Gelezen, gedacht, gehoord: Nieuws

[Ditbenik]

Die gelijkenis kan je niet gebruiken. Want de verloren zoon kwam veranderd thuis! Hij kwam niet thuis om door te gaan met feestjes vieren.

Dat zeg ik toch ook niet?
Maar hij moest eerst wel tot in de grond geraken, alvorens hij zover was. Zolang je nog vrienden en feestjes hebt, is er geen nood meestal.
Het gaat mij om de reactie van ouders. Hoe is die t.o.v. het kind dat afgehaakt is.
En dat kind doe je niet in de ban.
Ik kende een oude moeder die elke week naar haar zoon toe ging, die in de gevangenis zat wegens moord.
Het werd haar zeer kwalijk genomen door bepaalde familieleden en buren.
Maar ze ging en ze bad voor hem!

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

[helma]

Die gelijkenis kan je niet gebruiken. Want de verloren zoon kwam veranderd thuis! Hij kwam niet thuis om door te gaan met feestjes vieren.

Hier ben je mis, Helma. De Vader stond op de uitkijk naar zijn verloren zoon. Niet omdat de zoon veranderd was maar omdat de Vader zijn zoon liefhad. Onvoorwaardelijk lief.
Denk eens aan de bede uit de 2e zin uit het laatste couplet van de Avondzang!

Ga ik over nadenken.
Is uitkijken naar trouwens hetzelfde als thuis ontvangen? Wat als de jongen thuis was gekomen om door te gaan met zijn oude leven? En wat als er nog jonge kinderen waren die vader niet vertrouwd wilde laten raken met zondige gewoontes. En wat als vader dan zou zeggen:kom maar thuis, maar moeder vond dat een keus tegen het Woord in? Of andersom, vader zei nee en moeder zei ja?
(lastig natuurlijk om een gelijkenis om te bouwen, maar het ligt ook niet zo eenvoudig...)

[helma]

Die gelijkenis kan je niet gebruiken. Want de verloren zoon kwam veranderd thuis! Hij kwam niet thuis om door te gaan met feestjes vieren.

Dat zeg ik toch ook niet?
Maar hij moest eerst wel tot in de grond geraken, alvorens hij zover was. Zolang je nog vrienden en feestjes hebt, is er geen nood meestal.
Het gaat mij om de reactie van ouders. Hoe is die t.o.v. het kind dat afgehaakt is.
En dat kind doe je niet in de ban.
Ik kende een oude moeder die elke week naar haar zoon toe ging, die in de gevangenis zat wegens moord.
Het werd haar zeer kwalijk genomen door bepaalde familieleden en buren.
Maar ze ging en ze bad voor hem!

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

Vasthouden is anders dan alles accepteren, toch?

[Mara]

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

Maar nu een vraag, wat te doen als alleen moeder haar kind vast wil houden en vader stuurt het weg?
(of andersom)
Ik zou mij nooit bij mijn kinderen weg laten houden door mijn man.
Je las het weleens in die oude boerenromans, van Annie Oosterbroek bijv. dat een dochter door haar vader onterfd werd omdat ze niet met een boer trouwde. Moeder ging dan stiekem op bezoek bij haar, zonder dat haar man dit wist.
In hoeverre moet je dan - op bijbelse grond - gehoorzaam zijn aan je man?
Ik zou dit echt niet kunnen op dit punt.

[helma]

De vader stond al op de uitkijk voordat hij veranderd was, en had daar ook geen idee van, toch? Misschien heb je de neiging de vader als alwetend te zien, maar dat is niet het verhaal. Het gaat om een gewone vader die zoveel van zijn zoon houdt, dat hij voortdurend op hem staat te wachten.

Dat is natuurlijk niet normaal, maar zo buitengewoon is God.

Hier zou ik dezelfde vragen bij kunnen stellen. Zie mijn vorige posting

[Ditbenik]

Die gelijkenis kan je niet gebruiken. Want de verloren zoon kwam veranderd thuis! Hij kwam niet thuis om door te gaan met feestjes vieren.

