(G)een moordenaar als predikant?

[liz boer]

Herman, ik begrijp je helemaal, maar vergeven is onmogelijk, tenzij de Heere het in je hart legt.
dan het tweede punt, de Heere vraagt vergeving, dat betekent niet dat degene die vergeven wordt, geen rekening met de gevolgen van zijn gedrag hoeft te houden, dat is de keerzijde...
Ik weet zeker dat iemand met echt berouw dat ook snapt.

Dat geloof ik ook. Nu lijkt het erop dat 'vergeven' ook moet inhouden dat zo iemand voor bv. een ambt weer geschikt geacht moet worden. Ik wil die twee dingen wel los van elkaar zien. Dus dat je iemand wél vergeeft, en tóch zegt: het is beter om dat ambt of die functie niet te bekleden.
Dat de Heere de vergeving in je hart moet werken, mag overigens geen belijdenis zijn waar je je achter kunt verschuilen.

Dat klopt helemaal Eilander, ik heb me jaren verschuild achter de tekst, indien het hem leed is vergeef hem, nou die figuren hadden geen spijt dus hoefde ik niet te vergeven, dat blijft tussen jou en de Heere staan, je hoeft het niet tegen die figuur te gaan zeggen, terwijl hij geen spijt heeft, maar je mag wel de vergeving als een kado klaar hebben liggen, voor het geval hij /zij wel zou komen om vergeving, dat brengt ruimte in je ziel, want Hij vergeeft menigvuldig...

[TSD]

Herman, ik begrijp je helemaal, maar vergeven is onmogelijk, tenzij de Heere het in je hart legt.
dan het tweede punt, de Heere vraagt vergeving, dat betekent niet dat degene die vergeven wordt, geen rekening met de gevolgen van zijn gedrag hoeft te houden, dat is de keerzijde...
Ik weet zeker dat iemand met echt berouw dat ook snapt.

Dat geloof ik ook. Nu lijkt het erop dat 'vergeven' ook moet inhouden dat zo iemand voor bv. een ambt weer geschikt geacht moet worden. Ik wil die twee dingen wel los van elkaar zien. Dus dat je iemand wél vergeeft, en tóch zegt: het is beter om dat ambt of die functie niet te bekleden.
Dat de Heere de vergeving in je hart moet werken, mag overigens geen belijdenis zijn waar je je achter kunt verschuilen.

Dat ben ik in zoverre eens dat er inderdaad een verschil kan bestaan. Echter, de kanttekening die Herman maakt sluit dat in mijn ogen niet uit.

Kan iemand een bepaalde functie op ambt niet meer bekleden omdat we de persoon uiteindelijk tóch niet vertrouwen of het vertrouwen meer wíllen geven? Dan ben ik het namelijk met Herman eens.

Maar als het bijvoorbeeld is vanwege het feit dat iemand een ambt niet kan bekleden omdat hij vanwege zijn verleden in dat ambt niet meer goed kan functioneren, dan vind ik dat toch een ander verhaal.

Ik ben het met Herman niet eens dat de VOG alleen gestoeld is op wantrouwen. Ik denk dat iemands verleden in bepaalde functies wel degelijk relevante informatie is die meegenomen moet worden en waar op zijn minst in openheid over gesproken moet worden. Dan heeft het meer te maken met de zorgvuldigheid die je wilt betrachten en die je ook noodzakelijk acht, gelet op de belangen van de organisatie / instelling / enz.

[liz boer]

Herman, ik begrijp je helemaal, maar vergeven is onmogelijk, tenzij de Heere het in je hart legt.
dan het tweede punt, de Heere vraagt vergeving, dat betekent niet dat degene die vergeven wordt, geen rekening met de gevolgen van zijn gedrag hoeft te houden, dat is de keerzijde...
Ik weet zeker dat iemand met echt berouw dat ook snapt.

Dat geloof ik ook. Nu lijkt het erop dat 'vergeven' ook moet inhouden dat zo iemand voor bv. een ambt weer geschikt geacht moet worden. Ik wil die twee dingen wel los van elkaar zien. Dus dat je iemand wél vergeeft, en tóch zegt: het is beter om dat ambt of die functie niet te bekleden.
Dat de Heere de vergeving in je hart moet werken, mag overigens geen belijdenis zijn waar je je achter kunt verschuilen.

Dat ben ik in zoverre eens dat er inderdaad een verschil kan bestaan. Echter, de kanttekening die Herman maakt sluit dat in mijn ogen niet uit.

Kan iemand een bepaalde functie op ambt niet meer bekleden omdat we de persoon uiteindelijk tóch niet vertrouwen of het vertrouwen meer wíllen geven? Dan ben ik het namelijk met Herman eens.

