Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

Ik bedoel als een predikant een ex zedendeliquent is.

liz boer schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

Ik bedoel als een predikant een ex zedendeliquent is.

Ah. Tsja, dat ligt er wellicht ook aan wat iemand heeft gedaan en of je zelf een dame of een heer bent.

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

U bedoeld ongemakkelijk. Dubbele ontkenning zorgt er voor dat u zich makkelijk voelt met weinig kleding.

liz boer schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

Ik bedoel als een predikant een ex zedendeliquent is.

Nee en dat is volkomen te begrijpen, Want welk weldenkend mens wil er nu een voormalig zedendelinquent aan bed in een kwetsbare positie? het is volkomen natuurlijk om je dan ongemakkelijk te voelen.
In deze tijd van kindermisbruik en andere schandalen moet je zo iemand ook niet op de kansel willen.
Dat schrikt de buitenwacht af, belemmert nieuwe aanwas en verdoemt het voortbestaan van de kerk, welke denominatie dan ook in de toekomst.

CvdW schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

U bedoeld ongemakkelijk. Dubbele ontkenning zorgt er voor dat u zich makkelijk voelt met weinig kleding.

Ik denk dat Zeeuw wel degelijk bedoelt wat hij (?) schrijft.

liz boer schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

Ik bedoel als een predikant een ex zedendeliquent is.

Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Mannetje schreef:

CvdW schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

U bedoeld ongemakkelijk. Dubbele ontkenning zorgt er voor dat u zich makkelijk voelt met weinig kleding.

Ik denk dat Zeeuw wel degelijk bedoelt wat hij (?) schrijft.

Na wat beter lezen denk ik hetzelfde. Bedankt voor de correctie.

CvdW schreef:
Na wat beter lezen denk ik hetzelfde. Bedankt voor de correctie.

Het was inderdaad niet heel helder. Ik bedoelde ermee te zeggen dat ik me niet zo snel meer ongemakkelijk voel bij een zorgverlener oid. Ook nooit gehad als een dominee in het ziekenhuis langskwam. Het is ook niet zo dat ik dan op de dekens lig zeg maar :-).

TSD schreef:Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Per definitie is wellicht te zwart-wit. Ik denk dat het aan de aard en ernst van het vergrijp ligt. De vergelijking met de zendingsgebieden vind ik niet heel logisch TSD. Als daar ieder de eerdere gewoonten toen gewoon vond en nu, na bekering, allemaal niet meer, blijft het kader gelijk.
Als iemand moedwillens tegen de wetten van een land zondigt, heeft dat consequenties. Mensen blijven het weten, ook na straf en/of bekering.
Ik denk dat een nieuwe start dan wel kan, maar op een andere plaats dan waar het heeft plaatsgevonden. En men zal meer op je letten dan op een ander. Logisch? Misschien. Menselijk? Zeker.

Zeeuw schreef:

TSD schreef:Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Per definitie is wellicht te zwart-wit. Ik denk dat het aan de aard en ernst van het vergrijp ligt. De vergelijking met de zendingsgebieden vind ik niet heel logisch TSD. Als daar ieder de eerdere gewoonten toen gewoon vond en nu, na bekering, allemaal niet meer, blijft het kader gelijk.
Als iemand moedwillens tegen de wetten van een land zondigt, heeft dat consequenties. Mensen blijven het weten, ook na straf en/of bekering.
Ik denk dat een nieuwe start dan wel kan, maar op een andere plaats dan waar het heeft plaatsgevonden. En men zal meer op je letten dan op een ander. Logisch? Misschien. Menselijk? Zeker.

Ik begrijp de vetgedrukte zin oprecht niet in relatie tot het voorgaande en tot mijn post. Daarmee zeg je dus dat er een wezenlijk verschil is als een vergrijp ook tegen de burgerlijk geldende wet in gaat of niet. In mijn beleving doet dat verschil niet ter zake.

Kijken 'we' iemand zijn leven lang aan om een vergrijp en wantrouwen we die persoon dus de rest van zijn leven, ook al laat hij (voor zover dat natuurlijk zichtbaar is) tekenen van berouw en bekering zien? Of niet? Ik geloof dat de 1e genoemde houding niet Bijbels is.

Verder eens met je laatste zin. Dat heb ik ook al eerder bedoeld. Als er ingrijpende zaken binnen een gemeente hebben plaatsgevonden dan geloof ik dat je tot de conclusie kan komen dat iemand niet meer met stichting kan 'dienen'. Het gaat uiteindelijk niet om de persoon, maar om het welzijn van de gemeente. Dat laatste moeten we ook niet uit het oog verliezen in deze discussie denk ik...

