Gereformeerde Gemeenten

[Jeremiah]

In het bericht op pagina 3 over de 20.000 (doop)leden die in de afgelopen tien jaar de Gereformeerde Gemeenten verlieten (RD 22-9) was alleen vermeld dat zij naar een ander kerkverband overgingen. Een deel werd echter onkerkelijk. Dit meldt het RD van vandaag... Het bevestigt wel enigszins mijn mening, denk ik.

Een zeer trieste ontwikkeling wanneer mensen er voor kiezen om helemaal niet meer naar kerk te gaan! Daar zouden we toch echt van moeten opschrikken. Ik hoor al meerdere jaren onder de jeugd vanuit de gereformeerde gemeente een geluid van"ik moet uitverkoren zijn om bekeerd te kunnen worden, ben ik dus niet uitverkoren dan kan ik van mijn leven beter maar een feestje maken, dan heb ik nog wat, en als blijkt dat ik toch uitverkoren ben, dan zorgt de Heere ervoor dat ik bekeert wordt, dus dan komt het toch wel goed". Dit hoor ik bij jeugd die vervolgens ook helemaal los gaat, veel daarvan breekt uiteindelijk ook met de kerk. Ik vind dit toch zo triest hé!! Hoe zou dit toch komen?

Ik spreek nogal eens jongeren die deze gedachtes hebben. "ik ben nog niet zoekende gemaakt" is een uitspraak die ik de afgelopen jaren zeer regelmatig heb gehoord (of in andere bewoordingen maar met dezelfde strekking).
Ook van hen die niet de wereld in gaan, maar gewoon in de kerk blijven, gewoon een 'net' leven leiden, en toch maar 'gewoon' blijven wachten... tot er hopelijk iets gebeuren zal. Afgelopen vrijdagavond nog een gesprek gehad met een getrouwde vrouw, twee kinderen en zich onmachtig weten om ook maar iets te doen, of te mógen doen. De woorden van de Heere Jezus Zelf in Mattheus 7:7 over het bidden, zoeken en kloppen, kan alleen in de praktijk gebracht worden als God daar Zelf mee begint. En dat merk je dan vanzelf wanneer dat in je binnenste gaat gebeuren. Uit jezelf kan je niet op de goede manier bidden, zoeken, kloppen. Dan zijn het eigen werken. Dus afwachten...
Je hart breekt, van de uitzichtloosheid op eeuwig behoud.

Wat heb je tegen haar gezegd?

[Wandelende]

Ik heb geen kind met deze vragen. Ze lijken mij als opvoeder wel lastig om te beantwoorden en om mee om te gaan. Je kind zien worstelen met de godsdienst waar je zelf grote waarde aan hecht en waarvan je vast en zeker mag geloven dat het de enige ware geloofsleer is, dat geeft verdriet en vragen.

Toch heb ik deze vragen ook zelf gehad. En best wel in flinke mate, hoewel het er niet altijd uit is gekomen. Veelal waren ze bij mij gegrond op de uitverkiezingsleer, die ik vaak om mij heen hoorde. Niet zo zeer thuis, wel in de kerk en bij andere om mij heen. Tot het moment dat iemand mij onderwees en aangaf dat de uitverkiezing een absoluut verkeerd vertrekpunt is om de christelijke boodschap te verkondigen. Met het vertrek vanuit de uitverkiezing en dan met een dogmatisch kader, sla je het hele Evangelie zo plat als een dubbeltje.
Je kan namelijk deze jongeren (in dit geval) geen ongelijk geven, vanuit de uitverkiezing geredeneerd hebben ze volledig gelijk.
De uitverkiezing is juist een bron van troost over een genadig en goeddoend God en is daarmee een toegangspoort tot de eeuwigheid voor een ieder die in Hem gelooft.
Na deze (en meer) onderwijzingen is bij mij het beeld langzaam maar wel zeker gedraaid. De Evangelieboodschap is niet: "Bekeert u en misschien word je zalig", het is een vaste zekerheid die God in Christus beloofd aan een ieder die in Hem gelooft.

Tijdens gesprekken met jongeren is het echter zeer herkenbaar wat @Laag schrijft. Moeilijk. Voor mij bijna onverteerbaar. Maar door de kracht van de Heilige Geest kunnen ook daarin ogen en harten worden geopend.

[Laag]

Ik heb geen kind met deze vragen. Ze lijken mij als opvoeder wel lastig om te beantwoorden en om mee om te gaan. Je kind zien worstelen met de godsdienst waar je zelf grote waarde aan hecht en waarvan je vast en zeker mag geloven dat het de enige ware geloofsleer is, dat geeft verdriet en vragen.

