Gereformeerde Gemeenten

[DDD]

Maar dat heet dan anders. Een verbaal-performaalkloof, in dit geval.

Overigens betwijfel ik of verbaal-performaalkloof een kenmerk van Asperger is. Maar ik volg het slechts van de zijlijn.

De strekking van het cursieve deel is onjuist. De diagnose wordt niet meer zo gegeven, maar kennelijk kan een Asperger in het normale taalgebruik ook gemiddeld begaafd zijn. Ik denk niet dat de oorspronkelijke benaming daar ook bij past, maar dat doet er dan verder niet zo toe.

[Dodo]

Iemand met Asperger is per definitie hoogbegaafd of in ieder geval zeer intelligent. Ideaal om patronen in preken te ontdekken.

Klopt het dat iemand met Asperger per definitie hoogbegaafd is? Volgens mij zijn er ook voorbeelden dat er grote kloof te zien is tussen verbaal/ performaal maar waarbij het IQ gemiddeld of zelfs licht daaronder zit.

Zover ik weet: normaal tot hoogbegaafd.
https://www.autisme.nl/over-autisme/wat ... /asperger/

[DDD]

Ik zie trouwens dat gemiddelde intelligentie ook voorkomt in deze definitie. Dat was dan oorspronkelijk in ieder geval niet zo en in de praktijk zie ik dat ook niet vaak langskomen. Maar ik zal het aanpassen.

[-DIA-]

Iemand met Asperger is per definitie hoogbegaafd of in ieder geval zeer intelligent. Ideaal om patronen in preken te ontdekken.

Klopt het dat iemand met Asperger per definitie hoogbegaafd is? Volgens mij zijn er ook voorbeelden dat er grote kloof te zien is tussen verbaal/ performaal maar waarbij het IQ gemiddeld of zelfs licht daaronder zit.

Nee dat gaat lang niet altijd op! Bovengemiddeld begaafd komt wel voor. En daarbij aantekenend dat het hele gezichtsspectrum bij een Asperger niet zelden één of te weinig kanten belicht. Hoewel, ook hier zijn er grote verschillen. Een Asperger kan zich heel goed in een bepaalde wetenschap verdiepen, maar kan dan ook wat eenzijdig zijn. Maar de kennis op bepaalde gebieden wel eens kan verbluffend zijn. Er is ook wel eens beweerd dat dr. Steenblok met dit syndroom behept is geweest. Maar dat laten we vanzelf rusten.

[Hendrikus]

Iemand met Asperger is per definitie hoogbegaafd of in ieder geval zeer intelligent. Ideaal om patronen in preken te ontdekken.

Klopt het dat iemand met Asperger per definitie hoogbegaafd is? Volgens mij zijn er ook voorbeelden dat er grote kloof te zien is tussen verbaal/ performaal maar waarbij het IQ gemiddeld of zelfs licht daaronder zit.

Asperger is wel eens hoogbegaafdheidsautisme genoemd, maar dat is een te simpel etiketje. Feit is wel dat mensen met Asperger vaak een zeer hoog IQ hebben.
http://www.hoogbegaafd-idee.nl/hoogbega ... rwant.html
Dat een teer en moeilijk in harde parameters meetbaar onderwerp als bevinding wetenschappelijk wordt onderzocht door iemand met Asperger, en dat op basis van gedrukte preken, lijkt me een hachelijke onderneming. Ik zou bij voorbaat sceptisch zijn om aan zo'n onderzoek veel gewicht toe te kennen. Maar goed, misschien valt het mee.

[Mannetje]

De ene persoon met asperger is de andere niet.

Ik zou het heel jammer vinden als de openheid van mijn vroegere bijna-buurman er toe leidt dat zijn onderzoek weggewuifd wordt.
Daarnaast promoveer je niet zo maar. Daar is stevige controle op of het wel van voldoende niveau is.

[DDD]

Wat een rare discussie. Alsof iemand met Asperger juist niet bij uitstek geschikt zou zijn voor analytische onderzoeken.

[Johann Gottfried Walther]

Het syndroom van Asperger, ook wel aspergersyndroom of stoornis van Asperger, is een pervasieve ontwikkelingsstoornis vernoemd naar de Weense kinderarts dr. Hans Asperger. Het syndroom kenmerkt zich door beperkingen in de sociale interacties en een beperkt repertoire aan interesses en activiteiten. Anders dan bij de klassieke autistische stoornis is er geen sprake van vertraging in de ontwikkeling van de taalvaardigheid op lage leeftijd. Er is een normale tot hoge intelligentie en een gemiddelde neiging tot het maken van contact.

