Ik heb alles gevolgd, maar soms snap ik het niet helemaal. Je noemt de doop de eerste heilverwerving van Jezus. Maar er staat toch duidelijk in de Nederlandse Geloofsbelijdenis:
[/i]Niet dat zulks door het uiterlijke water geschiedt, maar door de beprenging des dierbaren bloeds des Zoons Gods,.. enz.
[/b]Het kind komt zogenoemd met de doop op het erf van het verbond. Pas als het kind (of de mens) waarachtig bekeerd wordt en in hem gelooft dan komt het kind (of de mens) in de kern van het verbond
Ik ben het er mee eens dat er weinig naar het geloof wordt gekeken van de ouders die hun kind laten dopen. Maar hier kan het kind toch niets aan doen? Dit kind is toch ook een kind voor de eeuwigheid? We moeten dit kind dan toch op dragen voor die hogen troon. En als het groot wordt en benul krijgt dat hij/zij de Heere er om mag smeken of dat teken wat op zijn voorhoofd staat waarheid mag worden.
[Veranderd op 3/6/02 door anne]
Genadeverbond en/of verbond der besnijdenis
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
anne
Als een volwassene gedoopt wil worden, moet hij/zij het ware geloof hebben. Daarom legt hij eerst belijdenis des geloofs af en wordt daarna gedoopt. Van baby's kunnen we niet weten of ze het ware geloof bezitten (het kan wel: God kan ook baby's geestelijk levend maken). Baby's worden daarom niet gedoopt op grond van geloof van het kind, maar op grond van Gods beloften, de beloften van het genadeverbond. In dat verbond belooft God ook de God van het nageslacht te zijn. God legt als het ware Zijn verbond neer in de gemeenschap van de zichtbare Kerk. Daar horen ook de kinderen bij. De Heere belooft: Ik zal Mijn verbond houden. Het zet zich voort van kind tot kind, tot in het late nageslacht. De doop is het teken van het verbond. Dat teken mogen kinderen krijgen, want zij horen bij de gemeente, waar God woont en werkt. Nee, genade is geen erfgoed, maar toch wil de Heere in de regel het in de lijn der geslachten uitdelen.
Eigenlijk zou je goed moeten weten wat het genadeverbond nu inhoud.
Wat is genade? Rom 3:24
Genade is goedertierenheid (goedheid en barmhartigheid), die God aan schuldige zondaren bewijzen wil. Mensen die de rampzaligheid verdiend hebben, wil Hij zalig maken. Zonder dat zij ook maar iets daarvan verdiend hebben. Hij wil hun zonden vergeven. Dat is genade.
De vastheid van dit verbond vinden we in Psalm 89: 4 en 5
Beloften en eisen van het verbond: Markus 1:15: Bekeert u, en gelooft het Evangelie
Het leven op het erf van het genadeverbond. Je bent heel dichtbij. Je bent op een plaats waar God nog zondaren roept. Hij klopt aan onze deur en roept: Wend u naar Mij toe en wordt behouden.
Heilige Doop
Hand. 2:38
38 En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Kinderdoop
Hand 2:39
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zovelen als er de Heere, toe roepen zal.
Maar hoe komen we nu in dat verbond?
Jesaja 45:22
Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde! want Ik ben God, en niemand meer!
Misschien ben ik een beetje verwarrend. Alles hierbij noemen kan gewoon niet, dat is veel te veel...
Eigenlijk zou je goed moeten weten wat het genadeverbond nu inhoud.
Wat is genade? Rom 3:24
Genade is goedertierenheid (goedheid en barmhartigheid), die God aan schuldige zondaren bewijzen wil. Mensen die de rampzaligheid verdiend hebben, wil Hij zalig maken. Zonder dat zij ook maar iets daarvan verdiend hebben. Hij wil hun zonden vergeven. Dat is genade.
De vastheid van dit verbond vinden we in Psalm 89: 4 en 5
Beloften en eisen van het verbond: Markus 1:15: Bekeert u, en gelooft het Evangelie
Het leven op het erf van het genadeverbond. Je bent heel dichtbij. Je bent op een plaats waar God nog zondaren roept. Hij klopt aan onze deur en roept: Wend u naar Mij toe en wordt behouden.
Heilige Doop
Hand. 2:38
38 En Petrus zeide tot hen: Bekeert u, en een iegelijk van u worde gedoopt in den Naam van Jezus Christus, tot vergeving der zonden; en gij zult de gave des Heiligen Geestes ontvangen.