Maar als het bijvoorbeeld is vanwege het feit dat iemand een ambt niet kan bekleden omdat hij vanwege zijn verleden in dat ambt niet meer goed kan functioneren, dan vind ik dat toch een ander verhaal.

Ik ben het met Herman niet eens dat de VOG alleen gestoeld is op wantrouwen. Ik denk dat iemands verleden in bepaalde functies wel degelijk relevante informatie is die meegenomen moet worden en waar op zijn minst in openheid over gesproken moet worden. Dan heeft het meer te maken met de zorgvuldigheid die je wilt betrachten en die je ook noodzakelijk acht, gelet op de belangen van de organisatie / instelling / enz.

Het gaat vooral over de schade vn een slachtoffer, daar moet meer oog voor zijn dan voor de functie van een predikant!!!

[Erskinees]

Een ambt bekleden is het hebben van een voorbeeldfunctie. Wanneer die functie beschadigd is, kan het ambt niet meer bekleed worden. Dat gaat praktisch gewoon niet. Dat neemt niet weg dat we elkaar moeten vergeven.

[Herman]

Een ambt bekleden is het hebben van een voorbeeldfunctie. Wanneer die functie beschadigd is, kan het ambt niet meer bekleed worden. Dat gaat praktisch gewoon niet. Dat neemt niet weg dat we elkaar moeten vergeven.

De openlijke lastering van Petrus, de moordneigingen van Paulus en het overspel van David waren geen verhindering voor (het voortzetten van) hun ambt.

Het argument: het gaat gewoon praktisch niet, is onbijbels.

[Van Ewijk]

Ik vind zelf van niet.
Hoewel dat ik natuurlijk erken dat ik geenzins het recht heb om iets of iemand die door de Heere gekozen is te verwerpen word ik toch geplaagd door ernstige gevoelens van twijfel.
Je weet nooit in hoeverre zo iemand echt tot inkeer is gekomen en wat er in zijn hoofd om gaat.
Nu heb ik daar vooral met zedendelicten een nog grotere moeite mee, zeker met de onophoudelijke stortvloed aan berichten over misbruik die de laatste jaren over ons heen komt.

Bij ons was ook eens een predikant werkzaam die weliswaar zelf niets strafbaars gedaan had maar zichzelf wel publiekelijk had ingelaten met een pedofiel zonder oog te hebben voor diens slachtoffers, hij heeft zijn standpunten nooit herroepen.
Hij was hierdoor bij een ander kerkgenootschap de deur uitgeschopt en is bij ons terecht gekomen.
Omdat door ervaring met misbruik (gelukkig niet persoonlijk maar wel indirect) dit onderwerp voor mij nogal een zware onverteerbare pil is ben ik acuut gestopt met het volgen van zijn preken en ging nooit als hij de dienst voerde.
Hij is nu emeritus en vertrokken, ik zal liegen als ik zeg dat ik daar niet blij om ben, ik haat hem niet maar kan me gewoon niet met hem verenigen.
Voor de buitenwacht is het ook een verkeerd signaal als het woord Gods door zo iemand verkondigd word.
Je word als kerkganger al snel uitgemaakt voor ''ook lid van die smerige club''

Bedenk dat het de mogelijke kerkgang van de familie en vrienden van de slachtoffers gruwelijk in de weg staat mochten deze daar ooit behoefte aan krijgen.Mooi als iemand zich in de gevangenis bekeerd, maar ik denk dat zo iemand dan beter gevangenispredikant kan worden dan in het openbare leven.

[Herman]

Het gaat vooral over de schade vn een slachtoffer, daar moet meer oog voor zijn dan voor de functie van een predikant!!!

Daar gaat het helemaal niet over. We bespreken hier de vraag of een moordenaar een ambt kan (gaan) bekleden.

Aandacht aan slachtoffers kan op allerlei andere manieren gegeven worden. Als dat een voorwaarde voor herstel zou zijn, dan zou een slachtoffer dubbel zijn recht (of zelfs zijn wraak) willen halen en daar zijn we met zijn allen op tegen.

[Herman]

Ik ben het met Herman niet eens dat de VOG alleen gestoeld is op wantrouwen. Ik denk dat iemands verleden in bepaalde functies wel degelijk relevante informatie is die meegenomen moet worden en waar op zijn minst in openheid over gesproken moet worden. Dan heeft het meer te maken met de zorgvuldigheid die je wilt betrachten en die je ook noodzakelijk acht, gelet op de belangen van de organisatie / instelling / enz.

