Zijn er hier ook mensen die nu wel eens balen van zich zelf ? Balen dat ze nu nooit eens een dag zonder zonden kunnen leven, of leef je wel eens een dag zonder zonden ? Balen dat ze dan 's avonds weer moeten bidden en zoals altijd standaard om vergeving vragen. En nadat je dat gevraagd heb zijn die zonden van die dag dan vergeven, of ben jij ze dan na een paar dagen vergeten ? En als ze wel zijn vergeven hoe merk je dat dan, heb je dat gevoeld, voel je dat, zie je dat ? En als laatste die zonden die je die dag gedaan heb, doe je die dan nooit meer, of doe je die een paar dagen later weer, en vraag je dan weer om vergeving, en krijg je dan weer wel of geen antwoord. Spreek God nog wel eens tegen jouw of zoek je zijn antwoord zelf op en pas je dat op je zelf toe ?
Bij mij is het zo dat ik steeds weer terug valt in erge zonden, steeds standaard inderdaad bid, nooit antwoord krijgt, beloof dat ik het niet meer zal doen en toch weer wel doe.. het is dan ook niet verwonderlijk dat God niet meer spreekt.
Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
ZONDEN
-
Gerrie
Beste Annoniem,
Laat nu niet de moed zakken. Ik denk niet dat het waar is dat je op dit forum de enige bent. En ook zul je mogelijk Paulus herkennen in wat hij schrijft in Romeinen 7:13-26.
Lees ook eens psalm 51:4,5 en 6 (berijmd). Dan kun je mogelijk het gebed van David ook nazeggen.
Ga je wel naar de kerk? En vindt je nooit troost daar?
Laat nu niet de moed zakken. Ik denk niet dat het waar is dat je op dit forum de enige bent. En ook zul je mogelijk Paulus herkennen in wat hij schrijft in Romeinen 7:13-26.
Lees ook eens psalm 51:4,5 en 6 (berijmd). Dan kun je mogelijk het gebed van David ook nazeggen.
Ga je wel naar de kerk? En vindt je nooit troost daar?
-
bloob
Ik geloof dat ik je begrijp annoniem...
Een heleboel uit je post is in ieder geval heel herkenbaar: zonden doen, belijden, vergeving vragen en weer in dezelfde zonden vallen.
Het enge vind ik vooral dat je (=ik) er steeds harder onder lijkt te worden en dat er steeds minder 'antwoord' vanuit de hemel komt.
Eigenlijk is dat logisch toch. Maar ik denk ook dat we er voor op moeten passen niet mensenlijk van God te denken. Mensen zouden het wel bekeken hebben met me, die zouden iets hebben van: ja, tis goed, je bekijkt het maar. Maar God is NIET zo!!! Hij heeft nog nooit iemand weggestuurd!!! Sterker nog: Hij heeft geboden dat wij elkaar 70 maal 7 maal moeten vergeven. Dat houdt in: oneindig vaak. Elke keer opnieuw. Zou Hij, die dat gebiedt, het dan Zelf niet doen?
We moeten en mogen niet twijfelen aan Gods genade.
Aan onszelf mogen we terecht wel twijfelen. We kunnen niet, willen niet, hebben niet, weten niet....
Maar we mogen bij Hem komen met handen vol "NIETJES" en met handen vol schuld...
Heeft Hij ooit tegen het huis van Jacob gezegd: "zoek MIJ tevergeefs'" ?
Een heleboel uit je post is in ieder geval heel herkenbaar: zonden doen, belijden, vergeving vragen en weer in dezelfde zonden vallen.
Het enge vind ik vooral dat je (=ik) er steeds harder onder lijkt te worden en dat er steeds minder 'antwoord' vanuit de hemel komt.
Eigenlijk is dat logisch toch. Maar ik denk ook dat we er voor op moeten passen niet mensenlijk van God te denken. Mensen zouden het wel bekeken hebben met me, die zouden iets hebben van: ja, tis goed, je bekijkt het maar. Maar God is NIET zo!!! Hij heeft nog nooit iemand weggestuurd!!! Sterker nog: Hij heeft geboden dat wij elkaar 70 maal 7 maal moeten vergeven. Dat houdt in: oneindig vaak. Elke keer opnieuw. Zou Hij, die dat gebiedt, het dan Zelf niet doen?