Kinderdoop
Hand 2:39
39 Want u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen, die daar verre zijn, zovelen als er de Heere, toe roepen zal.
Maar hoe komen we nu in dat verbond?
Jesaja 45:22
Wendt U naar Mij toe, wordt behouden, alle gij einden der aarde! want Ik ben God, en niemand meer!
Misschien ben ik een beetje verwarrend. Alles hierbij noemen kan gewoon niet, dat is veel te veel...
Met op het erf van het verbond wordt bedoeld dat je onder de bediening ben. Dat je apart ben gezet en onder het Woord verkeerd. God kan overal werken, maar op het erf ben je onder zijn Woord. Buiten het erf ben je niet onder het Woord. Ik zal thuislezers niet buiten het erf van het verbond willen zetten! Men verkeerd ook onder het Woord!
Dit was Israel toch ook in het O.T.?
Dit was Israel toch ook in het O.T.?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Durf nu gewoon te zeggen kridje, dat zodra je gedoopt bent of in het OT besneden was je in het verbond begrepen bent (let op! ik gebruik hier niet het woord genadeverbond, wat mi ook niet bijbels is). Dat betekent geenszins om daaraan te verbinden dat men dan wederomgeboren is, integendeel! Men mag pleiten op haar/zijn doop.Met op het erf van het verbond wordt bedoeld dat je onder de bediening ben. Dat je apart ben gezet en onder het Woord verkeerd. God kan overal werken, maar op het erf ben je onder zijn Woord. Buiten het erf ben je niet onder het Woord. Ik zal thuislezers niet buiten het erf van het verbond willen zetten! Men verkeerd ook onder het Woord!
Dit was Israel toch ook in het O.T.?
Tegenwoordig wordt veel gezegd genadeverbond=verkiezing. Als je dit gaat zeggen dan moet je wel verkrampt over de Doop spreken. Nee spreek zoals de Schrift spreekt. God richtte met Abraham een verbond op. Krachtens de besnijdenis behoorde men tot dat verbond, alleen het was niet al Israël wat Israël was. Dus Gods verkiezing werd voornamelijk uitgewerkt onder diegenen die onder dat verbond besloten lagen.
Donselaar. het is anders! Niet omdat je gedoopt bent ben je in het verbond. Nee, omdat je in het verbond bent, 'behoor je gedoopt te wezen'.
het verloop van de discussie bevalt me niet erg. Critical Brother doet een beetje flauw.
De reacties van de thuislezers draait een beetje om de hete brij heen. Natuurlijk kun je het als heel zinvol ervaren zo'n 'familieliteratuurstudie' te doen. Maar daar gaat het niet om. Bovendien spreken Lieneke en Memory elkaar tegen. Lieneke gebruikt Comrie als voorbeeld van een predikant waar ze het niet mee eens zijn, terwijl Memory het een geweldig schrijver vindt. (Overigens begrijp ik niet waarom hij dat citaat zo weergaloos vindt, want dergelijke uitspraken geven voeding aan een 'onbewust geloof', terwijl naar mijn beste weten thuislezers daar niet van willen weten. Maar misschien heb je behalve Paauwianen nog andere thuislezers met andere motieven.
Waaraan moet een dominee voldoen om de thuislezers weer onder zijn gehoor te krijgen?
Waarop wordt gebaseerd dat 'thuisblijven' gerechtvaardigd is?
Hoe kom je er achter dat een dominee weer aan jouw normen voldoet? Ga je dan regelmatig toch 'keuren'?
het verloop van de discussie bevalt me niet erg. Critical Brother doet een beetje flauw.
De reacties van de thuislezers draait een beetje om de hete brij heen. Natuurlijk kun je het als heel zinvol ervaren zo'n 'familieliteratuurstudie' te doen. Maar daar gaat het niet om. Bovendien spreken Lieneke en Memory elkaar tegen. Lieneke gebruikt Comrie als voorbeeld van een predikant waar ze het niet mee eens zijn, terwijl Memory het een geweldig schrijver vindt. (Overigens begrijp ik niet waarom hij dat citaat zo weergaloos vindt, want dergelijke uitspraken geven voeding aan een 'onbewust geloof', terwijl naar mijn beste weten thuislezers daar niet van willen weten. Maar misschien heb je behalve Paauwianen nog andere thuislezers met andere motieven.
Waaraan moet een dominee voldoen om de thuislezers weer onder zijn gehoor te krijgen?
