Toch blijken (de gevolgen van) beeld niet per se middelmatig te zijn. Is niet gemakkelijk met een schaartje te knippen.

Het blijft een vreemd verhaal omdat er twee dingen tegelijk spelen: gemeenteleden zijn sinds corona "opeens" verdwenen. Kijken zij vanuit huis naar de eigen gemeente, een andere gemeente of zijn zij afgehaakt?
Omgekeerd: wie zijn al die kijkers die volgens de teller van YouTube de dienst bekeken hebben? Vaak is dat aantal groter dan het aantal leden van de betreffende gemeente.

Wat principiëler onder woorden gebracht: sinds corona en de daarmee gepaard gaande verspreiding van beelduitzendingen is de "gemeenschap der heiligen", lees: de eigen gemeente, verder onder druk van het individualisme komen te staan. Immers: 120 km. verderop is een gemeente waarbij ik me thuis voel en vanuit huis kan ik heel makkelijk de diensten van die gemeente bijwonen.

Van dat laatste is in mijn omgeving een voorbeeld. Minder extreem is het door iemand hiervoor beschreven patroon van zeg even eenmaal per zondag naar de kerk en eenmaal per zondag online. Die opmerking was erg herkenbaar.

De oplossing is denk ik niet om het kind met het badwater weg te gooien. Voor mensen die bv. door ziekte aan huis gebonden zijn hebben de beelduitzendingen echt meerwaarde t.o.v. vroegere geluidsuitzendingen.
Verder moeten we denk ik, zeker na de individuele corona-periode, weer nadenken over de gemeenschap als gemeente met elkaar. Of je daar de thuiskijkers met een gemeente 100 km. verderop mee over de streep trekt om weer met de eigen gemeente mee te leven is een vraag die je best bezig kan houden.
Modern gezegd: een uitdaging is.

Delftenaar schreef: Omgekeerd: wie zijn al die kijkers die volgens de teller van YouTube de dienst bekeken hebben? Vaak is dat aantal groter dan het aantal leden van de betreffende gemeente.

Als je bij YouTube maar een minuut naar een video kijkt dan gaat de weergaveteller al met één omhoog, veel mensen klikken wel kort een dienst aan maar kijken hem niet af. Zo krijg je ook hogere cijfers natuurlijk.

Delftenaar schreef:Het blijft een vreemd verhaal omdat er twee dingen tegelijk spelen: gemeenteleden zijn sinds corona "opeens" verdwenen. Kijken zij vanuit huis naar de eigen gemeente, een andere gemeente of zijn zij afgehaakt?
Omgekeerd: wie zijn al die kijkers die volgens de teller van YouTube de dienst bekeken hebben? Vaak is dat aantal groter dan het aantal leden van de betreffende gemeente.

Wat principiëler onder woorden gebracht: sinds corona en de daarmee gepaard gaande verspreiding van beelduitzendingen is de "gemeenschap der heiligen", lees: de eigen gemeente, verder onder druk van het individualisme komen te staan. Immers: 120 km. verderop is een gemeente waarbij ik me thuis voel en vanuit huis kan ik heel makkelijk de diensten van die gemeente bijwonen.

Van dat laatste is in mijn omgeving een voorbeeld. Minder extreem is het door iemand hiervoor beschreven patroon van zeg even eenmaal per zondag naar de kerk en eenmaal per zondag online. Die opmerking was erg herkenbaar.

De oplossing is denk ik niet om het kind met het badwater weg te gooien. Voor mensen die bv. door ziekte aan huis gebonden zijn hebben de beelduitzendingen echt meerwaarde t.o.v. vroegere geluidsuitzendingen.
Verder moeten we denk ik, zeker na de individuele corona-periode, weer nadenken over de gemeenschap als gemeente met elkaar. Of je daar de thuiskijkers met een gemeente 100 km. verderop mee over de streep trekt om weer met de eigen gemeente mee te leven is een vraag die je best bezig kan houden.
Modern gezegd: een uitdaging is.

Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Ararat schreef:

Delftenaar schreef:Het blijft een vreemd verhaal omdat er twee dingen tegelijk spelen: gemeenteleden zijn sinds corona "opeens" verdwenen. Kijken zij vanuit huis naar de eigen gemeente, een andere gemeente of zijn zij afgehaakt?
Omgekeerd: wie zijn al die kijkers die volgens de teller van YouTube de dienst bekeken hebben? Vaak is dat aantal groter dan het aantal leden van de betreffende gemeente.

Wat principiëler onder woorden gebracht: sinds corona en de daarmee gepaard gaande verspreiding van beelduitzendingen is de "gemeenschap der heiligen", lees: de eigen gemeente, verder onder druk van het individualisme komen te staan. Immers: 120 km. verderop is een gemeente waarbij ik me thuis voel en vanuit huis kan ik heel makkelijk de diensten van die gemeente bijwonen.

Van dat laatste is in mijn omgeving een voorbeeld. Minder extreem is het door iemand hiervoor beschreven patroon van zeg even eenmaal per zondag naar de kerk en eenmaal per zondag online. Die opmerking was erg herkenbaar.

De oplossing is denk ik niet om het kind met het badwater weg te gooien. Voor mensen die bv. door ziekte aan huis gebonden zijn hebben de beelduitzendingen echt meerwaarde t.o.v. vroegere geluidsuitzendingen.
Verder moeten we denk ik, zeker na de individuele corona-periode, weer nadenken over de gemeenschap als gemeente met elkaar. Of je daar de thuiskijkers met een gemeente 100 km. verderop mee over de streep trekt om weer met de eigen gemeente mee te leven is een vraag die je best bezig kan houden.
Modern gezegd: een uitdaging is.

Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Mooie reactie Ararat, daar zit een goede kern in. In mijn geval heeft dat gewerkt!

pierre27 schreef:

Ararat schreef:Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Mooie reactie Ararat, daar zit een goede kern in. In mijn geval heeft dat gewerkt!

Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ararat schreef:Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ik heb een soortgelijke ervaring. Onze oudste was nog geen jaar oud toen we door toevallige omstandigheden een paar zondagen achter elkaar buiten het dorp waren geweest waardoor we niet in onze pas gevormde gemeente kerkten. Ik liep met hem in de wandelwagen naar de supermarkt toen er opeens iemand met gierende (fiets)banden naast me stopte. Het was onze dominee die tegen me zei: 'hé, ik mis jullie, is er iets?' Wat voor mij de verbinding legde: de 'ik-boodschap' (dus niet: 'waarom waren jullie er niet'). Ik wil graag 'gezien' worden, maar vind het vervelend als mensen zich tegen me aan bemoeien. Met een 'niet wegblijven hè!' namen we afscheid.

Ararat schreef:

pierre27 schreef:

Ararat schreef:Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Mooie reactie Ararat, daar zit een goede kern in. In mijn geval heeft dat gewerkt!

Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ik heb in het begin van de pandemie contacr opgenomen met de kerkenraad. Aangegeven dat het persoonlijke contact belangrijk is juist in deze tijd. Daarop kreeg ik al snel contact met scriba en wijkouderling. Kort erop ben ik vanuit BHV wat taken gaan doen rondom de eredienst, ik merkte dat er vanuit kerkenraad makkelijker contact richting de gemeente kwam zonder dat het een vriendjessituatie werd. In veel discussies ook hier is een belangrijke sleutel, neem met een open houding contact op met de kerkenraad en/of predikant en deel je zorg. Heilzamer dan verzuchtingen over een predikant of kerkenraad alhier hoe begrijpelijk soms ook.

Erik1960 schreef:

Ararat schreef:Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ik heb een soortgelijke ervaring. Onze oudste was nog geen jaar oud toen we door toevallige omstandigheden een paar zondagen achter elkaar buiten het dorp waren geweest waardoor we niet in onze pas gevormde gemeente kerkten. Ik liep met hem in de wandelwagen naar de supermarkt toen er opeens iemand met gierende (fiets)banden naast me stopte. Het was onze dominee die tegen me zei: 'hé, ik mis jullie, is er iets?' Wat voor mij de verbinding legde: de 'ik-boodschap' (dus niet: 'waarom waren jullie er niet'). Ik wil graag 'gezien' worden, maar vind het vervelend als mensen zich tegen me aan bemoeien. Met een 'niet wegblijven hè!' namen we afscheid.

