Het verschil tussen een wettisch- en een evangelisch berouw

[Luther]

Beste DWW,

Ik merk dat je steeds post: '...maar dat gaat niet buiten de zondaar om.'
Wanneer post je dat?
Als andere posters zeggen dat de gang die Christus gemaakt heeft een geheel enige gang is geweest, die de zondaar nooit kan, maar ook nooit over hoeft te doen. Of (anders gezegd): We kunnen niet de unieke weg die Christus is gegaan in de beleving ook nog eens gaan, inclusief alle vergeestelijkte overzettingen daarvan.

Wat dan wel? Want ik onderschrijf van harte dat het zaligmnakende werk van God niet buiten de zondaar omgaat. De vraag is alleen: Wat bedoelen we daarmee?

Als de Heere door Zijn wederbarende werk het licht van Zijn Geest in ons leven schenkt, gaan we dingen zien, die we zo geestelijk nooit gezien hebben. Dat heeft enerzijds betrekking op onze totale verdorvenheid en verlorenheid. (En door het voortgaande werk van de Heere zullen we dat steeds dieper leren verstaan.) Maar anderzijds heeft dat betrekking op het werk van Christus.
Als de Heere nu laat zien (en ervaren!) dat we buiten God leven, zal dat er altijd toe leiden: Enerzijds dat dát onverdragelijk wordt en anderzijds dat hét Middel ter zaligheid wordt geloofd.

Écht zaligmakend geloof dat niet alleen anderen, maar ook mij vergeving der zonden, eeuwige gerechtigheid en zaligheid van God geschonken zijn, uit louter genade om Christus' wil, dat gaat inderdaad niet buiten de mens om. Dat raakt zo essentieel je gehele wezen. Dat is ook een ogenblik, waarvan je kunt zeggen: Geen leed zal 't ooit uit mijn geheugen wissen.

Maar het gaat daarin om 'geloven'. Wat dan? Dat de geheel unieke weg van lijden, sterven, maar ook opstaan van Christus heeft geleid tot een volkomen verzoening van al mijn zonden. (Dat woordje mijn geeft aan: Het gaat niet buiten mij om; ik ervaar dat ook zo.)
Dat is echter iets heel anders dan het van stap tot stap in de ziel doorleven wat het lijden en sterven van Christus is geweest. Nee, het gaat om wat het heeft gebracht. Dát dient geloofd te worden.

[Wilhelm]

@ Wilhelm

Toch ben ik bang, dat jij bij tijden weleens een beetje teveel nuanceert. Met name op deze onderstaande vetgedrukte laatste woorden van jou wil ik nog even ingaan. Want, daaruit schijnt mij zo toe, om nog even te mogen spreken vanuit mijn bovengenoemde voorbeeld van de drenkeling in nood, dat jij het in de verte zien van die Reddingsboot alrede beschouwt als een zekere mate van Christuskennis, wanneer Hij ons gepreekt wordt in Zijn gewilligheid om verloren zondaren tot een Redder willen zijn.

Beste DWW, dan heb je niet goed gelezen en mij niet goed begrepen. Een mogelijkheid van zalig worden zien is wat anders als het eigenen door het geloof. Maar om nu in de nood van je bestaan het uit te roepen, als is het fluisterend en met veel vrees : Mijn Verlosser , mijn Zaligmaker, daar iets van te kennen, hoe bestreden het ook kan worden en hoe zwak het ook kan zijn, dat is mi een kennen van Christus. En dat kenmerk is mi Bijbels.

Daar hoor ik liever over spreken , dan alleen maar het spreken over de diepe weg die men beleefd heeft.
Want zie de bloedvloeiende vrouw, ze viel niet op, ze sprak niet over haar toestand, maar greep de zoom van Zijn kleed aan, toen ze uigewerkt was in haar eigen bestaan.
Waar zal ze verder in haar leven over gesproken hebben denk je ?


