Is het mogelijk dat men juicht en zingt van Christus, maar dat men toch niet met God verzoend is door de dood van Zijn Zoon?
Ja, zulke mensen hebben niet Jezus aangenomen, maar een bevatting van Hem. Zo schrijft ds. L. Vroegindeweij in het boek “U Vraagt 2â€
Bevatting van Christus aannemen
-
Refojongere
-
Zeeuw
Hand 2.44/47: En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen;
En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had.
En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten;
En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.
hand 3.6/9: En Petrus zeide: Zilver en goud heb ik niet, maar hetgeen ik heb, dat geve ik u; in den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, sta op en wandel!
En hem grijpende bij de rechterhand richtte hij hem op, en terstond werden zijn voeten en enkelen vast.
En hij, opspringende, stond en wandelde, en ging met hen in den tempel, wandelende en springende, en lovende God.
En al het volk zag hem wandelen en God loven.
Hand 8.5/8: En Filippus kwam af in de stad van Samaria, en predikte hun Christus.
En de scharen hielden zich eendrachtelijk aan hetgeen van Filippus gezegd werd, dewijl zij hoorden en zagen de tekenen, die hij deed.
Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen dezelve uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen.
En er werd grote blijdschap in die stad.
Hand8.39: En toen zij uit het water waren opgekomen, nam de Geest des Heeren Filippus weg, en de kamerling zag hem niet meer; want hij reisde zijn weg met blijdschap.
Hand13.46/48/ Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen.
Want alzo heeft ons de Heere geboden, zeggende: Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot zaligheid, tot aan het uiterste der aarde.
Als nu de heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich, en prezen het Woord des Heeren; en er geloofden zovelen, als er geordineerd waren tot het eeuwige leven.
Hand 16. 14/15: En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster, van de stad Thyatira, die God diende, hoorde ons; welker hart de Heere heeft geopend, dat zij acht nam op hetgeen van Paulus gesproken werd.
En als zij gedoopt was, en haar huis, bad zij ons, zeggende: Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.
Hand 16.30/34: En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.
En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren.
En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.
Zomaar wat teksten uit Handelingen over bekeringen. Ik ben maar in hoofdstuk 16 gestopt en heb ze even snel opgezocht. Ik ben er waarschijnlijk veel vergeten. Hier vind ik iets anders dan wat beschreven wordt in het door jou aangehaalde stukje Refojongere. Natuurlijk zijn er mensen die dwars door de ellende van de eigen zonden God vinden. Maar in het stukje wat aangehaald wordt, wordt de kennis van de ellende verheerlijkt, noodzakelijk gemaakt en de enige weg. Dit is mijn inziens niet bijbels. Het houdt vele mensen van de zekerheid af en als laatste richt het zich heel veel op jezelf en niet op God. Wij hebben God op geen enkele manier de weg voor te schrijven. Oordeel in ieder geval een mens of jezelf niet op zijn bekering, maar op de uitwerking hiervan.
Er zijn veel mensen, die van Zichzelf weten dat ze niet geloven. Als dat zo is geef het dan toe, eerlijk zijn is altijd goed. Maar weet wel wat je zegt: God's Woord is onbetrouwbaar. Zelf heb ik al eerder gezegd dat ik geloof dat wij ons niet op het geloof moeten richten en daar niet al te veel mee bezig zijn. We moeten met God bezig zijn, niet met ons. Wij moeten doen wat Hij vraagt en niet eerst gaan kijken wat Hij voor ons kan gaan doen. Ds. Huisman uit de gereformeerde gemeente beschreef deze houding eens zo: Of ik nu zalig wordt of niet, ik wil niet meer zondigen. Ik wil doen wat God vraagt. Echt het geloof komt niet via een weg, die vast te omschrijven is. De wind waait waarheen hij wilt, en wij weten niet waar hij vandaan komt? Laat dat zo. Eens was ik blind en nu kan ik zien. Eens was ik verloren, maar nu ben ik gevonden. Zoek niet naar de bekering, maar naar het hier en nu. Wie is de nummer 1? Als het God niet is, moet je bij Hem wezen en niet je zonden gaan overdenken ofzo.
Vaya con Dios,
parsifal
En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had.
En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten;
En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.
hand 3.6/9: En Petrus zeide: Zilver en goud heb ik niet, maar hetgeen ik heb, dat geve ik u; in den Naam van Jezus Christus, den Nazarener, sta op en wandel!
En hem grijpende bij de rechterhand richtte hij hem op, en terstond werden zijn voeten en enkelen vast.
En hij, opspringende, stond en wandelde, en ging met hen in den tempel, wandelende en springende, en lovende God.
En al het volk zag hem wandelen en God loven.
