Ad Anker schreef:Ik reageer op de bijdrage van eilander die het stuk van Gert-Wim duidde met de woorden betrokkenheid bij het kerkverband en verbinding zoeken. Ik kan me daar niet in vinden.
(...)
Ook wij hebben af en toe te maken met vertrekkers in onze GG. Waar gaan ze naar toe? Dat ligt verspreid: Er zijn in de wijde omtrek (straal van 15 km) 4 PKN-gemeenten die ex-leden van ons hebben. Er zijn in de wijde omtrek 2 HHK's die ex-leden van ons hebben. Ze gaan dus niet naar de HHK, naar de PKN, nee, ze kiezen daarin ook nog een gemeente uit die bij hen past. Dit is geen oordeel, maar het is wel bijzonder natuurlijk. Een artikel schrijven over de prediking in de GG in relatie tot kerkverlaters moet je natuurlijk zelf weten, maar ik vind het verwijt dat de aloude prediking in de GG daar debet aan is echt te goedkoop. En het is geen crisismanagement om de gelederen te sluiten en de eenheid te willen bewaren.
(...)
Ik moet eerlijk zeggen dat ik altijd een beetje kriebelig wordt van zo'n opmerking als die jij deed, Ad: 'flauwe reactie,
terwijl je beter weet'. Ik geef toe dat ik er de ene keer wat scherper in zit dan de andere, maar ik zit hier niet maar een beetje te schrijven omdat ik het wel leuk vind om herrie te schoppen ofzo.
Voor alle duidelijkheid: je zorgen die je hier uit onder de noemer van 'het is wel bijzonder' deel ik. Ik vind dat ook niet zo'n best teken. Ik denk overigens dat vrijwel elke gemeente hier wel mee te maken heeft. Ook in onze PKN-gemeente zijn er af en toe vertrekkende leden, naar verschillende kanten.
De laatste zin, over het crisismanagement, geeft niet geheel weer wat ik bedoelde. De eenheid bewaren is een opdracht, daarover geen misverstand. En het is ook een gave als je dat kunt als predikant o.i.d. Ik had het nadrukkelijk over de (in mijn ogen)
krampachtige reacties die er dan vaak gegeven worden.
Die ook niet echt ingaan op het lastigste deel van de uitkomsten van het onderzoek, namelijk dat er ook naar de GG zelf gekeken moet worden. Ik heb al eerder geschreven: ik vind dat een gemiste kans.
En zo praat je dus langs elkaar heen: ds. Van Eckeveld heeft het voornamelijk over mensen die innerlijk al vervreemd waren aan 'het eigene van de GG', Dubbeldam schrijft over de mensen die zich daaraan verbonden voelen maar toch oprechte zorgen hebben. Dat laatste is ook veel moeilijker.