Refojongere
Pas als we Christus leren kennen, gaan we onze zonden kennen. Ik denk dat je steeds meer jezelf leert kennen naarmate je Hem kent.
Wie zijn er welkom bij Hem? Allen die dorsten. Er staat niet bij waarnaar je dorst moet hebben. Dus ook als je dorst naar zondenkennis ben je welkom. Je moet echter wel to het Water komen. Als je blijft steken in het nadenken over dat Water en of jij je dorst wel met dat Water mag lessen, dan blijf je dorst hebben. Doe wat het Woord zegt, kom en drink
Bevatting van Christus aannemen
-
de Paus
Je leert je zonden kennen door de Wet. Echter, het mooie is: God geeft Zijn wet nooit zonder dat Hij daar het Evangelie bij voegt. Zie maar Ex. 20. Wat staat er boven de wet: Ik ben de Heere uw God! Daarom is die dubbelslag zo mooi: wet en Evangelie!Refojongere
Pas als we Christus leren kennen, gaan we onze zonden kennen. Ik denk dat je steeds meer jezelf leert kennen naarmate je Hem kent.
de paus
Beste Refojongere,
Je vragen begrijp ik. Ik sluit me aan bij de mening van anderen die voor mij gereageerd hebben.
Inderdaad was mijn bezwaar tegen het stukje wat jij aanhaalde dat het zoveel nadruk legt op zaken die in de aangehaalde teksten geen nadruk krijgen. In het stukje wordt de vreugde die direct op de eerste prediking volgt verdacht gemaakt, terwijl het hier volop aanwezig is. In de discussie over als-dan, haalde ik een stukje aan van een meisje dat niet zo lang geleden tot God is gekomen. Haar hele bekeringsverhaal is denk ik iets te persoonlijk, maar geloof me het klopt nergens mee, alleen met God's weg, denk ik.
In de Bijbel lees je veel over God's weg van genade in de Galatenbrief. Hier komt de zondekennis eigenlijk niet aan de orde. Het is blijkbaar de moeite van het noemen niet waard. Aan de andere kant we moeten inderdaad niet te vroeg juichen. In Hosea 6/8 staat een houding beschreven die mij wel deed twijfelen. En nog steeds vind ik deze hoofdstukken moeilijk. Maar toch ligt hier niet de nadruk op zondekennis, maar op de onwil om te bekeren. Als deze onwil er bij jou ook is dan moet je daarmee naar God vluchten. Hij zal je niet laten staan, misschien komt Hij niet direct. Hoe riep Job, vanuit de Godverlatenheid en God wachtte tot het Zijn tijd was. Een mooier voorbeeld is Jezus die wacht met naar de zieke Lazarus te gaan. Maar weet wel zeker dat Hij je echt niet zal laten staan. Niemand niet, ook mij niet.
Het is wel Bijbels om de kosten te berekenen. Wat wil je? God dienen of niet? Heb je het er voor over. Bekeer me maar nu nog niet is er bij God niet bij? Het Koninkrijk is er al en wij moeten daar nu al in leven. Het is Zijn leven wat we mogen leven, dat eist vaak zelfverloochening, maar het is niet te zwaar. Er staan inderdaad geen voorwaarde bij de bron van Levend water.
Over de zekerheid? Ja ik kan het je niet aanpraten. Je moet mij daarin ook niet geloven, niemand, alleen God. Wel wil ik je vragen om altijd in Gods Koninkrijk te leven. Niet krampachtig, dan loop je het gevaar door eigen werk zalig te worden en er op te gaan vertrouwen dat je het toch zo slecht niet doet.
Verder weet ik niet of je het boekje "Cassie zei ja" gelezen hebt. Bij mij heeft dit heel veel losgemaakt. Ik weet niet in hoeverre dit echt over het onderwerp gaat. Maar als het bij mij veel kan losmaken, dan ook bij jou. Hoe komt iemand er toe om te schrijven dat ze bereid is om wat het ook kost, leven of sterven, God te volgen?
Nog wat verdere vragen. Ik weet niet precies wat de droefheid naar God is? Echt ik geloof niet dat de weg altijd via droefheid naar Christus gaat. Ik geloof wel met anderen hier, dat God je echt wel laat zien wat het Hem gekost heeft. En wat brengt jou telkens weer met je vragen hier? Eigen droefheid? Ga er dan mee naar God, als het droefheid naar God is, doe het zelfde.
