Generale Synode Christelijke Gereformeerde Kerken 2019

[J.C. Philpot]

https://www.rd.nl/kerk-religie/synodebe ... -1.1698535

Bijzonder. In de GKV heeft het eindeloos doorschuiven en ondertussen voeren van gesprekken ertoe geleid dat uiteindelijk overstag gegaan is.

Ik ben er ook niet gerust over. De praktijk heeft uitgewezen dat subversieve gemeenten gewoon doorgaan met het bevestigen van vrouwen. Dat zal de komende jaren niet minder worden. Als je het besluit dan doorschuift naar 2023, word de impact van een eventueel bijbelgetrouw synodebesluit (het afwijzen van de vrouw in het ambt) steeds groter.

[Bezorgd]

https://www.rd.nl/kerk-religie/synodebe ... -1.1698535

Bijzonder. In de GKV heeft het eindeloos doorschuiven en ondertussen voeren van gesprekken ertoe geleid dat uiteindelijk overstag gegaan is.

Ik ben er ook niet gerust over. De praktijk heeft uitgewezen dat subversieve gemeenten gewoon doorgaan met het bevestigen van vrouwen. Dat zal de komende jaren niet minder worden. Als je het besluit dan doorschuift naar 2023, word de impact van een eventueel bijbelgetrouw synodebesluit (het afwijzen van de vrouw in het ambt) steeds groter.

Ik begrijp het ook niet.
Al heb ik wel begrepen dat doorschuiven alleen aan de orde is als de synode daar unaniem voor kiest.
Kan iemand dat bevestigen?

[-DIA-]

Zou de 'nood der tijden' ook niet te maken hebben met het verlaten van de gereformeerde leer?

Psalm 106 de verzen 4 en 5:

Wij hebben God op 't hoogst misdaan;
Wij zijn van 't heilspoor afgegaan;
Ja, wij en onze vaad'ren tevens,
Verzuimend' alle trouw en plicht,
Vergramden God, den God des levens,
Die zoveel wond'ren had verricht.

Onz' ouders, in Egypteland,
Beveiligd door Zijn sterke hand,
Vergaten al Zijn gunstbewijzen;
Zij morden aan de Rode Zee,
In plaats van 's HEEREN gunst te prijzen;
Dies dreigde hen een zwaarder wee.

[merel]

https://www.rd.nl/kerk-religie/synodebe ... -1.1698535

Bijzonder. In de GKV heeft het eindeloos doorschuiven en ondertussen voeren van gesprekken ertoe geleid dat uiteindelijk overstag gegaan is.

Ik ben er ook niet gerust over. De praktijk heeft uitgewezen dat subversieve gemeenten gewoon doorgaan met het bevestigen van vrouwen. Dat zal de komende jaren niet minder worden. Als je het besluit dan doorschuift naar 2023, word de impact van een eventueel bijbelgetrouw synodebesluit (het afwijzen van de vrouw in het ambt) steeds groter.

Ik begrijp het ook niet.
Al heb ik wel begrepen dat doorschuiven alleen aan de orde is als de synode daar unaniem voor kiest.
Kan iemand dat bevestigen?

Hoe het kerkrechtelijk zit weet ik niet, wel verbaas ik mij erover dat heel Nederland inmiddels hele dagen via Teams, Zoom etc vergadert en dit blijkbaar in de kerk niet mogelijk is.

[Mara]

Hoe het kerkrechtelijk zit weet ik niet, wel verbaas ik mij erover dat heel Nederland inmiddels hele dagen via Teams, Zoom etc vergadert en dit blijkbaar in de kerk niet mogelijk is.

Ik begrijp dat ook niet. Dit onderwerp moet je op de agenda houden, in 2023 kun je dit echt niet meer oppakken en al helemaal niet terugdraaien.
Intussen vraag ik me af of de classis nog doorgaat dan.

[-DIA-]

Hoe het kerkrechtelijk zit weet ik niet, wel verbaas ik mij erover dat heel Nederland inmiddels hele dagen via Teams, Zoom etc vergadert en dit blijkbaar in de kerk niet mogelijk is.

Ik begrijp dat ook niet. Dit onderwerp moet je op de agenda houden, in 2023 kun je dit echt niet meer oppakken en al helemaal niet terugdraaien.
Intussen vraag ik me af of de classis nog doorgaat dan.

Ds. E. Venema zei eens over de Synode: Al hebben we synodetafels vol met rapporten etc., en de Heere blaast erin, dat komt er totaal niets van terecht en loopt alles vast. (Ds. Venema was Christelijk Gereformeerd toentertijd.)

