De kleine lettertjes van het Evangelie

[DDD]

De verheerlijking van het worstelen verhoogt de exclusiviteit van de groep. Ik denk dat dat een belangrijker reden is dan dat het worstelen nu zozeer uit de bijbel voortkomt. Als dat zo was, dan hoefden GG-dominees niet steeds enkele geschiedenissen daarover te bepreken.

Maar het is de vraag of zoiets nu recht doet aan de bedoelingen van Smytegelt, bijvoorbeeld.

Als zaken niet meer vanzelfsprekend zijn, moeten ze worden benoemd. Zo zijn de belijdenissen ook ontstaan. In tijden van opwekking is het 'vanzelfsprekend' dat mensen worstelingen krijgen omtrent het heil van hun ziel. Als dit niet meer vanzelfsprekend wordt geacht, er wat spottend over wordt gepraat als dat het de 'exclusiviteit van de groep zou verhogen', ja, dan wordt het nodig om dit te benoemen. Want dan is het de vraag of we het nog wel over dezelfde bekering hebben.

Aan de ene kant is dat waar. En het is ook zo dat een geloof waarbij alles vanzelf gaat wellicht niet de diepgang heeft die nodig is. Maar dat neemt niet weg dat het problematiseren van het geloof toch wel haaks staat op de belijdenisgeschriften. Waar de goede verhouding ligt, weet ik niet. Maar mijns inziens niet in jouw benadering.

Het wordt pas een gevaar als je de gemeente niet voorhoudt dat er ook huichelaars zijn, mensen die zich niet met een oprecht hart tot God bekeren. Worstelingen over het heil zijn geen eis. Door zo'n prediking worden gelovigen die al vanuit de moederschoot een kind van God zijn onnodig in het duister gebracht. Het geloof kent men aan de vruchten. Met al het geworstel kunnen mensen het nog ontzettend met zichzelf getroffen hebben, daar weet ik alles van.

Dat worstelen is echter het geloof in Christus niet. Het is ook niet altijd een voorbereidende weg, naar mijn idee. Hooguit het standaard tegenstribbelen van de mens.

[Cyrillus]

Goededag allemaal,
Al een aantal jaren lees ik met jullie mee.

Ook in deze discussie over de lezing van ds G van den Brink.

Het is hier al verschillende keren benoemd. Maar G van den Brink leert niet de totale verdorvenheid van de mens en de doodstaat van de mens. Het is een eeuwijg wonder als God naar een mens wilt omzien.. Een mens wat niet kan maar bovenal niet wilt en in vijandschap tegen God leeft.
Vanavond luisterde ik naar een preek van Ds K Veldman, Hij waarschuwt ook tegen deze dwaling van ds G van den Brink. Van harte aanbeolen om te beluisteren.
http://www.hhggameren.nl/preken-archief ... 14-08-2022

Nog een boekje wat ik onlangs heb gelezen van Ds Philpot, De erfgenamen des Hemels wandelenc in de duisternis en de erfgenamen der hel wandelend in het licht.ernsig boekje . Maar wel goed verklaard hoe een mens zalig wordt/ wederom geboren.

Nou Sifra, graag wat onderbouwing dat Van de Brink dat niet leert.

[huisman]

Dat is waar. Maar de boodschap van het evangelie is eenvoudig dat je moet geloven in de Heere Jezus Christus en dan behouden bent.

Zo simpel is het, zegt onze belijdenis én de heilige Schrift.

……en dat het geloof Gods gave is want er is niemand die God zoekt (Romeinen 3) Tenzij dat iemand wederom geboren worde, hij kan het Koninkrijk Gods niet zien. Dat was het eerste onderwijs wat Nicodemus kreeg van de Heere Jezus.

Nogmaals zou ik wensen dat velen een grondige Bijbelstudie maakten van Efeze 1 en 2. Daar onderwijst Paulus de gemeente over de uitverkiezing Efeze 1 , over onze doodstaat Efeze 2 over de levendmaking, over het geloof als Gods gave enz. enz.

Zullen we vandaag maar besluiten met de belofte dat wij vanavond Efeze 1 en 2 allemaal lezen?