TSD schreef:

Zeeuw schreef:

TSD schreef:Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Per definitie is wellicht te zwart-wit. Ik denk dat het aan de aard en ernst van het vergrijp ligt. De vergelijking met de zendingsgebieden vind ik niet heel logisch TSD. Als daar ieder de eerdere gewoonten toen gewoon vond en nu, na bekering, allemaal niet meer, blijft het kader gelijk.
Als iemand moedwillens tegen de wetten van een land zondigt, heeft dat consequenties. Mensen blijven het weten, ook na straf en/of bekering.
Ik denk dat een nieuwe start dan wel kan, maar op een andere plaats dan waar het heeft plaatsgevonden. En men zal meer op je letten dan op een ander. Logisch? Misschien. Menselijk? Zeker.

Ik begrijp de vetgedrukte zin oprecht niet in relatie tot het voorgaande en tot mijn post. Daarmee zeg je dus dat er een wezenlijk verschil is als een vergrijp ook tegen de burgerlijk geldende wet in gaat of niet. In mijn beleving doet dat verschil niet ter zake.

Kijken 'we' iemand zijn leven lang aan om een vergrijp en wantrouwen we die persoon dus de rest van zijn leven, ook al laat hij (voor zover dat natuurlijk zichtbaar is) tekenen van berouw en bekering zien? Of niet? Ik geloof dat de 1e genoemde houding niet Bijbels is.

Verder eens met je laatste zin. Dat heb ik ook al eerder bedoeld. Als er ingrijpende zaken binnen een gemeente hebben plaatsgevonden dan geloof ik dat je tot de conclusie kan komen dat iemand niet meer met stichting kan 'dienen'. Het gaat uiteindelijk niet om de persoon, maar om het welzijn van de gemeente. Dat laatste moeten we ook niet uit het oog verliezen in deze discussie denk ik...

Ik bedoel met die zin dat men in zendingsgebieden wellicht zaken deden, die ze pas na bekering als fout gingen beschouwen. Dat lijkt me anders dan wanneer je iets doet waarvan een ieder het op dat moment eens is dat het fout is. Het eerste is niet moedwillig, het tweede wel.

We zouden dat niet moeten doen, maar ik denk dat het, helaas, menselijk is dat dit wel gebeurd. Al zal het bv ook slijten met de tijd. Als iemand fraude heeft gepleegd, ga je die niet snel weer penningmeester maken. Laat iemand jaren beter gedrag zien, komt het er wsl wel weer van.

TSD schreef:

liz boer schreef:

Zeeuw schreef:

liz boer schreef: Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.

Ik bedoel als een predikant een ex zedendeliquent is.

Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Nee hoor helemaal niet, maar ik ontken wel dat je na je waarachtige bekering een heilige wordt die nooit meer de fout in gaat, als je alcohol/drugsveslaafd ben, je komt tot bekering, ben je niet van de een op de andere dag clean, dat kan wel, maar vaak gaat er een heel traject aan vooraf voor het zover is, de een zal geen drang meer hebben om te gebruiken, de ander wel.

Ik denk dan je een te positief beeld hebt van een mens, God kan alles geven, maar God vraagt van jou en mij gehoorzaamheid, zodat je na ontvangen genade geen marionet bent, maar vrijwillig, uit liefde Zijn wetten (probeert) te houden.

liz boer schreef:

TSD schreef:

liz boer schreef:
Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Nee hoor helemaal niet, maar ik ontken wel dat je na je waarachtige bekering een heilige wordt die nooit meer de fout in gaat, als je alcohol/drugsveslaafd ben, je komt tot bekering, ben je niet van de een op de andere dag clean, dat kan wel, maar vaak gaat er een heel traject aan vooraf voor het zover is, de een zal geen drang meer hebben om te gebruiken, de ander wel.

Ik denk dan je een te positief beeld hebt van een mens, God kan alles geven, maar God vraagt van jou en mij gehoorzaamheid, zodat je na ontvangen genade geen marionet bent, maar vrijwillig, uit liefde Zijn wetten (probeert) te houden.

Ik ben het inhoudelijk grotendeels met je eens, maar ik kan dat niet rijmen met je standpunt dat een ex-zedendelinquent geen predikant meer zou kunnen worden. Juist door jou laatste zin niet.

Zeeuw schreef:

TSD schreef:

Zeeuw schreef:

TSD schreef:Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Per definitie is wellicht te zwart-wit. Ik denk dat het aan de aard en ernst van het vergrijp ligt. De vergelijking met de zendingsgebieden vind ik niet heel logisch TSD. Als daar ieder de eerdere gewoonten toen gewoon vond en nu, na bekering, allemaal niet meer, blijft het kader gelijk.
Als iemand moedwillens tegen de wetten van een land zondigt, heeft dat consequenties. Mensen blijven het weten, ook na straf en/of bekering.
Ik denk dat een nieuwe start dan wel kan, maar op een andere plaats dan waar het heeft plaatsgevonden. En men zal meer op je letten dan op een ander. Logisch? Misschien. Menselijk? Zeker.