We moeten en mogen niet twijfelen aan Gods genade.
Aan onszelf mogen we terecht wel twijfelen. We kunnen niet, willen niet, hebben niet, weten niet....
Maar we mogen bij Hem komen met handen vol "NIETJES" en met handen vol schuld...
Heeft Hij ooit tegen het huis van Jacob gezegd: "zoek MIJ tevergeefs'" ?
-
Refojongere
Beste Annoniem,
Hoewel ik weet dat we hier in hervormd-gereformeerde kring weggegroeid zijn van de hervormd-gereformeerde predikanten van een goede 50 jaar terug zal ik in dit verband een zeer stichtelijk stuk van ds. L. Vroegindeweij over het gebed en de belijdenis van zonden daarin neerzetten:
Zijn alle uitdrukkingen in het gebed goed te keuren dominee? Ten eerste is er de eis van gepastheid Thomas. Ten tweede moeten wij niet lager van onszelf spreken dan wij beleven. Als een mens zijn hart hoog is en hij spreekt dan van ellendigen, machtelozen, nietigen, dan is dat de Heere een gruwel, hoe waar het ook is. De Heere wil niet bedrogen worden. Het gaat om waarheid in het binnenste. Het klinkt zo mooi, dat men zich voorstelt als een kleine worm en als een tollenaar en als gans melaats van zonde, maar het is verschrikkelijk zo te bidden als men het niet beleeft. Dan bekleedt men zich met zijn schijn-nederig gebed. Wat kan een hoog hart lage uitdrukkingen gebruiken, maar een laag hart is bang voor hoge.
Wie is er voorts niet gans ontbloot dominee?
Die niet diep ingeleid is in zijn ellendige en jammerlijke toestand, Thomas. Als God in een mens door de Heilige Geest werkt, leidt Hij hem in zijn ellende in. Zij zien dat ze zo zijn als het Woord Gods hen beschrijft en dat drukt hen. Zijn hebben er innerlijk een smartelijk gevoel over en zo kunnen zij uit hun eigen hart smekingen spreken.
Zou de kennis van eigen zonde en ellende, de bevindelijke kennis, zo belangrijk zijn dominee?
Daar komt het in de eerste plaats op aan, Thomas. Wie deze nood kent, heeft van uur tot uur behoefte om tot God te roepen. De mensen in 't algemeen - en de kerkgangers daarbij niet te vergeten - beseffen niet hoe diep ellendig zij zijn. Daarom weten zij niet wat het is: uit de diepte tot God te roepen.
Zijn daar veel woorden en een uitgebreide aaneenschakeling van teksten voor nodig dominee?
Nee, Thomas, dat is noodgeschrei. Nood leert bidden als wij de nood door het licht des Geestes kennen.
Wat is nog meer een gevaar dominee?
Dat we tevreden zijn met de gave des gebeds, Thomas, en de krachtige invloed des Geestes kunnen missen. Wie niet gans ontbloot is, bidt op zijn gaven. Hij is ook tevreden over zijn gaven; hij heeft genoeg aan zijn gebed.
De verhoring ervan kan hij missen. De gemeenschap met God mist hij immers niet. Maar de gans ontblote bidder kan aan zijn gebed geen waarde toekennen, hij moet de God des gebeds hebben. Wat baat het een mens, al heeft hij bij alle gelegenheden gebeden en hij heeft stapels gebeden, maar mist de verzoening met God?
Dan zou het wel eens kunnen wezen, dominee, dat de mooiste en de vloeiendste gebeden het meest van de Geest ontbloot zijn?
Het zou zo nu en dan wel eens kunnen, Thomas.
Wie zal dan op de rechte wijze tot God naderen, dominee?
Ieder, Thomas, die oprecht gemaakt is en die ook aan zijn ijdele vroomheid ontdekt is en niet anders meer heeft dan honger naar God en dorst naar gerechtigheid. Ieder, jongen, die op zijn mooiste gebeden moet schrijven: zij zijn een vuile wegwerpelijke zaak als gerechtigheid.