[Mara]

Ds. E. Venema zei eens over de Synode: Al hebben we synodetafels vol met rapporten etc., en de Heere blaast erin, dat komt er totaal niets van terecht en loopt alles vast. (Ds. Venema was Christelijk Gereformeerd toentertijd.)

Terecht opgemerkt. En als je dan de stukken van destijds leest, denk je nu, was dat nou een probleem?
Zou zo ook over de vrouw in het ambt gesproken worden in pakweg 2053?

[Ambtenaar]

Ik ben er ook niet gerust over. De praktijk heeft uitgewezen dat subversieve gemeenten gewoon doorgaan met het bevestigen van vrouwen. Dat zal de komende jaren niet minder worden. Als je het besluit dan doorschuift naar 2023, word de impact van een eventueel bijbelgetrouw synodebesluit (het afwijzen van de vrouw in het ambt) steeds groter.

Dat laatste is nog maar de vraag. Leden van de CGK kunnen er dan aan wennen dat er gemeentes zijn die vrouwen in het ambt benoemen, omdat zij een andere zienswijze hebben op deze kwestie. Meest waarschijnlijke uitkomst in 2023 is dat de synode op grond van Bijbelse argumenten in meerderheid zich uitspreekt tegen de vrouw in het ambt, maar dat men plaatselijke kerken vrijlaat daar zelf invulling aan te geven.

[J.C. Philpot]

Meest waarschijnlijke uitkomst in 2023 is dat de synode op grond van Bijbelse argumenten in meerderheid zich uitspreekt tegen de vrouw in het ambt, maar dat men plaatselijke kerken vrijlaat daar zelf invulling aan te geven.

Zoiets als "het is onbijbels, maar we laten elkaar er vrij in"?

Ik zou dat volstrekt onbegrijpelijk vinden. Zaken waar de bijbel ons vrij in laat, daar kunnen we elkaar in een kerkverband eventueel vrij in laten. Maar als iets onbijbels is, kunnen we elkaar daar niet vrij in laten. Dat is het failliet van het kerkverband.

[John Galt]

De mens wikt, God beschikt.

Er kan in 3 jaar tijd heel veel gebeuren.

Laat Hem besturen, waken
't is wijsheid wat Hij doet
Zo zal Hij alles maken
dat ge u verwond’ren moet

[Luther]

Voordat hier allerlei grote woorden worden gebruikt, lees eerst de motivatie van het moderamen: https://cgk.nl/download/9-00-p-31-34-mo ... rapport-7/
Enkele citaten daaruit:

Tijd van crisis
Het uitstel van onze synodevergaderingen is maar een van de gevolgen die de coronapandemie heeft gehad. Op veel uitgebreider en ook ingrijpender manier is het hele kerkelijke en maatschappelijke leven erdoor getroffen. Het is niet overdreven te stellen dat zich een breuklijn aftekent in het wereldgebeuren. We kunnen nog niet half overzien hoe de coronacrisis het leven zal veranderen. Nog meer dan bij de terroristische aanslagen in New York, 2001, zal gesproken worden over de tijd vóór en ná de coronacrisis. Parallellen met de Tweede Wereldoorlog dringen zich op.
Hierbij moet dan ook nog de vraag gesteld worden wanneer dat ‘ná de crisis’ aan de orde zal zijn. (...) [Er] tekenen zich intussen op allerlei gebied consequenties af die decennia zullen doorwerken. Nog afgezien van de mogelijkheid van een tweede, nog verwoestender golf. De hoop op het spoedig beschikbaar komen van een vaccin, en het weer ‘gewoon’ plannen van de vakanties neemt niet weg dat allerwege de vraag wordt gesteld of we niet op een andere manier moeten gaan leven.
Ook in onze kerken wordt de crisis ervaren. (...)

