Sola Gratia

[Alfredt]

Door genade alleen.

In het topic over het Onze Vader kwam ik de volgende zin tegen van Admin

ik bedoel de gelovige maar onbekeerde..

Jezus zegt in Johannes 11:25-26 tot Martha "Ik ben de opstanding en het Leven; die in mij gelooft, zal leven al ware hij ook gestorven. En een iegelijk, die leeft en in mij gelooft, zal niet sterven in eeuwigheid."

Ook de Catechismus gaat uit van pure genade, zonder dat wij daar ook maar wat aan bij kunnen dragen. Wij zijn zondig en moeten ons inderdaad steeds bekeren tot God. Maar wat is bekeren?

Zondag 33
vraag 88 Waarin bestaat de ware bekering van de mens?
In het afsterven van de oude en het opstaan van de nieuwe mens.

vraag 89 Wat is het afsterven van de oude mens?
Oprechte droefheid, dat wij God door onze zonden vertoornd hebben. En ook dat wij deze zonden hoe meer haten en ontvluchten

vraag 90 Wat is het opstaan van de nieuwe mens?
Hartelijke vreugde in God door Christus en lust en liefde om naar de wil van God in alle goede werken te leven.

Ik haal hieruit dat wij ons moeten richten tot God. Dat is bekering, ons van onze aardse zondige denken en handelen afkeren en terugkeren naar onze Heer en Heiland en op Hem ons vertrouwen stellen. Wij zijn zondig en blijven dat ook.
Wat God echter wil is dat wij ons steeds blijven bekeren (ons richten op Hem) om daardoor steeds meer begeren naar de vergeving en gerechtigheid in Christus. En hiernaast dat wij zonder ophouden ons inspannen en God bidden om de genade van de Heilige Geest, om steeds meer naar het beeld van God vernieuwd te worden, totdat wij na dit leven het doel, namelijk de volmaaktheid bereiken. (vraag en antwoord 115)

Ook hierin falen wij steeds jammerlijk. Dat is zonde, maar daarvoor geldt de vergeving ook. Alles wat wij doen is bevlekt door zonde, wij worden slechts gered door de genade van Jezus Christus. Niet doordat wij ons bekeren, maar doordat hij ons vastgrijpt en zegt:"Jij hoort erbij." (artikel 9 Dortse Leerregels) Als dank voor die uitverkiezing Moet de mens vruchten voortbrengen. Maar ook hierin kan de mens falen. Want zondig zijn wij van de wieg tot het graf. Maar Gods genade is zo wonderschoon groot dat hij Paulus in de hoofdstuk 3 van de eerste brief naar Corinthe laat schrijven: "Een iegelks werk zal openbaar worden want de dag zal het verklaren, dewijl het door vuur ontdekt wordt; en hoedanig een iegelijks werk is zal het vuur beproeven. Zoo iemands werk blijft dat hij daarop (op het fundament, Christus) gebouwd heeft zal loon ontvangen. Zoo iemands werk zal verbrand worden, die zal schade lijden; maar zelf zal hij behouden worden, doch alzoo als door vuur."

Wie dus Op Christus vertrouwd en wil leven naar zijn eer, is dus al bekeerd en bekeerd zich elke keer dat hij zich op God richt weer.
Om die reden geloof ik niet dat er gelovigen zijn die onbekeerd zijn. Er zijn wel vele naamchristenen. Maar een ieder die waarlijk in God geloofd is reeds bekeerd.

Ik ben benieuwd naar jullie reactie hierop.

[ndonselaar]

Ik denk dat Admin zich verkeerd heeft uitgedrukt.

[Gerrie]

Origineel geplaatst door Alfredt
Wie dus Op Christus vertrouwd en wil leven naar zijn eer, is dus al bekeerd en bekeerd zich elke keer dat hij zich op God richt weer

Mijns inziens klopt dit niet. Als je al bekeerd bent hoef je jezelf niet opnieuw te bekeren.
Dus een gelovige die onbekeerd is kan wel. Deze moet zich bekeren, anders leeft hij/zij als een ongelovige.

[Alfredt]

Origineel geplaatst door Gerrie

Origineel geplaatst door Alfredt
Wie dus Op Christus vertrouwd en wil leven naar zijn eer, is dus al bekeerd en bekeerd zich elke keer dat hij zich op God richt weer

Mijns inziens klopt dit niet. Als je al bekeerd bent hoef je jezelf niet opnieuw te bekeren.
Dus een gelovige die onbekeerd is kan wel. Deze moet zich bekeren, anders leeft hij/zij als een ongelovige.

nee want bekering is je richten op God, en wij moeten dit steeds opnieuw doen omdat we ook were telkens afdwalen. Dat is die be-kering.

