Gereformeerde Gemeenten

[pierre27]

Ik vraag me wel in alle eerlijkheid af of je nog met zegen onder de prediking kunt verkeren met jouw opstelling?

Dat is inderdaad wel eens moeilijk, ik sta mezelf soms ook in de weg, en het vraagt veel gebed, zowel voor de predikanten als voor mezelf.

Ik luister in de auto naar m'n werk regelmatig preken van HHK of PKN predikanten. Dat geeft soms het nodige evenwicht.

Toch wil God op zondag nog wel eens wat voedsel geven. Ik weet nog niet welke weg God met mij voor heeft, misschien moet ik wel in de GerGem blijven.

Maar zaken die niet goed zijn, mogen toch gewoon eerlijk benoemd worden?

Het lijkt me serieus een worsteling, fijn dat je veel in gebed mag verkeren voor jezelf en jouw gemeente. Natuurlijk moeten we zaken die niet goed zijn op de juiste manier benoemen. Ik hoop van harte dat jou de weg gewezen gaat worden hoe je moet en mag gaan. Elke vervelende en ongegronde reacties op mijn eerdere woorden hoop ik hiermee beantwoord te hebben.

[Forummer]

En forummer heeft er ook al antwoord op gegeven

Edit: we typen tegelijk
Dank voor je antwoord.

[pierre27]

En forummer heeft er ook al antwoord op gegeven

Dank je!

[GGotK]

Ik zie heus wel enige verschillen, maar niet op het punt van de toestroom. Die heeft zich in twee bloeiperioden geconcentreerd, en daar zijn meerdere bronnen het over eens, ik geloof dat dr. Golverdingen zoiets ook heeft benoemd, maar dat weet ik niet zeker.

Dat klopt, maar die toestroom verklaar jij door de rijke evangelieprediking in beide periodes. Als je de preken van dominees uit de eerste bloeiperiode bestudeert, bijvoorbeeld alleen al op het punt van het aanbod van genade, zie je veel meer gelijkenis met de preken van de huidige dominees in de rechterflank van de GG dan preken van dominees uit die tweede bloeiperiode.
Op grond daarvan begrijp ik niet dat je de prediking in ( de rechterflank van de) de huidige GG min of meer arm noemt, getuige je uitspraak:

DDD schreef:
De meeste voorouders zijn overgegaan naar de GG in de jaren dat daar een rijke evangelieprediking was. Precies de reden waarom veel mensen nu weer vertrekken, maar dan andersom. Dat is niet heel ingewikkeld.

[DDD]

Ik ben het daar vooralsnog niet mee eens. Ik weet wel dat een deel van de predikanten uit de eerste tijd niets is uitgegeven. De linkerflank werd rond en direct na de oorlog wellicht ietwat genegeerd? Daar weet ik onvoldoende van, maar van de predikanten van links uit deze tijd zijn nooit of weinig preken uitgegeven. Maar goed, ik ben niet heel deskundig. Ik weet ook niet in welke gemeenten de groei in de jaren 20 zat en heb daarbij ook geen primaire bronnen beschikbaar.

Ik sluit niet uit dat er toen ook predikanten waren die geen aanbod van genade leerden. Maar dat was niet de hoofdstroom. En dat is het trouwens nog steeds niet, maar het komt wel veel vaker voor, ook bij predikanten die zichzelf zien als middenpredikanten.

[Erasmiaan]

Kijk dat is nu een typische GerGem reactie. Het geloof van anderen in twijfel trekken. Ik kan je verzekeren dat de betreffende mensen die stap biddend hebben genomen, dat het een lang proces geweest is en dat er veel verdriet over is geweest. En ook dat het hun geestelijk tot zegen geweest is. Dit betreffen verschillende mensen uit mijn familie en vrienden kring, vanuit verschillende GerGem gemeenten.

Zo onterecht dat die groep mensen standaard weggezet worden als mensen die "het wat makkelijker willen". Helaas is dat wel vaak wat kerkenraden zeggen. Maar dat is NIET de reden!

