Gereformeerde Gemeenten

[Posthoorn]

Het is allemaal mogelijk. Maar het blijft een heikel punt dat zoiets in onze tijd niet past, en daarom vermoedelijk ook niet meer zou gebeuren, als God zich in onze cultuur had geopenbaard. Maar dan was er ook geen ark geweest.

Ja, we zijn vaak banger voor de mensen dan voor God.

[Susan]

Ik zie trouwens tussen Luther en ds Lamain weinig tot geen overeenkomst.

Ik wel, het voornaamste: Niet door de werken gezaligd, maar ontdekt aan hun verloren natuurstaat geleerd dat de rechtvaardige uit het geloof zal leven. Dat is een weg buiten de mens, in Christus.
Daar hebben we de voornaamste overeenkomst die allen die de zaligheid zullen beërven leren.
Niets uit ons, alles uit Hem, zo reist de Kerk naar het Jeruzalem hierboven. Dat is immers wat heel de Kerk leert? Met zichzelf naar recht verloren gaan, en het leven alleen uit genade in Christus.

Leer en leven?

Ik denk dat er verschil is wat betreft hun manier van preken.

W.C. Lamain: "Wie zou er niet jaloers op worden? Maar och, geliefden, voor die verkondiging moet plaats gemaakt worden in onze harten. Wat moeten wij toch met Jezus doen, zo Gods Geest in ons niet is een Geest des oordeels en der uitbranding? Het is het werk van Gods Geest om een dode zondaar levend te maken, maar het is ook diezelfde Geest, Die de levendgemaakte zondaar overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Van nature heeft Christus geen gedaante of heerlijkheid voor ons. Het is absoluut uitgesloten, dat er betrekking op Christus kan zijn, zo lang wij leven in onze natuurstaat en het Goddelijk genadewonder nooit in ons verheerlijkt is. En zo lang wij nog leven kunnen uit onze bekering, is er ook geen noodzakelijkheid van Christus. Alleen de armen wordt het Evangelie verkondigd. Wij moeten onze rijkdom verliezen; het gaan leren, dat uit de werken der wet geen vlees voor God gerechtvaardigd kan worden. Adam voor God worden, verloren gaan, om vatbaar gemaakt te worden voor Christus en voor Zijn gezegende middelaarsbediening. Dan, en dan alleen, zal die verkondiging zijn als een goede tijding Uit een ver land en als koud water op een vermoeide ziel." (De volharding van de apostelen. Handelingen 5:42).

Martin Luther: "De duivel heeft de mens zo opgeblazen dat die mens vol eigen wijsheid is. Hij wil het in natuurlijke zaken niet alleen beter weten dan zijn gelijken, maar bovenal verheft hij zich in zijn waanwijsheid boven God. Hij weet alles veel beter. Al zegt God duizendmaal: “Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”, en al leerden de apostelen dat de zonden vergeven zijn, toch komt de mens met zijn eigen heiligheid: ‘God zal Zijn liefde betonen als wij eerst beginnen ons tot Zijn liefde voor te bereiden. De leer “Dat God Zijn liefde jegens ons bevestigd heeft, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren”, keren wij om; wij zeggen: ‘God zal Zijn liefde betonen aan een ieder die Hem begint te voet te vallen.' O zondaars! Reinigt uw harten en handen van al uw dodelijke inbeeldingen, als zou u toch nog door een enkele zucht iets vermogen. Werp u in de nood van uw ziel zonder schroom op het Altaar Christus. Dan zult u uw lichamen gesteld hebben tot een Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En u zult de gerechtigheid en heiligheid van Hem om niet deelachtig geworden zijn. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en in der eeuwigheid! Hij zond Zijn apostelen niet uit om alleen aan de joden, maar ook aan al de heidenen bekend te laten maken, dat door Hem de vergeving der zonde tot hen gekomen was. ’ (Onvoorwaardelijk Evangelie, Handelingen 13:38).

[-DIA-]

Ik zie trouwens tussen Luther en ds Lamain weinig tot geen overeenkomst.