[DDD]

Maar daar ben ik het mee eens. Juist de Efezebrief is heel geschikt om te lezen in het kader van deze discussie. Dan kom je echt niet op de conclusies van Posthoorn.

[Geytenbeekje]

De verheerlijking van het worstelen verhoogt de exclusiviteit van de groep. Ik denk dat dat een belangrijker reden is dan dat het worstelen nu zozeer uit de bijbel voortkomt. Als dat zo was, dan hoefden GG-dominees niet steeds enkele geschiedenissen daarover te bepreken.

Maar het is de vraag of zoiets nu recht doet aan de bedoelingen van Smytegelt, bijvoorbeeld.

Mensen moeten het pats boem maar geloven? Jakob worstelde bij Pniël dacht ik. En het woord worstelen komt mischien niet vaak in de Bijbel voor maar wel: smeken, aanhouden etc. Wat dacht je van de klaagpsalmen. Dat soort dingen zijn de realiteit van Gods kinderen en het is goed dat GG- dominees dat benoemen.

[Posthoorn]

Aan de ene kant is dat waar. En het is ook zo dat een geloof waarbij alles vanzelf gaat wellicht niet de diepgang heeft die nodig is. Maar dat neemt niet weg dat het problematiseren van het geloof toch wel haaks staat op de belijdenisgeschriften. Waar de goede verhouding ligt, weet ik niet. Maar mijns inziens niet in jouw benadering.

Jezus Zelf 'problematiseert' het geloof ook. Hij spreekt over de smalle poort en de smalle weg die slechts weinigen vinden. Hij 'betrouwt Zichzelf niet toe' aan mensen die naar Hem toe komen. Hij spreekt de gelijkenis uit van het zaad op vierderlei grond, enz. enz.

Het wordt pas een gevaar als je de gemeente niet voorhoudt dat er ook huichelaars zijn, mensen die zich niet met een oprecht hart tot God bekeren. Worstelingen over het heil zijn geen eis. Door zo'n prediking worden gelovigen die al vanuit de moederschoot een kind van God zijn onnodig in het duister gebracht. Het geloof kent men aan de vruchten. Met al het geworstel kunnen mensen het nog ontzettend met zichzelf getroffen hebben, daar weet ik alles van.

Ik vraag me af als iemand vanuit de moederschoot een kind van God is, of die moeite zou hebben met iemand die wel 'worstelt' om tot geloof te komen. Natuurlijk kent men het geloof uit de vruchten. Maar dat is de vraag niet waar het hier om gaat. Het gaat nu om de vraag: hoe kom ik aan dat geloof?

Dat worstelen is echter het geloof in Christus niet. Het is ook niet altijd een voorbereidende weg, naar mijn idee. Hooguit het standaard tegenstribbelen van de mens.

De worsteling, of geef het een andere naam als je dat beter vindt, is niet het doel. Het gaat inderdaad om het geloof in Christus. Daarom moeten wij geen rust hebben voordat we Hem gevonden hebben. Maar dan moet er wel iets van dat 'vinden' gekend worden.

[Valcke]

Ik weet niet meer of ik het een keer gelezen hebt of gehoord in een lezing. Ik heb wat gezocht maar kan het niet terug vinden. Als ik het vind dan zal ik het posten.

In zijn levensbeschrijving (autobiografie) vind je terug dat God Zich aan zijn ziel openbaarde en hoe hij dit beleefde. Dat was inderdaad zijn eerste geloof; zo beschreef hij het althans zelf. Daaraan gingen overigens ook bij hem vele zielenworstelingen vooraf.

Ik heb deze levensbeschrijving een keer gelezen net als de levensbeschrijving van David Brainerd, prachtige beschrijvingen.

Het spijt mij - ik vermeldde iets over David Brainerd. Excuus, wat ik schreef ging niet om Jonathan Edwards, maar om David Brainerd.

[Cyrillus]

Een dood mens weet niet dat hij verdrinkt. We gaan niet verloren, we zijn verloren. En toch hebben we genoeg uitwendig besef dat we verantwoordelijk zijn voor wat we doen met de evangelie boodschap die tot ons komt.

Doe niet zo spitsvondig. Er staan alleen al over het verloren GAAN talloze teksten in de Bijbel. En ja wij ZIJN ook verloren. Nou en? Voegt dat onderscheid nou echt iets toe?

