Vreugde

Christina

Vreugde

Bericht door Christina »

De afgelopen tijd hebben wij hele bijzondere dingen beleefd in onze gemeente. Harm (gefingeerde naam), 47 jaar oud, gelukkig getrouwd en vader van 4 kinderen werd in januari ernstig ziek. De prognose was niet goed: 4-6 maanden nog. Wij zijn toen als een groep vrienden en familie leden van Harm elke week een avond bij elkaar gekomen om voor Harm te bidden. Wij smeekten de Heere hem te genezen en baden ook voor wijsheid en leiding als het niet zo mocht zijn. Harm zelf zei: De Heere is goed; alles wat hij doet is goed, maar ik heb toch het gevoel dat Hij mij zal genezen.
Wij zijn nu 4 maanden verder en het groepje beleef trouw bij elkaar komen om voor Harm te bidden en de familie steeds in alles bij te staan maar wij zagen hem achteruit gaan. Gisteravond zijn wij weer geweest. Wij stonden allemaal om zijn bed te zingen, met een brok in onze keel, want het zou menselijkerwijs gesproken makkelijk de laatste keer kunnen zijn voordat hij overlijdt. Wij hebben weer gebeden. Harm zelf vouwde ook nog zijn handen maar was te zwak om geluid voort te brengen.
Op zich een triest verhaal. Behalve dat mij iets heel bijzonders opvalt en dat was vanaf het begin al zo, nl. de vreugde die ik ervaar bij de bidstonden- de vreugde die komt, denk ik, door de aanwezigheid van God. En iedereen daar heeft er wat van, al valt het afscheid zo bitter zwaar. Is er iemand hier op het forum die ook zo de vreugde van de Heere ervaart?
Gerrie

Bericht door Gerrie »

Origineel geplaatst door Christina
nl. de vreugde die ik ervaar bij de bidstonden- de vreugde die komt, denk ik, door de aanwezigheid van God. En iedereen daar heeft er wat van, al valt het afscheid zo bitter zwaar. Is er iemand hier op het forum die ook zo de vreugde van de Heere ervaart?
Christina,
Zo'n afscheid als dit heb ik nooit meegemaakt, maar ik herken wel de vreugde van de Heere. Dan kan b.v. zijn in een kerkdienst, of als je de bijbel leest of zomaar in de auto als je aan het mediteren bent.
Maar zo plotseling als dit komt kan het ook weer verdwijnen, b.v. als je jezelf kwaad gaat maken over iets of het verdwijnt gewoon. Herken je dat ook?
sochrio

Bericht door sochrio »

Ja, ik herken die vreugde zeker! Maar helaas ook dat het weer verdwijnt. Dan voel ik me zo leeg! Soms ga ik dan zelfs twijfelen aan de beleving van die vreugde, omdat 'ie verdwijnt.
matthijs019

Bericht door matthijs019 »

Waarom voel je die vreugde??
Omdat de zonden vergeven zijn van
hem/haar/jou .
sochrio

Bericht door sochrio »

Die vreugde kan veel breder zijn dan alleen de vergeving van zonden (hoewel dat op zich natuurlijk al een gigantische vreugde is) Het is ook omdat God zo goed is, zo heilig, omdat Hij de wereld zo geweldig mooi gemaakt heeft, omdat Hij werkt in mensen, omdat Hij ZIjn liefde uitstraalt naar Zijn kinderen die die liefde vervolgens weer doorstralen
Gerrie

Bericht door Gerrie »

Origineel geplaatst door matthijs019
Waarom voel je die vreugde??
Omdat de zonden vergeven zijn van
hem/haar/jou .
Matthijs,
Met deze vraag lijkt het alsof je een waardeoordeel wil geven of het zaligmakende vreugde is of 'tijd'vreugde.

Vreugde is vreugde. En in de genoemde gevallen was het naar aanleiding van Gods Woord dat ik dit ervoer, niet specifiek in de zin van 'mijn zonden zijn nu vergeven.'

Is het nu niet net zo als je blij bent op het moment dat je bij iemand bent die van jou houdt. Je vraagt je dan toch niet af of het wel allemaal echt is?
matthijs019

Bericht door matthijs019 »

Origineel geplaatst door Gerrie
Origineel geplaatst door matthijs019
Waarom voel je die vreugde??
Omdat de zonden vergeven zijn van
hem/haar/jou .
Matthijs,
Met deze vraag lijkt het alsof je een waardeoordeel wil geven of het zaligmakende vreugde is of 'tijd'vreugde.

Vreugde is vreugde. En in de genoemde gevallen was het naar aanleiding van Gods Woord dat ik dit ervoer, niet specifiek in de zin van 'mijn zonden zijn nu vergeven.'

Is het nu niet net zo als je blij bent op het moment dat je bij iemand bent die van jou houdt. Je vraagt je dan toch niet af of het wel allemaal echt is?
De vraag was alleen uit nieuwsschierigheid..
Had er verder geen verkeerde bedoelingen mee.

Groet,

MP
Lecram

Bericht door Lecram »

De vreugde die je ervaart als je je geloof deelt met anderen is met niets in deze wereld vergelijkbaar. "Gij hebt me in 't hart meer vreugd' gegeven, dan anderen smaken in de tijd". Die vreugde die je ervaart is in wezen een hemelse vrede, omdat Hij laat merken dat Hij van je afweet. Die verwondering is des te groter, omdat die liefde gegeven wordt aan zondaren. Gezondigd tegen zoveel liefde en toch komt Hij om ons nabij te zijn. Nog nooit heeft hij ons laten staan en hoe vaak laten we Hem aan Zijn plaats?
Het is ook een stille vreugde, een vreugde die zeer diep is. Het geeft een sterke verbondenheid aan je medebroeder/zuster. Als je je ervaring van Zijn liefde deelt met iemand, kan die persoon je alleen begrijpen/aanvoelen als die het zelfde heeft meegemaakt. Dan heb je aan een half woord voldoende.