Waarop wordt gebaseerd dat 'thuisblijven' gerechtvaardigd is?
Hoe kom je er achter dat een dominee weer aan jouw normen voldoet? Ga je dan regelmatig toch 'keuren'?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Zeeuw en medeforummers,
Hoewel misschien het onderwerp te breed wordt wil ik toch ingaan op de opmerkingen van Zeeuw.
Ten eerste moet ik mezelf excuseren voor ongelukkig gekozen formuleringen (oa het genadeverbond terwijl ik wat anders bedoelde), maar goed.
Voordat een aantal zaken door elkaar gaan lopen en we elkaar niet meer verstaan, wil ik een aantal dingen uiteen zetten.
Laat één ding duidelijk zijn. Hetgeen God beloofde in Genesis 3 was iets wat besloten was in de eeuwige raad Gods. Deze moederbelofte (de vijandschap tussen Christus en de satan) was dus uitgewerkt in Gods raad. Evenals deze val heeft God ook besloten tot de verkiezing ten leven. (Ik noem geen tijd om hierover geen infra of supra lapsarisch standpunt in te nemen.)
Deze moederbelofte was echter niet het verbond waarop wij onze kinderen dopen en Abraham zijn kinderen besneed. Als dat zo was, waarom dan niet vanaf Adam? Nee God ging zijn verkiezende liefde tijdens de OT bedeling bijzonder werken onder het joodse volk. God sloot een verbond met Abraham en op grond van dit verbond moest Abraham al zijn kinderen besnijden. Dit verbond is uitgebreid met de heidenen en op grond van dit verbond mogen wij onze kinderen dopen. Als de grond in het 'verbond' uit Genesis 3 ligt, mogen wij onze kinderen niet eens dopen! Nee de grond ligt in het verbond met Abraham gesloten en krachtens onze doop zijn we allen in dit verbond!
Daarom bedoelde ik Zeeuw als je anders over de doop spreekt, dus alsof het genadeverbond = verkiezing, moet je verkrampt gaan prediken. Dan moet je aan de ene kant Gods beloften ruim prediken en aan de andere kant overgaan tot een soort voorstellen. (Dr. Steenblok????)
Als we juist spreken over het verbond (nl. het verbond met Abraham) dan mogen we aan een ieder Gods beloften aanbieden. Dan kunnen we ook spreken over 'tweeërlei kinderen van het verbond!', immers Jakob had Izak maar ook Ismaël. Dit is immers (tweeërlei kinderen) de uitwerking op de prediking op allen die onder het verbond verkeren! Gods Woord werkt immers als een reuke des levens of een reuke des dodes. Wij zijn dan alleen waarlijk Abrahams zaad als we Gods beloften in de prediking van Zijn Woord omhelzen.
Ik maak dus niet het verbond tussen de moederbelofte uit Genesis 3 en daaraan verbonden verkiezing los. Dit moet voluit blijven staan. Wel maak ik de koppeling los alsof het verbond waarop wij onze kinderen dopen het genadeverbond is uit Genesis 3.
Hoewel misschien het onderwerp te breed wordt wil ik toch ingaan op de opmerkingen van Zeeuw.
Ten eerste moet ik mezelf excuseren voor ongelukkig gekozen formuleringen (oa het genadeverbond terwijl ik wat anders bedoelde), maar goed.
Voordat een aantal zaken door elkaar gaan lopen en we elkaar niet meer verstaan, wil ik een aantal dingen uiteen zetten.
Laat één ding duidelijk zijn. Hetgeen God beloofde in Genesis 3 was iets wat besloten was in de eeuwige raad Gods. Deze moederbelofte (de vijandschap tussen Christus en de satan) was dus uitgewerkt in Gods raad. Evenals deze val heeft God ook besloten tot de verkiezing ten leven. (Ik noem geen tijd om hierover geen infra of supra lapsarisch standpunt in te nemen.)
Deze moederbelofte was echter niet het verbond waarop wij onze kinderen dopen en Abraham zijn kinderen besneed. Als dat zo was, waarom dan niet vanaf Adam? Nee God ging zijn verkiezende liefde tijdens de OT bedeling bijzonder werken onder het joodse volk. God sloot een verbond met Abraham en op grond van dit verbond moest Abraham al zijn kinderen besnijden. Dit verbond is uitgebreid met de heidenen en op grond van dit verbond mogen wij onze kinderen dopen. Als de grond in het 'verbond' uit Genesis 3 ligt, mogen wij onze kinderen niet eens dopen! Nee de grond ligt in het verbond met Abraham gesloten en krachtens onze doop zijn we allen in dit verbond!