En wat de bijlslagen van Boston betreft, die ken ik ook, mooi beschrijft hij hoe het er in het leven van een zondaar in grote lijnen aan toe gaat als hij de toevlucht tot Jezus mag nemen.
Maar vergeet een ding niet, ook Boston, waarschuwt later in het hoofdstuk :

Met wat er over deze hoofdgedachte is gezegd, is het niet mijn bedoeling om tere consciënties te kwellen of te bedroeven. Want hoewel er tegen¬woordig slechts weinig zulke mensen met tere consciënties zijn, zo verhoede God het dat ik één van de kleinen van Christus zou ergeren. Maar helaas! Een doodse slaap is nu op dit geslacht gevallen. Zij willen niet wakker worden, al raken wij hen nog zo gevoelig. Daarom vrees ik dat dit geslacht waarop preken geen enkele vat hebben, een ander soort ontwaken wacht, wat een ieder die het hoort, de oren zal doen klinken. Ik wil echter niet dat dit beschouwd wordt als de methode waartoe de Heere Zich beperkt, wanneer Hij de zondaar afbreekt van de oude stam. Maar dit handhaaf ik als een zekere waarheid, dat allen die in Christus zijn, afgebroken zijn van al die verschillende dingen waarop zij hun vertrouwen stelden, en dat zij die er nooit van afgebroken werden, nog steeds in hun natuurlijke stam zijn. Niettemin, als het huis afgebroken is en het oude fundament is geslecht, dan komt dat op hetzelfde neer, of het nu steen voor steen werd afgebroken, of dal het ondergraven werd en alles tegelijk instortte.


En ook leerzaam is hoe Boston omgaat met die zoekende zielen die zo onzeker zijn over hun staat :


2e Vraag: Hoe kan ik weten, of ik door Christus gegrepen ben?

Antwoord: U zult wat betreft deze vraag tevreden worden gesteld, als u de volgende twee dingen overweegt en toepast:
1. Wanneer Christus een mens door Zijn Geest gevangen neemt, dan wordt hij zo getrokken, dat hij tot Christus komt met zijn gehele hart, want waar geloof houdt in, "van ganser harte geloven" (Handelingen 8:37). De volgelingen van onze Heere zijn net als de mensen die Saul in het eerst volgden, mannen "welker hart God geroerd had" (l Samuël 10:26). Wanneer de Geest overwinnende genade instort, dan storten zij hun hart uit voor Zijn aangezicht (Psalm 62:9). Zij vloeien tot Hem als een rivier (Jesaja 2:2). Alle volken zullen erheen stromen, namelijk naar "de berg van het huis des HEEREN." Het geeft niet alleen de overvloed van bekeerden aan, maar ook de gesteldheid van hun ziel bij het komen tot Christus. Zij komen van harte en vrijwillig, daar zij "getrokken worden met goeder¬tierenheid" (Jer. 31:3). "Uw volk zal zeer gewillig zijn op den dag Uwer heirkracht" (Psalm 110:3), dat wil zeggen: ongedwongen, bereidwillig, op¬recht, waarbij zij zichzelf aan U geven als "vrijwillige offeranden". Wanneer de bruidegom het hart van zijn bruid heeft, dan is het een goed huwelijk, maar sommigen geven hun hand aan Christus, en niet hun hart. Zij die alleen naar Christus gedreven worden door schrik, zullen Hem zeker weer verlaten, wanneer de schrik verdwenen is. Verschrikkingen kunnen een hart van steen breken, maar de stukken waarin het is gebroken, blijven steeds steen. De verschrikkingen kunnen het niet zacht maken tot een vlezen hart. Toch kan schrik het werk beginnen dat door de liefde wordt bekroond. "De sterke wind, de aardbeving en het vuur" gaan vooraf; "het suizen van een zachte stilte", waarin de HEERE is, kan erop volgen. Wanneer de gezegende Jezus zondaars zoekt om een huwelijk met hen aan te gaan, dan zijn zij schaamteloos en verdorven. Zij willen niet met Hem spreken, totdat Hij hen verwond heeft, hen gevangen heeft genomen en hen gebonden heeft met de koorden des doods. Wanneer dit gedaan is, dan maakt Hij hen het hof en wint hun hart in. De Heere zegt ons in Hosea 2:16-20, dat Hij Zijn uitverkoren Israël zal ondertrouwen met Hemzelf. Hoe zal de toestemming van de bruid echter verkregen worden? Wel, Hij zal haar in de eerste plaats "in de woestijn voeren", zoals Hij met Zijn volk handelde, toen Hij hen uit Egypteland leidde (vers 14). Daar zal zij hard behandeld worden: zij vergaat van dorst en zij wordt door slangen gebeten. Dan zal Hij "troostend tot haar spreken" (Engelse vertaling), of, zoals het ook uitgedrukt wordt, dan zal Hij "naar haar hart spreken."
De zondaar wordt eerst tot Christus gedreven en daarna tot Hem getrokken. Het is met de ziel als met de duif van Noach. Ze werd gedwongen om naar de ark terug te keren, omdat ze niets anders kon vinden om op te rusten. Maar toen ze terugkeerde, zou ze op de buitenkant van de ark zijn blijven rusten, als Noach niet zijn hand had uitgestoken om haar tot zich in de ark te brengen (Genesis 8:9). De Heere zendt de bloedwreker om de misdadiger achterna te jagen, en hij verlaat met een droevig hart zijn eigen stad, en met tranen in de ogen neemt hij afscheid van zijn oude bekenden, omdat hij niet bij hen durft te blijven. Hij vlucht voor zijn leven naar de vrijstad. Dit is helemaal zijn keuze niet, het is gedwongen werk. Nood breekt wet. Als hij echter bij de poorten komt en de schoonheid van die plaats ziet, dan bekoren de uitnemendheid en lieflijkheid ervan hem. Dan gaat hij van harte en gaarne naar binnen, terwijl hij zegt: "Dit is mijn rust, en hier zal ik blijven"; en zoals iemand in een ander geval zei: "Ik zou omgekomen zijn, indien ik niet omgekomen was."