Mooi Erik, dit deed mijn vorige predikant ook, reed ook vaak met gierende banden maar belde of mailde ook gerust in zo'n situatie.

pierre27 schreef:Mooi Erik, dit deed mijn vorige predikant ook, reed ook vaak met gierende banden maar belde of mailde ook gerust in zo'n situatie.

Kun je nagaan hoe oud ik ben... in die tijd was er nog geen mail :-)

Erik1960 schreef:

pierre27 schreef:Mooi Erik, dit deed mijn vorige predikant ook, reed ook vaak met gierende banden maar belde of mailde ook gerust in zo'n situatie.

Kun je nagaan hoe oud ik ben... in die tijd was er nog geen mail :-)

Ik schat je op eind 50, begin 60...bedaard met hier en daar wat vuur;)

Gereformeerde Gemeenten

Middelburg-Zuid: donderdag 18 augustus, 19.30 uur, ds. O.M. van der Tang uit Alblasserdam (GBS-dienst)
Meeluisteren is mogelijk: https://gergemmiddelburgzuid.nl/kerktelefoon

pierre27 schreef:

Ararat schreef:

pierre27 schreef:

Ararat schreef:Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Mooie reactie Ararat, daar zit een goede kern in. In mijn geval heeft dat gewerkt!

Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ik heb in het begin van de pandemie contacr opgenomen met de kerkenraad. Aangegeven dat het persoonlijke contact belangrijk is juist in deze tijd. Daarop kreeg ik al snel contact met scriba en wijkouderling. Kort erop ben ik vanuit BHV wat taken gaan doen rondom de eredienst, ik merkte dat er vanuit kerkenraad makkelijker contact richting de gemeente kwam zonder dat het een vriendjessituatie werd. In veel discussies ook hier is een belangrijke sleutel, neem met een open houding contact op met de kerkenraad en/of predikant en deel je zorg. Heilzamer dan verzuchtingen over een predikant of kerkenraad alhier hoe begrijpelijk soms ook.

Ik zie het voor me: 1000+ leden, 10 ouderlingen.

Kerkenraad is geen Eleos, het gaat al fout dat teveel zaken door de kerkenraad worden opgepakt die bij een huisarts of psycholoog horen. Verder is gezonde grondhouding naar predikant/kerkenraad van belang en die mis ik soms in de reacties.

pierre27 schreef:

Ararat schreef:

pierre27 schreef:

Ararat schreef:Ik zou zeggen: ambtsdragers, blijf in contact (of zoek het weer op). Bewaar je contactmoment niet voor 1x/jaar. Loop mensen -soms een tikje bewust- tegen het lijf en zeg iets van: "hé, kan het zijn dat ik je af en toe mis in de kerk?" Dan kun je in gesprek. Als je dat gesprek op de juiste toon voert voelen mensen zich gezien en werkt dat juist samenbindend. Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat het niemand wat kan schelen of ze er al dan niet zijn. Je kunt je afvragen of dat onterecht is.

Mooie reactie Ararat, daar zit een goede kern in. In mijn geval heeft dat gewerkt!

Kijk, dat vind ik mooi! Kun/wil je iets concreter aangeven wat zorgde voor verbinding in je contact met de ambtsdrager? Dat kan leerzaam zijn voor anderen.

Ik heb in het begin van de pandemie contacr opgenomen met de kerkenraad. Aangegeven dat het persoonlijke contact belangrijk is juist in deze tijd. Daarop kreeg ik al snel contact met scriba en wijkouderling. Kort erop ben ik vanuit BHV wat taken gaan doen rondom de eredienst, ik merkte dat er vanuit kerkenraad makkelijker contact richting de gemeente kwam zonder dat het een vriendjessituatie werd. In veel discussies ook hier is een belangrijke sleutel, neem met een open houding contact op met de kerkenraad en/of predikant en deel je zorg. Heilzamer dan verzuchtingen over een predikant of kerkenraad alhier hoe begrijpelijk soms ook.

Dank! Dus het initiatief kwam wel van jou, maar werd goed opgepakt. Nog steeds mooi! Verder meen ik te lezen dat verbinding zoeken van weerszijden belangrijk is.
... en dat is altijd belangrijk. Hier ook