Daarom bedoelde ik Zeeuw als je anders over de doop spreekt, dus alsof het genadeverbond = verkiezing, moet je verkrampt gaan prediken. Dan moet je aan de ene kant Gods beloften ruim prediken en aan de andere kant overgaan tot een soort voorstellen. (Dr. Steenblok????)
Als we juist spreken over het verbond (nl. het verbond met Abraham) dan mogen we aan een ieder Gods beloften aanbieden. Dan kunnen we ook spreken over 'tweeërlei kinderen van het verbond!', immers Jakob had Izak maar ook Ismaël. Dit is immers (tweeërlei kinderen) de uitwerking op de prediking op allen die onder het verbond verkeren! Gods Woord werkt immers als een reuke des levens of een reuke des dodes. Wij zijn dan alleen waarlijk Abrahams zaad als we Gods beloften in de prediking van Zijn Woord omhelzen.
Ik maak dus niet het verbond tussen de moederbelofte uit Genesis 3 en daaraan verbonden verkiezing los. Dit moet voluit blijven staan. Wel maak ik de koppeling los alsof het verbond waarop wij onze kinderen dopen het genadeverbond is uit Genesis 3.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Zeeuw,
Gods Woord noemt vele keren het woord verbond, echter nooit wezenlijk 'genadeverbond'. Maar het zogeheten verbond waarop wij onze kinderen dopen en waarop Abraham zijn gehele zaad en alle vreemdelingen besneed kun je het Abrahammitisch verbond noemen of het verbond der besnijdenis zoals Stefanus deed in zijn rede tegenover het Sanhedrin.
En ja, ik weet dat de verbondsvisie van Thomas Boston een andere is als die van Calvijn.
Gods Woord noemt vele keren het woord verbond, echter nooit wezenlijk 'genadeverbond'. Maar het zogeheten verbond waarop wij onze kinderen dopen en waarop Abraham zijn gehele zaad en alle vreemdelingen besneed kun je het Abrahammitisch verbond noemen of het verbond der besnijdenis zoals Stefanus deed in zijn rede tegenover het Sanhedrin.
En ja, ik weet dat de verbondsvisie van Thomas Boston een andere is als die van Calvijn.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Zeeuw,
Het genadeverbond (Gen. 3) was de moederbelofte 'Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw (...)' Deze moederbelofte zou vervuld worden in het joodse volk. Het wezen van dit verbond (praedestinatie) vind zijn bedding in het joodse volk (verbond met Abraham, Gen. 17). Dit verbond is door de verwerping van het evangelie door het joodse volk uitgebreid tot de heidenen. Let op geen vervanging.
Nogmaals Zeeuw, we kunnen toch alleen onze kinderen dopen op het verbond der besnijdenis, met zijn tweeërlei kinderen des verbonds. Zouden we onze kinderen dopen op grond van het genadeverbond dan konden wij onze kinderen niet dopen. Ik bedoel met dit niet dat alles wat besneden/gedoopt is ook automatisch wederomgeboren is, integendeel zie hierboven. Echter als je krampachtig vasthoudt aan wat sommigen doen en gaan spreken over in het verbond en erf van het verbond, dan kan dat leiden tot de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Immers zij zijn toch allen (die gedoopt zijn) in het genadeverbond?
Het genadeverbond (Gen. 3) was de moederbelofte 'Ik zal vijandschap zetten tussen u en tussen deze vrouw (...)' Deze moederbelofte zou vervuld worden in het joodse volk. Het wezen van dit verbond (praedestinatie) vind zijn bedding in het joodse volk (verbond met Abraham, Gen. 17). Dit verbond is door de verwerping van het evangelie door het joodse volk uitgebreid tot de heidenen. Let op geen vervanging.
Nogmaals Zeeuw, we kunnen toch alleen onze kinderen dopen op het verbond der besnijdenis, met zijn tweeërlei kinderen des verbonds. Zouden we onze kinderen dopen op grond van het genadeverbond dan konden wij onze kinderen niet dopen. Ik bedoel met dit niet dat alles wat besneden/gedoopt is ook automatisch wederomgeboren is, integendeel zie hierboven. Echter als je krampachtig vasthoudt aan wat sommigen doen en gaan spreken over in het verbond en erf van het verbond, dan kan dat leiden tot de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Immers zij zijn toch allen (die gedoopt zijn) in het genadeverbond?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Zeeuw, ook kom ik nog even terug op je omschrijving van het Avondmaal als sacrament. Het woord sacrament is ook geen bijbels woord. Inderdaad vinden we nergens zowel kwalitatief als kwantitatief sacrament(en) genoemd in Gods Woord.