Dit is een goede nuancering. In de praktijk echter zie ik het argument borging van zorgvuldigheid nauwelijks. Het gehele initiatief tot invoering stoelt op incidenten waar het fout is gegaan, en dus op de kans dat het in het vervolg nogmaals fout kan gaan. Volgens mij is een dergelijke kansberekening gebaseerd op wantrouwen.

[Van Ewijk]

En wat als iemand een zedendelict heeft gepleegd? Mag hij dan bijv. pastoraal werk doen in de kerk? Ook als hij geen VOG krijgt?

In mijn ogen niet, in mijn persoonlijke visie onderscheid zo'n misdaad zich toch van een bankroof, inbraak, geweldpleging of dergelijke omdat seksuele aard toch dieper ligt dan andere motivaties met daden die zijn begaan uit winstbejag of een opwelling van woede.
Ik denk dat zoiets moeilijker uit een persoon weggaat en toch weer kan gaan sluimeren.
Of men nu een brood steelt omdat men naar omstandigheden honger heeft of men loopt zijn leven met sluimerende seksuele gevoelens rond, daar zit toch verschil in.

[liz boer]

Het gaat vooral over de schade vn een slachtoffer, daar moet meer oog voor zijn dan voor de functie van een predikant!!!

Daar gaat het helemaal niet over. We bespreken hier de vraag of een moordenaar een ambt kan (gaan) bekleden.

Aandacht aan slachtoffers kan op allerlei andere manieren gegeven worden. Als dat een voorwaarde voor herstel zou zijn, dan zou een slachtoffer dubbel zijn recht (of zelfs zijn wraak) willen halen en daar zijn we met zijn allen op tegen.

citaat Het zeventig maal zevenmaal wijst op een gezindheid die we moeten hebben, niet op het herkennen en erkennen van andermans gevoelens als voorwaarde om te kunnen gaan vergeven.

Jij haalt twee dingen door elkaar, vergeven is iets wat uit een slachtoffer komt, als de dader echt berouw heeft zou hij oog moeten hebben voor het trauma wat hij aangericht heeft. Vergeven is een gezindheid, ik kan de predikant die misbruik van een meisje gemaakt heeft, van harte vergeven, de kerkenraad doet dat ook, het meisje ook en dan? er is een genezingsproces voor het meisje... telkens geconfronteerd worden met de dader is niet bevorderlijk.
Dat zou de dader die berouw heeft moeten weten.

Zeventig maal zeven maal vergeven ja honderd keer ja... dat staat los van het feit dat een predikant een voorbeeldfunctie heeft en de gemeente het Woord van God moet overbrengen.

citaat: De openlijke lastering van Petrus, de moordneigingen van Paulus en het overspel van David waren geen verhindering voor (het voortzetten van) hun ambt.

Petrus heeft geen ontucht gepleegd, Paulus was voor zijn bekering en David was koning en niet iemand in de tempeldienst.

verder zie 2 tim. 3 : 2 Een opziener dan moet onberispelijk zijn, éner vrouwe man, wakker, matig, eerbaar, gaarne herbergende, bekwaam om te leren;

[TSD]

Een ambt bekleden is het hebben van een voorbeeldfunctie. Wanneer die functie beschadigd is, kan het ambt niet meer bekleed worden. Dat gaat praktisch gewoon niet. Dat neemt niet weg dat we elkaar moeten vergeven.

De openlijke lastering van Petrus, de moordneigingen van Paulus en het overspel van David waren geen verhindering voor (het voortzetten van) hun ambt.

Het argument: het gaat gewoon praktisch niet, is onbijbels.

Zou je dat laatste eens willen toelichten? Zoals je het nu stelt vind ik het wel erg zwart-wit.

Waarom zou je geen rekening mogen en zelfs moeten houden met de gebrokenheid die er is, in de zin van bijvoorbeeld beschadigd vertrouwen in een gemeente waardoor er (bijvoorbeeld) niet onbevangen meer geluisterd kan worden? De vraag stellen of iemand nog met stichting kan dienen, gelet op zijn verleden is in jou ogen ook per definitie onbijbels?

[TSD]

Ik ben het met Herman niet eens dat de VOG alleen gestoeld is op wantrouwen. Ik denk dat iemands verleden in bepaalde functies wel degelijk relevante informatie is die meegenomen moet worden en waar op zijn minst in openheid over gesproken moet worden. Dan heeft het meer te maken met de zorgvuldigheid die je wilt betrachten en die je ook noodzakelijk acht, gelet op de belangen van de organisatie / instelling / enz.

Dit is een goede nuancering. In de praktijk echter zie ik het argument borging van zorgvuldigheid nauwelijks. Het gehele initiatief tot invoering stoelt op incidenten waar het fout is gegaan, en dus op de kans dat het in het vervolg nogmaals fout kan gaan. Volgens mij is een dergelijke kansberekening gebaseerd op wantrouwen.