Hand 8.5/8: En Filippus kwam af in de stad van Samaria, en predikte hun Christus.
En de scharen hielden zich eendrachtelijk aan hetgeen van Filippus gezegd werd, dewijl zij hoorden en zagen de tekenen, die hij deed.
Want van velen, die onreine geesten hadden, gingen dezelve uit, roepende met grote stem; en vele geraakten en kreupelen werden genezen.
En er werd grote blijdschap in die stad.
Hand8.39: En toen zij uit het water waren opgekomen, nam de Geest des Heeren Filippus weg, en de kamerling zag hem niet meer; want hij reisde zijn weg met blijdschap.
Hand13.46/48/ Maar Paulus en Barnabas, vrijmoedigheid gebruikende, zeiden: Het was nodig, dat eerst tot u het Woord Gods gesproken zou worden; doch nademaal gij hetzelve verstoot, en uzelven des eeuwigen levens niet waardig oordeelt, ziet, wij keren ons tot de heidenen.
Want alzo heeft ons de Heere geboden, zeggende: Ik heb u gesteld tot een licht der heidenen, opdat gij zoudt zijn tot zaligheid, tot aan het uiterste der aarde.
Als nu de heidenen dit hoorden, verblijdden zij zich, en prezen het Woord des Heeren; en er geloofden zovelen, als er geordineerd waren tot het eeuwige leven.
Hand 16. 14/15: En een zekere vrouw, met name Lydia, een purperverkoopster, van de stad Thyatira, die God diende, hoorde ons; welker hart de Heere heeft geopend, dat zij acht nam op hetgeen van Paulus gesproken werd.
En als zij gedoopt was, en haar huis, bad zij ons, zeggende: Indien gij hebt geoordeeld, dat ik den Heere getrouw ben, zo komt in mijn huis, en blijft er. En zij dwong ons.
Hand 16.30/34: En hen buiten gebracht hebbende, zeide hij: Lieve heren, wat moet ik doen, opdat ik zalig worde?
En zij zeiden: Geloof in den Heere Jezus Christus, en gij zult zalig worden, gij en uw huis.
En zij spraken tot hem het woord des Heeren, en tot allen, die in zijn huis waren.
En hij nam hen tot zich in dezelve ure des nachts, en wies hen van de striemen; en hij werd terstond gedoopt, en al de zijnen.
En hij bracht hen in zijn huis, en zette hun de tafel voor, en verheugde zich, dat hij met al zijn huis aan God gelovig geworden was.
Zomaar wat teksten uit Handelingen over bekeringen. Ik ben maar in hoofdstuk 16 gestopt en heb ze even snel opgezocht. Ik ben er waarschijnlijk veel vergeten. Hier vind ik iets anders dan wat beschreven wordt in het door jou aangehaalde stukje Refojongere. Natuurlijk zijn er mensen die dwars door de ellende van de eigen zonden God vinden. Maar in het stukje wat aangehaald wordt, wordt de kennis van de ellende verheerlijkt, noodzakelijk gemaakt en de enige weg. Dit is mijn inziens niet bijbels. Het houdt vele mensen van de zekerheid af en als laatste richt het zich heel veel op jezelf en niet op God. Wij hebben God op geen enkele manier de weg voor te schrijven. Oordeel in ieder geval een mens of jezelf niet op zijn bekering, maar op de uitwerking hiervan.
Er zijn veel mensen, die van Zichzelf weten dat ze niet geloven. Als dat zo is geef het dan toe, eerlijk zijn is altijd goed. Maar weet wel wat je zegt: God's Woord is onbetrouwbaar. Zelf heb ik al eerder gezegd dat ik geloof dat wij ons niet op het geloof moeten richten en daar niet al te veel mee bezig zijn. We moeten met God bezig zijn, niet met ons. Wij moeten doen wat Hij vraagt en niet eerst gaan kijken wat Hij voor ons kan gaan doen. Ds. Huisman uit de gereformeerde gemeente beschreef deze houding eens zo: Of ik nu zalig wordt of niet, ik wil niet meer zondigen. Ik wil doen wat God vraagt. Echt het geloof komt niet via een weg, die vast te omschrijven is. De wind waait waarheen hij wilt, en wij weten niet waar hij vandaan komt? Laat dat zo. Eens was ik blind en nu kan ik zien. Eens was ik verloren, maar nu ben ik gevonden. Zoek niet naar de bekering, maar naar het hier en nu. Wie is de nummer 1? Als het God niet is, moet je bij Hem wezen en niet je zonden gaan overdenken ofzo.
Vaya con Dios,
parsifal
-
Christina
-
Refojongere
Beste Parsifal,
Je zegt dat je in de aangehaalde teksten in Handelingen wat anders vind dan in het door mij aangehaalde stuk.
