begrijp ik op zich wel; echter de bedoeling is m.i. volstrekt duidelijk. Verder is ds. Paauwe er altijd volstrekt helder over geweest dat geloven gemakkelijk is wanneer God het geeft. Voor de natuurlijke mens is het echter onmogelijk. Hij zegt hier overigens uitdrukkelijk: "Laat me u in de eerste plaats zeggen dat het inderdaad makkelijk is, zo gemakkelijk zelfs, dat men er geen idee van heeft – gemakkelijk." Daarover kan dus bij de hoorder echt geen misverstand bestaan.
- Het tweede punt: het werk van de Heilige Geest. Wanneer je de structuur van het hele citaat ziet, dan doet dit tweede punt niets af (maar dan ook niets) aan het ruime Evangelie dat hiervoor is verkondigd. De beschrijving van het werk van de Heilige Geest dat volgt, is echter tot beproeving voor hen die het geloof belijden; niet om voorwaarden te stellen met betrekking tot de Evangelienodiging. M.i. is dat in deze passage toch wel klip en klaar.

In elk geval bedankt voor je reactie die ik (deze keer) aanzienlijk meer serieus en onderbouwd vind dan hiervoor.

[Posthoorn]

Wat ik hier zie is dat velen:

1. de doodsstaat van de mens onderschatten;
2. een verkeerd idee hebben van het werk van de Heilige Geest;
3. een geloof promoten dat de krachten van de natuur niet teboven gaat.

Hoe kom je tot deze conclusies? Zou je dat iets kunnen uitwerken?

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

[KDD]

Waar lees je zoiets in de Bijbel dat het geloof in Christus je geopenbaard moet worden? Ik heb er niet zo'n duidelijk beeld bij wat je daarmee bedoelt.

Als je bedoelt dat Christus zich moet openbaren aan de ziel, dan geldt dezelfde vraag. En dan ben ik op zoek naar een antwoord uit het Evangelie of de brieven, niet een tekst uit Hooglied of iets dergelijks.

Bijv. Joh. 6:40 En dit is de wil Desgenen, Die Mij gezonden heeft, dat een iegelijk, die den Zoon aanschouwt, en in Hem gelooft, het eeuwige leven hebbe; en Ik zal hem opwekken ten uitersten dage.
2 Kor. 4:6 Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.

Hoe kwam het dat de mensen in het NT die tot geloof kwamen, allemaal zo blij waren? De blijdschap en de vrede met God vervulden hun harten wanneer zij tot geloof kwamen. Dat is wat er gebeurt.

Je leest ook van Jonathan Edwards dat hij door het veld huppelde van blijdschap toen Christus geopenbaard was aan zijn ziel. Ik zeg niet dat iedereen dat doet maar ze zullen wel begrijpen dat hij zoiets gedaan heeft.

Waar lees je dat? En betrof dat zijn eerste geloof?

Ik weet niet meer of ik het een keer gelezen hebt of gehoord in een lezing. Ik heb wat gezocht maar kan het niet terug vinden. Als ik het vindt dan zal ik het posten.

[Valcke]

Je leest ook van Jonathan Edwards dat hij door het veld huppelde van blijdschap toen Christus geopenbaard was aan zijn ziel. Ik zeg niet dat iedereen dat doet maar ze zullen wel begrijpen dat hij zoiets gedaan heeft.

Waar lees je dat? En betrof dat zijn eerste geloof?

Ik weet niet meer of ik het een keer gelezen hebt of gehoord in een lezing. Ik heb wat gezocht maar kan het niet terug vinden. Als ik het vind dan zal ik het posten.

In zijn levensbeschrijving (autobiografie) vind je terug dat God Zich aan zijn ziel openbaarde en hoe hij dit beleefde. Dat was inderdaad zijn eerste geloof; zo beschreef hij het althans zelf. Daaraan gingen overigens ook bij hem vele zielenworstelingen vooraf.

[Refojongere]

En waar lezen we van de worstelingen bij Lydia, Zacheus, Nathanael, Timotheus, etc. Etc.

[Posthoorn]

En waar lezen we van de worstelingen bij Lydia, Zacheus, Nathanael, Timotheus, etc. Etc.

Wij lezen niet wat er in die mensen omgegaan is. Dus daar kunnen we ook niet zo veel van zeggen.

[pierre27]

Je leest ook van Jonathan Edwards dat hij door het veld huppelde van blijdschap toen Christus geopenbaard was aan zijn ziel. Ik zeg niet dat iedereen dat doet maar ze zullen wel begrijpen dat hij zoiets gedaan heeft.

Waar lees je dat? En betrof dat zijn eerste geloof?

Ik weet niet meer of ik het een keer gelezen hebt of gehoord in een lezing. Ik heb wat gezocht maar kan het niet terug vinden. Als ik het vind dan zal ik het posten.

In zijn levensbeschrijving (autobiografie) vind je terug dat God Zich aan zijn ziel openbaarde en hoe hij dit beleefde. Dat was inderdaad zijn eerste geloof; zo beschreef hij het althans zelf. Daaraan gingen overigens ook bij hem vele zielenworstelingen vooraf.

Ik heb deze levensbeschrijving een keer gelezen net als de levensbeschrijving van David Brainerd, prachtige beschrijvingen.