Ik wel, het voornaamste: Niet door de werken gezaligd, maar ontdekt aan hun verloren natuurstaat geleerd dat de rechtvaardige uit het geloof zal leven. Dat is een weg buiten de mens, in Christus.
Daar hebben we de voornaamste overeenkomst die allen die de zaligheid zullen beërven leren.
Niets uit ons, alles uit Hem, zo reist de Kerk naar het Jeruzalem hierboven. Dat is immers wat heel de Kerk leert? Met zichzelf naar recht verloren gaan, en het leven alleen uit genade in Christus.

Leer en leven?

Ik denk dat er verschil is wat betreft hun manier van preken.

W.C. Lamain: "Wie zou er niet jaloers op worden? Maar och, geliefden, voor die verkondiging moet plaats gemaakt worden in onze harten. Wat moeten wij toch met Jezus doen, zo Gods Geest in ons niet is een Geest des oordeels en der uitbranding? Het is het werk van Gods Geest om een dode zondaar levend te maken, maar het is ook diezelfde Geest, Die de levendgemaakte zondaar overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Van nature heeft Christus geen gedaante of heerlijkheid voor ons. Het is absoluut uitgesloten, dat er betrekking op Christus kan zijn, zo lang wij leven in onze natuurstaat en het Goddelijk genadewonder nooit in ons verheerlijkt is. En zo lang wij nog leven kunnen uit onze bekering, is er ook geen noodzakelijkheid van Christus. Alleen de armen wordt het Evangelie verkondigd. Wij moeten onze rijkdom verliezen; het gaan leren, dat uit de werken der wet geen vlees voor God gerechtvaardigd kan worden. Adam voor God worden, verloren gaan, om vatbaar gemaakt te worden voor Christus en voor Zijn gezegende middelaarsbediening. Dan, en dan alleen, zal die verkondiging zijn als een goede tijding Uit een ver land en als koud water op een vermoeide ziel." (De volharding van de apostelen. Handelingen 5:42).

Martin Luther: "De duivel heeft de mens zo opgeblazen dat die mens vol eigen wijsheid is. Hij wil het in natuurlijke zaken niet alleen beter weten dan zijn gelijken, maar bovenal verheft hij zich in zijn waanwijsheid boven God. Hij weet alles veel beter. Al zegt God duizendmaal: “Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”, en al leerden de apostelen dat de zonden vergeven zijn, toch komt de mens met zijn eigen heiligheid: ‘God zal Zijn liefde betonen als wij eerst beginnen ons tot Zijn liefde voor te bereiden. De leer “Dat God Zijn liefde jegens ons bevestigd heeft, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren”, keren wij om; wij zeggen: ‘God zal Zijn liefde betonen aan een ieder die Hem begint te voet te vallen.' O zondaars! Reinigt uw harten en handen van al uw dodelijke inbeeldingen, als zou u toch nog door een enkele zucht iets vermogen. Werp u in de nood van uw ziel zonder schroom op het Altaar Christus. Dan zult u uw lichamen gesteld hebben tot een Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En u zult de gerechtigheid en heiligheid van Hem om niet deelachtig geworden zijn. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en in der eeuwigheid! Hij zond Zijn apostelen niet uit om alleen aan de joden, maar ook aan al de heidenen bekend te laten maken, dat door Hem de vergeving der zonde tot hen gekomen was. ’ (Onvoorwaardelijk Evangelie, Handelingen 13:38).

Ik bedoelde de zaken hè? Dan kunnen we kennen dat ze door dezelfde Geest geleerd waren.

[Jongere]

Ik denk dat er verschil is wat betreft hun manier van preken.

W.C. Lamain: "Wie zou er niet jaloers op worden? Maar och, geliefden, voor die verkondiging moet plaats gemaakt worden in onze harten. Wat moeten wij toch met Jezus doen, zo Gods Geest in ons niet is een Geest des oordeels en der uitbranding? Het is het werk van Gods Geest om een dode zondaar levend te maken, maar het is ook diezelfde Geest, Die de levendgemaakte zondaar overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Van nature heeft Christus geen gedaante of heerlijkheid voor ons. Het is absoluut uitgesloten, dat er betrekking op Christus kan zijn, zo lang wij leven in onze natuurstaat en het Goddelijk genadewonder nooit in ons verheerlijkt is. En zo lang wij nog leven kunnen uit onze bekering, is er ook geen noodzakelijkheid van Christus. Alleen de armen wordt het Evangelie verkondigd. Wij moeten onze rijkdom verliezen; het gaan leren, dat uit de werken der wet geen vlees voor God gerechtvaardigd kan worden. Adam voor God worden, verloren gaan, om vatbaar gemaakt te worden voor Christus en voor Zijn gezegende middelaarsbediening. Dan, en dan alleen, zal die verkondiging zijn als een goede tijding Uit een ver land en als koud water op een vermoeide ziel." (De volharding van de apostelen. Handelingen 5:42).