Wel staat er voluit: 'Doe dat zo dikwijls als gij dien zult drinken (...). Dus een Goddelijke instelling.
Eveneens vinden we dat bij het dopen: Gaat dan heen predikende het Evangelie en dopende in de Naam des Heeren?
Wel staat er voluit: 'Doe dat zo dikwijls als gij dien zult drinken (...). Dus een Goddelijke instelling.
Eveneens vinden we dat bij het dopen: Gaat dan heen predikende het Evangelie en dopende in de Naam des Heeren?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Zeeuw,
Hier dan een reactie terug over de verbondsvisie.
Ten eerste beaam ik je slotwoorden waarin je aangeeft dat het waarschijnlijk een kwestie van benaming is. Toch haast ik me om te zeggen dat een verkeerde benaming kan leiden tot excessen.
Uiteraard kan ook ik citaatsgewijs weer gaan reageren, dat doe ik echter niet. Waarom niet? Wel omdat ik vermoed dat je mijn visie niet geheel verstaat en wellicht verkeerde conclusie's gaat trekken.
Als ik sprak over het wezen en jij daarom ook sprak over de bediening van het verbond moet ik mezelf excuseren. Als ik sprak over het wezen van het genadeverbond maak ik voor mezelf weer een uitglijder, misschien omdat ik toch teveel vast houdt aan de taalkundige benaming (genadeverbond).
Toch is deze benaming niet ongelukkig omdat ook vele oudvaders en kerkvaders deze benaming gebruikten. Toch blijf ik hiermee problemen houden, omdat er wellicht verwarring kan ontstaan over 'genadeverbond' en 'verbond der besnijdenis'. Het kan zijn dat sommigen dat als één en hetzelfde verbond zien. Dit laatste is volgens mij niet juist. Hoewel spreken over bediening (verbond der besnijdenis) en wezen (de uitverkorenen onder het genadeverbond) veel gereformeerder klinkt is het voor mij op dit moment de vraag of dit ook schriftuurlijk is.
Juist de leer van één verbond met wezen en bediening geeft ruimte aan de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Deze vraag kan jij waarschijnlijk niet meemaken. Laat we eens lezen wat W. A Brakel hierover schrijft:
XXV. 7 Alle kinderen der bondgenoten, 't zij bekeeerden of onbekeerden, 't zij voor of na ontvangen des doops, in hun jonkheid stervende, moeten gehouden worden zalig te zijn, uit kracht van het verbond Gods in 't welk zij geboren zijn en alzo te zijn kinderen des verbonds; zijn de ouders onbekeerd en trouweloos in het verbond, dat is op hunne eigene rekening, de zoon zal niet dragen de misdaad des vaders, zo heeft men ze ook voor ware bondgenoten en kinderen te houden als ze opwassen, totdat ze met ter daad vertonen, dat ze trouweloos in het verbond zijn, en aan de belofte geen deel hebben.
Ik zeg niet dat vader Brakel niet meer heeft geschreven, toch heeft deze beschouwing van het genadeverbond en de doop geleid tot de 'veronderstelde wedergeboorte'.
G. Roos schrijft in zijn boekje 'meer dan één belofte': Het verbond der genade heeft van God een bediening ontvangen, een openbaringsvorm, die wisselde en die meer mensen omvat dan Gods kinderen. Wij spreken dan ook over tweeërlei kinderen des verbonds.
Overal in de Schrift, ja ook in Galaten, maar ook in de woorden van Christus vinden wij terug die tweeërlei kinderen des verbonds.
Als we alleen spreken over een genadeverbond met een wezen en een bediening is het gevaar reeël aanwezig dat we of deze bediening gaan overschatten of gaan onderschatten. Bij het eerste wordt de bediening gelijkgesteld met het wezen, bij het laatste wordt er dan gezegd: 'de uitwendige roeping is een op zichzelf in de geestelijkl doodstaat latende, louter aanradende, zedelijke werking van het Evangelie, ongenoegzaam om het hart des mensen te vernieuwen. Bij de laatste wordt dus de bediening veronachtzaamd.