Dat denk ik niet. Ik zie alleen dat er in 'mijn' stuk velen beschreven worden die zeggen te rusten op Christus' gerechtigheid, maar die nog nooit zijn ontdekt aan de zonden. Maar als je mag beleven wat het is om van je schuld verlost te zijn en verenigd te mogen zijn met de Verlosser, dan kan het inderdaad niet anders of er komt een vreugde in je hart die nooit meer weggaat en alle blijdschap overstijgt. Kun je de zinssneden aanhalen die strijden met je citaten uit Handelingen?
Maar in het stukje wat aangehaald wordt, wordt de kennis van de ellende verheerlijkt, noodzakelijk gemaakt en de enige weg.
De kennis der ellende is weldegelijk noodzakelijk zoals we uitvoerig hebben besproken bij andere discussies over de toeleidende weg. Immers: Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, maar de droefheid der wereld werkt de dood.
Inderdaad, als je zegt dat er geen christen is die die droefheid niet kent, dan maak je vele christenen onzeker. Maar zijn er niet o zo velen die zich hun geloof maar inbeelden en liever zachte dingen willen horen dan: je moet je zonden echt zien en beleven. Want dat kennen ze niet, ze willen namelijk liever rusten op hun eigen gerechtigheid.
Oordeel in ieder geval een mens of jezelf niet op zijn bekering, maar op de uitwerking hiervan.
Zeer zeker, want wie ziet het hart aan? Maar er mag toch zeker wel de vraag gesteld worden hoe iemand er toe gekomen is om Christus aan te nemen. En of hij ook die droefheid naar God kent. Of hij dus zogezegd geen bevatting van Jezus aangenomen heeft, maar Hem Zelf!
Je zegt dat ongelovigen zeggen dat Gods Woord onbetrouwbaar is. Ja, maar je kunt toch ook geloven met je verstand dat Gods Woord 100% waarheid is en je toch niet aan Christus overgeven (in Hem geloven) en de zonden echt haten.
Verder zeg je dat we niet teveel met ons geloof moeten bezig zijn maar met wat God van ons wil.
OK, het eerste wat Hij wil is dat ik geloof in Jezus Christus en Hem welbehagelijk leef. Nu, ik kan zeggen: ik geloof in Hem. Alleen, hoe weet ik dat ik het ware geloof heb? Dat ik geen bevatting van Hem heb aangenomen?
Beste Zeeuw,
Je zegt dat je in de aangehaalde teksten in Handelingen wat anders vind dan in het door mij aangehaalde stuk.
Dat denk ik niet. Ik zie alleen dat er in 'mijn' stuk velen beschreven worden die zeggen te rusten op Christus' gerechtigheid, maar die nog nooit zijn ontdekt aan de zonden. Maar als je mag beleven wat het is om van je schuld verlost te zijn en verenigd te mogen zijn met de Verlosser, dan kan het inderdaad niet anders of er komt een vreugde in je hart die nooit meer weggaat en alle blijdschap overstijgt. Kun je de zinssneden aanhalen die strijden met je citaten uit Handelingen?
Maar in het stukje wat aangehaald wordt, wordt de kennis van de ellende verheerlijkt, noodzakelijk gemaakt en de enige weg.
De kennis der ellende is weldegelijk noodzakelijk zoals we uitvoerig hebben besproken bij andere discussies over de toeleidende weg. Immers: Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid, maar de droefheid der wereld werkt de dood.
Inderdaad, als je zegt dat er geen christen is die die droefheid niet kent, dan maak je vele christenen onzeker. Maar zijn er niet o zo velen die zich hun geloof maar inbeelden en liever zachte dingen willen horen dan: je moet je zonden echt zien en beleven. Want dat kennen ze niet, ze willen namelijk liever rusten op hun eigen gerechtigheid.
Oordeel in ieder geval een mens of jezelf niet op zijn bekering, maar op de uitwerking hiervan.
Zeer zeker, want wie ziet het hart aan? Maar er mag toch zeker wel de vraag gesteld worden hoe iemand er toe gekomen is om Christus aan te nemen. En of hij ook die droefheid naar God kent. Of hij dus zogezegd geen bevatting van Jezus aangenomen heeft, maar Hem Zelf!
Je zegt dat ongelovigen zeggen dat Gods Woord onbetrouwbaar is. Ja, maar je kunt toch ook geloven met je verstand dat Gods Woord 100% waarheid is en je toch niet aan Christus overgeven (in Hem geloven) en de zonden echt haten.
Verder zeg je dat we niet teveel met ons geloof moeten bezig zijn maar met wat God van ons wil.