Dat zeg ik toch ook niet?
Maar hij moest eerst wel tot in de grond geraken, alvorens hij zover was. Zolang je nog vrienden en feestjes hebt, is er geen nood meestal.
Het gaat mij om de reactie van ouders. Hoe is die t.o.v. het kind dat afgehaakt is.
En dat kind doe je niet in de ban.
Ik kende een oude moeder die elke week naar haar zoon toe ging, die in de gevangenis zat wegens moord.
Het werd haar zeer kwalijk genomen door bepaalde familieleden en buren.
Maar ze ging en ze bad voor hem!

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

Vasthouden is anders dan alles accepteren, toch?

Nee, je kunt je kind niet vasthouden als je het niet accepteert. Ondanks het verdriet en de ontzettende pijn die het met zich meebrengt accepteer ik mijn kind volledig. Tegelijk weet ons kind heel goed dat we de levenswandel volledig afwijzen.

[helma]

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

Maar nu een vraag, wat te doen als alleen moeder haar kind vast wil houden en vader stuurt het weg?
(of andersom)
Ik zou mij nooit bij mijn kinderen weg laten houden door mijn man.
Je las het weleens in die oude boerenromans, van Annie Oosterbroek bijv. dat een dochter door haar vader onterfd werd omdat ze niet met een boer trouwde. Moeder ging dan stiekem op bezoek bij haar, zonder dat haar man dit wist.
In hoeverre moet je dan - op bijbelse grond - gehoorzaam zijn aan je man?
Ik zou dit echt niet kunnen op dit punt.

Het gaat niet om geld maar om een zondige levenskeuze... Dat ligt toch wel anders toch?
En je hebt daar toch een belofte voor afgelegd toen je trouwde? Ik denk dat God dat wel van je vraagt als vrouw.

[Mara]

Vasthouden is anders dan alles accepteren, toch?

Ik weet niet precies wat je nu bedoelt met alles accepteren?
Ik had hier een meningsverschil over met één van mijn vriendinnen.
Ik ben van mening dat je je kind, ook als het volwassen is en al dan niet getrouwd, best wel mag laten weten dat je het ergens niet mee eens bent, omdat het op grond van Gods Woord niet kan.
Maar hoe zeg je dat?
En laten we wel zijn, in de regel weten de kinderen heel goed hoe hun ouders erover denken.
Alleen niet altijd wat hun reactie zal zijn. Verdrietig? Boos? Harde liefdeloze opstelling?
Je kunt NOOIT de bloedband met je kind verbreken. Een kind is bloed van jouw bloed Helma.

Als je moeder of vader overlijdt, voel je die pijn. Die band wordt dan doorgesneden.
Je man of een vriend is dan toch anders. Want je kunt bij wijze van spreken een andere kiezen, maar je kunt geen ander kind kiezen.
Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel, want het is best lastig.

[J.C. Philpot]

@Helma: Vasthouden zie ik als contact houden en lief blijven hebben.

Dat betekend niet dat je het goedkeurt als je kind dingen doet die God niet goedkeurt, of zaken in je gezin of huis toelaat.

Maar wel dat je er voor hem of haar bent, en niet de deur wijst.

[Mara]

Het gaat niet om geld maar om een zondige levenskeuze... Dat ligt toch wel anders toch?
En je hebt daar toch een belofte voor afgelegd toen je trouwde? Ik denk dat God dat wel van je vraagt als vrouw.

Ik heb beloofd dat ik mijn man trouw blijf. Maar ik heb hem niet beloofd dat ik hem vóór mijn kind zou laten gaan.
Echt niet Helma.
Als het er echt op aan zou komen, zou ik toch eerder voor mijn kind kiezen dan voor mijn man. ALS hij de duimschroeven aandraait bij wijze van spreken.
Misschien vind je dat raar of onbijbels, maar zo is het zoals ik dat beleef.
Ik ben een tijd verwijderd geweest van één van onze kinderen, en ik had elke dag smart en pijn.
Je bent in rouw terwijl je kind niet dood is. Dat was voor mij onverdraaglijk.