Dank. Kennelijk zijn we allebei stereotypen aan het bevestigen. Overigens stel ik voorzichtig wat vragen. Ik heb je reactie vaker gehoord. Ik zal het wel niet van je mogen zeggen, maar ik het als een andere geloofsbeleving. Ik merk dat ook aan andere reacties van jou, waarin ik me niet herken. Ik kan me heel goed voorstellen dat je je dan in de Gereformeerde Gemeenten niet thuis voelt en dat het er op lijkt dat als je een overstap maakt naar een ander kerkverband het geestelijk tot zegen is (immers sluit daar waarschijnlijk de prediking veel meer aan bij hoe je er zelf in staat).

Als je door de genade van God wedergeboren mag zijn, dan mag je jezelf een kind van God noemen. Er is namelijk zekerheid in het geloof. Het afwijzen van geloofszekerheid is ronduit arminiaans! Dat denken is in de GerGem echter wel door de achterdeur weer naar binnen geslopen. En er is er één die lacht, dat is satan. Het maakt hem niet uit of je door onverschilligheid of door vroom klinkende praat bij God vandaan blijft. Als hij je maar niet kwijtraakt aan God vind ie het allang best!

Ik leerde van een GerGem ambtsdrager het volgende:

Gods volk leeft vaak zo karig van Zijn genade. Maar de wangestalten van Gods volk mogen nooit tot norm verheven worden. En dat is denk ik precies wat er (in ieder geval regelmatig) gebeurt.

Ik drijf geen onzekerheid, beslist niet. Maar als er velen in de gemeente zitten die nog buiten Gods genade staan, dan kun je hen toch niet op een inclusieve manier aanspreken? Dat lijk jij wel toe te juichen.

Wangestalten mogen niet tot norm worden verheven, maar Gods volk moet wel van genade (en niet van conclusie) leven. Het hart kan gesterkt worden door een prediking waarin dat erkend wordt. Ik ervaar juist vervreemding bij hen die boven het arme zondaarsleven uitgroeien. Ik zeg overigens niet dat daar geen excessen zijn en dat het soms misschien voorkomt dat twijfel te veel tot norm wordt verheven. Dat is niet goed. Maar als die gangen niet meer benoemd worden, dan is het ook een onbijbelse prediking. Want ik lees juist in de Bijbel hier zeer veel over.

[GGotK]

Ik ben het daar vooralsnog niet mee eens. Ik weet wel dat een deel van de predikanten uit de eerste tijd niets is uitgegeven. De linkerflank werd rond en direct na de oorlog wellicht ietwat genegeerd? Daar weet ik onvoldoende van, maar van de predikanten van links uit deze tijd zijn nooit of weinig preken uitgegeven. Maar goed, ik ben niet heel deskundig. Ik weet ook niet in welke gemeenten de groei in de jaren 20 zat en heb daarbij ook geen primaire bronnen beschikbaar.

Ik sluit niet uit dat er toen ook predikanten waren die geen aanbod van genade leerden. Maar dat was niet de hoofdstroom. En dat is het trouwens nog steeds niet, maar het komt wel veel vaker voor, ook bij predikanten die zichzelf zien als middenpredikanten.

In de door jou genoemde eerste bloeiperiode 1920-1935 met een rijke evangelieprediking preekten de volgende dominees:
Ds GH Kersten, ds WC Lamain, ds J Fraanje, ds G van Reenen, ds JD Barth, ds HA Minderman, ds B van Neerbos, ds JR van Oord, ds DC Overduin, ds JAC Overduin, ds J Overduin, ds J. Vreugdenhil, ds H Kievit, ds P. Honkoop sr en ds W. den Hengst (misschien dat ik er 1 of 2 ben vergeten). Van al deze predikanten zijn preken te lezen.

[Heidelberger]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

[Hendrikus]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

"Dit is een emotioneel geloof dat past in de moderne emotiemaatschappij".
Het is geen compliment als een buitenstaander de indruk krijgt dat het vooral om de emotie gaat.
Dat relativeert de positieve toonzetting van het artikel wel.