OK, het eerste wat Hij wil is dat ik geloof in Jezus Christus en Hem welbehagelijk leef. Nu, ik kan zeggen: ik geloof in Hem. Alleen, hoe weet ik dat ik het ware geloof heb? Dat ik geen bevatting van Hem heb aangenomen?
Beste Zeeuw,
Hoe weet ik dat ik niet een bevatting van Christus heb aangenomen, maar Hem Zelf?Alleen in de oefening van het geloof is er zekerheid, alleen door het zien op Christus is er volkomen zekerheid.
-
sochrio
Weet wat ik het gevaar vindt van zulke stukjes? Dat de bekering een menselijk werk wordt. immers als jij niet zo bent als dat 'juichend christendom' dan ben je toch wel heel goed of niet dan. Ik vind het veel lijken op het bidden van het gebed van de tollenaar met het hart van de farizeeer.
Christus gaat met iedereen een eigen weg. Oordeel dan niet over de bekering van anderen. Blijf bij jezelf. Ben jij van Christus of niet. Daar gaat het om. God zal wel oordelen over de anderen, dat kan je gerust aan Hem overlaten. Dat moet je zelfs aan Hem overlaten.
In de Bijbel lezen we niet over hoe onze weg moet zijn, we lezen alleen dat we op die weg moeten zijn. Het gaat erom dat we ons helemaal overgeven aan Hem. Bij de een gaat dat anders dan bij de ander. Het karakter van de persoon speelt daarin ook een rol.
In de Bijbel lezen we niet in welke mate we onze schuld moeten beleven. We lezen dat we onze schuld aan Hem moeten belijden. Is onze nood immers niet vaak dat we onze schuld zo weinig beleven. tenminste, dat is bij mij wel zo.
Ik zou zeggen, je kunt beter de Bijbel lezen dan zulke stukken, van welke schrijver dan ook. Als je immers bij God wilt komen, kan je dat toch het beste doen door Zijn Woord te lezen, in plaats van de uitleg van mensen over Zijn woorden?
Christus gaat met iedereen een eigen weg. Oordeel dan niet over de bekering van anderen. Blijf bij jezelf. Ben jij van Christus of niet. Daar gaat het om. God zal wel oordelen over de anderen, dat kan je gerust aan Hem overlaten. Dat moet je zelfs aan Hem overlaten.
In de Bijbel lezen we niet over hoe onze weg moet zijn, we lezen alleen dat we op die weg moeten zijn. Het gaat erom dat we ons helemaal overgeven aan Hem. Bij de een gaat dat anders dan bij de ander. Het karakter van de persoon speelt daarin ook een rol.
In de Bijbel lezen we niet in welke mate we onze schuld moeten beleven. We lezen dat we onze schuld aan Hem moeten belijden. Is onze nood immers niet vaak dat we onze schuld zo weinig beleven. tenminste, dat is bij mij wel zo.
Ik zou zeggen, je kunt beter de Bijbel lezen dan zulke stukken, van welke schrijver dan ook. Als je immers bij God wilt komen, kan je dat toch het beste doen door Zijn Woord te lezen, in plaats van de uitleg van mensen over Zijn woorden?
-
Refojongere
Beste Sochrio,
Wat is het gevaar: Dat de bekering een menselijk werk wordt. immers als jij niet zo bent als dat 'juichend christendom' dan ben je toch wel heel goed of niet dan.
Ik weet, Sochrio, dat dat vaak achter zulke stukjes wordt gedacht. Toch is het niet terecht om te stellen dat bekering menselijk werk zou worden. Immers, in het stukje wordt gewaarschuwd tegen mensenwerk, want bekering des harten blijft een eenzijdig Godswerk, een wonder. Er wordt zeker niet afgegeven op juichende christenen, maar wel tegen een oppervlakkig juichen (zoals hen die het Woord met vreugde ontvingen maar weer afvielen, omdat het geen diepte van aarde had). Wat zou dat anders zijn dan de diepe zondekennis?
Dat je het stuk vergelijkt met het gebed van de tollenaar blijkt nergens uit, alleen een oprechte oproep: O, bedrieg u niet met eigen werk voor de nimmer eindigende eeuwigheid!
Frappant vind ik dat het stukje meteen wordt gezien als een oordelen over bekering van anderen, dat is niet het geval.
In de Bijbel lezen we niet over hoe onze weg moet zijn, we lezen alleen dat we op die weg moeten zijn.
Juist, en nu denken er velen: ik heb Christus aangenomen, dus nu wandel ik op de smalle weg, terwijl het slechts een bevatting van Hem is, een ingebeeld geloof.
Wat is het gevaar: Dat de bekering een menselijk werk wordt. immers als jij niet zo bent als dat 'juichend christendom' dan ben je toch wel heel goed of niet dan.