Tijd van beproeving
Het moderamen is van mening dat we niet heen kunnen om de vraag of de Heere ons, ook als kerk, met deze pandemie iets te zeggen heeft, en wat dan. Die vraag bereikt ons ook vanuit de kerken. Of zelfs niet alleen als vraag, maar ook wel voorzien van een antwoord: ‘Nu moeten de kerken zich toch wel afvragen waar ze mee bezig zijn en of ze zich niet druk maken over de verkeerde dingen.’ Aan de ene kant wordt dan in versterkte mate gepleit voor het relativeren van plaatselijke eigen wens (bijvoorbeeld m.b.t. vrouwelijke ambtsdragers), anderzijds voor het relativeren van een houding als 'afspraak is afspraak'.
Het moderamen acht beide - zó simplistisch gesteld - een doorzichtige poging nu maar gauw het eigen gelijk te krijgen, maar wil er dus niet voor weg dát de huidige situatie wel om bezinning vraagt. Nu is het de vraag of een dergelijke bezinning op de weg van de synode ligt, of toch meer van de plaatselijke kerken in prediking en pastoraat. Er is vanuit de kerken niet in de weg van een instructie of rapport om gevraagd, maar dat kon ook niet. Het moderamen heeft ook geen vrijmoedigheid om voor te stellen tot een soort synodale duiding van de crisis te komen. De vraag naar de hand van de Heere in gebeurtenissen, al zijn ze nog zo historisch, is gemakkelijker gesteld dan beantwoord. In de Schrift valt een verscheiden profetisch licht over rampen, nood en lijden. Maar weinigen zullen behoefte hebben te betwisten dat we wel een tijd beleven van stilgezet worden en beproefd worden, van inkeer tot onszelf en verootmoediging voor de Heere. Wie profetisch licht ontvangt, mag het laten schijnen, ook ter synode, maar we mogen elkaar niet overvragen op inzichten die de Heere ons misschien pas in de loop van de komende tijd wil geven.

Tijd van spanning
Wel heeft het moderamen vrijmoedigheid gevonden enkele gedachten met u te delen over hoe een en ander zich moet verhouden tot de agenda van de synode. Wij werken immers aan op besluitvorming in zaken die het kerkelijke leven althans tot aan het uitbreken van de coronacrisis onder sterke spanning zetten. Hoe je het wendt of keert, als wij onze agenda eenvoudigweg afwerken, zal deze besluitvorming plaatsvinden in een periode waarin de crisis voortduurt. Is dat een omstandigheid voor het nemen van besluiten die zouden kunnen leiden tot breuken in ons kerkverband, zo vragen wij ons af.
Natuurlijk kun je je afvragen welke tijd daarvoor wél geschikt is, maar zo'n crisis kan in het geheel wel een eigen dynamiek geven die onzuivere elementen in de discussie, en ook in de verwerking van besluiten brengt. Denk aan ouderen die het kerkelijke conflict meemaakten dat in 1944 aanleiding was tot de Vrijmaking en dat landelijk en plaatselijk veel narigheid veroorzaakte, maar die soms levenslang gebukt gingen onder de vraag hoe het tijdens een wereldoorlog tot een kerkscheuring had kunnen komen. Denk ook aan onze jonge mensen, die bij hun eigen verwerking en nieuwe oriëntatie op hun toekomst juist op steun van ‘hun’ kerk moeten kunnen rekenen. Ook moeten wij ons rekenschap willen geven van de schade aan het aanzien van de kerk en de naam van de Heere, mocht zijn lichaam juist in een crisissituatie verder gescheurd raken. Anderzijds valt er veel voor te zeggen de eerlijke en weloverwogen wijze waarop we tot nu toe met de verschillende dossiers zijn omgegaan (ook dat wordt vanuit de kerken erkend), 'gewoon' voort te zetten. Op zichzelf genomen raken deze dossiers immers aan kernnoties van het kerk-zijn, die de tijden overstijgen. In elk geval moet de indruk van ‘de
hete aardappel willen doorschuiven’ vermeden worden.

Tijd van wachten
Het laatste besluit van de tweede synodeweek betrof, simpel gezegd, het indrukken van de pauzeknop. We hebben met de kerken gecommuniceerd dat dat de periode betreft waarin de synode loopt. Dit om, ongehinderd door steeds weer nieuwe ontwikkelingen in plaatselijke kerken, als breedste vergadering het geheel van de kerken zo goed mogelijk te kunnen dienen. Het moderamen heeft er met verwondering kennis van genomen dat de pauzestand bijvoorbeeld in de classis Zwolle expliciet is overgenomen. Ook afgezien van de specifieke aanleiding past zo’n pauzestand, Bijbels gezien, wel bij een tijd van beproeving: stil zijn, dragen én klagen, wachten op God en het goede doen.
Het moderamen wil u vanwege de nood der tijden nu voorstellen te besluiten de kerken te vragen die situatie tot aan de volgende synode (volgens voorstel van het moderamen in 2023) te laten voortduren. Intussen als synode dan wel de agenda af te werken en rapporten te ontvangen en bespreken, inclusief voorstellen tot besluit en een peiling naar het gevoelen van deze synode. Maar dan het nemen van de daadwerkelijke besluiten op het punt van vrouw en ambt en van de kerkelijke verhoudingen uit te stellen tot op de synode van 2023.
De tussentijd kan dan worden benut om de voorgenomen besluiten te bespreken in de kerken. De uitkomst van die bespreking kan dan worden overwogen en gewogen voordat definitieve besluiten worden genomen. Op die manier worden de kerken zélf medeverantwoordelijk voor het spreken over deze zaken in crisistijd, waarbij de regie en de eindverantwoordelijkheid uiteraard wel bij de synode blijft. (...) Misschien kan op die manier ook het indienen van een vermoedelijk fors aantal revisieverzoeken worden voorkomen.
Voorwaarde voor een verlengde pauzestand zou hoe dan ook wel zijn, dat we er als synode op kunnen rekenen dat de kerken daarin mee willen gaan en geen besluiten zullen nemen of uitvoeren die tegen de geldende kerkelijke afspraken ingaan. Tussen de synodeweken van september en november zou het moderamen bij de kerken de bereidheid daartoe (primair schriftelijk) moeten onderzoeken. Ook op andere wijze zou zo’n pauzeperiode tot aan de volgende synode vruchtbaar kunnen worden gemaakt voor initiatieven die de onderlinge eenheid op het niveau van het hart bevorderen. (...)