2. Wanneer Christus een ziel arresteert, dan wordt het hart losgemaakt van de zonde, en keert het zich tegen de zonde. Bij de afsnijding van de rank van de oude stam wordt de grote afgod, het eigen ik, omvergeworpen en de mens wordt krachtdadig geleerd zichzelf te verloochenen. Zo ook wordt bij de arrestatie van de zondaar door de Geest, die vereniging verbroken die er was tussen de mens en zijn lusten terwijl hij in het vlees was, zoals de apostel dat uitdrukt in Romeinen 7:5. Zijn hart wordt ervan losgemaakt, hoewel ze vroeger zo dierbaar voor hem waren als de leden van zijn lichaam; als zijn ogen, benen of armen. In plaats dat hij er nog behagen in schept zoals hij daarvoor deed, verlangt hij ervan bevrijd te worden. Als de Heere Jezus op de dag van hartvernieuwende genade tot een ziel komt, dan vindt Hij haar als Jeruzalem op de dag van haar geboorte (Ezech. 16:4), met haar "navel niet afgesneden", terwijl zij haar walgelijk voedsel en haar voldoening uit haar lusten haalt. Maar Hij snijdt deze gemeenschap af om de ziel te leggen aan de borsten van Zijn eigen vertroostingen en haar zo rust in Hemzelf te geven. En zo verwondt de Heere het hoofd en het hart van de zonde, en de ziel komt tot Hem en zegt: "Immers hebben onze vaders leugen erfelijk bezeten, en ijdelheid, waarin toch niets was, dat nut deed" (Jer. 16:19).


Ik kom er steeds meer achter dat citeren zo moeilijk is, we zijn zo geneigd naarons zelf toe te citeren, om zo onze meningen te onderbouwen.
Want laten we eerlijk zijn, in dit bovenstaand citaat spreekt Boston op een wijze dat we er zelfs in kunnen lezen dat de eerste overtuigingen zaligmakend zijn.
Maar idd hij heeft meer gezegd.
Evenwicht ook in deze, en in het pastorale gesprek is van levensbelang.
Nogmaals, als we aan een kant van het bootje gaan hangen , denken we op een gegeven moment, dat wij het enkel nog weten , geleerd hebben en kennen, verachten we vele knechten van God en Zijn instellingen, en o wat moeten we daar toch voor bewaard worden.
Het zal anders eenmaal tegen ons getuigen.

[DWW]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

[freek]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

Nu jaagt de dood geen angst meer aan
Want alles, alles is voldaan
Die in ’t geloof op Jezus ziet,
die vreest voor dood en helle niet.

Want nu de Heer is opgestaan,
nu vangt het nieuwe leven aan,
een leven door Zijn dood bereid,
een leven in Zijn heerlijkheid.

Dát verkondigt het teken van Jona's dood. Meer dan Jona is hier!!

[jvdg]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

Nu jaagt de dood geen angst meer aan
Want alles, alles is voldaan
Die in ’t geloof op Jezus ziet,
die vreest voor dood en helle niet.

Want nu de Heer is opgestaan,
nu vangt het nieuwe leven aan,
een leven door Zijn dood bereid,
een leven in Zijn heerlijkheid.

Dát verkondigt het teken van Jona's dood. Meer dan Jona is hier!!

Mooie response, freek.

Méér dan Jona.....

Het eerste couplet mis ik hier wel.
(Komt vaak in me op als ik langs het kerkhof loop)

[refo]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

Nogal simpel: de dood, het graf en de opstanding van Christus.

[jvdg]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

Nogal simpel: de dood, het graf en de opstanding van Christus.

Ja, refo, ja....
Meer is niet nodig.
Het is louter vrije genade.