Martin Luther: "De duivel heeft de mens zo opgeblazen dat die mens vol eigen wijsheid is. Hij wil het in natuurlijke zaken niet alleen beter weten dan zijn gelijken, maar bovenal verheft hij zich in zijn waanwijsheid boven God. Hij weet alles veel beter. Al zegt God duizendmaal: “Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”, en al leerden de apostelen dat de zonden vergeven zijn, toch komt de mens met zijn eigen heiligheid: ‘God zal Zijn liefde betonen als wij eerst beginnen ons tot Zijn liefde voor te bereiden. De leer “Dat God Zijn liefde jegens ons bevestigd heeft, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren”, keren wij om; wij zeggen: ‘God zal Zijn liefde betonen aan een ieder die Hem begint te voet te vallen.' O zondaars! Reinigt uw harten en handen van al uw dodelijke inbeeldingen, als zou u toch nog door een enkele zucht iets vermogen. Werp u in de nood van uw ziel zonder schroom op het Altaar Christus. Dan zult u uw lichamen gesteld hebben tot een Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En u zult de gerechtigheid en heiligheid van Hem om niet deelachtig geworden zijn. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en in der eeuwigheid! Hij zond Zijn apostelen niet uit om alleen aan de joden, maar ook aan al de heidenen bekend te laten maken, dat door Hem de vergeving der zonde tot hen gekomen was. ’ (Onvoorwaardelijk Evangelie, Handelingen 13:38).

Ik begrijp steeds beter waarom de Dordtse Leerregels in hun besluit waarschuwen tegen een citatenoorlog. Je kunt er werkelijk iedere tegenstelling mee aantonen die je maar wilt.
Zo ook hier. Ds. Lamain? Voorwaardelijk. Luther? Onvoorwaardelijk.

Mag ik me toch ook in de citatenstrijd mengen? Niet om een discussie mee te openen, maar juist om te waarschuwen voor het eenzijdig weergeven van visies uit het verleden. Laat predikanten/theologen maar in hun geheel spreken - en dat doen ze zelden met één citaat.

God heeft aan hen die zich verootmoedigen - die dus treuren en geen hoop meer hebben - heel zeker Zijn genade beloofd. Een mens kan echter pas werkelijk ten diepste deemoedig worden, als hij weet dat zijn heil - helemaal buiten zijn eigen krachten, plannen, inspanningen, wil en werken om - geheel hangt aan het goedvinden, de raad, de wil, het werk van een ander - en wel van God alleen. Want zolang hij blijft geloven dat hijzelf ook maar dát kleine beetje voor zijn eigen heil zal kunnen doen, blijft hij op zichzelf vertrouwen. Dan heeft hij ten diepste die hoop nog niet opgegeven: hij verootmoedigt zich niet voor Gods aangezicht, maar meent nog een plekje, een moment, een prestatie voor zichzelf bewaard te hebben, waardoor hij uiteindelijk tot het heil zal komen. Of hij hoopt het. Misschien wenst hij het alleen maar.
Wie er daarentegen op geen enkele manier meer aan twijfelt dat het helemaal van Gods wil afhangt, die wanhoopt werkelijk aan zichzelf, verkiest niet zelf iets, maar ziet uit naar wat God zal doen. Zo iemand is niet ver van de genade, waardoor hij behouden zal worden.

Opmerkelijk hoe dicht zijn woorden aanliggen tegen dat wat ds. Lamain schrijft - en wat m.i. Bijbels is. Maar ook déze Luther mag niet eenzijdig geciteerd worden.