In de in 2013 uitgebrachte versie van het diagnostisch classificatiesysteem DSM, DSM-5, is het syndroom van Asperger als aparte diagnose verdwenen. Het wordt nu samen met klassiek autisme, atypisch autisme, MCDD, PDD-NOS, het syndroom van Rett en desintegratiestoornis van de kinderleeftijd als één categorie benoemd: autismespectrumstoornis. Het aspergersyndroom wordt gezien als een milde vorm daarvan. Dit wil niet zeggen dat de term aspergersyndroom niet meer kan worden gebruikt, maar men vindt dat er onvoldoende aanwijzingen zijn om het nog langer als afzonderlijke entiteit binnen het autismespectrum te beschouwen.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Asperger

Waarbij aan te tekenen valt dat iemand als Peter Vermeulen aangeeft dat juist mensen met een normale of hogere intelligentie met een ASS echt autistisch zijn, hoewel zij kunnen compenseren door hun intelligentie.
Maar of het feit dat een auteur ASS heeft perse bepaalde consequenties zouden moeten hebben is erg kort door de bocht.
Daarnaast is er grote diversiteit tussen mensen met ASS. Een kwaliteit van mensen met ASS kan juist wel zijn om in de diepte te gaan, een onderwerp heel diep en analytisch uit te pluizen.

[amateur-theoloog]

Wat een rare discussie. Alsof iemand met Asperger juist niet bij uitstek geschikt zou zijn voor analytische onderzoeken.

Een wetenschappelijk onderzoek (promotie dus) is een wetenschappelijk onderzoek. En de universiteit heeft de ruimte aan hem gegeven om dit promotieonderzoek uit te voeren. Ze trekken de intenties van Arie van der Knijff niet in twijfel wegens zijn stoornis. Wat heeft Asperger er dan überhaupt mee te maken?

[DDD]

Prima andere verwoording van wat ik schreef, inderdaad.

Normaal gesproken reageer je op dit forum overigens alleen op deze manier als je juist iets anders vindt dan in het citaat staat.

[amateur-theoloog]

Prima andere verwoording van wat ik schreef, inderdaad.

Normaal gesproken reageer je op dit forum overigens alleen op deze manier als je juist iets anders vindt dan in het citaat staat.

Niet dus.
Heb geen vooroordelen, heb geen naoordelen, DDD.
Maar idd. ben ik het in 9/10 gevallen oneens met postings en in 1/10 gevallen dan eens.

[amateur-theoloog]

Waar zijn we toch eigenlijk mee bezig?
- Allemaal hebben zijn we bezig met het vormen van een visie op Arie van der Knijff en zijn geschrijf, terwijl hij pas op 23 mei hoopt te promoveren.
- We hebben zijn scriptie dus niet eens gelezen, dat kan ook nog niet. Hoe kunnen we dan oordelen over de inhoud van zijn promotie? En de waarheid hiervan betwijfelen met als oorzaak dat deze man autistisch is?
- Patronen in een preek ontdekken, daar draait het wetenschappelijk onderzoek om. En als daar voldoende onderbouwing voor is, wat nog moet blijken uit zijn scriptie, dan kunnen we daar nu toch niets van vinden? En dit evenmin koppelen aan zijn autisme?
- Verder is het goed dat de Gereformeerde Gemeenten - en uiteraard ieder kerkverband een spiegel voorgehouden wordt als het gaat om de prediking een preekstijl. Dus dan is zo'n onderzoek juist noodzakelijk.

[Herman]

We vormen onze mening. Niet meer en niet minder.

[Hendrikus]

Wat een rare discussie. Alsof iemand met Asperger juist niet bij uitstek geschikt zou zijn voor analytische onderzoeken.

Een wetenschappelijk onderzoek (promotie dus) is een wetenschappelijk onderzoek. En de universiteit heeft de ruimte aan hem gegeven om dit promotieonderzoek uit te voeren. Ze trekken de intenties van Arie van der Knijff niet in twijfel wegens zijn stoornis. Wat heeft Asperger er dan überhaupt mee te maken?

Iemand met Asperger kan een uitmuntend wetenschapper zijn, no doubt.
Maar dit is wel een héél specifiek en teer onderwerp, iets wat -zoals ik al eerder aangaf- moeilijk in harde parameters meetbaar is, en wat naar mijn inschatting ook maar ten dele toetsbaar is wanneer je je op gedrukte preken baseert.
Alle respect en waardering voor de prestatie van de promovendus, maar de combinatie van ingrediënten doet bij mij toch vraagtekens rijzen.