Ik weet, Sochrio, dat dat vaak achter zulke stukjes wordt gedacht. Toch is het niet terecht om te stellen dat bekering menselijk werk zou worden. Immers, in het stukje wordt gewaarschuwd tegen mensenwerk, want bekering des harten blijft een eenzijdig Godswerk, een wonder. Er wordt zeker niet afgegeven op juichende christenen, maar wel tegen een oppervlakkig juichen (zoals hen die het Woord met vreugde ontvingen maar weer afvielen, omdat het geen diepte van aarde had). Wat zou dat anders zijn dan de diepe zondekennis?
Dat je het stuk vergelijkt met het gebed van de tollenaar blijkt nergens uit, alleen een oprechte oproep: O, bedrieg u niet met eigen werk voor de nimmer eindigende eeuwigheid!
Frappant vind ik dat het stukje meteen wordt gezien als een oordelen over bekering van anderen, dat is niet het geval.
In de Bijbel lezen we niet over hoe onze weg moet zijn, we lezen alleen dat we op die weg moeten zijn.
Juist, en nu denken er velen: ik heb Christus aangenomen, dus nu wandel ik op de smalle weg, terwijl het slechts een bevatting van Hem is, een ingebeeld geloof.
-
Ruth
-
Lecram
Dit is weer typisch zo'n nietszeggende en volledig overbodige gezegde. De uitspraak is totaal nergens op gebaseerd en suggereert iets wat totaal niet hard te maken is. Het verbaast me altijd hoe makkelijk mensen zoiets kunnen zeggen, zonder blijk te geven van het besef van de hel. Pas aub hiermee op!Verder zou ik een oud gezegde willen aanhalen: De bodem van de hel is bedekt met dominees! Het opeenstapelen van teksten brengt geen gerechtigheid. Denk aan de dwaze maagden. Met hun lampen gingen ze verloren.
[Edited on 2/9/02 by Lecram]
-
sochrio
Beste Refojongere.
Ik vind dat er in dat stukje wel oordelen gegeven worden oder bekeringen. Ik lees Bijv. : 'het is te vulg gegaan' en 'het gaat allemaal veel makkelijker en juichender' ook staat er 'het is meer gevoel dan verlicht verstand'
Ik weet niet hoe jij die betreffende stukjes gelezen hebt, maar ik heb het opgevat als oordelen over de bekering van anderen.
Wat betreft het afgeven op juichende christenen, daar ben ik te snel/te hard geweest in mijn oordeel. Je hebt gelijk, dat staat er niet in.
Ik vergelijk het stuk zelf niet met het bidden van het gebed van de tollenaar met het hart van de farizeeer! Het gevaar in dergelijke stukken is dat je KAN gaan denken, : Ik ben eigenlijk best wel goed, want ik voel me zo diep schuldig. En dat je bidt en God je grote schuld belijdt, maar stiekem denkt: Dank u Heere, dat ik niet zo ben als die anderen, die er zo licht over denken. Ik voel me diep verslagen, ik worstel met mijn schuld.
En dat noem ik bidden van het gebed van de tollenaar met het hart van de F. Het stuk is dus niet zo, maar mensen zouden wel zo gaan kunnen bidden door een dergelijk stuk te lezen.
Kijk, het wil er bij mij gewoon niet in dat je een oordeel kunt gaan geven over het geloof van de ander. In de Bijbel wordt daar ook tegen gewaarschuwd.
Zondekennis is nodig, en het is een wezenlijk onderdeel van de bekering. Het is echter geen voorwaarde. Wanneer je een dergelijk stuk zou lezen, ben je snel geneigd om dat wel te gaan denken.
Ik vind dat er in dat stukje wel oordelen gegeven worden oder bekeringen. Ik lees Bijv. : 'het is te vulg gegaan' en 'het gaat allemaal veel makkelijker en juichender' ook staat er 'het is meer gevoel dan verlicht verstand'
Ik weet niet hoe jij die betreffende stukjes gelezen hebt, maar ik heb het opgevat als oordelen over de bekering van anderen.
Wat betreft het afgeven op juichende christenen, daar ben ik te snel/te hard geweest in mijn oordeel. Je hebt gelijk, dat staat er niet in.
Ik vergelijk het stuk zelf niet met het bidden van het gebed van de tollenaar met het hart van de farizeeer! Het gevaar in dergelijke stukken is dat je KAN gaan denken, : Ik ben eigenlijk best wel goed, want ik voel me zo diep schuldig. En dat je bidt en God je grote schuld belijdt, maar stiekem denkt: Dank u Heere, dat ik niet zo ben als die anderen, die er zo licht over denken. Ik voel me diep verslagen, ik worstel met mijn schuld.