Werden onze bidders toch eens gans ontbloot! Wat zou menig gebed de gemaaktheid verliezen en eenvoudig worden.
Ik hoop dat je er wat mee kunt.
Groeten,
Refojongere
Hoewel ik weet dat we hier in hervormd-gereformeerde kring weggegroeid zijn van de hervormd-gereformeerde predikanten van een goede 50 jaar terug zal ik in dit verband een zeer stichtelijk stuk van ds. L. Vroegindeweij over het gebed en de belijdenis van zonden daarin neerzetten:
Zijn alle uitdrukkingen in het gebed goed te keuren dominee? Ten eerste is er de eis van gepastheid Thomas. Ten tweede moeten wij niet lager van onszelf spreken dan wij beleven. Als een mens zijn hart hoog is en hij spreekt dan van ellendigen, machtelozen, nietigen, dan is dat de Heere een gruwel, hoe waar het ook is. De Heere wil niet bedrogen worden. Het gaat om waarheid in het binnenste. Het klinkt zo mooi, dat men zich voorstelt als een kleine worm en als een tollenaar en als gans melaats van zonde, maar het is verschrikkelijk zo te bidden als men het niet beleeft. Dan bekleedt men zich met zijn schijn-nederig gebed. Wat kan een hoog hart lage uitdrukkingen gebruiken, maar een laag hart is bang voor hoge.
Wie is er voorts niet gans ontbloot dominee?
Die niet diep ingeleid is in zijn ellendige en jammerlijke toestand, Thomas. Als God in een mens door de Heilige Geest werkt, leidt Hij hem in zijn ellende in. Zij zien dat ze zo zijn als het Woord Gods hen beschrijft en dat drukt hen. Zijn hebben er innerlijk een smartelijk gevoel over en zo kunnen zij uit hun eigen hart smekingen spreken.
Zou de kennis van eigen zonde en ellende, de bevindelijke kennis, zo belangrijk zijn dominee?
Daar komt het in de eerste plaats op aan, Thomas. Wie deze nood kent, heeft van uur tot uur behoefte om tot God te roepen. De mensen in 't algemeen - en de kerkgangers daarbij niet te vergeten - beseffen niet hoe diep ellendig zij zijn. Daarom weten zij niet wat het is: uit de diepte tot God te roepen.
Zijn daar veel woorden en een uitgebreide aaneenschakeling van teksten voor nodig dominee?
Nee, Thomas, dat is noodgeschrei. Nood leert bidden als wij de nood door het licht des Geestes kennen.
Wat is nog meer een gevaar dominee?
Dat we tevreden zijn met de gave des gebeds, Thomas, en de krachtige invloed des Geestes kunnen missen. Wie niet gans ontbloot is, bidt op zijn gaven. Hij is ook tevreden over zijn gaven; hij heeft genoeg aan zijn gebed.
De verhoring ervan kan hij missen. De gemeenschap met God mist hij immers niet. Maar de gans ontblote bidder kan aan zijn gebed geen waarde toekennen, hij moet de God des gebeds hebben. Wat baat het een mens, al heeft hij bij alle gelegenheden gebeden en hij heeft stapels gebeden, maar mist de verzoening met God?
Dan zou het wel eens kunnen wezen, dominee, dat de mooiste en de vloeiendste gebeden het meest van de Geest ontbloot zijn?
Het zou zo nu en dan wel eens kunnen, Thomas.
Wie zal dan op de rechte wijze tot God naderen, dominee?
Ieder, Thomas, die oprecht gemaakt is en die ook aan zijn ijdele vroomheid ontdekt is en niet anders meer heeft dan honger naar God en dorst naar gerechtigheid. Ieder, jongen, die op zijn mooiste gebeden moet schrijven: zij zijn een vuile wegwerpelijke zaak als gerechtigheid.
Werden onze bidders toch eens gans ontbloot! Wat zou menig gebed de gemaaktheid verliezen en eenvoudig worden.
Ik hoop dat je er wat mee kunt.
Groeten,
Refojongere
-
Jelle
Beste Anoniem,
Nee ik weet wel zeker dat iedereen hier niet even goed en even braaf is zoals jij denkt en zoals misschien lijkt over te komen.
