Een mooi voorbeeld. Overigens in twee opzichten. Ik schreef eerder:Roeline schreef:Heel wijs.Pioenroosje schreef:Dit lees ik op Gergeminfo:
In memoriam (digibron)
Het was de bedoeling dat Ds. Vergunst als legerpredikant uitgezonden zou worden naar Nederlands-lndië, naar Soerabaja op het eiland Java. Zijn thuisgemeente, Leiden, bracht daarvoor een beroep op hem uit. Voor de andere gemeenten was hij niet beroepbaar. Dit beroep werd door hem aangenomen.
Een medische keuring, in verband met zijn uitzending, onderging kandidaat Vergunst met goed gevolg. De uitzending ging echter niet door, omdat de kandidaat zich niet wilde laten inenten. Vervolgens werd hij per 1 december 1949 beroepbaar gesteld voor alle gemeenten.
Vroeger kon dat dus wel.
Waarom zou je andere gemeenten onnodig hoop en gebed geven als de Heere je toch al een plekje gewezen heeft?
Ds. Vergunst is nooit op de plaats gekomen waar hij (aanvankelijk) voor geroepen was. Dat is m.i. geen reden om aan die roeping te twijfelen -en wat mij betreft mooi dat dit vroeger op deze manier kon- maar het laat wel zien: de Heere valt de weg niet voor te schrijven.ook wie vanaf het begin weet (of meent te weten) waar hij naartoe moet, zal er altijd mee moeten rekenen dat de Heere toch anders kan leiden.
