Jacquet predikant GG toch aftrekbaar

[Piet Puk]

Verdrietig dit, maar ik zie dit vanuit principe wel kan. Zo hoorde ik eens van iemand dat een inspecteur bij de belastingdienst(GGiN/OGGiN), waarbij iemand uit de GG uit moest gaan leggen wat gemoedsbezwaardheid inhield, terwijl die inspecteur dat zeer zeker wist. De kwestie over het preekjacquet heb ik ook al eens gehoord bij een andere predikant.

[Herman]

Daarnaast zou ik me als adviseur wel driemaal bedenken voor ik met zo'n onbenullige zaak naar de rechter zou gaan.

Nog iets over het frame dat het om een futiliteit zou gaan.
Volgens mij verraadt juist dat idee een materialistische gedachtegang. Alsof er ergens een grens ligt qua hoeveelheid geld, waardoor het wél gerechtvaardigd wordt om naar de rechter te stappen. Hier gaat het om een paar honderd euro's en die moeten we dan laten gaan, "want die missen we niet". Maar bij duizenden euro's zou het wel relevant zijn.

Maar als het zo ligt, strijd je bij de rechter voor je geld en niet voor je recht. Terwijl dat laatste, je recht, nu juist de enige reden is waarom je in dit soort gevallen vrijmoedig gebruik mag maken van de rechtspraak.

Dat het een zeer materialistische redenering is, is zeker waar. En dat is ook een belangrijke regel in het maatschappelijk verkeer op basis waarvan fiscaal rechtskundige principes rusten, namelijk dat je zakelijk dient te handelen. En het is onzakelijk om een bedrag van bijvoorbeeld € 1.000 te offeren, om er € 500 te verdienen. Wanneer je dat als ondernemer structureel zou doen, dan ben je niet aan het ondernemen, maar dat exploiteer je een hobby o.i.d. en mag je géén aanspraak doen op allerlei fiscale faciliteiten.

[Hendrikus]

Het kan honderd keer rechtmatig zijn, maar naar de buitenwacht maakt het toch een zeer slechte indruk.
Je merkt hoe de media er in deze komkommertijd dan bovenop springen, vanmorgen nog weer op de radio. Het is hoe dan ook antireclame voor de kerk, hoger beroep over een preekjacquet met speciale knopen...

[Nathanaël]

Het kan honderd keer rechtmatig zijn, maar naar de buitenwacht maakt het toch een zeer slechte indruk.
Je merkt hoe de media er in deze komkommertijd dan bovenop springen, vanmorgen nog weer op de radio. Het is hoe dan ook antireclame voor de kerk, hoger beroep over een preekjacquet met speciale knopen...

Leg eens uit dan waarom het antireclame is? En waarom maakt het een zeer slechte indruk? Dat is echt grote nonsens. Bovendien berichten de meeste media er niet eens over.

[Herman]

De maatschappelijke verwachting van een christelijke predikant is dat hij weet af te zien van voordeeltjes. Elke beroepsgroep heeft een maatschappelijk verwachtingspatroon. Van een bouwvakker wordt dit namelijk niet verwacht, omdat deze sociaal gezien tot een lagere klasse behoord.

[Jongere]

Het is ook wel weer grappig hoe verschillend je hier tegenaan kan kijken.

Even voor mijn beeld een vraag aan de tegenstanders van rechtsgang: als jullie volgens de wet recht hebben op belastingaftrek en de Belastingdienst erkent dat niet, dan laat je dat verder gewoon lopen? Ook als je weet dat anderen hetzelfde probleem kunnen hebben? Ook als je weet dat het over een paar jaar weer kan gebeuren?

En als iemand anders die in hetzelfde schuitje als jij zit dan gaat procederen, en de rechter geeft hem gelijk, waardoor de Belastingdienst voortaan erkent dat deze post wél aftrekbaar is... Maak je daar dan gebruik van of is je dat allemaal om het even?

Gewoon even voor mijn beeld.