[Luther]

Ik zie trouwens tussen Luther en ds Lamain weinig tot geen overeenkomst.

Oeps...

[Refoforum2017]

God heeft aan hen die zich verootmoedigen - die dus treuren en geen hoop meer hebben - heel zeker Zijn genade beloofd. Een mens kan echter pas werkelijk ten diepste deemoedig worden, als hij weet dat zijn heil - helemaal buiten zijn eigen krachten, plannen, inspanningen, wil en werken om - geheel hangt aan het goedvinden, de raad, de wil, het werk van een ander - en wel van God alleen. Want zolang hij blijft geloven dat hijzelf ook maar dát kleine beetje voor zijn eigen heil zal kunnen doen, blijft hij op zichzelf vertrouwen. Dan heeft hij ten diepste die hoop nog niet opgegeven: hij verootmoedigt zich niet voor Gods aangezicht, maar meent nog een plekje, een moment, een prestatie voor zichzelf bewaard te hebben, waardoor hij uiteindelijk tot het heil zal komen. Of hij hoopt het. Misschien wenst hij het alleen maar.
Wie er daarentegen op geen enkele manier meer aan twijfelt dat het helemaal van Gods wil afhangt, die wanhoopt werkelijk aan zichzelf, verkiest niet zelf iets, maar ziet uit naar wat God zal doen. Zo iemand is niet ver van de genade, waardoor hij behouden zal worden.

Dat bedoel ik dus.

De reformatoren benadrukken dat een mens van nature nog zoveel in zichzelf vindt, waarop hij zijn zaligheid bouwt. Dat afzien van jezelf en ontdekken dat je niets bent en hebt, dat is iets wat bij veel mensen moeizaam gaat. Het is eigenlijk zo eenvoudig, maar bij de meeste mensen is dat de blokkade voor de zaligheid, omdat men dat buigen van nature niet wil en zichzelf op de been wil houden.

Iets heel anders is het als je zegt dat een mens heel veel moet beleven voordat hij tot het geloof in Christus komt. Dat beleven wordt dan gezien als iets hebben. Maar dat moet nu juist niet. Een mens moet leren niets te hebben.

En hieronder zie je dat Ds. W.C. Lamain beschrijvend is en de mensen in dit citaat niet aanspreekt. Terwijl Luther dat nadrukkelijk wel doet. Je preekt om mensen aan te sporen. Beschrijving is niet verkeerd, als het maar met aansporing samen gaat. Dat is misschien alleen een verschil in vorm, maar die kan in de praktijk best gevolgen hebben. Bij het eerste kun je je niet aangesproken voelen en het langs je heen laten gaan en bij het tweede kun je daar bijna niet onderuit.

W.C. Lamain: "Wie zou er niet jaloers op worden? Maar och, geliefden, voor die verkondiging moet plaats gemaakt worden in onze harten. Wat moeten wij toch met Jezus doen, zo Gods Geest in ons niet is een Geest des oordeels en der uitbranding? Het is het werk van Gods Geest om een dode zondaar levend te maken, maar het is ook diezelfde Geest, Die de levendgemaakte zondaar overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Van nature heeft Christus geen gedaante of heerlijkheid voor ons. Het is absoluut uitgesloten, dat er betrekking op Christus kan zijn, zo lang wij leven in onze natuurstaat en het Goddelijk genadewonder nooit in ons verheerlijkt is. En zo lang wij nog leven kunnen uit onze bekering, is er ook geen noodzakelijkheid van Christus. Alleen de armen wordt het Evangelie verkondigd. Wij moeten onze rijkdom verliezen; het gaan leren, dat uit de werken der wet geen vlees voor God gerechtvaardigd kan worden. Adam voor God worden, verloren gaan, om vatbaar gemaakt te worden voor Christus en voor Zijn gezegende middelaarsbediening. Dan, en dan alleen, zal die verkondiging zijn als een goede tijding Uit een ver land en als koud water op een vermoeide ziel." (De volharding van de apostelen. Handelingen 5:42).