[Bertiel]

Kan een dood mens überhaupt verdrinken?

[Geytenbeekje]

Een dood mens weet niet dat hij verdrinkt. We gaan niet verloren, we zijn verloren. En toch hebben we genoeg uitwendig besef dat we verantwoordelijk zijn voor wat we doen met de evangelie boodschap die tot ons komt.

Doe niet zo spitsvondig. Er staan alleen al over het verloren GAAN talloze teksten in de Bijbel. En ja wij ZIJN ook verloren. Nou en? Voegt dat onderscheid nou echt iets toe?

Ìk vroeg de vraag aan jou over het makkelijk kunnen geloven of niet, zou je daar nog op willen antwoorden. Het is makkelijk om de vraag terug te werpen, maar ik vroeg het als eerst

[CvdW]

Het geloof is een smalle weg en een enge poort voor hen die de eigengerechtigheid willen vasthouden en van het geloof een verdienstelijk werk willen maken ipv de bedelaarshand die slechts ontvangen kan.
Ik moet toch even goed nadenken. Wat wordt hier gezegd? Ik kom er niet uit.
Het is toch eerst de enge poort en vervolgens de smalle achter de poort.

[DDD]

Aan de ene kant is dat waar. En het is ook zo dat een geloof waarbij alles vanzelf gaat wellicht niet de diepgang heeft die nodig is. Maar dat neemt niet weg dat het problematiseren van het geloof toch wel haaks staat op de belijdenisgeschriften. Waar de goede verhouding ligt, weet ik niet. Maar mijns inziens niet in jouw benadering.

Jezus Zelf 'problematiseert' het geloof ook. Hij spreekt over de smalle poort en de smalle weg die slechts weinigen vinden. Hij 'betrouwt Zichzelf niet toe' aan mensen die naar Hem toe komen. Hij spreekt de gelijkenis uit van het zaad op vierderlei grond, enz. enz.

Het wordt pas een gevaar als je de gemeente niet voorhoudt dat er ook huichelaars zijn, mensen die zich niet met een oprecht hart tot God bekeren. Worstelingen over het heil zijn geen eis. Door zo'n prediking worden gelovigen die al vanuit de moederschoot een kind van God zijn onnodig in het duister gebracht. Het geloof kent men aan de vruchten. Met al het geworstel kunnen mensen het nog ontzettend met zichzelf getroffen hebben, daar weet ik alles van.

Ik vraag me af als iemand vanuit de moederschoot een kind van God is, of die moeite zou hebben met iemand die wel 'worstelt' om tot geloof te komen. Natuurlijk kent men het geloof uit de vruchten. Maar dat is de vraag niet waar het hier om gaat. Het gaat nu om de vraag: hoe kom ik aan dat geloof?

Dat worstelen is echter het geloof in Christus niet. Het is ook niet altijd een voorbereidende weg, naar mijn idee. Hooguit het standaard tegenstribbelen van de mens.

De worsteling, of geef het een andere naam als je dat beter vindt, is niet het doel. Het gaat inderdaad om het geloof in Christus. Daarom moeten wij geen rust hebben voordat we Hem gevonden hebben. Maar dan moet er wel iets van dat 'vinden' gekend worden.

Waarom is het oproepen om door een nauwe poort te gaan een vorm van problematiseren? Dat zie ik dan weer niet. Van de gelijkenis van het zaad in en naast de akker zou je dat met enige goede wil wel kunnen zeggen. Het is net als met de preek van ds. Paauwe elders op het forum. Vrijwel alles wat hij zegt is waar, maar hij doet zijn collegapredikanten die oproepen tot eenvoudig geloven geen recht.

Natuurlijk hoeft niemand een probleem te hebben met worstelen om tot geloof te komen. Dat worstelen is op zich heel begrijpelijk, gezien de staat van het ongehoorzame hart. Maar het gaat er hier over of dominees zelf nog wat aan de worstelingen moeten toevoegen. En dat moeten zij niet. Zij moeten alleen het evangelie brengen. Dat het voor een verdorven mens onmogelijk is om dat op te volgen, is goed en best, maar dat is hun probleem niet. God zorgt zelf voor de vrucht, als het evangelie goed gepreekt wordt.