Ps. Christina, hou je ons op de hoogte?
Christina

Bericht door Christina »

Dankjewel Lecram, je verwoordt precies wat wij beleven. Harm ligt nu al 2 dagen heel stil, alleen maar omhoog te kijken en te wachten.... wij staan er omheen met tranen in onze ogen en een zwaar hart, en toch... nog steeds die stille diepe vreugde omdat Hij er is. De aanwezigheid van God is bijna tastbaar en openbaart zich ook in de liefde die er is onder elkaar. Het is geen zwaarmoedige boel al wordt er veel gehuild. Met tranen in je ogen kun je ook lachen! Gisteren gingen 2 van de kinderen even weg en ze kwamen terug met 4 bossen bloemen, een voor hun moeder, 2 voor hun tantes die allebei hun vakantie gebruiken om dag en nacht voor Harm en zijn gezin klaar te staan, en een voor mij omdat ik op bezoek kwam. Het leek wel feest, en dat is het ook een klein beetje- het feest van het wonder van God's oneindige liefde voor ons zodat wij niet meer verloren hoeven te gaan maar naar Hem toe mogen als wij sterven. Gelukkkig was dit lang voordat hij ziek werd al heel duidelijk in Harm's leven en heeft hij ook daardoor veel troost mogen ontvangen in zijn ziekte. Er is geen enkel opstandig woord over zijn lippen gekomen en zijn wachtwoord was: GOD IS GOED.

[Veranderd op 5/6/02 door Christina]
Lecram

Bericht door Lecram »

Ik kan me voorstellen dat je hem dat eeuwige geluk gunt, die oneindige vreugde die hij zal hebben, met het Lam in het zicht. Niet voor te stellen, eeuwig bij Hem te zijn, zijn liefde volmaakt te voelen, niet meer te zondigen, met medebroeders en -zusters zingen, dansen, juichen vanwege het grote werk van het Lam Die Zijn leven voor ons gaf. Zou je dan niet met hem mee willen gaan?

Ik wens je sterkte vanwege het afscheid en gemis wat er straks zal zijn.
sochrio

Bericht door sochrio »

Ik heb hier niets meer aan toe tevoegen.
Christina, heel veel sterkte!
Christina

Bericht door Christina »

Zondag ochtend vroeg is Harm rustig weggegleden uit zijn uitgemergeld lichaam en ingegaan in de eeuwige vreugde. Toen ik hem voor het laatst zag was hij helder wakker, en lag hij iedereen met zoveel liefde aan te kijken dat ik er verlegen van werd. Ik heb lang over je vraag: Zou je dan niet met hem mee willen gaan? nagedacht Lecram en ik moet eerlijk zeggen dat ik op dit ogenblik helemaal geen doodswens heb. Wat ik wel door deze hele episode heen geleerd heb, is dat ik niet bang hoef te zijn voor ziekte en dood, omdat de Heere zo erin kan zijn. Harm zei eens: Als wij Hem om een brood vragen, zal Hij ons dan stenen geven? Dus, wat er ook gebeurt: het is brood!

Gerrie, ik had op jouw vraag nog niet gereageerd: "Maar zo plotseling als dit (vreugde)komt kan het ook weer verdwijnen, b.v. als je jezelf kwaad gaat maken over iets of het verdwijnt gewoon. Herken je dat ook?"
Een mens beleeft pieken en dalen in zijn gevoelsleven dus in dat vreugde-gevoel ook. En inderdaad kan zonde in de weg staan. Maar door belijdenis van zonde en restitutie als het nodig is komt de vreugde dubbel terug. Toch is een diepe vreugde de afgelopen tijd een constante grondtoon in mijn leven aan het worden waar ik zelfs niet altijd van bewust ben maar wat heel nauw samenhangt met wat Sochrio schreef: Die vreugde kan veel breder zijn dan alleen de vergeving van zonden (hoewel dat op zich natuurlijk al een gigantische vreugde is) Het is ook omdat God zo goed is, zo heilig, omdat Hij de wereld zo geweldig mooi gemaakt heeft, omdat Hij werkt in mensen, omdat Hij ZIjn liefde uitstraalt naar Zijn kinderen die die liefde vervolgens weer doorstralen
Fil. 4:4 Verblijdt u in den Heere te allen tijd; wederom zeg ik: Verblijdt u.





[Veranderd op 10/6/02 door Christina]
Lecram

Bericht door Lecram »

Van harte geconcoleerd, Christina. Wat een enorme troost dat je weet dat hij nu volmaakt gelukkig is.

Dat je zelf geen doodswens hebt, is gezond. Dat zal waarschijnlijk alleen voorkomen wanneer je al dichtbij de dood bent of het heel zwaar hebt.
Maar je verlangt er toch weleens naar om heel dichtbij Jezus te zijn? Dat bedoelde ik eigenlijk met mijn vraag.
Christina

Bericht door Christina »

Dichtbij Jezus zijn, ja! Daarom trok dat sterfbed van Harm mij ook aan als een magneet. De Heere Jezus was zeker dicht bij hem, dat voelde je. Dat heb ik eerder ook wel gehad, net als Gerrie al noemde, "b.v. zijn in een kerkdienst, of als je de bijbel leest of zomaar in de auto als je aan het mediteren bent." maar nooit zo intens en langdurig als nu. Zal het na de begrafenis allemaal weer over gaan? Ik hoop van niet.
Lecram

Bericht door Lecram »

Blijf in Hem, Christina!
Plaats reactie