Martin Luther: "De duivel heeft de mens zo opgeblazen dat die mens vol eigen wijsheid is. Hij wil het in natuurlijke zaken niet alleen beter weten dan zijn gelijken, maar bovenal verheft hij zich in zijn waanwijsheid boven God. Hij weet alles veel beter. Al zegt God duizendmaal: “Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”, en al leerden de apostelen dat de zonden vergeven zijn, toch komt de mens met zijn eigen heiligheid: ‘God zal Zijn liefde betonen als wij eerst beginnen ons tot Zijn liefde voor te bereiden. De leer “Dat God Zijn liefde jegens ons bevestigd heeft, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren”, keren wij om; wij zeggen: ‘God zal Zijn liefde betonen aan een ieder die Hem begint te voet te vallen.' O zondaars! Reinigt uw harten en handen van al uw dodelijke inbeeldingen, als zou u toch nog door een enkele zucht iets vermogen. Werp u in de nood van uw ziel zonder schroom op het Altaar Christus. Dan zult u uw lichamen gesteld hebben tot een Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En u zult de gerechtigheid en heiligheid van Hem om niet deelachtig geworden zijn. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en in der eeuwigheid! Hij zond Zijn apostelen niet uit om alleen aan de joden, maar ook aan al de heidenen bekend te laten maken, dat door Hem de vergeving der zonde tot hen gekomen was. ’ (Onvoorwaardelijk Evangelie, Handelingen 13:38).

[-DIA-]

DIA, je meent duidelijk te zijn, maar in het algemeen is voor mij vaak niet duidelijk waar je het over hebt. Ik begrijp wel dat je in zijn algemeenheid gehecht bent aan de stijl van de rechterflank van de GG in de jaren 50 en 60, maar verder kan het allerlei kanten op gaan.

In dit verband vraag ik me bijvoorbeeld af wat je nu probeert duidelijk te maken.

Ik probeer een boek te schrijven en hoop dat wellicht hier te publiceren. Wellicht dat het dan iets duidelijker wordt maar in een paar zinnen lukt dit niet zo is de ervaring hier.
Als het moet schrijf ik dus desnoods een boek. Hoewel dan tegen mijn zin.

[Susan]

Ik denk dat er verschil is wat betreft hun manier van preken.

W.C. Lamain: "Wie zou er niet jaloers op worden? Maar och, geliefden, voor die verkondiging moet plaats gemaakt worden in onze harten. Wat moeten wij toch met Jezus doen, zo Gods Geest in ons niet is een Geest des oordeels en der uitbranding? Het is het werk van Gods Geest om een dode zondaar levend te maken, maar het is ook diezelfde Geest, Die de levendgemaakte zondaar overtuigt van zonde, gerechtigheid en oordeel. Van nature heeft Christus geen gedaante of heerlijkheid voor ons. Het is absoluut uitgesloten, dat er betrekking op Christus kan zijn, zo lang wij leven in onze natuurstaat en het Goddelijk genadewonder nooit in ons verheerlijkt is. En zo lang wij nog leven kunnen uit onze bekering, is er ook geen noodzakelijkheid van Christus. Alleen de armen wordt het Evangelie verkondigd. Wij moeten onze rijkdom verliezen; het gaan leren, dat uit de werken der wet geen vlees voor God gerechtvaardigd kan worden. Adam voor God worden, verloren gaan, om vatbaar gemaakt te worden voor Christus en voor Zijn gezegende middelaarsbediening. Dan, en dan alleen, zal die verkondiging zijn als een goede tijding Uit een ver land en als koud water op een vermoeide ziel." (De volharding van de apostelen. Handelingen 5:42).