[Ouderling]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

"Dit is een emotioneel geloof dat past in de moderne emotiemaatschappij".
Het is geen compliment als een buitenstaander de indruk krijgt dat het vooral om de emotie gaat.
Dat relativeert de positieve toonzetting van het artikel wel.

Deze predikant is wars van (bouwen op) emotie, dus ik vermoed zomaar dat hier meer over gezegd is dan dat hier staat.

[Heidelberger]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

"Dit is een emotioneel geloof dat past in de moderne emotiemaatschappij".
Het is geen compliment als een buitenstaander de indruk krijgt dat het vooral om de emotie gaat.
Dat relativeert de positieve toonzetting van het artikel wel.

Tja, de Volkskrant is geen RD.
Het relativeert dat wellicht, maar ik vond het ook fijn om eens te zien dat er nu afstapt werd van het uitsluitend "oubollige" idee dat men in de seculiere media anders heeft. Staphorst werd onlangs weggezet als haast middeleeuws en iets wat steeds minder wordt. Het tegendeel is waar en ik hoop dat dit bijdraagt aan een beter verstaan en een veranderende beeldvorming van de reformatorische kerken. Mijns inziens goed dat deze Ger.Gem. predikant hier aan meewerkte.

[-DIA-]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

"Dit is een emotioneel geloof dat past in de moderne emotiemaatschappij".
Het is geen compliment als een buitenstaander de indruk krijgt dat het vooral om de emotie gaat.
Dat relativeert de positieve toonzetting van het artikel wel.

We kunnen niet op een emotie afgaan. Dat doen we ook niet. Maar het grijpt wel aan als we de verwording van kerk en maatschappij zien. Als ik me niet vergis, werpen, als we niet oppassen, bevinding en emotie op een hoop. Dan zijn we wel heel ver van de plaats.

[Marion]

Onderstaand bericht kreeg ik doorgestuurd, dit stond in de seculiere media (Volkskrant). Ze zijn op bezoek geweest bij de Ger. Gem. in Sliedrecht.

Soms is het goed te zien hoe anderen naar de kerk kijken.
Zelf vond ik het aardig om te lezen: het was niet in negatieve sfeer gepubliceerd zoals bij "Staphorst" in eerste instantie het geval was. Fijn dat dit ook nog kan.

"Dit is een emotioneel geloof dat past in de moderne emotiemaatschappij".
Het is geen compliment als een buitenstaander de indruk krijgt dat het vooral om de emotie gaat.
Dat relativeert de positieve toonzetting van het artikel wel.

Deze predikant is wars van (bouwen op) emotie, dus ik vermoed zomaar dat hier meer over gezegd is dan dat hier staat.

Ik kan me, deze dominee kennende, ook niet voorstellen dat hij dit zo gezegd heeft, maar dat dit meer een conclusie is van de journalist. Misschien toen hij vertelde over het sterven van zijn zoon. De aanhalingstekens geven precies aan wat hij WEL gezegd heeft. De verdere interpretaties zijn van de schrijver. Verder wel een positief stuk. De kerk door de bril van een seculiere verslaggever.

[Herman]

De kerk onderscheid zich echt niet van het geheel van de maatschappij waarbij het appel op de emotie een belangrijk onderdeel vormt van de prediking.
Daarom stellen oprechte predikers ook de graag naar de blijvende vruchten van het geloof als controlemiddel op hun eigen appel.

[Marion]

De kerk onderscheid zich echt niet van het geheel van de maatschappij waarbij het appel op de emotie een belangrijk onderdeel vormt van de prediking.
Daarom stellen oprechte predikers ook de graag naar de blijvende vruchten van het geloof als controlemiddel op hun eigen appel.

Ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ook wij zijn mensen van onze tijd. En emotie speelt in deze maatschappij een grote rol. Men wil beleven en ervaren. Dat trekt ook z'n sporen in de kerk. En daar zullen de predikers, zeker zij die bedoeld of onbedoeld de emotionele laag raken, zich wel bewust van moeten zijn. Wat laat het uiteindelijk na!