En dat noem ik bidden van het gebed van de tollenaar met het hart van de F. Het stuk is dus niet zo, maar mensen zouden wel zo gaan kunnen bidden door een dergelijk stuk te lezen.
Kijk, het wil er bij mij gewoon niet in dat je een oordeel kunt gaan geven over het geloof van de ander. In de Bijbel wordt daar ook tegen gewaarschuwd.
Zondekennis is nodig, en het is een wezenlijk onderdeel van de bekering. Het is echter geen voorwaarde. Wanneer je een dergelijk stuk zou lezen, ben je snel geneigd om dat wel te gaan denken.
-
Leo
Ik had ook liever dat ds. LV Gods Woord citeerde in de plaats van Comrie.
Maar ik vrees dat het niet voor niets is dat hier Comrie geciteerd wordt. Comrie heeft wel meer twijfel gezaaid met overigens goed bedoelde pastorale adviezen (wezen welwezen).
Als je bedenkt dat de Zaligheid in Christus ligt kun je (refojongere) je maar beter afvragen: wie is Christus voor mij?
Dat is nuttiger dan dit soort lectuur te lezen. Hiermee verhef je de twijfel over je ellendekennis tot een kenmerk van het ware.
Wie is Christus voor je? Kun je buiten Hem?
Als je de cathechismus goed leest is de (ware) ellendekennis een vrucht van het geloof in Christus.
Je gaat dus niet zoeken naar vruchten, maar je vertrouwd erop dat Christus in Johannes 15 de waarheid spreekt als Hij zegt: die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht.
Niet misschien, niet twijfelachtig, maar zeker!
Als je gaat zoeken naar de vrucht van zondekennis dan zie je weer niet op Christus, maar dan zit je weer in jezelf te graven. En dat is nu net wat de Heere Jezus niet wil. Wendt u naar Mij toe. Zie op Mij! Vertrouw op Mij!
Voor ik het vergeet; die zondekennis komt echt. Als we zien wat Christus heeft moeten lijden om ons het Eeuwige Leven te kunnen geven dan gaan de zonden smart doen. Ook de zonden van voor de bekering, maar vooral de zonden die we daarna nog doen, tegen zoveel LIEFDE in!
Maar zodra je als pastoraal advies geeft om te gaan zien op je hoeveelheid zondekennis zie je niet op Christus. Je kan niet tegelijk op je zondekennis zien en tegelijk ook op Christus. Zie maar op Christus, dan is er zondekennis, dat kan niet missen.
Maar ik vrees dat het niet voor niets is dat hier Comrie geciteerd wordt. Comrie heeft wel meer twijfel gezaaid met overigens goed bedoelde pastorale adviezen (wezen welwezen).
Als je bedenkt dat de Zaligheid in Christus ligt kun je (refojongere) je maar beter afvragen: wie is Christus voor mij?
Dat is nuttiger dan dit soort lectuur te lezen. Hiermee verhef je de twijfel over je ellendekennis tot een kenmerk van het ware.
Wie is Christus voor je? Kun je buiten Hem?
Als je de cathechismus goed leest is de (ware) ellendekennis een vrucht van het geloof in Christus.
Je gaat dus niet zoeken naar vruchten, maar je vertrouwd erop dat Christus in Johannes 15 de waarheid spreekt als Hij zegt: die in Mij blijft en Ik in hem, die draagt veel vrucht.
Niet misschien, niet twijfelachtig, maar zeker!
Als je gaat zoeken naar de vrucht van zondekennis dan zie je weer niet op Christus, maar dan zit je weer in jezelf te graven. En dat is nu net wat de Heere Jezus niet wil. Wendt u naar Mij toe. Zie op Mij! Vertrouw op Mij!
Voor ik het vergeet; die zondekennis komt echt. Als we zien wat Christus heeft moeten lijden om ons het Eeuwige Leven te kunnen geven dan gaan de zonden smart doen. Ook de zonden van voor de bekering, maar vooral de zonden die we daarna nog doen, tegen zoveel LIEFDE in!
Maar zodra je als pastoraal advies geeft om te gaan zien op je hoeveelheid zondekennis zie je niet op Christus. Je kan niet tegelijk op je zondekennis zien en tegelijk ook op Christus. Zie maar op Christus, dan is er zondekennis, dat kan niet missen.
-
Refojongere
Beste Sochrio en Leo,
Zondekennis is nodig, en het is een wezenlijk onderdeel van de bekering. Het is echter geen voorwaarde. Wanneer je een dergelijk stuk zou lezen, ben je snel geneigd om dat wel te gaan denken.