Ik zelf heb ook dezelfde ervaring als dat jij hebt en ik weet wel zeker velen met ons.
Elke avond komen we er opnieuw achter dat we steeds weer aan de zonden hebben toegegeven en vaak ook aan de zonden die we zlf ook het meeste haten en maar niet kunnen laten.
Steeds opnieuw is dat weer een nieuw gevecht met ons zelf. dag in dag uit.
Het citaat uit het boekje van ds. L. Vroegindewij kende ik wel en daar sta ik ook geheel achter.
Maar verhoring op ons gebed zouden we zo graag maar snel willen horen of willen bemerken. Maar de Heere reageert op Zijn tijd en Zijn wijze, maar dat neemt niet weg dat we altijd maar moeten blijven bidden, vragen en roepen om door Hem aangenomen te worden.
Zelf heb ik eens mogen ervaren dat er echt een antwoord gekomen is op mijn gebeden. Voor dat mijn kleinzoon geboren was leek het er op dat alles wat mis kon gaan en mis zou kunnen zijn mis was, Verstandelijk en lichamelijk.
Toen hij geboren is mocht ik dat als een antwoordt van de Heere ontvangen toen hij helemaal gezond mocht zijn van lijf en leden en dat het verstandelijk ook goed mag zijn. Toen heb ik mogen ervaren dat de Heere naar mijn gebed heeft willen luisteren, Nachten van wakker liggen en steeds al mijn zorgen en verdriet hierover voor Hem neer te leggen waren verhoord en als ik nu mijn kleinzoon zie ben ik de Heere nog steeds dankbaar dat het alles nog zo heeft mogen lopen.
En nu zeg ik niet dat dit bij iedereen zo zal gebeuren maar het neemt niet weg dat er nog steeds, als we het maar willen zien, wonderen gebeuren.
En nu Anoniem zou ik zeggen ga maar door met bidden en om vergeving vragen want dat weet ik zeker dat de Heere op Zijn tijd en Zijn wijze zal antwoorden.
[Veranderd op 10/5/02 door Jelle]
Nee ik weet wel zeker dat iedereen hier niet even goed en even braaf is zoals jij denkt en zoals misschien lijkt over te komen.
Ik zelf heb ook dezelfde ervaring als dat jij hebt en ik weet wel zeker velen met ons.
Elke avond komen we er opnieuw achter dat we steeds weer aan de zonden hebben toegegeven en vaak ook aan de zonden die we zlf ook het meeste haten en maar niet kunnen laten.
Steeds opnieuw is dat weer een nieuw gevecht met ons zelf. dag in dag uit.
Het citaat uit het boekje van ds. L. Vroegindewij kende ik wel en daar sta ik ook geheel achter.
Maar verhoring op ons gebed zouden we zo graag maar snel willen horen of willen bemerken. Maar de Heere reageert op Zijn tijd en Zijn wijze, maar dat neemt niet weg dat we altijd maar moeten blijven bidden, vragen en roepen om door Hem aangenomen te worden.
Zelf heb ik eens mogen ervaren dat er echt een antwoord gekomen is op mijn gebeden. Voor dat mijn kleinzoon geboren was leek het er op dat alles wat mis kon gaan en mis zou kunnen zijn mis was, Verstandelijk en lichamelijk.
Toen hij geboren is mocht ik dat als een antwoordt van de Heere ontvangen toen hij helemaal gezond mocht zijn van lijf en leden en dat het verstandelijk ook goed mag zijn. Toen heb ik mogen ervaren dat de Heere naar mijn gebed heeft willen luisteren, Nachten van wakker liggen en steeds al mijn zorgen en verdriet hierover voor Hem neer te leggen waren verhoord en als ik nu mijn kleinzoon zie ben ik de Heere nog steeds dankbaar dat het alles nog zo heeft mogen lopen.
En nu zeg ik niet dat dit bij iedereen zo zal gebeuren maar het neemt niet weg dat er nog steeds, als we het maar willen zien, wonderen gebeuren.
En nu Anoniem zou ik zeggen ga maar door met bidden en om vergeving vragen want dat weet ik zeker dat de Heere op Zijn tijd en Zijn wijze zal antwoorden.