Als je niet tot God gaat, zeg je dat Hij onbetrouwbaar is, of dat je het onbelangrijk vindt. Het laatste is een uiting van ongeloof tegenover wat God zegt over het belang van leven in Zijn dienst. Het eerste is zeggen dat je God niet vertrouwt. Dat je zijn uitnodiging niet vertrouwt. Ja maar ik kan niet? Nou en? Ga toch en vraag terwijl of God je wilt steunen. Hij geeft het echt.
Echt het is niet dat ik de vragen niet begrijp. Maar een schepsel van God is te veel waard om kapot te gaan, zonder van Hem te weten,
Vaya con Dios,
parsifal
Je vragen begrijp ik. Ik sluit me aan bij de mening van anderen die voor mij gereageerd hebben.
Inderdaad was mijn bezwaar tegen het stukje wat jij aanhaalde dat het zoveel nadruk legt op zaken die in de aangehaalde teksten geen nadruk krijgen. In het stukje wordt de vreugde die direct op de eerste prediking volgt verdacht gemaakt, terwijl het hier volop aanwezig is. In de discussie over als-dan, haalde ik een stukje aan van een meisje dat niet zo lang geleden tot God is gekomen. Haar hele bekeringsverhaal is denk ik iets te persoonlijk, maar geloof me het klopt nergens mee, alleen met God's weg, denk ik.
In de Bijbel lees je veel over God's weg van genade in de Galatenbrief. Hier komt de zondekennis eigenlijk niet aan de orde. Het is blijkbaar de moeite van het noemen niet waard. Aan de andere kant we moeten inderdaad niet te vroeg juichen. In Hosea 6/8 staat een houding beschreven die mij wel deed twijfelen. En nog steeds vind ik deze hoofdstukken moeilijk. Maar toch ligt hier niet de nadruk op zondekennis, maar op de onwil om te bekeren. Als deze onwil er bij jou ook is dan moet je daarmee naar God vluchten. Hij zal je niet laten staan, misschien komt Hij niet direct. Hoe riep Job, vanuit de Godverlatenheid en God wachtte tot het Zijn tijd was. Een mooier voorbeeld is Jezus die wacht met naar de zieke Lazarus te gaan. Maar weet wel zeker dat Hij je echt niet zal laten staan. Niemand niet, ook mij niet.
Het is wel Bijbels om de kosten te berekenen. Wat wil je? God dienen of niet? Heb je het er voor over. Bekeer me maar nu nog niet is er bij God niet bij? Het Koninkrijk is er al en wij moeten daar nu al in leven. Het is Zijn leven wat we mogen leven, dat eist vaak zelfverloochening, maar het is niet te zwaar. Er staan inderdaad geen voorwaarde bij de bron van Levend water.
Over de zekerheid? Ja ik kan het je niet aanpraten. Je moet mij daarin ook niet geloven, niemand, alleen God. Wel wil ik je vragen om altijd in Gods Koninkrijk te leven. Niet krampachtig, dan loop je het gevaar door eigen werk zalig te worden en er op te gaan vertrouwen dat je het toch zo slecht niet doet.
Verder weet ik niet of je het boekje "Cassie zei ja" gelezen hebt. Bij mij heeft dit heel veel losgemaakt. Ik weet niet in hoeverre dit echt over het onderwerp gaat. Maar als het bij mij veel kan losmaken, dan ook bij jou. Hoe komt iemand er toe om te schrijven dat ze bereid is om wat het ook kost, leven of sterven, God te volgen?
Nog wat verdere vragen. Ik weet niet precies wat de droefheid naar God is? Echt ik geloof niet dat de weg altijd via droefheid naar Christus gaat. Ik geloof wel met anderen hier, dat God je echt wel laat zien wat het Hem gekost heeft. En wat brengt jou telkens weer met je vragen hier? Eigen droefheid? Ga er dan mee naar God, als het droefheid naar God is, doe het zelfde.
Als je niet tot God gaat, zeg je dat Hij onbetrouwbaar is, of dat je het onbelangrijk vindt. Het laatste is een uiting van ongeloof tegenover wat God zegt over het belang van leven in Zijn dienst. Het eerste is zeggen dat je God niet vertrouwt. Dat je zijn uitnodiging niet vertrouwt. Ja maar ik kan niet? Nou en? Ga toch en vraag terwijl of God je wilt steunen. Hij geeft het echt.