[Cyrillus]

Ik kan een heel eind in mee komen met dit gedeelte van de preek dan in ieder geval. Veel nodiging. Ik zie wel een paar passages die wel degelijk als letters kunnen fungeren en dat heeft ook te maken met de hoorders uiteraard. Een paar kritische noten vind je vast niet erg, . hopelijk begrijp je dan een beetje hoe ik het zie.
(...)
Ik hoop dat je het begrijpt. Ik lees een ruime nodiging, maar mis op 2 punten de vereiste pastorale zorg, de inleving in het effect van de preek. Terwille van de tijd moet ik nu afronden. Als het niet duidelijk is, wil ik dit later wel verhelderen.

Allereerst: het valt mij erg mee dat je nu ook een inhoudelijke en wat meer diepgaande reactie geeft. Dank hiervoor!

Wat betreft je punten (ik heb niet alles geciteerd wat je geschreven hebt, omdat je post gemakkelijk terug te lezen is):
- Het eerste punt begrijp ik op zich wel; echter de bedoeling is m.i. volstrekt duidelijk. Verder is ds. Paauwe er altijd volstrekt helder over geweest dat geloven gemakkelijk is wanneer God het geeft. Voor de natuurlijke mens is het echter onmogelijk. Hij zegt hier overigens uitdrukkelijk: "Laat me u in de eerste plaats zeggen dat het inderdaad makkelijk is, zo gemakkelijk zelfs, dat men er geen idee van heeft – gemakkelijk." Daarover kan dus bij de hoorder echt geen misverstand bestaan.
- Het tweede punt: het werk van de Heilige Geest. Wanneer je de structuur van het hele citaat ziet, dan doet dit tweede punt niets af (maar dan ook niets) aan het ruime Evangelie dat hiervoor is verkondigd. De beschrijving van het werk van de Heilige Geest dat volgt, is echter tot beproeving voor hen die het geloof belijden; niet om voorwaarden te stellen met betrekking tot de Evangelienodiging. M.i. is dat in deze passage toch wel klip en klaar.

In elk geval bedankt voor je reactie die ik (deze keer) aanzienlijk meer serieus en onderbouwd vind dan hiervoor.

Graag gedaan. Als je het gedeelte van de preek rustig leest, zie je gemakkelijk de context. Je kan zelfs teruglezen. Maar als er daadwerkelijk gepreekt wordt dan gaat dit niet. En dan komt het moeilijke punt: als er dan ineens heel sterke bewoordingen worden gebruikt (punt 1), is het dat wat blijft hangen. En dan kom je snel uit op kleine lettertjes. De meeste hoorders kunnen niet 100% scherp luisteren. Een ervaren predikant kan daar toch echt rekening mee houden. Het 2e punt vind ik inhoudelijk niet correct, ondanks de ruimte die gepredikt wordt. Uiteindelijk moet je wel de waarheid blijven preken. In algemene zin is het ook dan nog de vraag of de preek begrepen wordt. Ik heb teveel jongeren gesproken die moeite hebben met moeilijke woorden. Juist dan is het zo belangrijk om ze niet op het verkeerde been te zetten. Misinterpretatie is dan heel gemakkelijk. Dit wordt mijns inziens enorm onderschat.

[DDD]

@Gergem-lid
Je maakte de opmerking: "Het wordt heel makkelijk geloven als je alles wat ons, in Gods goedheid, is overgeleverd van de vaderen overboord wil gooien."
Graag nog antwoord op mijn vraag of geloven moeilijk moet zijn.

Die opmerking heeft @Valcke gemaakt, volgens mij. Maar ik wil ook wel antwoorden hoor.

Geloven is alleen mogelijk als de liefde van Christus in de wedergeboorte door de werking van Gods Geest in het hart wordt uitgestort. Dan worden we ontdekt aan onszelf, aan wie we zijn en blijven, dan komt er een hartelijke droefheid over de zonde en een onberouwelijke bekering tot zaligheid. Als dat vanuit onszelf moet of het wordt voorgesteld alsof ik zelf wat tot mijn zaligheid kan toedoen, dan blijven we een een heel leven in de activistische werkheiligheid en bedriegen we onszelf voor de eeuwigheid.

Daarom heb ik, evenals @Valcke, grote moeite met je eenzijdige benadering. Laten we spreken over zonde én genade, Wet én Evangelie en de dood in Adam en ook het leven in Christus. Juist tegen de inktzwarte achtergrond van het zondaarsbestaan gaat dé Parel van grote Waarde des te meer schitteren!

Natuurlijk ben ik het daar op zich mee eens. Maar dit onderwerp is geen theologisch onderwerp. Iemand die beseft dat hij verdrinkt weet heel goed dat hij dood gaat. Die gooi je een reddingsboei toe. Of ga je eerst uitleggen wat verdrinken is en daarna van hem vragen dat hij nog meer verdrinkt voordat hij gered mag worden? Dat is het onderwerp, of zou het moeten zijn. Dat is ook de reden waarom ik eenzijdig overkom hier, denk ik. Ik weiger op de veilige theologische evenwichtige paden te wandelen waarbij nu, op een heel nette manier, zoekende mensen feitelijk afgeserveerd worden. Sorry dat ik het zo zeg.

Even geheel terzijde: iemand die verdrinkt, beseft dat niet. Uitgezonderd misschien iemand die in het water valt en weet dat hij niet kan zwemmen.