[Veranderd op 10/5/02 door Jelle]
-
de Paus
met alle respect: luister je wel naar God, of is het iedere keer weer: ik zeg het tegen God en wacht niet eens totdat Hij mij antwoord geeft?Bij mij is het zo dat ik steeds weer terug valt in erge zonden, steeds standaard inderdaad bid, nooit antwoord krijgt, beloof dat ik het niet meer zal doen en toch weer wel doe.. het is dan ook niet verwonderlijk dat God niet meer spreekt.
En waarom blijf je steeds naar jezelf kijken, en naar je eigen zonden. Doe net als Paulus die zegt als hij een ellendig mens, meteen erachter aan zegt: God zij de dank. Zie Romeinen 7 vs 24 en 25.
Tuurlijk hebben we het over dezelfde God. Hou vast aan het nochtans-geloof van de Catechismus.... als je begrijpt wat ik bedoel... Als wij dan uit zwakheid in zonde vallen, zo moeten wij nochtans aan Gods genade niet vertwijfelen !!!!!Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
-
matthijs019
Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
Een vraag aan de forum-leden van wie dan bij zichzelf weten dat hun zonden zijn vergeven. Hoe is dat bij jullie gebeurd dan. Wat lijkt mij dat een groot wonder dat je dat weten mag dat je zonden vergeven.
Een vraag aan de forum-leden van wie dan bij zichzelf weten dat hun zonden zijn vergeven. Hoe is dat bij jullie gebeurd dan. Wat lijkt mij dat een groot wonder dat je dat weten mag dat je zonden vergeven.
-
de Paus
Nou... hoe is dat gebeurd: je zegt tegen God: wilt U mijn zonden vergeven. En dan zijn ze vergeven. Ze zijn zo ver als het oosten en westen van elkaar verwijderd, zo ver weg zijn ze. God denkt er niet meer aan. En het is niet zo dat het een bijzonder groot wonder is dat een zondaar weet dat zijn zonden vergeven zijn, in de zin van: het komt maar bijzonder weinig voor. Het is wel een groot wonder als je ziet dat er nog een God is die om zulke mensen geeft.Een vraag aan de forum-leden van wie dan bij zichzelf weten dat hun zonden zijn vergeven. Hoe is dat bij jullie gebeurd dan. Wat lijkt mij dat een groot wonder dat je dat weten mag dat je zonden vergeven.
-
Francis
Zucht...... Paus .. sorry hoor....
maar dit antwoord van jou komt op mij over als een: "" u vraagt WIJ draaien-geloof""
Bid elke avod maar om vergeving en het wordt door Hem automatisch geschonken.....
Gaat het zo makkelijk???
(ps. ik hoef geen antwoord op die laatste vraag want die beantword je toch met JA)
gegroet deze keer van een zuchtende BILLY
maar dit antwoord van jou komt op mij over als een: "" u vraagt WIJ draaien-geloof""
Bid elke avod maar om vergeving en het wordt door Hem automatisch geschonken.....
Gaat het zo makkelijk???
(ps. ik hoef geen antwoord op die laatste vraag want die beantword je toch met JA)
gegroet deze keer van een zuchtende BILLY
"Indien het hier in 't Vaderland zoo gelegen is, dat men de waarheid niet mag spreken, zoo ist er ellendig gesteld. Nochtans zal ik die spreken, zoo lang als mijn oogen open staan."
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
Michiel Adriaanszoon de Ruyter
-
Jelle
Paus, ik wou dat het zo gemakkelijk was als jij nu hier zegt. Het is bijna rooms, we biechten en alle zonden zijn vergeven. Misschien kopen we het nog af met een extra gift in de kerkenzak.
Als het zo is als jij zegt vraag ik me af waarom velen dan nog steeds strijden met hun zonden en hun zonden voor ogen zien als bergen waarover zij niet heen kunnen komen.
Op jou manier komt het er op neer dat ik vanmorgen al mijn zonden beleden heb en dat die allemaal nu vergeven zijn en ik op dit moment even helemaal vrij ben van zonden.
Ik weet wel zeker dat de zaken anders liggen.
Als het zo is als jij zegt vraag ik me af waarom velen dan nog steeds strijden met hun zonden en hun zonden voor ogen zien als bergen waarover zij niet heen kunnen komen.