Echt het is niet dat ik de vragen niet begrijp. Maar een schepsel van God is te veel waard om kapot te gaan, zonder van Hem te weten,
Vaya con Dios,
parsifal
-
Zeeuw
Beste RJ,
"quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Alleen in de oefening van het geloof is er zekerheid, alleen door het zien op Christus is er volkomen zekerheid.
--------------------------------------------------------------------------------
Hoe weet ik dat ik niet een bevatting van Christus heb aangenomen, maar Hem Zelf?"
Omdat het GELOOF een synoniem is voor zekerheid; dat wil niet zeggen dat de GELOVIGE altijd zeker is. Maar als het geloof in oefening is; dan is er zekerheid in de gelovige, volkomen zekerheid. Geloof is immers rusten op de beloften Gods in Christus, die ja en amen zijn.
Wanneer het geloof niet in oefening is, kan er strijd, aanvechting en twijfel zijn, zodat iemand zich misschien afvraagt of het ook geen bevatting geweest is, en toch: als de Heere dan het geloof in oefening geeft, dan is het zeker en waar, op dat moment is er geen plaats voor twijfel, omdat God Zelf Zijn beloften in het hart indrukt. Dan is het waar, en waar voor mij!
Dan is er op DAT moment ook geen plaats om tegelijkertijd af te vragen of het toch geen bevatting was; nee, DAN niet.
Je stelt terecht dat velen die nooit twijfelen zich wel af mogen vragen of ze wel een waar geloof kennen. Ik geloof -met jou- dat het Bijbels is om te stellen dat elke gelovige strijd in zijn leven kent, ook hierover. De Schrift spreekt er dacht ik heel duidelijk over.
Aan de andere kant mogen we ook niet het ongeloof en de twijfel als bewijs zien van een waar geloof, integendeel, ook dat leert de Schrift ons duidelijk. Als het gaat om het wezen van het ware geloof, zie Zondag 7, dan is daarin zekerheid. En hoewel dat geloof niet altijd in oefening is, toch is er volkomen zekerheid in de oefening zelf.
Comrie, (overigens echt niet de advocaat van het ongeloof), beschrijft de geloofsdaad met name toegespitst op het vertrouwen in Zondag 7 "U kunt goed begrijpen dat de Heilige Geest in het aanbod van het Evangelie sprekende tot onze ziel, en ons overtuigende door Goddelijk licht, dat Christus Zelf en de hele zaligheid met Hem tegelijk ons van God geschonken wordt, dan ook het geloof, als met volle zeilen en voor de wind, zo voortgedreven word tot de omhelzing van Christus en de hele zaligheid met en in Hem, voor zichzelf in het bijzonder, dat het niet twijfelt, of God zal alles, wat Hij als de Waarachtige belooft en aanbiedt, meedelen. Dit is dat zekere geloofsvertrouwen, waarvan hier gesproken word, hetwelk al de hervormers met de grootste eenstemmigheid hebben aangemerkt als tot het wezen des geloofs behorende".
Laten we Comrie dus evenwichtig citeren en geen pleidooi voor het ongeloof voeren.
Groeten
"quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Alleen in de oefening van het geloof is er zekerheid, alleen door het zien op Christus is er volkomen zekerheid.
--------------------------------------------------------------------------------
Hoe weet ik dat ik niet een bevatting van Christus heb aangenomen, maar Hem Zelf?"
Omdat het GELOOF een synoniem is voor zekerheid; dat wil niet zeggen dat de GELOVIGE altijd zeker is. Maar als het geloof in oefening is; dan is er zekerheid in de gelovige, volkomen zekerheid. Geloof is immers rusten op de beloften Gods in Christus, die ja en amen zijn.
Wanneer het geloof niet in oefening is, kan er strijd, aanvechting en twijfel zijn, zodat iemand zich misschien afvraagt of het ook geen bevatting geweest is, en toch: als de Heere dan het geloof in oefening geeft, dan is het zeker en waar, op dat moment is er geen plaats voor twijfel, omdat God Zelf Zijn beloften in het hart indrukt. Dan is het waar, en waar voor mij!