Martin Luther: "De duivel heeft de mens zo opgeblazen dat die mens vol eigen wijsheid is. Hij wil het in natuurlijke zaken niet alleen beter weten dan zijn gelijken, maar bovenal verheft hij zich in zijn waanwijsheid boven God. Hij weet alles veel beter. Al zegt God duizendmaal: “Ik heb u liefgehad met een eeuwige liefde”, en al leerden de apostelen dat de zonden vergeven zijn, toch komt de mens met zijn eigen heiligheid: ‘God zal Zijn liefde betonen als wij eerst beginnen ons tot Zijn liefde voor te bereiden. De leer “Dat God Zijn liefde jegens ons bevestigd heeft, dat Christus voor ons gestorven is toen wij nog zondaars waren”, keren wij om; wij zeggen: ‘God zal Zijn liefde betonen aan een ieder die Hem begint te voet te vallen.' O zondaars! Reinigt uw harten en handen van al uw dodelijke inbeeldingen, als zou u toch nog door een enkele zucht iets vermogen. Werp u in de nood van uw ziel zonder schroom op het Altaar Christus. Dan zult u uw lichamen gesteld hebben tot een Gode welbehaaglijke offerande, welke is uw redelijke godsdienst. En u zult de gerechtigheid en heiligheid van Hem om niet deelachtig geworden zijn. Jezus Christus is gisteren en heden dezelfde, en in der eeuwigheid! Hij zond Zijn apostelen niet uit om alleen aan de joden, maar ook aan al de heidenen bekend te laten maken, dat door Hem de vergeving der zonde tot hen gekomen was. ’ (Onvoorwaardelijk Evangelie, Handelingen 13:38).

Ik begrijp steeds beter waarom de Dordtse Leerregels in hun besluit waarschuwen tegen een citatenoorlog. Je kunt er werkelijk iedere tegenstelling mee aantonen die je maar wilt.
Zo ook hier. Ds. Lamain? Voorwaardelijk. Luther? Onvoorwaardelijk.

Mag ik me toch ook in de citatenstrijd mengen? Niet om een discussie mee te openen, maar juist om te waarschuwen voor het eenzijdig weergeven van visies uit het verleden. Laat predikanten/theologen maar in hun geheel spreken - en dat doen ze zelden met één citaat.

God heeft aan hen die zich verootmoedigen - die dus treuren en geen hoop meer hebben - heel zeker Zijn genade beloofd. Een mens kan echter pas werkelijk ten diepste deemoedig worden, als hij weet dat zijn heil - helemaal buiten zijn eigen krachten, plannen, inspanningen, wil en werken om - geheel hangt aan het goedvinden, de raad, de wil, het werk van een ander - en wel van God alleen. Want zolang hij blijft geloven dat hijzelf ook maar dát kleine beetje voor zijn eigen heil zal kunnen doen, blijft hij op zichzelf vertrouwen. Dan heeft hij ten diepste die hoop nog niet opgegeven: hij verootmoedigt zich niet voor Gods aangezicht, maar meent nog een plekje, een moment, een prestatie voor zichzelf bewaard te hebben, waardoor hij uiteindelijk tot het heil zal komen. Of hij hoopt het. Misschien wenst hij het alleen maar.
Wie er daarentegen op geen enkele manier meer aan twijfelt dat het helemaal van Gods wil afhangt, die wanhoopt werkelijk aan zichzelf, verkiest niet zelf iets, maar ziet uit naar wat God zal doen. Zo iemand is niet ver van de genade, waardoor hij behouden zal worden.

Opmerkelijk hoe dicht zijn woorden aanliggen tegen dat wat ds. Lamain schrijft - en wat m.i. Bijbels is. Maar ook déze Luther mag niet eenzijdig geciteerd worden.

Jij gebruikt een stukje uit Luthers weerwoord op één van Erasmus' stellingen. Een klein gedeelte uit het antwoord op de vraag die Erasmus opwerpt: Wie zal dan zijn leven beteren. Dat vind ik toch iets anders dan een preek of meditatie. Ik heb het niet over de leer maar over de manier waarop het evangelie wordt verkondigd.

[Erasmiaan]

En hieronder zie je dat Ds. W.C. Lamain beschrijvend is en de mensen in dit citaat niet aanspreekt. Terwijl Luther dat nadrukkelijk wel doet. Je preekt om mensen aan te sporen. Beschrijving is niet verkeerd, als het maar met aansporing samen gaat. Dat is misschien alleen een verschil in vorm, maar die kan in de praktijk best gevolgen hebben. Bij het eerste kun je je niet aangesproken voelen en het langs je heen laten gaan en bij het tweede kun je daar bijna niet onderuit.

Wat denk je. Dat zo'n stukje waarin hij zich tot de hoorder in de preken van ds. Lamain niet te vinden is

Hoe kun je nu op basis van twee korte citaten zeggen: "zie je dit is verschil in stijl". Allebei beschrijven ze overigens. Alleen Luther richt na de beschrijving nog een paar zinnen direct tot de hoorder.