Toch heb ik deze vragen ook zelf gehad. En best wel in flinke mate, hoewel het er niet altijd uit is gekomen. Veelal waren ze bij mij gegrond op de uitverkiezingsleer, die ik vaak om mij heen hoorde. Niet zo zeer thuis, wel in de kerk en bij andere om mij heen. Tot het moment dat iemand mij onderwees en aangaf dat de uitverkiezing een absoluut verkeerd vertrekpunt is om de christelijke boodschap te verkondigen. Met het vertrek vanuit de uitverkiezing en dan met een dogmatisch kader, sla je het hele Evangelie zo plat als een dubbeltje.
Je kan namelijk deze jongeren (in dit geval) geen ongelijk geven, vanuit de uitverkiezing geredeneerd hebben ze volledig gelijk.
De uitverkiezing is juist een bron van troost over een genadig en goeddoend God en is daarmee een toegangspoort tot de eeuwigheid voor een ieder die in Hem geloofd.
Na deze (en meer) onderwijzingen is bij mij het beeld langzaam maar wel zeker gedraaid. De Evangelieboodschap is niet: "Bekeert u en misschien word je zalig", het is een vaste zekerheid die God in Christus beloofd aan een ieder die in Hem gelooft.

Tijdens gesprekken met jongeren is het echter zeer herkenbaar wat @Laag schrijft. Moeilijk. Voor mij bijna onverteerbaar. Maar door de kracht van de Heilige Geest kunnen ook daarin ogen en harten worden geopend.

Bedankt! De laatste zin is ook ons houvast.

[Laag]

Het spijt mij oprecht, maar dit soort ideeën kunnen mijns inziens alleen opgeld doen bij een onrechtzinnige prediking waarin de doop is uitgehold en van het Evangelie slechts een karikatuur overgebleven.

Waar dat niet zo is, zijn daar geen afhakers onder de jongeren? Leven daar geen vragen? Zijn daar geen jongeren die om andere redenen de wereld intrekken, en van het leven genieten?

[Zeeuwse huisvrouw]

Ik begrijp uw antwoord, uw gedachtegang. En ik wilde niet antwoorden, omdat het pijn doet. En waarom? Onze oudste zit in hetzelfde denkpatroon als deze jongeren. Hij zegt letterlijk: als ik niet op Zijn lijstje staat, dan kom ik er toch niet, dus kan ik maar beter van mijn leven genieten. En als je eigen kind dat zegt, is weer anders, als van een ander. Bijna elk gesprek over God en godsdienst weet hij zo te buigen dat we weer terecht komen bij: als het moet kom ik er, en anders niet. En dat kan je als ouders machteloos maken, hopeloos.
En dan kunnen we allerlei schuldigen aanwijzen, de kerk, de leer, de school, de ouders, de jongeren zelf.
Ik vind het een bijzonder moeilijke tijd waarin wij leven, en dat is het ook voor de jongeren. Wat te denken van sociale media, al het schoon en begeerlijke van de wereld is binnen handbereik.
Maar ook ons als reformatorische gezindte, wat gaat er nog van uit? Waar is de kinderlijke vreze? Waar de eenvoud? Waar het vreemdelingschap? Waar ligt de schuld? Moeten we dan niet allereerst onszelf aanwijzen? Zijn we een licht? Zijn we een voorbeeld? Is ons leven jaloersmakend voor onze jeugd? Hoe zijn onze gebeden? Een bestorming van Gods genadetroon? Of een stroom woorden uit de mond, maar niet uit het hart?
Ik wil niemand belerend aanspreken, niemand vermanen, misschien zijn het allemaal vragen aan mijzelf.....[/quote]

Dank voor uw openheid. ontzettend moeilijk om dit bij uw eigen kind te zien! veel sterkte daarmee!! wanneer je met je eigen kind niet meer over God kan spreken, wat een genade en troost dat we wel met God over ons kind kunnen spreken pleitend op de doop die uw kind wellicht heeft mogen ontvangen. Denk hierbij ook aan het gebed van de moeder van Augustinus.
Wat u schrijft over de bijzonder moeilijke tijd waarin we leven, kan ik alleen maar onderschrijven en helemaal mee eens zijn.Ook hier maak ik me grote zorgen wat dit allemaal met onze jongeren doet. Maar ook maak ik me zorgen over de reformatorische gezindte op zich, wat leven we nog voor? Terechte vragen stelt u, en laten we hierbij maar vooral bij onszelf blijven en er hard aan werken dat dit niet van ons gezegd kan worden. Ik bedoel hierbij niet dat we zelf kunnen kiezen voor geloof, maar we kunnen wel hard ons best doen om de Bijbel te bestuderen en veel te bidden om Zijn werk in ons. De middelen gebruiken. We zullen nooit kunnen zeggen, God u heeft het niet gewild, daarom ben ik niet bekeerd. Hij zegt zelfs in Zijn woord dat Hij niet wil dat iemand verloren gaat. laten we daarmee de weegschaal van verkiezing en roeping in balans laten. Hij werkt het geloof in ons, maar wij hebben onze plicht om de middelen ter hand te nemen.