Ik ben het met je eens, het is niet iets waardoor je waardig gemaakt wordt om tot Christus te gaan, of iets dat je meebrengt. Maar stel nu: je hebt geen zondekennis? Wat dan? Moet ik dan zeggen: Ga tot Christus? Maar wat moet ik dan met Christus, zonder zondekennis? Zou Hij soms vergeving schenken aan iemand zonder een verbroken hart? Hij schenkt toch alleen vergeving aan hen die ook hun zonden weten te belijden en erom wenen?
Ken jij Leo, iemand (uit de Bijbel of niet)die op Christus zag, zonder dat hij zijn zonden daarvoor zag?
Zondekennis is nodig, en het is een wezenlijk onderdeel van de bekering. Het is echter geen voorwaarde. Wanneer je een dergelijk stuk zou lezen, ben je snel geneigd om dat wel te gaan denken.
Ik ben het met je eens, het is niet iets waardoor je waardig gemaakt wordt om tot Christus te gaan, of iets dat je meebrengt. Maar stel nu: je hebt geen zondekennis? Wat dan? Moet ik dan zeggen: Ga tot Christus? Maar wat moet ik dan met Christus, zonder zondekennis? Zou Hij soms vergeving schenken aan iemand zonder een verbroken hart? Hij schenkt toch alleen vergeving aan hen die ook hun zonden weten te belijden en erom wenen?
Ken jij Leo, iemand (uit de Bijbel of niet)die op Christus zag, zonder dat hij zijn zonden daarvoor zag?
-
Leo
Hoi RJ,
Het Woord beschrijft een aantal bekeringen.
De bekering van Zacheus: de Bijbel beschrijft een nieuwsgierige man die Jezus weleens wilde zien. De geschiedenis ken je.
Het Woord schrijft niet over zondekennis voor die tijd.
De bloedvloeiende vrouw: ze geloofde dat ze bij Jezus genezing kon krijgen. Van zondekennis wordt niet gesproken.
Voorbeelden te over!
Met andere woorden: de Schrift stelt niet zondekennis centraal, maar Christus.
Ik weet ook wel dat als je een wereldling verteld dat ie Christus nodig heeft dat je dan ook moet vertellen dat hij zonden heeft gedaan, natuurlijk. Maar iedere kerkmens in Nederland weet dat de Bijbel zegt dat hij/zij een zondaar is. En omdat de Bijbel het zegt is het zo. Of je dat nu verstandelijk gelooft, een beetje inleeft of heel diep inleeft, er is maar 1 remedie nl. Christus.
Een citaat van Comrie lijkt me wel interessant:
Dr. Alexander Comrie schrijft in een brief aan zijn vriend J.L. Verster:
"Zij die voor de omhelzing van Jezus en Zijn voldoening berouw en leedwezen eisen, zijn eigen vrienden van de satan. Want het is zijn werk om ons af te houden van een aangeboden Heiland".
Zie je dat je de schrijvers op elk gewenst moment kan citeren zoals het je het beste uitkomt?
Je kunt een nieuwe dogmatiek verzinnen en van elke (binnen refokringen) gerespecteerde schrijver een citaatje uitzoeken en je zult zien dat ze je allen steunen (die citaten).
De stokbewaarder nog even aan het woord:
Wat moet ik doen om zalig te worden?
Lees het antwoord maar na.
Het Woord beschrijft een aantal bekeringen.
De bekering van Zacheus: de Bijbel beschrijft een nieuwsgierige man die Jezus weleens wilde zien. De geschiedenis ken je.
Het Woord schrijft niet over zondekennis voor die tijd.
De bloedvloeiende vrouw: ze geloofde dat ze bij Jezus genezing kon krijgen. Van zondekennis wordt niet gesproken.
Voorbeelden te over!
Met andere woorden: de Schrift stelt niet zondekennis centraal, maar Christus.
Ik weet ook wel dat als je een wereldling verteld dat ie Christus nodig heeft dat je dan ook moet vertellen dat hij zonden heeft gedaan, natuurlijk. Maar iedere kerkmens in Nederland weet dat de Bijbel zegt dat hij/zij een zondaar is. En omdat de Bijbel het zegt is het zo. Of je dat nu verstandelijk gelooft, een beetje inleeft of heel diep inleeft, er is maar 1 remedie nl. Christus.
Een citaat van Comrie lijkt me wel interessant:
Dr. Alexander Comrie schrijft in een brief aan zijn vriend J.L. Verster:
"Zij die voor de omhelzing van Jezus en Zijn voldoening berouw en leedwezen eisen, zijn eigen vrienden van de satan. Want het is zijn werk om ons af te houden van een aangeboden Heiland".
Zie je dat je de schrijvers op elk gewenst moment kan citeren zoals het je het beste uitkomt?
Je kunt een nieuwe dogmatiek verzinnen en van elke (binnen refokringen) gerespecteerde schrijver een citaatje uitzoeken en je zult zien dat ze je allen steunen (die citaten).