Waarom dan niet beter te spreken over een moederbelofte die in Genesis 3 voor het eerst beloofd werd en vervuld zou worden in het joodse volk. Dit was ook de reden dat God het joodse volk apart zette. Alleen tot het joodse volk kwam de bediening van het Woord. Ze waren apart gezet. Dit kreeg gestalte in de besnijdenis (verbond der besnijdenis) en onder het NT in de doop.
Groeten,
Hier dan een reactie terug over de verbondsvisie.
Ten eerste beaam ik je slotwoorden waarin je aangeeft dat het waarschijnlijk een kwestie van benaming is. Toch haast ik me om te zeggen dat een verkeerde benaming kan leiden tot excessen.
Uiteraard kan ook ik citaatsgewijs weer gaan reageren, dat doe ik echter niet. Waarom niet? Wel omdat ik vermoed dat je mijn visie niet geheel verstaat en wellicht verkeerde conclusie's gaat trekken.
Als ik sprak over het wezen en jij daarom ook sprak over de bediening van het verbond moet ik mezelf excuseren. Als ik sprak over het wezen van het genadeverbond maak ik voor mezelf weer een uitglijder, misschien omdat ik toch teveel vast houdt aan de taalkundige benaming (genadeverbond).
Toch is deze benaming niet ongelukkig omdat ook vele oudvaders en kerkvaders deze benaming gebruikten. Toch blijf ik hiermee problemen houden, omdat er wellicht verwarring kan ontstaan over 'genadeverbond' en 'verbond der besnijdenis'. Het kan zijn dat sommigen dat als één en hetzelfde verbond zien. Dit laatste is volgens mij niet juist. Hoewel spreken over bediening (verbond der besnijdenis) en wezen (de uitverkorenen onder het genadeverbond) veel gereformeerder klinkt is het voor mij op dit moment de vraag of dit ook schriftuurlijk is.
Juist de leer van één verbond met wezen en bediening geeft ruimte aan de leer van de veronderstelde wedergeboorte. Deze vraag kan jij waarschijnlijk niet meemaken. Laat we eens lezen wat W. A Brakel hierover schrijft:
XXV. 7 Alle kinderen der bondgenoten, 't zij bekeeerden of onbekeerden, 't zij voor of na ontvangen des doops, in hun jonkheid stervende, moeten gehouden worden zalig te zijn, uit kracht van het verbond Gods in 't welk zij geboren zijn en alzo te zijn kinderen des verbonds; zijn de ouders onbekeerd en trouweloos in het verbond, dat is op hunne eigene rekening, de zoon zal niet dragen de misdaad des vaders, zo heeft men ze ook voor ware bondgenoten en kinderen te houden als ze opwassen, totdat ze met ter daad vertonen, dat ze trouweloos in het verbond zijn, en aan de belofte geen deel hebben.
Ik zeg niet dat vader Brakel niet meer heeft geschreven, toch heeft deze beschouwing van het genadeverbond en de doop geleid tot de 'veronderstelde wedergeboorte'.
G. Roos schrijft in zijn boekje 'meer dan één belofte': Het verbond der genade heeft van God een bediening ontvangen, een openbaringsvorm, die wisselde en die meer mensen omvat dan Gods kinderen. Wij spreken dan ook over tweeërlei kinderen des verbonds.
Overal in de Schrift, ja ook in Galaten, maar ook in de woorden van Christus vinden wij terug die tweeërlei kinderen des verbonds.
Als we alleen spreken over een genadeverbond met een wezen en een bediening is het gevaar reeël aanwezig dat we of deze bediening gaan overschatten of gaan onderschatten. Bij het eerste wordt de bediening gelijkgesteld met het wezen, bij het laatste wordt er dan gezegd: 'de uitwendige roeping is een op zichzelf in de geestelijkl doodstaat latende, louter aanradende, zedelijke werking van het Evangelie, ongenoegzaam om het hart des mensen te vernieuwen. Bij de laatste wordt dus de bediening veronachtzaamd.
Waarom dan niet beter te spreken over een moederbelofte die in Genesis 3 voor het eerst beloofd werd en vervuld zou worden in het joodse volk. Dit was ook de reden dat God het joodse volk apart zette. Alleen tot het joodse volk kwam de bediening van het Woord. Ze waren apart gezet. Dit kreeg gestalte in de besnijdenis (verbond der besnijdenis) en onder het NT in de doop.
Groeten,