[Bezorgd]

Arie van der Knijff: ‘Mijn opa was jaloers, omdat mijn oma nu zonder zonde God groot mocht maken. Dat maakte op mij als kind een enorme indruk.’


BODEGRAVEN
Arie van der Knijff zit al jaren thuis. Afgekeurd. Hij heeft het syndroom van Asperger, en verschillende burn-outs maakten hem het werken als leraar op een middelbare school onmogelijk. ‘Het bleek dat ik de dingen jarenlang ver boven mijn draagkracht heb gedaan.’ Toen, thuis, kwam de depressiviteit. ‘De wereld was klein geworden. Ik had niks meer, ik was niks meer. Met mijn werk was ik mijn hele identiteit kwijt.’
In die situatie zei een hulpverlener: wat vind je echt leuk? Zou je niet een proefschrift gaan schrijven? ‘Terwijl als er íets is waarvan je depressief kunt worden, het promoveren is’, merkt hij op met een schaterlach. Met ‘de hardnekkigheid en de mateloosheid’ die volgens hem kenmerkend zijn voor mensen die autistisch zijn, ging Van der Knijff aan de slag. En nu, na vijf jaar werken, is het werk klaar. ‘Hoewel het tussendoor ook heeft stilgelegen, als de depressiviteit en de concentratieproblemen te heftig werden.’
Donderdag promoveert hij op hoe er gepreekt wordt in het bevindelijk-gereformeerde kerkgenootschap van de Gereformeerde Gemeenten, waartoe hij zelf behoort. Centraal in dit kerkverband staat een geloofsbeleving – of eigenlijk: een reeks van geloofsbelevingen – die de gelovige van God ontvangt, en waardoor men kan weten een kind van God te zijn.
U wilt vat krijgen op ‘bevindelijkheid’. Is dat niet lastig voor iemand die autistisch is?
‘Wat ik wilde, was het begrijpen: de geloofservaring die het leven van bijvoorbeeld mijn grootvader kenmerkte. Ik weet nog: ik was een jochie van tien. Mijn oma was overleden. Haar kist stond in het opkamertje en daar in zijn rookstoel zat mijn opa. En die was jaloers, vertelde hij. Op oma. Dat vond ik als kind onbegrijpelijk. Hij was jaloers omdat zijn vrouw nu zonder zonde God groot mocht maken. Dat was ook zijn diepe, authentieke verlangen. Dat maakte op mij als kind een enorme indruk.
Tegelijk is er in deze bevindelijkheid ook altijd die onzekerheid: heb ik het ware wel? Bedrieg ik mijzelf niet? Zeker voor iemand met autisme is zo’n sterk emotioneel geladen geloofsbeleving lastig te begrijpen. Maar dát wilde ik weten: als je een bevindelijke relatie met God hebt, wat houdt dat dan in? Wat gebeurt er dan? Niet dat ik dat voor mijzelf mis. Het eigendom van Christus te zijn heeft voor mij een diepe zekerheid. Maar het kan misschien wel mensen in mijn kerk helpen die onzeker zijn. Of die van zichzelf zeggen dat ze het geloof niet hebben, omdat ze specifieke ervaringen missen.’
zondebesef en verdorven staat
Van der Knijff ging gedrukte preken uit zijn kerkverband analyseren aan de hand van de Grounded Theory-methode. ‘Het sterke van die methode is dat je daarmee iets nauwkeurig kunt beschrijven zonder er een oordeel over te hebben.’
Hoe preekt een dominee bevindelijk?
‘Wat de dominees willen, is mensen zo dicht mogelijk bij die noodzakelijke geloofsbeleving brengen. Predikanten kunnen geen mensen bekeren. Dat weten ze in de Gereformeerde Gemeenten heel goed. Ze kunnen hun hoorders wel tot het uiterste punt brengen waar dat zou kunnen gebeuren, waar de Geest hen in het hart kan grijpen. Dat betekent veel aandacht voor zondebesef, voor de verdorven staat van de mens. Vanuit die beleving lezen ze ook de Bijbel. De Bijbeltekst wordt gebruikt als spiegel voor de toehoorder, om die beleving te bemiddelen. De predikant neemt daardoor zijn taak zeer ernstig. Sommigen lijden ook echt onder die verantwoordelijkheid voor alle nog onbekeerde gemeenteleden. Ze leven en werken vanuit de overtuiging dat, zoals ze dat zeggen, ‘het bloed van hun hoorders van hun hand geëist zal worden’.’