De stokbewaarder nog even aan het woord:
Wat moet ik doen om zalig te worden?
Lees het antwoord maar na.
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste medeforummers,
We lezen in de viervoudige staat van Thomas Boston over de wedergeboorte het volgende:
Hij begint met de vraag wat een verandering door wedergeboorte inhoudt.
Hij noemt dan:
1. Het is een verandering van eigenschappen of gesteldheden.
2. Het is een bovennatuurlijke verandering.
3. Het is een verandering naar de gelijkenis van God.
4. Het is een algemene verandering: 'Alles wordt nieuw.'
5. Toch is het slechts een onvolmaakte verandering.
Vervolgens schrijft hij dat het verstand van de mens wordt verlicht.
Waarin de mens verlicht wordt:
1. Hij wordt verlicht in de kennis van God.
2. Hij wordt verlicht in de kennis van de zonde.
3. Hij wordt onderricht in de kennis van zichzelf.
4. Hij wordt verlicht in de kennis van Jezus Christus.
5. De mens wordt onderwezen in de kennis van de ijdelheden van de wereld.
Zo gaat Thomas Boston verder. Dit is zeer zeker geen tijdpad. Dit gaat die wedergeborene mens leren. Pas toch op Refojongere om enige zaligmakende kennis in ellendekennis op zich te leggen. Kaïn riep uit: Mijn zonde is groter dan dat zij vergeven worden. Ik denk dat wij zo'n belijdenis in onze kerken zouden omhelzen. Wij zouden die man omhoogsteken. Kaïn had toch ellendekennis? Hij noemt zijn zonde, hij noemte de diepte van zijn zonde, maar hij mist één ding! En dat is dat de roede niet gedoopt is met de liefde van Jezus Christus! Petrus weende ook bitterlijk, maar hij mocht verbroken worden met een roede die hem sloeg, maar die roede ging vergezeld van Hem Die alle liefde waardig is. Ellendekennis zonder Christuskennis is onmogelijk! Het is Christus die immers zegt dat Hij de Geest der Waarheid zal zenden. Deze Geest der Waarheid zal de wereld overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel.
Johannes Calvijn zegt van dit geloof (Boek III, Hfdst. II, 19) Dit zij de hoofdzaak: Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en lieflijke en ons goedgunstig gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden.
We lezen in de viervoudige staat van Thomas Boston over de wedergeboorte het volgende:
Hij begint met de vraag wat een verandering door wedergeboorte inhoudt.
Hij noemt dan:
1. Het is een verandering van eigenschappen of gesteldheden.
2. Het is een bovennatuurlijke verandering.
3. Het is een verandering naar de gelijkenis van God.
4. Het is een algemene verandering: 'Alles wordt nieuw.'
5. Toch is het slechts een onvolmaakte verandering.
Vervolgens schrijft hij dat het verstand van de mens wordt verlicht.
Waarin de mens verlicht wordt:
1. Hij wordt verlicht in de kennis van God.
2. Hij wordt verlicht in de kennis van de zonde.
3. Hij wordt onderricht in de kennis van zichzelf.
4. Hij wordt verlicht in de kennis van Jezus Christus.
5. De mens wordt onderwezen in de kennis van de ijdelheden van de wereld.
Zo gaat Thomas Boston verder. Dit is zeer zeker geen tijdpad. Dit gaat die wedergeborene mens leren. Pas toch op Refojongere om enige zaligmakende kennis in ellendekennis op zich te leggen. Kaïn riep uit: Mijn zonde is groter dan dat zij vergeven worden. Ik denk dat wij zo'n belijdenis in onze kerken zouden omhelzen. Wij zouden die man omhoogsteken. Kaïn had toch ellendekennis? Hij noemt zijn zonde, hij noemte de diepte van zijn zonde, maar hij mist één ding! En dat is dat de roede niet gedoopt is met de liefde van Jezus Christus! Petrus weende ook bitterlijk, maar hij mocht verbroken worden met een roede die hem sloeg, maar die roede ging vergezeld van Hem Die alle liefde waardig is. Ellendekennis zonder Christuskennis is onmogelijk! Het is Christus die immers zegt dat Hij de Geest der Waarheid zal zenden. Deze Geest der Waarheid zal de wereld overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel.
Johannes Calvijn zegt van dit geloof (Boek III, Hfdst. II, 19) Dit zij de hoofdzaak: Zodra ook de minste droppel des geloofs in onze harten is ingedruppeld, beginnen wij reeds het vriendelijke en lieflijke en ons goedgunstig gelaat Gods te aanschouwen, weliswaar uit de verte en op een afstand, maar toch met een zo vaste blik, dat wij weten, dat wij allerminst het ons slechts inbeelden.