Dan is er op DAT moment ook geen plaats om tegelijkertijd af te vragen of het toch geen bevatting was; nee, DAN niet.
Je stelt terecht dat velen die nooit twijfelen zich wel af mogen vragen of ze wel een waar geloof kennen. Ik geloof -met jou- dat het Bijbels is om te stellen dat elke gelovige strijd in zijn leven kent, ook hierover. De Schrift spreekt er dacht ik heel duidelijk over.
Aan de andere kant mogen we ook niet het ongeloof en de twijfel als bewijs zien van een waar geloof, integendeel, ook dat leert de Schrift ons duidelijk. Als het gaat om het wezen van het ware geloof, zie Zondag 7, dan is daarin zekerheid. En hoewel dat geloof niet altijd in oefening is, toch is er volkomen zekerheid in de oefening zelf.
Comrie, (overigens echt niet de advocaat van het ongeloof), beschrijft de geloofsdaad met name toegespitst op het vertrouwen in Zondag 7 "U kunt goed begrijpen dat de Heilige Geest in het aanbod van het Evangelie sprekende tot onze ziel, en ons overtuigende door Goddelijk licht, dat Christus Zelf en de hele zaligheid met Hem tegelijk ons van God geschonken wordt, dan ook het geloof, als met volle zeilen en voor de wind, zo voortgedreven word tot de omhelzing van Christus en de hele zaligheid met en in Hem, voor zichzelf in het bijzonder, dat het niet twijfelt, of God zal alles, wat Hij als de Waarachtige belooft en aanbiedt, meedelen. Dit is dat zekere geloofsvertrouwen, waarvan hier gesproken word, hetwelk al de hervormers met de grootste eenstemmigheid hebben aangemerkt als tot het wezen des geloofs behorende".
Laten we Comrie dus evenwichtig citeren en geen pleidooi voor het ongeloof voeren.
Groeten
-
Refojongere
Beste Leo,
Bedankt voor je antwoord. Je haalde Zacheus en de bloedvloeiende vrouw aan als mensen die geen zondekennis hadden. Nu ja, toen Levi uit het tolhuis geroepen werd, was dat ook niet het geval. De bloedvloeiende vrouw ging ook niet vanwege haar zondelast tot Jezus. Waarom zou Zacheus Jezus met blijdschap hebben ontvangen?
Ook ben ik best wel benieuwd wat je vind van de oproep die altijd op de EO-jongerendag gedaan wordt: Kom naar voren en geef je leven aan Jezus.
Anderen ook zeer bedankt voor je reactie!
Bedankt voor je antwoord. Je haalde Zacheus en de bloedvloeiende vrouw aan als mensen die geen zondekennis hadden. Nu ja, toen Levi uit het tolhuis geroepen werd, was dat ook niet het geval. De bloedvloeiende vrouw ging ook niet vanwege haar zondelast tot Jezus. Waarom zou Zacheus Jezus met blijdschap hebben ontvangen?
Ook ben ik best wel benieuwd wat je vind van de oproep die altijd op de EO-jongerendag gedaan wordt: Kom naar voren en geef je leven aan Jezus.
Anderen ook zeer bedankt voor je reactie!
-
lejo
-
Breekijzer
- Berichten: 16
- Lid geworden op: 04 feb 2002, 17:21
- Locatie: Amsterdam
- Contacteer:
-
sochrio
Eigenlijk is het diep, diep diep triest dat er zo gepraat wordt. Het woord eigenlijk kan ik beter weghalen, want het is gewoon triest.
Komt er bijv. iemand op zo'n gezinskamp tot bekering, wordt er met wantrouwen op gereageerd(las ik vandaag in 't RD)
Moet je even bedenken dat in de hemel de engelen juichen! En wat doen de 'vromen' hier beneen? Ze halen hun neus op en zeggen misprijzend: Dat kan nooit echt zijn.
Nou, het kan ook nooit echt zijn, als het van ons moet komen. Maar het is echt omdat het van God komt. En bij Hem is geen ding onmogelijk.
Komt er bijv. iemand op zo'n gezinskamp tot bekering, wordt er met wantrouwen op gereageerd(las ik vandaag in 't RD)
Moet je even bedenken dat in de hemel de engelen juichen! En wat doen de 'vromen' hier beneen? Ze halen hun neus op en zeggen misprijzend: Dat kan nooit echt zijn.