Ook de allerheiligsten hebben in dit leven niet meer dan een klein begin van de gehoorzaamheid, maar wel zo, dat zij met een ernstig voornemenniet slechts naar sommige, maar naar alle geboden van God beginnen te leven. (antwoord 115)

Ook bekeerde mensen zijn grote zondaars. Het verschil met ongelovigen is dat gelovigen daar steeds van harte berouw van hebben en daar tegen proberen te strijden. En dat gaat dus vaak fout en dan moeten we weer op onze knieën.

[Veranderd op 20/5/02 door Alfredt]

[Pied]

Welke definitie geven jullie van ‘gelovige’?
1. gelovige = iemand die door God is wedergeboren. Zaligmakend geloof.
2. gelovige = iemand die instemt met de bijbelse waarheden. Historisch geloof (+ wondergeloof / tijdgeloof).
Een gelovige die onbekeerd is, is dus iemand die niet gelooft met een waar, zaligmakend geloof. Is dan eigenlijk geen gelovige.

Johannes 11:25-26 handelt over het zaligmakend geloof.
Dat wij ons steeds moeten bekeren tot God, is geheel waar. Degenen die wedergeboren zijn, zullen door Gods genade steeds opnieuw hun zonden aan God belijden. Inderdaad is de gelovige geroepen tot heiligmaking. Het afsterven van de oude mens en het opstaan van de nieuwe mens: daar heeft de gelovige z’n leven lang naar te streven. En door Gods genade zal dit ook in het leven van deze gelovige gevonden worden: 1 Korinthe 1:30 en 31, “Maar uit Hem zijt gij in Christus Jezus, Die ons geworden is wijsheid van God, en rechtvaardigheid, en heiligmaking, en verlossing; opdat het zij, gelijk geschreven is: Die roemt, roeme in den Heere.â€

[Refojongere]

Wie dus Op Christus vertrouwd en wil leven naar zijn eer, is dus al bekeerd

Een stukje van een puritein ga ik citeren in dit verband:
"Een mens kan grote en plechtige beloften doen, hij kan zich sterk hebben voorgenomen niet meer te zondigen en toch slechts bijna een christen zijn.
Dit deed Saul: hij beloofde en nam zich voor David geen kwaad meer te doen: 'Keer weder, mijn zoon David, want ik zal u geen kwaad meer doen' (1 Sam. 26:21). Hoe vaak beloofde en nam Farao zich voor het volk te laten trekken. En toch zijn ze beiden in hun zonden omgekomen. De grootste voornemens en beloften om niet meer te zondigen, maken een mens niet tot een christen.
Voornemens en beloften om niet meer te zondigen, brengen de zonde nooit schade toe. Geen nieuwe voornemens, maar een nieuwe natuur moet ons helpen tegen de zonde te strijden. Voornemens kunnen ons tot aan de geboorte brengen, maar zonder een nieuwe natuur is er geen kracht om te baren.
De ongeheiligde natuur kan zo ver bewerkt worden dat zij grote beloften doet en plannen maakt in de strijd tegen de zonde. Een natuurlijk mens kan door een verlicht geweten grote overtuigingen hebben van de zonde. Hij kan de wet van God goedkeuren. Hij kan een verlangen hebben om zalig te worden. Welnu, deze drie bij elkaar, de werkingen van het geweten, het gezicht van de deugdzaamheid van de wet en een verlangen om zalig te worden, kunnen in een mens grote voornemens tegen de zonde voortbrengen, terwijl hij geen hart heeft om zijn eigen voornemens uit te voeren.
Lees in dit verband ook Deuteronomium 5:27-29: Nader gij, en hoor alles, wat de HEERE, onze God, zeggen zal; en spreek gij tot ons al wat de HEERE, onze God, tot u spreken zal, en wij zullen het horen en doen.
28 Als nu de HEERE de stem uwer woorden hoorde, toen gij tot mij spraakt, zo zeide de HEERE tot mij: Ik heb gehoord de stem der woorden van dit volk, die zij tot u gesproken hebben; het is altemaal goed, dat zij gesproken hebben.
29 Och, dat zij zulk een hart hadden, om Mij te vrezen, en al Mijn geboden te allen dage te onderhouden; opdat het hun en hun kinderen welging in eeuwigheid!"