Op jou manier komt het er op neer dat ik vanmorgen al mijn zonden beleden heb en dat die allemaal nu vergeven zijn en ik op dit moment even helemaal vrij ben van zonden.
Ik weet wel zeker dat de zaken anders liggen.
-
de Paus
Ja, dat gaat zo makkelijk. Je hoefde geen antwoord, je krijgt het toch. Ik leg niet de nadruk op dat wij als mensen steeds maar weer onze zonden belijden, maar een God die een genadig God is, en ik leg de nadruk op een God die een ontfermend God is.Gaat het zo makkelijk???
Er zitten volgens mij zeker goede kanten aan de biecht. Zo verkeerd was het op zich niet. Het is niet zo: Omdat ik biecht zijn mijn zonden vergeven. Het is wel zo: Ik vraag vergeving voor mijn zonden, en dan hoef ik niet te twijfelen aan God of Hij ze wel of niet vergeeft.Het is bijna rooms, we biechten en alle zonden zijn vergeven.
Ik heb het niet over een schijngebedje. Ik heb het hier wel over het gebed in de goede zin van het woord: praten met God. Dat gebeurt in de stilte, in het verborgene. De gelovige bidt niet voor de vorm, maar hij bidt omdat hij contact wil hebben met zijn hemelse Vader. Dan is gebed niet zomaar wat opzeggen van woorden, ook niet van de woorden 'vergeef mij al mijn zonden'. Maar dan is het gebed een oprechte belijdenis van tekortkoming en van het doel missen. En dan is het gebed tegelijkertijd praten met een God die je vergeeft, om niet.... zomaar, gratis: GENADE. Om wille van Zijn Zoon, onze Heere, Jezus Christus.Je kunt zoiets toch niet zomaar zonder meer zeggen? Zomaar bidden om vergeving van zonden doet iedereen, maar dat is toch niet genoeg?
-
Lieneke
Ik denk dat hier het geloof aan te pas komt. Een oprecht bidder laat de Heere niet staan en dat kan je alleen maar geloven en niets anders.Origineel geplaatst door matthijs019
Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
Een vraag aan de forum-leden van wie dan bij zichzelf weten dat hun zonden zijn vergeven. Hoe is dat bij jullie gebeurd dan. Wat lijkt mij dat een groot wonder dat je dat weten mag dat je zonden vergeven.
Is het niet zo dat je na elk gebed 'AMEN' zegt?! Als dit een standaard woordje voor je is als beeindiging van je gebed en er verder niet bij nadenkt....
Maar het woordje 'AMEN' heeft een veel diepere betekenis:
Het zal waar en zeker zijn. Want mijn gebed is veel zekerder van God verhoort, dan ik in mijn hart gevoel dat ik zulks van Hem begeer.
Vaak denk ik ook: Heeft de Heere mijn gebeden nou echt verhoord? Bij jezelf ga je twijfelen... Bedrieg je jezelf niet? Maar dan denk ik ook dat ik alleen in geloof op Hem zien moet... hoe moeilijk het ook is!
....want mijn gebed is veel zekerder van God verhoort, dan ik in mijn hart gevoel dat ik zulks van Hem begeer.
Als je twijfelt, hou dit dan in ieder geval vast!
HG,
Lieneke
-
Mieke
Balen van mezelf doe ik iedere keer weer, omdat ik niet voor God ben die Hij wil dat ik ben. Iedere keer struikel ik daar weer in.Origineel geplaatst door annoniem
Zijn er hier ook mensen die nu wel eens balen van zich zelf ? Balen dat ze nu nooit eens een dag zonder zonden kunnen leven, of leef je wel eens een dag zonder zonden ? Balen dat ze dan 's avonds weer moeten bidden en zoals altijd standaard om vergeving vragen. En nadat je dat gevraagd heb zijn die zonden van die dag dan vergeven, of ben jij ze dan na een paar dagen vergeten ? En als ze wel zijn vergeven hoe merk je dat dan, heb je dat gevoeld, voel je dat, zie je dat ? En als laatste die zonden die je die dag gedaan heb, doe je die dan nooit meer, of doe je die een paar dagen later weer, en vraag je dan weer om vergeving, en krijg je dan weer wel of geen antwoord. Spreek God nog wel eens tegen jouw of zoek je zijn antwoord zelf op en pas je dat op je zelf toe ?