En daarmee ontken ik niet dat Jezus ook zegt dat er velen zullen zijn die menen in te gaan en dat toch niet zullen kunnen. Maar de separatie moet plaatsvinden op grond van bijbelse kenmerken, niet op grond van allerhande persoonlijke ervaringen.

[Geytenbeekje]

Kan een dood mens überhaupt verdrinken?

Ja, je verdrinkt niet alleen bij bewustzijn.

[GerefGemeente-lid]

1. Het geloof wordt voorgesteld als iets wat een mens zelf op kan brengen. Als jij wilt geloven, nou, dan geloof je toch? Dat een mens van nature een vijand van God is, en helemaal geen zicht heeft op wat geloven is, op Wie God is, op Wie Christus is - dat lijkt helemaal geen rol te spelen. Als een mens er maar voor 'open staat', dan is er geen belemmering meer, lijkt de redenering. Wordt de gescheidenheid van God nog ingeleefd? Het besef: ik ben God kwijt, en hoe kom ik met Hem weer in gemeenschap? Hoe word ik met God verzoend? Is dat nog een worsteling?
Ja, maar in het NT ging het toch ook heel snel en als de mensen werden opgeroepen tot geloof, dan gelóófden ze toch ook? Jawel, maar vergeet niet dat de prediking in die tijd gepaard ging met de kracht en de zalving van de Heilige Geest. 1 Thess. 1:5: Want ons Evangelie is onder u niet alleen in woorden geweest, maar ook in kracht, en in den Heiligen Geest, en in veel verzekerdheid. Je kunt er niet zomaar van uitgaan dat dit altijd het geval is waar het Evangelie wordt gebracht.

2. Het werk van de Heilige Geest lijkt iets te zijn geworden waar je zelfs niets van merkt. Waar blijft het 'wonder' van het geloven, van de verlossing, het ervaren van de vrede met God, die alle verstand te boven gaat? Het lijkt nu soms meer op: Je gelooft en dat is het. En nu moet je maar geloven dat je gelooft. Ik chargeer wellicht, maar dat is toch een beetje de indruk die ik uit sommige postings krijg.

3. In feite heb ik dit derde punt al genoemd: het lijkt erop dat het geloof iets is wat de mens zelf op kan brengen. Als ik maar wil komen, dan kom ik. Wat dat 'komen' dan ook moge zijn (dat wordt vaak niet verder uitgelegd). Nogmaals, ik chargeer wellicht iets, maar het 'wonder' is weg. Zeker, de Heere Jezus zei óók: "Wie wil, die kome", maar dan is het maar de grote vraag: wat is dat, 'komen tot Christus'? "Het is maar één stap tot Jezus." Ja, dat is waar, maar hoe dóé ik die stap? Voor mij was dat destijds een verborgenheid, een geheim dat voor mij opgeklaard moest worden door licht van boven. Je kunt dat iemand niet 'aanpraten', je kunt dat een ander niet geven. Het is uiteindelijk toch de Geest Die dat doet, Die het licht van het Evangelie doet opgaan in de ziel.

Bedankt voor deze heldere post. Volkomen eens met wat jij hier schrijft!

Ik ook, van harte!

Misschien zit hier wel een belangrijk punt. Want predikanten uit de reformatorische kerken komen in het pastoraat veel “getuigenissen” tegen waarin dit ‘wonder’ ontbreekt en ook de verwondering. En dat is misschien wel de reden dat juist op dit aspect (wat Posthoorn hier benoemd) zoveel aandacht krijgt in de prediking in de rechts-reformatorische kerken, omdat predikanten merken dat hieromtrent veel misverstaan is en dat men zeer bezorgd is om het zieleheil van deze mensen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd.

En misschien is dit dan in feit 1 van de belangrijkste punten die ds. van den Brink kwalificeert als ‘de kleine lettertjes’.

Ook van harte eens!

[GerefGemeente-lid]

Kan een dood mens überhaupt verdrinken?

Ja, je verdrinkt niet alleen bij bewustzijn.

Meestal ben je al bewusteloos als je verdrinkt.