[Jongere]

De maatschappelijke verwachting van een christelijke predikant is dat hij weet af te zien van voordeeltjes.

"voordeeltjes..."
Voor zover ik iets weet van 'de maatschappelijke verwachting' is dat heel Nederland goed weet wat je van de Belastingdienst terug mag verwachten en dat dit geen voordeeltjes zijn, maar rechten. Ik hoor tenminste zelden iemand over zijn belastingteruggaaf spreken als een 'voordeeltje'. Ik ben het met Nathanaël eens dat het negatieve frame eerder in christelijke kringen zelf ontstaat, dan in de maatschappij.

[gallio]

Het is ook wel weer grappig hoe verschillend je hier tegenaan kan kijken.

Even voor mijn beeld een vraag aan de tegenstanders van rechtsgang: als jullie volgens de wet recht hebben op belastingaftrek en de Belastingdienst erkent dat niet, dan laat je dat verder gewoon lopen? Ook als je weet dat anderen hetzelfde probleem kunnen hebben? Ook als je weet dat het over een paar jaar weer kan gebeuren?

En als iemand anders die in hetzelfde schuitje als jij zit dan gaat procederen, en de rechter geeft hem gelijk, waardoor de Belastingdienst voortaan erkent dat deze post wél aftrekbaar is... Maak je daar dan gebruik van of is je dat allemaal om het even?

Gewoon even voor mijn beeld.

Hangt er helemaal van af over hoe groot het bedrag van belastingvoordeel is en hoe veel van mijn tijd het gaat nemen. Mijn tijd is kostbaar en die ga ik niet verspillen met rechtgang voor een handvol Euro's. Als het over 5.000 Euro zou gaan is het een ander verhaal.

[Jongere]

Hangt er helemaal van af over hoe groot het bedrag van belastingvoordeel is en hoe veel van mijn tijd het gaat nemen. Mijn tijd is kostbaar en die ga ik niet verspillen met rechtgang voor een handvol Euro's. Als het over 5.000 Euro zou gaan is het een ander verhaal.

Ik begrijp dat je zelf in je eigen tijd de rechtsgang zou doen, en dat niet door een advocaat laten doen?
En je zou dus alleen procederen om het geld (i.e. in het geval dat er winst uit de rechtszaak voortvloeit), en niet zozeer om het principe?

[Luther]

We hebben hier natuurlijk in de voorgaande 11 pagina's al uitgebreid over gesproken en toen is dezelfde (foutieve) redenering ook al ter sprake gekomen.
Het is een misvatting om een rechtszaak in dit geval als "strijden" te zien. Dat idee moet ook echt uit de lucht. De wetgeving is eenvoudigweg niet duidelijk. Dat blijkt temeer nu het hoger beroep anders uitvalt dan de eerdere rechtszaak. Heel goed dat in zo'n geval via de geëigende weg (namelijk de rechtspraak) de wetgeving wordt geconcretiseerd en verduidelijkt. Zo wordt jurisprudentie geboren die ook in volgende gevallen zowel de koper (predikant in dit geval) als de Belastingdienst gelijk duidelijkheid verschaft. En al gaat het om een stuk klederdracht wat maar één persoon in Nederland draagt, dan nog is het een normale gang van zaken om de rechter zich daarover uit te laten spreken als de wetgeving er blijkbaar onduidelijk over is. Ik ben overigens (maar dat bleek eerder in het topic ook al toen ik de redenatie van de rechter niet begreep) blij met deze uitspraak; het lijkt me de enige juiste en redelijke. De redenering van de 'lagere' rechter kon ik echt niet volgen.

Nog los van het bovenstaande, maakt de Bijbel duidelijk dat we ons vrijmoedig op de rechtspraak mogen beroepen om duidelijkheid te krijgen in de wetgeving als die onvoldoende duidelijk is. Ook als het om heel concreet aards recht gaat. Denk bijvoorbeeld aan de dochters van Zelafead. We werken vooral zelf mee aan een negatief beeld door dit voortdurend als "voor een paar euro's strijden" te framen.
Het lijden van onrecht gaat om de verhouding tussen broeders en zusters in de gemeente, of om het lijden om Christus' wil. Dat is echt iets anders.

Ik ben dat niet met je eens.Nergens heb ik bestreden dat dit op zichzelf om een gerechtvaardigde zaak gaat. De vraag is echter of je alle gerechtvaardigde zaken moet voorleggen aan de rechter. In elke afweging die je als christen maakt in het publieke domein, moet je m.i. ook altijd de afweging maken of het de beeldvorming van de kerk raakt of niet. Dat mag van ons extra voorzichtigheid vragen. In dat geval lijkt me de balans echt doorslaan naar het negatieve. Want hoe vervelend je het frame ook vindt, dat is wel het beeld dat overblijft na deze rechtszaak. En is het dat waard? Betaal je dan niet liever een paar tientjes meer belasting, om die beeldvorming te voorkomen? Dan zou ik toch zeggen, naar analogie van die tekst die gaat over de verhoudingen in de gemeente: 'Waarom lijdt gij niet liever schade?' En als je dat toch niet van toepassing acht, dan is de hele teneur zeker van het NT toch, dat je als christen, en zeker als dienaar, al het aardse opzij dient te zetten voor het Koninkrijk van God? Dat geldt wat mij betreft ook als het gaat om 'je recht halen'. Ook als je daardoor naar wereldlijke maatstaven een dief van je eigen portemonnee zou zijn.

[DDD]

De critici hebben over het algemeen 0,0 verstand van zaken en wat Jongere aangeeft is dat juist nu er een duidelijke toespitsing en definitie ligt. Hiermee is juist het een dienst bewezen aan het belastingrecht.

Dat eerste klopt. Maar het gevoel voor rechtsongelijkheid ligt gewoon voor het oprapen. Een ouderling die een zwart pak koopt kan namelijk niets met deze uitspraak. Terwijl die persoon in het hele kerkelijke gebeuren de meest naaste is van de jacquet dragende dominee. Daarmee kan je zelfs richting het verwijt van klassejustitie denken.

In behoorlijk wat gemeenten wordt het zwarte pak door ambtsdragers als vrijetijdskleding gebruikt.
Dat is wel oa. het argument (vrije tijd) dat de hogere rechtbank heeft weerlegd.

Aan welke vrijetijdsbesteding denk je dan?

Eens. Ik heb zelfs wel eens een ouderling in een zwart pak op een rommelmarkt gezien. En bovendien hangen de Hugo Boss winkels vol met zwarte pakken.

[DDD]

Ik blijf erbij dat we een totaal verkeerd en m.i. zelfs onbijbels beeld hebben van wat rechtspraak is. Maar goed, dat zeg ik nu voor de vijfde keer en die redenering wordt dan weer nooit gequote, dus ik laat het er verder maar bij. Een deel van de reacties hier vind ik wel zeer kwalijk, moet me van het hart. Zeker om de duivel erbij te halen als je ergens iets van vindt.

Wie we zijn, behalve Orchidee, ontgaat me. Maar graag citeer ik met instemming. Het is een idiote gewoonte in een deel van refoland om overal maar de duivel bij te halen, van belastingadviezen tot Bijbelvertalingen is dat een ongepast gebruik.

[DDD]

Het kan honderd keer rechtmatig zijn, maar naar de buitenwacht maakt het toch een zeer slechte indruk.
Je merkt hoe de media er in deze komkommertijd dan bovenop springen, vanmorgen nog weer op de radio. Het is hoe dan ook antireclame voor de kerk, hoger beroep over een preekjacquet met speciale knopen...

Kun je één voorbeeld noemen van slechte publiciteit dan? Ik lijk wel onder een steen te leven terwijl ik toch meen dat ik goed op de hoogte ben.

[Jantje]

Aan welke vrijetijdsbesteding denk je dan?

Het dragen buiten de ambtelijke arbeid om.

