Voor alle helderheid wat maakt mijn bovenstaand stuk tot een valse leer? Aangezien je bovenstaand stuk niet te pruimen vind, vraag ik mij (opeens) af wat je nu probeert te zeggen. In eerste instantie dacht ik dat je de leer vals vindt waarin wedergeboorte en rechtvaardigmaking uit elkaar getrokken wordt. Waarin men Christus bezit, maar Hem niet kent/over Hem spreken kan. Maar je tweede zin en tweede posting doet mij opeens anders vermoeden, namelijk dat je de Bloedtheologie van de Reformatoren vals vindt. Je schept nu verwarring. Of met andermans woorden te spreken brouw je een smakeloos en onzeker brouwsel, of nog erger een theologische chaous creeër je nu.Wandelende schreef:Deze leer is vals.JCRyle schreef: Helaas is dit niet kort door de bocht, maar werkelijkheid. Deze Bijbelse notie wordt gemist in de prediking of nagenoeg niet meer gehoord. Het gaat niet meer over de vrijspraak of schuldvergeving. In plaats van dat de klemtoon ligt op de rechtvaardigmaking, wat toch de kern van het Evangelie is volgens de Reformatie, wordt het volledige accent gelegd op de wedergeboorte. Een zoekende ziel wordt zalig gesproken, een bekommerde kerk wordt rust geschonken en één die buiten leert te staan wordt binnen gepraat. En als je vraagt naar wie Christus is voor de ziel? Dan kunnen we niet van Hem spreken, want we kennen Hem niet. Dan moet de Middelaar nog geopenbaard worden aan het hart. Is het dan kort door de bocht als er gesteld wordt dat de notie van rechtvaardiging en vrijspraak in Christus node gemist wordt? En als we dan vragen naar de noodzakelijkheid van Christus? Dan worden er theologische constructies opgebouwd waar de mens in de wedergeboorte Christus wordt ingeplant, maar de rechtvaardigmaking een nadere weldaad voor een enkeling is. Men reist dan aan op de eeuwigheid met een paspoort, zonder het Bloedstempel van Christus. Zullen we dan binnenkomen of buiten staan? Alleen achter het bloed van Christus is men veilig. Ja, maar de gelovige wordt Christus ingeplant en daarom ligt het vast van Gods kant. Dan zeg ik ach dwaas dat je de dood kiest in plaats van het leven! Want als je persoonlijk niet weet dat Christus jouw Borg en jouw Middelaar is, dat je niet weet dat Zijn bloed aan de deurposten van je hart gestreken is: vrees en huiver dan! Want met een ingebeelde Middelaar (Hem niet kennen, maar wel hebben) kan je God niet ontmoeten. Dat is de Bijbelse scherpte en werkelijkheid. Met je bekommering kan je God niet behagen, met je zoeken kan je Hem niet tevreden stellen en met buiten staan kan Gods toorn niet gestilt worden. Nee alleen in Christus is er Bijbelse hoop en verwachting.
Je brouwt er een verwarrend, smakeloos en onzeker brouwsel van.
Ps. Waarmee ik niet zeg dat God niet zelfs door deze leer kan brengen tot het hoogste Goed.
Want laat helder zijn - dat is het namelijk niet voor jou - dat de bovenstaande woorden niet vals zijn wat mijn weerlegging betreft. Maar wel vals zijn als ik de theologische visie/prediking schets, die binnen jouw kerkverband (en helaas ook daarbuiten) gehoord wordt.