Bij mij is het zo dat ik steeds weer terug valt in erge zonden, steeds standaard inderdaad bid, nooit antwoord krijgt, beloof dat ik het niet meer zal doen en toch weer wel doe.. het is dan ook niet verwonderlijk dat God niet meer spreekt.
Wat me dan steeds weer verbaasd als ik hier leest, dat jullie allemaal zo blij zijn, zo erg bekeerd, en minstens 1 maal per week spreekt God wel, of voel je zijn nabijheid, of dit of dat.. Het is hier allemaal zo goed en God is voor jullie allemaal zo goed en iedereen is zo blij met Hem, dat ik er sterk aan begint te twijfelen of we het allemaal wel over dezelfde God hebben.
Toch mag je steeds weer voor God je zonden beleiden. Al baal je nog zo van jezelf, al doe je steeds weer die zonden.
God is iedere keer weer bereid om ze te vergeven, nee sterker nog, Hij heeft ze vergeven. Christus heeft ze aan het kruis volbracht. Hij heeft voldaan aan de eis van Z´n Vader.
Als God niet meer tot je spreekt, is dat niet omdat Hij niet gewillig is, maar geloof je ook dat God, ondanks jouw zonden, toch tot jou spreekt?
-
Francis
Deze twee gedeeltes kwam ik vanmorgen tegen, en ik moest onmiddelijk aan dit forum denken. Ik laat ze even volgen:
'De bevredigden hebben nog den ouden Adam in zich, die welt dikwijls krachtiger op. Hieruit komt de traagheid en luiheid om het aangezicht des Heeren te zoeken; hieruit ontstaat nalaten van arbeidzaamheid om zich nabij den Heere te houden, en de gemeenschap met God te oefenen. Hierbij komen zwaardere zonden, die tegen hun conscientie, en tegen de waarschuwing des Heiligen Geestes in hen begaan worden, waardoor de Geest Gods bedroefd wordt. Daarbij, de duivel geeft hun verborgene nepen, of beschiet hen met zijn vurige pijlen. De wereld verlokt hen door het aardsche schoon, verschrikt hen door hare boosheid. (...) De ware bevredigden zijn werkzaam, om zich van zonden te wachten en in teedere godzaligheid voor Gods aangezicht te leven.'
Ds. A Brakel
'O, was het meer in levende geloofsoefening bij Gods volk. Hoe dikwijls is het in de practijk anders. Ook David moest er over klagen: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof, Ai zie mijn nood'. En toch, neen, verzadiging, bevrediging biedt de wereld niet. De wateren der Rode Zee zijn achter hen teruggelopen. Terug... dat kan niet'
Ds. Kersten
'De bevredigden hebben nog den ouden Adam in zich, die welt dikwijls krachtiger op. Hieruit komt de traagheid en luiheid om het aangezicht des Heeren te zoeken; hieruit ontstaat nalaten van arbeidzaamheid om zich nabij den Heere te houden, en de gemeenschap met God te oefenen. Hierbij komen zwaardere zonden, die tegen hun conscientie, en tegen de waarschuwing des Heiligen Geestes in hen begaan worden, waardoor de Geest Gods bedroefd wordt. Daarbij, de duivel geeft hun verborgene nepen, of beschiet hen met zijn vurige pijlen. De wereld verlokt hen door het aardsche schoon, verschrikt hen door hare boosheid. (...) De ware bevredigden zijn werkzaam, om zich van zonden te wachten en in teedere godzaligheid voor Gods aangezicht te leven.'
Ds. A Brakel
'O, was het meer in levende geloofsoefening bij Gods volk. Hoe dikwijls is het in de practijk anders. Ook David moest er over klagen: Hoe kleeft mijn ziel aan 't stof, Ai zie mijn nood'. En toch, neen, verzadiging, bevrediging biedt de wereld niet. De wateren der Rode Zee zijn achter hen teruggelopen. Terug... dat kan niet'
Ds. Kersten