Mara schreef:Carrie schreef:
Voor mij was Kinga en voorbeeld.
Juist in de meeste pijn en moeilijkste strijd mocht ze groot blijven spreken van haar God!
Voor mij ook Carrie! Ook ik vond het heel bijzonder dat er geen klacht over haar lippen kwam.
Mannetje bedoelde denk ik te zeggen,(anders corrigeert hij me maar) dat de dood een straf op de zonde is.
De dood wordt in onze dagen niet meer als angstaanjagend beleefd door zovelen.
Het gaat dus zeker niet over Kinga! Laat dat wat mij betreft duidelijk zijn.
Maar ik heb grote moeite met een bruisende stad. Die zie ik ook als Feijenoord de cup gewonnen heeft.
Als een Koningskind sterft, is de rouw anders, maar er zijn wel tranen om het gemis.
Haar kindertjes staan nu wel om de groeve waar het lichaam van hun moeder inligt.
Een ieder die op jonge leeftijd een moeder verloren heeft, weet hoe dat voelt.
Deels kan ik meekomen in je post.
Deels verwoord je precies mijn moeite.
Wij refereren bewoordingen gelijk aan wereldse gebeurtenissen. En daarmee is, wanneer het aan iets hemels gelinkt wordt fout...
En dat de dood iets angstaanjagends is...
Zingen we niet met elkaar met Pasen.
Nu jaagt de dood geen angst meer aan,
Want alles, alles is voldaan.
Wie in t geloof op Jezus ziet,
Die vreest voor dood en helle niet!
En ja, volkomen met je eens dat een moeder, vrouw en kind verliezen afschuwelijk is, en die pijn en rouw zonder God en Zijn troost niet te dragen is.
Ik wil vooral nu dat we met dit overlijden niet de details gaan uitfilteren of
het nu wel of niet de gereformeerde leer proef doorstaat.
Ik hoop van harte dat ik en vele hier met mij, haar op Gods tijd bij Hem mogen ontmoeten!
De toekomst is zeker, ja eindeloos goed
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet
Dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan...