Stof schreef:Apart dat ds. Van Aalst weer een beroep heeft. Ik hoorde dat hij een appartement heeft gekocht om op termijn met emeritaat te gaan.
Ik begrijp het aparte toch niet zo goed. Evenmin als het “verbod” op een beroep als het niet bij de situatie van de predikant zou passen. Een predikant is beroepbaar tot zijn emeritaat. En een beroep is het kenbaar maken van de nood van het vacant-zijn bij een predikant met de dringende vraag om over te komen. Niet meer, niet minder.
Een predikant kan en mag toch met vrijmoedigheid bedanken als hij gelooft dat de weg anders is? Dat kan ook met het oog op een aanstaand emeritaat. Ik geloof niet dat predikanten op leeftijd nog een beroep aannemen met welke andere reden dan ook dan de zekere overtuiging dat het moet van de Heere. Maar als dat laatste zo is, dan is er toch ook niets beter dan in Zijn weg te gaan, Die boven alle dingen staat?
Laten we daarin nuchter zijn. We kunnen het een gemeente moeilijk verwijten dat ze door te beroepen de mogelijkheid scheppen dat de Heere daarin spreekt. En eigenlijk vind ik die onbevangenheid mooier dan wanneer wij dat gaan afkaderen met allerlei overwegingen over de situatie, psyche, leeftijd, etc. van een predikant.