Voorstel tot besluit:
a. de kerken te vragen in de periode tot en met de synode van 2023 geen besluiten te nemen of uit te voeren die tegen de in ons kerkverband geldende afspraken ingaan. Dit om ruimte te scheppen om als kerken lokaal en classicaal synodale voorstellen tot besluit op het punt van vrouw en ambt en van kerkelijke eenheid te bespreken, en om gelegenheden te scheppen en mogelijkheden te gebruiken om de onderlinge eenheid te zoeken, bewaren, vernieuwen en bevorderen;
b. afhankelijk van een gunstig perspectief op instemming van de kerken met a., op de punten vrouw en ambt en kerkelijke eenheid tijdens deze synode niet verder te gaan dan voorstellen tot besluit en een peiling van gevoelen, en definitieve besluitvorming
over te laten aan de generale synode van 2023.

[Bezorgd]

Voordat hier allerlei grote woorden worden gebruikt, lees eerst de motivatie van het moderamen: https://cgk.nl/download/9-00-p-31-34-mo ... rapport-7/
Enkele citaten daaruit:
(...)]

Dank. Er staan mooie dingen in. Zeker.
Alleen hoop ik echt dat gemeenten in die tussentijd geen eigen wegen gaan. Want dat is de laatste tijd toch ook weer gebleken.

[FlyingEagle]

Die gemeenten gaan echt niet wachten tot 2023, doen ze nu al niet. Ik vind het riskant om dit zo lang uit te stellen.

[Ambtenaar]

Zoiets als "het is onbijbels, maar we laten elkaar er vrij in"?

Ik zou dat volstrekt onbegrijpelijk vinden. Zaken waar de bijbel ons vrij in laat, daar kunnen we elkaar in een kerkverband eventueel vrij in laten. Maar als iets onbijbels is, kunnen we elkaar daar niet vrij in laten. Dat is het failliet van het kerkverband.

Het lijkt me vrij duidelijk dat men voorsorteert op vrijheid van gemeentes. Men weet namelijk nu al dat betreffende gemeentes niet zullen afwijken van het ingezette beleid.

En als men niet de vrijheid laat aan gemeentes, dan volgt een kerkscheuring. Daar zal een synode niet verantwoordelijk voor willen zijn.

[J.C. Philpot]

Zoiets als "het is onbijbels, maar we laten elkaar er vrij in"?

Ik zou dat volstrekt onbegrijpelijk vinden. Zaken waar de bijbel ons vrij in laat, daar kunnen we elkaar in een kerkverband eventueel vrij in laten. Maar als iets onbijbels is, kunnen we elkaar daar niet vrij in laten. Dat is het failliet van het kerkverband.

Het lijkt me vrij duidelijk dat men voorsorteert op vrijheid van gemeentes. Men weet namelijk nu al dat betreffende gemeentes niet zullen afwijken van het ingezette beleid.

En als men niet de vrijheid laat aan gemeentes, dan volgt een kerkscheuring. Daar zal een synode niet verantwoordelijk voor willen zijn.

En je denkt dat er de door jou geopperde "oplossing" ook aan de rechterzeide een scheuring zal voorkomen?

En wat is voor jou dan nog de functie van een (afgescheiden) kerkverband, als gemeenten de gezamelijke afspraken en bijbelse visie naast zich neer mogen leggen?