Vrije genade, maar we mogen het toch afdwingen van Hem die Borg is en was voor Zijn gunstgenoten?

Zalig hem, die het mag gebeuren.
Dat God hem niet naar recht mag schuldig keuren.
Maar die in het vroom en ongeveinsd gemoed,
Geen snood bedrog, maar blank oprechtheid voedt.

[DWW]

Ik stelde mijn vraag, vanuit dit verband...!!

Het teken van Jona den profeet was het enige teken dat Christus aan hen wilde preken, die zichzelf middels de werken der wet, in het leven wensten te behouden, opdat zij ziende zien, en niet bemerken, en horende horen, en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd, bekeren en hun de zonden vergeven worden, Markus 4:12. Het was hun niet gegeven dit teken te verstaan, maar nooit zouden ze Hem het kunnen verwijten dat ook hen het Evangelie niet gepredikt was. Wanneer, jij nu denkt dat ik de Bijbel verkracht, door het teken van Jona te vermengen met Christus en een verloren zondaar. Wijs jij mij dan eens één passage uit de Schrift aan waar Christus Zichzelf voorsteld, Zichzelf uitschildert, c.q. het Evangelie predikt aan allen die Hem hoorden, zonder een verloren zondaar hierbij te betrekken. Dat zou betekenen, dat in bijv. de gelijkenis van de zaaier, alleen het gezaaide Zaad en NIET de goede aarde waarin dit Zaad valt verklaard behoeft te worden. De Parel van grote waarde zonder de koopman die alles moest verkopen, de Rots zonder de wijze bouwer, de schat in de akker zonder diegene die de akker kocht, noem verder maar op. Wie en Wat is de waardij van Christus gestorte bloed zonder de ongerechtigheden van een verloren zondaar? Wat is Zijn verworven vrijheid zonder de dienstbaarheid van een gevangen zondaar? Philpot zou zeggen, hoe kan een parel schitteren zonder dat deze getoond is tegen een zwarte achtergrond? Bloed stond in het Woord altijd tegenover verzoening, en een offer tegenover gemaakte schuld, óók in het OT. Neem dat weg, en de Bijbel is leeg, en al onze zgn. theologische verklarringen op de Bijbel, nóg lediger en slechts maar ijdelheid. De apostel Paulus heeft in ditzelfde verband telkens geleerd en gepredikt, hetgeen hij van Christus geleerd had. Tenslotte, de laatste vraag, wat is het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????

Of weet gij niet, dat zovelen als wij in Christus Jezus gedoopt zijn, wij in Zijn dood gedoopt zijn? Wij zijn dan met Hem begraven, door den doop in den dood, opdat, gelijkerwijs Christus uit de doden opgewekt is tot de heerlijkheid des Vaders, alzo ook wij in nieuwigheid des levens wandelen zouden. Want indien wij met Hem een plant geworden zijn in de gelijkmaking Zijns doods, zo zullen wij het ook zijn in de gelijkmaking Zijner opstanding; Dit wetende, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam der zonde te niet gedaan worde, opdat wij niet meer de zonde dienen. Want die gestorven is, die is gerechtvaardigd van de zonde. Indien wij nu met Christus gestorven zijn, zo geloven wij, dat wij ook met Hem zullen leven, Rom. 6:4-8.

[Afgewezen]

Wat is nu je punt, DWW? In drie zinnen graag.

Dat vind ik toch best knap, na zo'n hele uitleg...

Maar, hierbij dus nogmaals de vraag : 'wat is en wat verkondigt ons het teken van Jona den profeet, wanneer ons dit alleen de dood, het graf en de opstanding van Christus preekt.....??????'

Het teken van Jona de profeet is precies wat Christus ervan zegt: beeld van Zijn verblijf in de aarde, drie dagen en drie nachten. Dat lijkt mij geen geringe zaak, dat de Zoon van God mens werd, gekruisigd is, gestorven is en begraven.
Verder vind ik het Schriftverkrachting als je 'vis' met een hoofdletter gaat schrijven, waarbij je suggereert (?) dat Christus de vis is.
Het is ook Schriftverkrachting wanneer je Rom. 6 zó uitlegt alsof wij Christus' lijden en sterven op een bepaalde manier 'mee moeten maken', terwijl het er juist om gaat dat wij deel hebben aan Christus' dood en opstanding door het geloof in Hem. Dit wordt afgebeeld in en bevestigd door de doop.
Wanneer je me in reactie hierop allerlei dingen toedicht die ik níét gezegd heb, dan is dat geheel voor jouw rekening.