O, daar herken ik absoluut helemaal niks van.

Dan valt in jouw ogen het zijn van ambtsdrager onder de 24 uurs economie of je zit in een gemeente waar een ambtsdrager buiten zijn ambtelijke taken gewoon in zijn eigen gekozen vrijetijdskleding loopt. Of niet?

Dat laatste is het geval inderdaad. En anders heeft men een anderkleurig pak aan.

[DDD]

We hebben hier natuurlijk in de voorgaande 11 pagina's al uitgebreid over gesproken en toen is dezelfde (foutieve) redenering ook al ter sprake gekomen.
Het is een misvatting om een rechtszaak in dit geval als "strijden" te zien. Dat idee moet ook echt uit de lucht. De wetgeving is eenvoudigweg niet duidelijk. Dat blijkt temeer nu het hoger beroep anders uitvalt dan de eerdere rechtszaak. Heel goed dat in zo'n geval via de geëigende weg (namelijk de rechtspraak) de wetgeving wordt geconcretiseerd en verduidelijkt. Zo wordt jurisprudentie geboren die ook in volgende gevallen zowel de koper (predikant in dit geval) als de Belastingdienst gelijk duidelijkheid verschaft. En al gaat het om een stuk klederdracht wat maar één persoon in Nederland draagt, dan nog is het een normale gang van zaken om de rechter zich daarover uit te laten spreken als de wetgeving er blijkbaar onduidelijk over is. Ik ben overigens (maar dat bleek eerder in het topic ook al toen ik de redenatie van de rechter niet begreep) blij met deze uitspraak; het lijkt me de enige juiste en redelijke. De redenering van de 'lagere' rechter kon ik echt niet volgen.

Nog los van het bovenstaande, maakt de Bijbel duidelijk dat we ons vrijmoedig op de rechtspraak mogen beroepen om duidelijkheid te krijgen in de wetgeving als die onvoldoende duidelijk is. Ook als het om heel concreet aards recht gaat. Denk bijvoorbeeld aan de dochters van Zelafead. We werken vooral zelf mee aan een negatief beeld door dit voortdurend als "voor een paar euro's strijden" te framen.
Het lijden van onrecht gaat om de verhouding tussen broeders en zusters in de gemeente, of om het lijden om Christus' wil. Dat is echt iets anders.

Ik ben dat niet met je eens.Nergens heb ik bestreden dat dit op zichzelf om een gerechtvaardigde zaak gaat. De vraag is echter of je alle gerechtvaardigde zaken moet voorleggen aan de rechter. In elke afweging die je als christen maakt in het publieke domein, moet je m.i. ook altijd de afweging maken of het de beeldvorming van de kerk raakt of niet. Dat mag van ons extra voorzichtigheid vragen. In dat geval lijkt me de balans echt doorslaan naar het negatieve. Want hoe vervelend je het frame ook vindt, dat is wel het beeld dat overblijft na deze rechtszaak. En is het dat waard? Betaal je dan niet liever een paar tientjes meer belasting, om die beeldvorming te voorkomen? Dan zou ik toch zeggen, naar analogie van die tekst die gaat over de verhoudingen in de gemeente: 'Waarom lijdt gij niet liever schade?' En als je dat toch niet van toepassing acht, dan is de hele teneur zeker van het NT toch, dat je als christen, en zeker als dienaar, al het aardse opzij dient te zetten voor het Koninkrijk van God? Dat geldt wat mij betreft ook als het gaat om 'je recht halen'. Ook als je daardoor naar wereldlijke maatstaven een dief van je eigen portemonnee zou zijn.

Wat een onzin. Het gaat om minstens 100 euro per uitgaaf aan voordeel voor minstens 20 predikanten en bovendien zou het mijns inziens een heel slecht signaal zijn als christenen niet voor hun rechten zouden opkomen. Alsof alle dominees sukkels zijn die zich een oor laten aannaaien door welke willekeurige ambtenaar dan ook.