Daar ben ik het wel mee eens inderdaad, maar dat ligt niet bij de VOG zelf, maar meer hoe je er mee omgaat. Is het relevante informatie die je meeweegt en in openheid met de betrokkende bespreekt of is een niet schone VOG per definitie 'einde oefening'.

[Zeeuw]

Een ambt bekleden is het hebben van een voorbeeldfunctie. Wanneer die functie beschadigd is, kan het ambt niet meer bekleed worden. Dat gaat praktisch gewoon niet. Dat neemt niet weg dat we elkaar moeten vergeven.

De openlijke lastering van Petrus, de moordneigingen van Paulus en het overspel van David waren geen verhindering voor (het voortzetten van) hun ambt.

Het argument: het gaat gewoon praktisch niet, is onbijbels.

Zou je dat laatste eens willen toelichten? Zoals je het nu stelt vind ik het wel erg zwart-wit.

Waarom zou je geen rekening mogen en zelfs moeten houden met de gebrokenheid die er is, in de zin van bijvoorbeeld beschadigd vertrouwen in een gemeente waardoor er (bijvoorbeeld) niet onbevangen meer geluisterd kan worden? De vraag stellen of iemand nog met stichting kan dienen, gelet op zijn verleden is in jou ogen ook per definitie onbijbels?

De lastering van Petrus is volgens mij door zeer weinig mensen gezien. De moordneigingen van Paulus zijn zeer duidelijk door God zelf doorbroken, maar dan nog weet je niet hoe men in eerste instantie gereageerd heeft als men familie had die door hem zwaar vervolgt was. En het koningschap van David was in een andere tijd. Wanneer Willem-Alexander hedentendage iets dergelijks zou uithalen, is de kans op voortzetting van zijn koningschap, terecht, 0.
Ik denk dat TSD hier zeer terecht vragen stelt. Wellicht kan iemand een ambt wel op een andere plaats bekleden, maar de plaats waar de zonde is bedreven wordt m.i. heel lastig. Het beroep van dominee vraagt vertrouwen van beide zijden. Het is echt iets anders dan een vuilnisman. Je gaat met een dominee soms erg intieme zaken bespreken. Dan moet je niet steeds iets in je achterhoofd hebben.

[liz boer]

Een ambt bekleden is het hebben van een voorbeeldfunctie. Wanneer die functie beschadigd is, kan het ambt niet meer bekleed worden. Dat gaat praktisch gewoon niet. Dat neemt niet weg dat we elkaar moeten vergeven.

De openlijke lastering van Petrus, de moordneigingen van Paulus en het overspel van David waren geen verhindering voor (het voortzetten van) hun ambt.

Het argument: het gaat gewoon praktisch niet, is onbijbels.

Zou je dat laatste eens willen toelichten? Zoals je het nu stelt vind ik het wel erg zwart-wit.

Waarom zou je geen rekening mogen en zelfs moeten houden met de gebrokenheid die er is, in de zin van bijvoorbeeld beschadigd vertrouwen in een gemeente waardoor er (bijvoorbeeld) niet onbevangen meer geluisterd kan worden? De vraag stellen of iemand nog met stichting kan dienen, gelet op zijn verleden is in jou ogen ook per definitie onbijbels?

De lastering van Petrus is volgens mij door zeer weinig mensen gezien. De moordneigingen van Paulus zijn zeer duidelijk door God zelf doorbroken, maar dan nog weet je niet hoe men in eerste instantie gereageerd heeft als men familie had die door hem zwaar vervolgt was. En het koningschap van David was in een andere tijd. Wanneer Willem-Alexander hedentendage iets dergelijks zou uithalen, is de kans op voortzetting van zijn koningschap, terecht, 0.
Ik denk dat TSD hier zeer terecht vragen stelt. Wellicht kan iemand een ambt wel op een andere plaats bekleden, maar de plaats waar de zonde is bedreven wordt m.i. heel lastig. Het beroep van dominee vraagt vertrouwen van beide zijden. Het is echt iets anders dan een vuilnisman. Je gaat met een dominee soms erg intieme zaken bespreken. Dan moet je niet steeds iets in je achterhoofd hebben.

Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

[Zeeuw]

Als een dominee aan je ziekbed komt en jij ligt daat in je nachtgoed, lijkt dat me voor beiden ongemakkelijk.

Ik ga ervan uit dat deze dit wel eens vaker meemaakt. Ik voel me bij een dokter met weinig kleding aan ook niet ongemakkelijk. Als ik op een ziekbed lig ben ik blij dat een dominee wil komen.