[Luther]

Heeft iemand De Saambinder van vandaag al gezien? Ik ben erg teleurgesteld over het artikel van ds. Hoogerland, waarin hij betoogt dat het woord 'wereld' in Joh. 3 vers 16 slechts en alleen betrekking heeft op de uitverkorenen. Hij zegt dat dit helemaal in lijn is met Dordrecht en dat onze vaderen ook in deze lijn staan. Hij gaat ook in op het woord 'allen' in de teksten waarin staat dat God wil dat allen zalig worden. Hij zegt dat dit alleen over de uitverkoren gaat. Hij besluit met te stellen dat je niet mag zeggen dat God het behoud van alle mensen op het oog heeft. Het artikel is logisch opgezet, waarin de gedachte dat niet iedereen behouden wordt, dus dat God ook niet iedereen op het oog heeft, een belangrijke rol speelt. Ik heb heel veel vragen bij dit artikel.

Gods onbegrijpelijke liefde
Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Bovenstaande tekst is de meest bekende tekst uit de Bijbel. De meest geciteerde tekst ook, en misschien ook wel de meest misbruikte. Want met deze tekst wordt de algemene verzoeningsleer verdedigd. 'God houdt van jou en Jezus is voor jou gestorven', zo wordt er dan gezegd. Maar een verkeerd gebruik heft het goede gebruik niet op.
Er is wel beweerd dat hier de uitverkoren wereld wordt bedoeld. En dat had Nicodemus op dat moment ook beter gepast. Dan had hij instemmend geknikt. Alzo lief heeft God Zijn volk gehad. Want Nicodemus en de vrome Joden wilden niets met de wereld te maken hebben. Maar in het Grieks staat er het woord 'kosmos'. Dat is alles wat Hij gemaakt had. Door de zondeval heeft de mens van de kosmos een chaos gemaakt. De Heere sprak in Genesis 3:17 tot Adam en Eva: Het aardrijk is om uwentwil vervloekt. En over de mens in die vervloekte chaos schrijft Paulus in Romeinen 3:19: Wij weten nu dat al wat de wet zegt, zij dat spreekt tot degenen die onder de wet zijn; opdat alle mond gestopt worde en de gehele wereld voor God verdoemelijk zij. Dát is de wereld uit Johannes 3. Dat is de wereld die zich om God noch gebod bekommert. De verdorven wereld. Maar toch: Gods wereld die Hij liefheeft!
(...)

[Jantje]

Dank! Wellicht kun je dit ook opsturen naar de Saambinder?

Ook dank voor het herinneren aan dit artikel. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg, straks in de Saambinder.

[GGotK]

Dank! Wellicht kun je dit ook opsturen naar de Saambinder?

Ook dank voor het herinneren aan dit artikel. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg, straks in de Saambinder.

Jij denkt dat ze bij de SB deze visie niet kennen?

[GGotK]

Degenen die het niet met ds Hoogerland eens zijn, zou ik willen vragen hoe zij denken over de visie van ds Kok in deze:



Als Rik Valkenburg in een interview aan ds. R. Kok vraagt naar zijn visie op de tekst: "Jakob heb Ik liefgehad en Ezau heb ik gehaat", zegt ds. Kok: "Alzo lief heeft God de wereld gehad, en bij die wereld behoorde ook Ezau. God had ook Ezau lief." Ik (= ds Moerkerken) zou dat niet graag in onze gemeenten verkondigd zien. Als er getornd wordt aan de stelling dat het genadeverbond is opgericht met de uitverkorenen, dan raak je de slagader aan van onze gemeenten. Wie de verbondsbeloften algemeen maakt, raakt aan de leer van vrije genade en aan de fundamentele levensader van de kerk.

[Refoforum2017]

Dank! Wellicht kun je dit ook opsturen naar de Saambinder?

Ook dank voor het herinneren aan dit artikel. Ik ben zeer benieuwd naar het vervolg, straks in de Saambinder.