Dat staat toch op gespannen voet met dat andere belangrijke thema in bevindelijk-gereformeerde kring: de uitverkiezing? Als God je uitverkoren heeft, dan kom je er. Vanwaar dan die zorgen?
‘Daarin kun je inderdaad een inconsequentie zien. Theologisch is in de Gereformeerde Gemeenten de uitverkiezing het uitgangspunt. Maar kijk je naar de ambtsopvatting van de predikanten, dan werkt dat anders uit; dan bezwijken sommigen bijna onder de last van de verantwoordelijkheid om hun gemeenteleden de geloofsweg voor te houden. In de geloofsvisie van de predikanten uit de Gereformeerde Gemeenten is de wedergeboorte – de eerste stap op de geloofsweg – Gods werk. Maar het wordt tegelijk als menselijke schuld gezien als mensen daar niet komen.’
Door die grote nadruk op de beleving ontstaat het gevaar dat de historische kant van de Bijbeltekst ‘vervluchtigt’, schrijft u. Is dat een reëel gevaar?
‘Kerst betekent niets als Jezus niet in je hart geboren wordt. Dat is de redenering. Niet de feitelijke historische geboorte van Jezus is bepalend, maar de beleving ervan in het hart. Terwijl het fundament voor die geloofservaring toch in de historische heilsfeiten ligt. Op dat punt komt men in de Gereformeerde Gemeenten dicht bij de vrijzinnigheid. Die historiciteit zou in bevindelijk-gereformeerde kring wat mij betreft net zo fundamenteel moeten zijn als men die bij de letterlijke lezing van het het scheppingsverhaal (Genesis 1-3) neemt.’
Mensen lezen steeds minder. Voor de bevindelijk-gereformeerde zuil betekent dat volgens u een extra risico. Waarom?
‘Een van de belangrijkste elementen van deze bevindelijkheid is zelfonderzoek: waar sta ik tegenover God? Die praktijk krijgt zijn norm en ook zijn voeding uit het lezen van de Schrift en bepaalde bevindelijke theologische boeken. Dat onderscheidt bevindelijken van andere gereformeerden, die soms meer doeners zijn. Ik hoorde laatst nog een ouderling zeggen: mensen lezen bijna niks meer. Daardoor komt die praktijk onder druk te staan. Zonder lezen verdort de bevindelijkheid. De reformatorische zuil raakt vermolmd door de ontlezing.’
Je zou dat zelfonderzoek in plaats van met boeken ook met films kunnen doen.
‘Ja, ik denk dat dat zou kunnen. Er zijn bijvoorbeeld mogelijkheden voor een goede verfilming van De Christenreis van John Bunyan, een boek dat in bevindelijke kringen zeer populair is en de geloofsweg gedetailleerd beschrijft. Zo’n verfilming zou als bron van zelfonderzoek een geweldige impact hebben. Maar film als medium wordt door de predikanten afgewezen. Wanneer ze bij die afwijzing blijven, dan zullen ze hun toehoorders weer aan het lezen moeten krijgen.’
U beschrijft de bevindelijke prediking. Soms ook kritisch. Anderen – zoals Johan Blaauwendraad en Klaas van der Zwaag – die hetzelfde hebben gedaan, hebben de Gereformeerde Gemeenten verlaten. Waarom u niet?
‘Voor mij persoonlijk is dit het kerkverband waar ik in geplaatst ben. Ik heb geen reden om dat zomaar te verlaten. Wat ik geschreven heb, is ook geen pamflet. Ik wil geen misstanden aankaarten. Mijn boek is een zorgvuldig academisch onderzoek. Zo moet je het ook lezen. Ik hoop natuurlijk wel dat sommige van mijn conclusies tot bezinning zullen leiden.’
U promoveert donderdag. En? Hebt u bevinding begrepen?
‘Tot op zekere hoogte. Ik heb volgens mij redelijk nauwkeurig in kaart gebracht wat er gebeurt in preken binnen de Gereformeerde Gemeenten. Net als de beleving, de gedachten, de motieven en de bedoelingen erachter. Het existentiële verlangen, de spiritualiteit van afhankelijkheid en verwondering. Maar mij die geloofsbeleving met zijn pieken en zijn dalen eigen maken, dat kan ik door mijn beperkingen niet. Dat hoeft ook niet; God heeft mij het geloof geschonken dat bij mij past.

https://www.nd.nl/nieuws/geloof/zo-prek ... 8938.lynkx