[Mannetje]

Het spijt mij oprecht, maar dit soort ideeën kunnen mijns inziens alleen opgeld doen bij een onrechtzinnige prediking waarin de doop is uitgehold en van het Evangelie slechts een karikatuur overgebleven.

Waar dat niet zo is, zijn daar geen afhakers onder de jongeren? Leven daar geen vragen? Zijn daar geen jongeren die om andere redenen de wereld intrekken, en van het leven genieten?

Ik heb ze zien gaan. Een vader verwoordde het gevoel van zijn zoon zo: pa, ik vind het mooi dat jij wat aan je geloof hebt, maar mij doet het gewoon niets. Ik leef mijn eigen leven.
Fijn gezin, oprecht gelovige ouders (voor zover ik ze ken), gezonde prediking. Maar, het deed hem niets.

Wat rest is het gebed om de vervulling van de belofte, de ure komt en is nu, dat doden zullen horen...

[Zeeuwse huisvrouw]

Ik heb geen kind met deze vragen. Ze lijken mij als opvoeder wel lastig om te beantwoorden en om mee om te gaan. Je kind zien worstelen met de godsdienst waar je zelf grote waarde aan hecht en waarvan je vast en zeker mag geloven dat het de enige ware geloofsleer is, dat geeft verdriet en vragen.

Toch heb ik deze vragen ook zelf gehad. En best wel in flinke mate, hoewel het er niet altijd uit is gekomen. Veelal waren ze bij mij gegrond op de uitverkiezingsleer, die ik vaak om mij heen hoorde. Niet zo zeer thuis, wel in de kerk en bij andere om mij heen. Tot het moment dat iemand mij onderwees en aangaf dat de uitverkiezing een absoluut verkeerd vertrekpunt is om de christelijke boodschap te verkondigen. Met het vertrek vanuit de uitverkiezing en dan met een dogmatisch kader, sla je het hele Evangelie zo plat als een dubbeltje.
Je kan namelijk deze jongeren (in dit geval) geen ongelijk geven, vanuit de uitverkiezing geredeneerd hebben ze volledig gelijk.
De uitverkiezing is juist een bron van troost over een genadig en goeddoend God en is daarmee een toegangspoort tot de eeuwigheid voor een ieder die in Hem gelooft.
Na deze (en meer) onderwijzingen is bij mij het beeld langzaam maar wel zeker gedraaid. De Evangelieboodschap is niet: "Bekeert u en misschien word je zalig", het is een vaste zekerheid die God in Christus beloofd aan een ieder die in Hem gelooft.

Tijdens gesprekken met jongeren is het echter zeer herkenbaar wat @Laag schrijft. Moeilijk. Voor mij bijna onverteerbaar. Maar door de kracht van de Heilige Geest kunnen ook daarin ogen en harten worden geopend.

Mooie ware reactie!

[Herman]

Het spijt mij oprecht, maar dit soort ideeën kunnen mijns inziens alleen opgeld doen bij een onrechtzinnige prediking waarin de doop is uitgehold en van het Evangelie slechts een karikatuur overgebleven.

Ik wil niets afdoen van de pijn die zulke dingen meebrengt, maar de probleemanalyse moet ook helder en duidelijk zijn.

Geenszins. Dit is een typische fenomeen rondom de adolescentie en ik zou eerlijk gezegd meer geholpen zijn met een pedagogische behandeling van het genoemde vraagstuk dan een theologische.

[Isala]

Wat heb je tegen haar gezegd?

Ik heb haar gewezen op de tekst in 1 Thimotheus 2 vers 4 en 2 Petrus 3 vers 9.
In deze bijbelverzen komt zo duidelijk naar voren dat het de Heere Zelf is die ons behoud op het oog heeft.
Voor mij persoonlijk waren deze teksten zo rijk en hoopvol toen ik worstelde met deze zaken. Ik hoop dat ik iets van deze hoop mocht laten zien.
En ook dat de Heere ons Zelf oproept om te bidden, te zoeken en te kloppen. Het is Zijn Eigen opdracht aan alle mensen.
Met deze woorden mag zij voor Zijn Aangezicht komen, als ze daarop pleit, zal Hij haar nooit afwijzen.

En ondertussen bid je dat de Heere je de juiste woorden geeft om te spreken!

Dit is een typische fenomeen rondom de adolescentie en ik zou eerlijk gezegd meer geholpen zijn met een pedagogische behandeling van het genoemde vraagstuk dan een theologische.