Ik begrijp de vetgedrukte zin oprecht niet in relatie tot het voorgaande en tot mijn post. Daarmee zeg je dus dat er een wezenlijk verschil is als een vergrijp ook tegen de burgerlijk geldende wet in gaat of niet. In mijn beleving doet dat verschil niet ter zake.

Kijken 'we' iemand zijn leven lang aan om een vergrijp en wantrouwen we die persoon dus de rest van zijn leven, ook al laat hij (voor zover dat natuurlijk zichtbaar is) tekenen van berouw en bekering zien? Of niet? Ik geloof dat de 1e genoemde houding niet Bijbels is.

Verder eens met je laatste zin. Dat heb ik ook al eerder bedoeld. Als er ingrijpende zaken binnen een gemeente hebben plaatsgevonden dan geloof ik dat je tot de conclusie kan komen dat iemand niet meer met stichting kan 'dienen'. Het gaat uiteindelijk niet om de persoon, maar om het welzijn van de gemeente. Dat laatste moeten we ook niet uit het oog verliezen in deze discussie denk ik...

Ik bedoel met die zin dat men in zendingsgebieden wellicht zaken deden, die ze pas na bekering als fout gingen beschouwen. Dat lijkt me anders dan wanneer je iets doet waarvan een ieder het op dat moment eens is dat het fout is. Het eerste is niet moedwillig, het tweede wel.

We zouden dat niet moeten doen, maar ik denk dat het, helaas, menselijk is dat dit wel gebeurd. Al zal het bv ook slijten met de tijd. Als iemand fraude heeft gepleegd, ga je die niet snel weer penningmeester maken. Laat iemand jaren beter gedrag zien, komt het er wsl wel weer van.

Benno L ga je niet opnieuw badmeester maken, ook niet als hij berouw en bekering toont.
Evenals je Robert M niet opnieuw in een kinderdagverblijf laat werken, ook niet als hij berouw en bekering toont.
Ter bescherming van hunzelf en vooral aan anderen.

Maar voor een predikant zie ik dit nog niet zo. Hij zou zeker niet alleen ergens op bezoek moeten gaan maar altijd iemand meenemen bijvoorbeeld, geen vertrouwelijke gesprekken alleen voeren met de doelgroep waar hij de fout mee in is gegaan bijvoorbeeld.
Toch blijft dat heel lastig. Ik zou vooroordelen hebben als ik wist dat onze predikant een zedendelinquent was en onze dochter zou persoonlijke gesprekken met hem hebben. Misschien niet goed, maar ik denk wel dat ik vooroordelen zou hebben.

En wellicht is het beter zo iemand alleen het woord te laten verkondigen vanaf de kansel en verder geen ambtelijk werk te laten doen, of iets in die strekking. Het zal per situatie verschillen, er is ook geen duidelijke lijn te trekken denk ik.

TSD schreef:

liz boer schreef:

TSD schreef:

liz boer schreef:
Per definitie?

Ontken je hiermee dan niet feitelijk het wonder van de waarachtige bekering?

Ik vind het nogal wat, wat je stelt. Althans, zo zwart-wit als je het nu opschrijft.

Wat te denken van onze jonge kerken in zendingsgebieden, waar alle leden uit de inktzwarte duisternis met haar duistere praktijken en gewoontes worden getrokken. Hoe kunnen daaruit dan ambtsdragers gekozen worden?

En als dat wel kan, dan kan het ook hier in ons “beschaafde” Nederland. Want van onszelf zijn wij even zondig en het wonder van de wedergeboorte is even groot, ook al is dat misschien van een afstand allemaal iets minder zichtbaar.

Nee hoor helemaal niet, maar ik ontken wel dat je na je waarachtige bekering een heilige wordt die nooit meer de fout in gaat, als je alcohol/drugsveslaafd ben, je komt tot bekering, ben je niet van de een op de andere dag clean, dat kan wel, maar vaak gaat er een heel traject aan vooraf voor het zover is, de een zal geen drang meer hebben om te gebruiken, de ander wel.

Ik denk dan je een te positief beeld hebt van een mens, God kan alles geven, maar God vraagt van jou en mij gehoorzaamheid, zodat je na ontvangen genade geen marionet bent, maar vrijwillig, uit liefde Zijn wetten (probeert) te houden.

Ik ben het inhoudelijk grotendeels met je eens, maar ik kan dat niet rijmen met je standpunt dat een ex-zedendelinquent geen predikant meer zou kunnen worden. Juist door jou laatste zin niet.

Ik ga het niet nog eens helemaal uitleggen.