Nou, het kan ook nooit echt zijn, als het van ons moet komen. Maar het is echt omdat het van God komt. En bij Hem is geen ding onmogelijk.
-
Breekijzer
- Berichten: 16
- Lid geworden op: 04 feb 2002, 17:21
- Locatie: Amsterdam
- Contacteer:
-
Christina
"Ik geloof -met jou- dat het Bijbels is om te stellen dat elke gelovige strijd in zijn leven kent, ook hierover. De Schrift spreekt er dacht ik heel duidelijk over"
citaat Zeeuw
Volgens mij is de enige strijd die de Schrift kent de strijd tegen de inwonende zonde, en niet echt een strijd van 'ben ik het nu of ben ik het niet'. Zie je Paulus daarmee worstelen ? Of Johannes? Of Lukas? Joh. 20:31 Maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, DAT JEZUS IS DE CHRISTUS, DE ZONE GODS; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam.
Het probleem is dat wij graag 'op goede gronden' willen geloven dat wij uitverkoren zijn en daat lukt de ene dag beter dan de andere. Maar is dat wat God van ons vraagt???? Misschien kunnen we beter eens echt in de Bijbel kijken waar we eigenlijk in moeten geloven! Het staat er wel tientallen keren- dat Jezus de Zoon van God is! En als wij dat geloven, hebben wij het leven. Zo staat het er toch?
citaat Zeeuw
Volgens mij is de enige strijd die de Schrift kent de strijd tegen de inwonende zonde, en niet echt een strijd van 'ben ik het nu of ben ik het niet'. Zie je Paulus daarmee worstelen ? Of Johannes? Of Lukas? Joh. 20:31 Maar deze zijn geschreven, opdat gij gelooft, DAT JEZUS IS DE CHRISTUS, DE ZONE GODS; en opdat gij, gelovende, het leven hebt in Zijn Naam.
Het probleem is dat wij graag 'op goede gronden' willen geloven dat wij uitverkoren zijn en daat lukt de ene dag beter dan de andere. Maar is dat wat God van ons vraagt???? Misschien kunnen we beter eens echt in de Bijbel kijken waar we eigenlijk in moeten geloven! Het staat er wel tientallen keren- dat Jezus de Zoon van God is! En als wij dat geloven, hebben wij het leven. Zo staat het er toch?
-
montarsolo
- Berichten: 81
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Depa,
De kritiek die breekijzer had ging niet zozeer over de EO jongerendag maar over de zinsnede in het RD die mij ook zeer zeker trof.
Op de synode of classis van de Ger. Gem. werd gesteld dat de gezinskampen een gevaar zijn voor de jongeren want ze gaan er onbekeerd naar toe en komen bekeerd terug.
Als hiermee de zaak ten einde was, zou ik een indringende brief schrijven richting de Ger. Gem. Dat is inderdaad in strijd met Gods Woord waar staat dat de engelen juichen om één zondaar die zich bekeerd.
Maar we moeten het wel in zijn totaliteit lezen. In de gelijkenis van de zaaier wordt ons al een verschillend geloof getoond. Ik denk dat woordvoerder van de Ger. Gem. bang is voor het 'tijdgeloof'. Alleen zeg het dan goed! Dit is zeer zeker een verwijt richting het RD die naar mijn mening, soms erg richtinggevend schrijft.
De kritiek die breekijzer had ging niet zozeer over de EO jongerendag maar over de zinsnede in het RD die mij ook zeer zeker trof.
Op de synode of classis van de Ger. Gem. werd gesteld dat de gezinskampen een gevaar zijn voor de jongeren want ze gaan er onbekeerd naar toe en komen bekeerd terug.
Als hiermee de zaak ten einde was, zou ik een indringende brief schrijven richting de Ger. Gem. Dat is inderdaad in strijd met Gods Woord waar staat dat de engelen juichen om één zondaar die zich bekeerd.
Maar we moeten het wel in zijn totaliteit lezen. In de gelijkenis van de zaaier wordt ons al een verschillend geloof getoond. Ik denk dat woordvoerder van de Ger. Gem. bang is voor het 'tijdgeloof'. Alleen zeg het dan goed! Dit is zeer zeker een verwijt richting het RD die naar mijn mening, soms erg richtinggevend schrijft.