Het vervolg is binnen en stelt nog meer teleur dan de vorige keer. Een paar dingen:

1) ds. Hoogerland zegt dat we alert moeten zijn op mensen die de zaligheid van zondaren stellen bóven Gods eer. Het gaat om Gods soevereiniteit en die gaat boven alles.
2) ds. Hoogerland legt teksten als Ezech. 33 vers 11 en Jes. 55 vers 1 uit alsof God daarin zegt dat het hem welbehaaglijk is als zondaren zijn bevel opvolgen en dat het zeker niet betekent dat het Gods wil is dat wij zalig worden. Hij zegt dat als we deze uitleg wel hanteren, we zijn als de remonstranten.
3) ds. Hoogerland gaat in op mensen, die Calvijn aanhalen als bewijs voor de 'brede' uitleg. Hij zegt dat het onjuist is om Calvijn in deze discussie te betrekken, omdat Calvijn niet bekend was met het misbruik van deze teksten. Hij zegt dat we Calvijn niet mogen gebruiken om onze opvattingen te rechtvaardigen. We mogen alleen argumenten gebruiken die komen uit een tijd dat dit misbruik speelde en dus moeten we gaan in de lijn van de mannen van Dordt, die de 'smalle' uitleg hanteren.
4) Het valt me op dat ds. Hoogerland zijn argumenten vooral baseert op een boekje van een zekere dr. Bouma. Weet iemand wie dit is?

Ik vind alle punten erg bezwaarlijk, maar met name punt 2 en 3 vind ik schokkend. Nog los van het feit dat zijn uitleg van wat de Dordtse visie is, niet klopt. Hij zegt niet wat hij zelf gelezen heeft bij Dordt, maar wat ds. Kersten zegt over Dordt. Hij besluit met de opmerking dat we blijven bij de leer, zoals die in onze gemeenten altijd is geleerd. Alsof dat de enige vaste grond is.

[Refoforum2017]

Degenen die het niet met ds Hoogerland eens zijn, zou ik willen vragen hoe zij denken over de visie van ds Kok in deze:



Als Rik Valkenburg in een interview aan ds. R. Kok vraagt naar zijn visie op de tekst: "Jakob heb Ik liefgehad en Ezau heb ik gehaat", zegt ds. Kok: "Alzo lief heeft God de wereld gehad, en bij die wereld behoorde ook Ezau. God had ook Ezau lief." Ik (= ds Moerkerken) zou dat niet graag in onze gemeenten verkondigd zien. Als er getornd wordt aan de stelling dat het genadeverbond is opgericht met de uitverkorenen, dan raak je de slagader aan van onze gemeenten. Wie de verbondsbeloften algemeen maakt, raakt aan de leer van vrije genade en aan de fundamentele levensader van de kerk.

Ik ben het eens met ds. Kok. Jakob was verkoren en Ezau verworpen. Deze tekst gaat over de eeuwigheid. Maar ook tot Ezau kwam het Evangelie. Hij is door eigen schuld verloren gegaan, omdat hij niet wilde. Jakob is behouden, omdat God hem verkoren had.

Ds. Moerkerken zegt:

Als er getornd wordt aan de stelling dat het genadeverbond is opgericht met de uitverkorenen, dan raak je de slagader aan van onze gemeenten. Wie de verbondsbeloften algemeen maakt, raakt aan de leer van vrije genade en aan de fundamentele levensader van de kerk.

Calvijn tornt aan deze stelling, dus hij raakt de slagader van de gemeenten van ds. Moerkerken. Hier zie je ook dat ds. Moerkerken zich helemaal vereenzelvigd met de leer van zijn gemeenten. Alsof die het einde van alle tegenspraak is, want er wordt steeds gekeken in hoeverre wat iemand zegt hetzelfde is als de leer van zijn gemeenten. Dat zie je vandaag ook weer in de Saambinder bij ds. Hoogerland, die zegt dat we blijven bij de leer die in onze gemeenten altijd is geleerd. Ik zou liever zeggen dat we blijven bij de leer van Gods Woord. Juist de zin 'dat we blijven bij de leer die in onze gemeenten altijd is geleerd' en 'dan raak je de slagader aan van onze gemeenten' laat zien wat voor deze mensen belangrijk is.