Ik wil het geen fenomeen noemen. Er heerst een grote verwarring en ongeloof of de Heere wel gewillig wil zijn. En in deze chaotische tijd wordt die verwarring over deze zaken door santans machten nog eens extra opgevoerd.
De vrouw met wie ik sprak was de adolecentie al redelijk voorbij. En in mijn familie zijn er mensen die hier nog steeds mee worstelen en al ver op leeftijd zijn gekomen!

[Jeremiah]

Wat heb je tegen haar gezegd?

Ik heb haar gewezen op de tekst in 1 Thimotheus 2 vers 4 en 2 Petrus 3 vers 9.
In deze bijbelverzen komt zo duidelijk naar voren dat het de Heere Zelf is die ons behoud op het oog heeft.

Heeft u de kanttekeningen bij deze teksten wel eens gelezen?

[Ambtenaar]

Het spijt mij oprecht, maar dit soort ideeën kunnen mijns inziens alleen opgeld doen bij een onrechtzinnige prediking waarin de doop is uitgehold en van het Evangelie slechts een karikatuur overgebleven.

Ik wil niets afdoen van de pijn die zulke dingen meebrengt, maar de probleemanalyse moet ook helder en duidelijk zijn.

Geenszins. Dit is een typische fenomeen rondom de adolescentie en ik zou eerlijk gezegd meer geholpen zijn met een pedagogische behandeling van het genoemde vraagstuk dan een theologische.

Ik ben het meer met @DDD eens dan met jou. Niet dat adolescentie geen rol speelt, maar als jongeren een dergelijk specifiek antwoord geven dat direct verband houdt met de uitverkiezingsleer, dan ligt het met name aan hetgeen ze te horen krijgen in de kerk en op school.

[Zeeuw]

Wat heb je tegen haar gezegd?

Ik heb haar gewezen op de tekst in 1 Thimotheus 2 vers 4 en 2 Petrus 3 vers 9.
In deze bijbelverzen komt zo duidelijk naar voren dat het de Heere Zelf is die ons behoud op het oog heeft.

Heeft u de kanttekeningen bij deze teksten wel eens gelezen?

Ik wel. Staat er zoals Isala dat zegt. Maar niet dat iedereen behouden zàl worden, mocht je die richting van opmerking uit willen.

[Herman]

Ik ben het meer met @DDD eens dan met jou. Niet dat adolescentie geen rol speelt, maar als jongeren een dergelijk specifiek antwoord geven dat direct verband houdt met de uitverkiezingsleer, dan ligt het met name aan hetgeen ze te horen krijgen in de kerk en op school.

De consequenties van de uitverkiezingsleer zijn zwart - wit en jongeren houden daarvan. Zij trekken een radicale conclusie, terwijl die helemaal niet in de woorden van de catecheet hoeven opgesloten te liggen. Daarom trek ik de lijn naar de pedagogiek en niet zozeer naar de theologie. Maar daar heb ik dan te weinig verstand van. Uiteraard liggen die op het grensvlak van de catechese geheel in elkaars lijn.

[DDD]

Het spijt mij oprecht, maar dit soort ideeën kunnen mijns inziens alleen opgeld doen bij een onrechtzinnige prediking waarin de doop is uitgehold en van het Evangelie slechts een karikatuur overgebleven.

Waar dat niet zo is, zijn daar geen afhakers onder de jongeren? Leven daar geen vragen? Zijn daar geen jongeren die om andere redenen de wereld intrekken, en van het leven genieten?

Natuurlijk wel. Bij meer Arminiaanse christenen is het gevaar van wereldgelijkvormigheid weer een groot probleem. Maar dat is dan weer een heel ander onderwerp, toch? Het ging mij er nu om dat dit soort dwalingen niet onder een rechtzinnige prediking kan voorkomen, omdat die daarvoor geen aanleiding geeft.

Als jongeren een juiste conclusie trekken die je niet deelt, dan is er ook iets mis met de vooronderstellingen.

[DDD]

Ik ben het meer met @DDD eens dan met jou. Niet dat adolescentie geen rol speelt, maar als jongeren een dergelijk specifiek antwoord geven dat direct verband houdt met de uitverkiezingsleer, dan ligt het met name aan hetgeen ze te horen krijgen in de kerk en op school.

De consequenties van de uitverkiezingsleer zijn zwart - wit en jongeren houden daarvan. Zij trekken een radicale conclusie, terwijl die helemaal niet in de woorden van de catecheet hoeven opgesloten te liggen. Daarom trek ik de lijn naar de pedagogiek en niet zozeer naar de theologie. Maar daar heb ik dan te weinig verstand van. Uiteraard liggen die op het grensvlak van de catechese geheel in elkaars lijn.

Dan deugt die uitverkiezingsleer niet. Dat is dan een andere dan die de DL kennen en die uit de Bijbel spreekt.