[Ditbenik]

Precies. Als ouderliefde niet onvoorwaardelijk is heb je nog nooit geleerd wat Gods onvoorwaardelijke liefde betekent. Hou je kinderen vast, wat ze ook gedaan hebben.

Maar nu een vraag, wat te doen als alleen moeder haar kind vast wil houden en vader stuurt het weg?
(of andersom)
Ik zou mij nooit bij mijn kinderen weg laten houden door mijn man.
Je las het weleens in die oude boerenromans, van Annie Oosterbroek bijv. dat een dochter door haar vader onterfd werd omdat ze niet met een boer trouwde. Moeder ging dan stiekem op bezoek bij haar, zonder dat haar man dit wist.
In hoeverre moet je dan - op bijbelse grond - gehoorzaam zijn aan je man?
Ik zou dit echt niet kunnen op dit punt.

Het gaat niet om geld maar om een zondige levenskeuze... Dat ligt toch wel anders toch?
En je hebt daar toch een belofte voor afgelegd toen je trouwde? Ik denk dat God dat wel van je vraagt als vrouw.

God vraagt geen dingen die tegen Hem in gaan. Als je man vraagt te breken met je kinderen, vraagt hij iets wat je voor God niet kunt verantwoorden. Dan moet en mag je hem daarin ook niet volgen.
Ook bij een zondige levenskeuze van je kinderen blijf je je kind liefhebben. Of je hebt last van eigenliefde. Dan ben je wellicht bang voor de mensen om je heen. Wat zullen die er wel niet van vinden. Dan gaat het om jezelf. Als het om je kind gaat, heb je geen keus. Accepteer je kind en wijs de zondige levenskeuze af. Dat hoef je niet steeds te herhalen. Je kind weet het na één keer echt wel en waarschijnlijk zelfs al voordat je dat deed. Ik weet hoe pijnlijk het kan zijn. Schrijf dan een liefdevolle brief, in een poging je kind te behouden. Daarna is het de verantwoordelijkheid van je kind. Maar stop nooit met bidden voor je kind en ontvang het altijd in je huis.

[GJdeBruijn]

Wat zou de winst kunnen zijn van het sluiten van de deur voor je eigen kind?

[Hendrien]

De vader stond al op de uitkijk voordat hij veranderd was, en had daar ook geen idee van, toch? Misschien heb je de neiging de vader als alwetend te zien, maar dat is niet het verhaal. Het gaat om een gewone vader die zoveel van zijn zoon houdt, dat hij voortdurend op hem staat te wachten.

Dat is natuurlijk niet normaal, maar zo buitengewoon is God.

Hier zou ik dezelfde vragen bij kunnen stellen. Zie mijn vorige posting

Weet wat ik ook zo wonderlijk vind? Dat die vader zijn zoon liet gaan! Hij gaf hem zelfs een grote zak geld mee, terwijl hij al kon vermoeden dat dat niet goed af zou lopen. Ik ben zelf altijd zo wanhopig bezig om mijn tieners voor de wereld te beschermen.

[Ditbenik]

Wat zou de winst kunnen zijn van het sluiten van de deur voor je eigen kind?

Er zijn verschillende opties:
1. Dat je na de buitenwereld duidelijk maakt dat je het er niet mee eens bent. Dan kunnen ze jou er niet op aan kijken.
2. Dat je niet steeds opnieuw wordt geconfronteerd met de pijnlijke en intens verdrietige situatie.

Daar tegenover staat het verlies. Je kind kwijt.

'Wat het zwaarst is, moet het zwaarst wegen'.

[DDD]

Daar is nog wel meer over te zeggen. Dat je ook niet besmet wordt met zondige gedachten. Haat ook de rok die van het vlees bevlekt is, zegt de apostel Judas.

De vraag is alleen, pas je dat ook toe op mensen. Ik denk niet dat dit op grond van de bijbel te verdedigen is.