Beste Trein,
Iemand citeerde die tekst en vroeg wat dat betekent. Dat betekent natuurlijk niet dat mijn korte reactie daarop een reactie op deze totale topic is.
Natuurlijk is die is kennis nodig om eenmaal zalig te kunnen leven en sterven.
Maar als ik zeg dat Hosea spreekt over de zaligmakende kennis, waarop baseer jij dan dat een mens zelf die kennis kan werken?
Dat hoor ik graag!
is kennis nodig om te leven en eenmaal zalig te sterven?
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
-
lejo
ndonselaar,
Jou uitleg van Hosea 4:6 kun je niet stellen in voorbijgaan van het onderscheiden van oud- en nieuw verbond.
Dat misverstand wordt nu wel gewekt. Het is heel belangrijk voor een juist verstaan van de Schrift dat we de teksten plaatsen onder de juiste "rentmeester", in het juiste "huishouden". (Zie mijn reactie in de Marcus-bijbelstudie)
Jou uitleg van Hosea 4:6 kun je niet stellen in voorbijgaan van het onderscheiden van oud- en nieuw verbond.
Dat misverstand wordt nu wel gewekt. Het is heel belangrijk voor een juist verstaan van de Schrift dat we de teksten plaatsen onder de juiste "rentmeester", in het juiste "huishouden". (Zie mijn reactie in de Marcus-bijbelstudie)
-
ndonselaar
- Berichten: 3105
- Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:34
- Contacteer:
Beste Lejo,
Ik heb mezelf al gecorrigeerd wat betreft de plaats van de discussie. Echter Gods Woord lees ik altijd eerst in zijn letterlijke historische bedoeling. En als ik Hosea 4:1 lees eindigt dit vers met: 'en geen kennis van God in het land is' Deze kennis is ook de ware zaligmakende kennis. Als hij dan in het vierde vers optekent: Mijn volk is uitgeroeid omdat het zonder kennis is, dewijl gij de kennis verworpen hebt' dan lees is ik dat als het verwerpen van de ware zaligmakende kennis. Kan dan een gehandicapt die kennis verwerpen? Ik meen dat je bedoelt een verstandelijk gehandicapt iemand? Dat weet ik niet, ik weet niet wat er in die mensen omgaat. Wel weet ik voorbeelden te noemen die blijkens hun handelingen kennis hadden van heilige zaken. Ze uiteren zich uiteraard anders dan ons, maar ik geloof ten volle dat ook die mensen de 'ware zaligmakende' kennis.
Ik heb mezelf al gecorrigeerd wat betreft de plaats van de discussie. Echter Gods Woord lees ik altijd eerst in zijn letterlijke historische bedoeling. En als ik Hosea 4:1 lees eindigt dit vers met: 'en geen kennis van God in het land is' Deze kennis is ook de ware zaligmakende kennis. Als hij dan in het vierde vers optekent: Mijn volk is uitgeroeid omdat het zonder kennis is, dewijl gij de kennis verworpen hebt' dan lees is ik dat als het verwerpen van de ware zaligmakende kennis. Kan dan een gehandicapt die kennis verwerpen? Ik meen dat je bedoelt een verstandelijk gehandicapt iemand? Dat weet ik niet, ik weet niet wat er in die mensen omgaat. Wel weet ik voorbeelden te noemen die blijkens hun handelingen kennis hadden van heilige zaken. Ze uiteren zich uiteraard anders dan ons, maar ik geloof ten volle dat ook die mensen de 'ware zaligmakende' kennis.
-
sochrio
Natuurlijk is het zo dat kennis belangrijk is. God heeft ons het verstand niet voor niets gegeven. Wanneer we echter teveel met ons verstand bezig zijn, dan blijft ons geloof steken bij een verstandsgeloof. Is het niet beter om eerst dat ware geloof te hebben (kinder vertrouwen of hoe je het ook noemen wilt) en dat je dan pas kennis gaat nemen van allerlei zaken.
Kennis zonder echt geloof is namelijk heel gevaarlijk. Stel je voor dat je alleen met je verstand gaat redeneren. Dan stuit je toch op allerlei onbegrijpelijke zaken. Zonder geloof en zonder de Heilige Geest loop je dan onherroepelijk vast. Ik denk dat een groot manco in onze kerken is dat die kennis er wel is, maar niet dat geloof. Dus we weten wel veel over God, maar we hebben geen relatie met Hem. Wat heb je er aan als je de hele Bijbel uit je hoofd kent maar de Auteur van de Bijbel is een onbekende voor je?
MAken wij het vaak niet veel te moeilijk met al onze menselijke verzinselen, schema's wegen die je 'moet' doorlopen en al die dingen meer?
Als je het goed nagaat is geloof toch eigenlijk heel simpel? God zegt: Kom tot Mij en Ik zal je rust geven. Wij gaan er vervolgens allerlei dingen bij 'fantaseren' over toeleidende wegen, soorten geloof, allerlei bekeringsmodellen en al die dingen meer.
Ik denk dat we dit doen omdat we God willen begrijpen. Daarom doen we onze uiterste poging om er nog enige structuur in aan te brengen. Hopeloze pogingen, omdat God niet te begrijpen is en omdat we het juist daardoor hopeloos ingewikkeld maken.
Trouwens, volgens mij is zaligmakende kennis in de eerste plaats iets wat de Heilige Geest je leert. Dus kennis die je in de eerste plaats 'opdoet' door het gebed.
Kennis zonder echt geloof is namelijk heel gevaarlijk. Stel je voor dat je alleen met je verstand gaat redeneren. Dan stuit je toch op allerlei onbegrijpelijke zaken. Zonder geloof en zonder de Heilige Geest loop je dan onherroepelijk vast. Ik denk dat een groot manco in onze kerken is dat die kennis er wel is, maar niet dat geloof. Dus we weten wel veel over God, maar we hebben geen relatie met Hem. Wat heb je er aan als je de hele Bijbel uit je hoofd kent maar de Auteur van de Bijbel is een onbekende voor je?
MAken wij het vaak niet veel te moeilijk met al onze menselijke verzinselen, schema's wegen die je 'moet' doorlopen en al die dingen meer?
Als je het goed nagaat is geloof toch eigenlijk heel simpel? God zegt: Kom tot Mij en Ik zal je rust geven. Wij gaan er vervolgens allerlei dingen bij 'fantaseren' over toeleidende wegen, soorten geloof, allerlei bekeringsmodellen en al die dingen meer.
Ik denk dat we dit doen omdat we God willen begrijpen. Daarom doen we onze uiterste poging om er nog enige structuur in aan te brengen. Hopeloze pogingen, omdat God niet te begrijpen is en omdat we het juist daardoor hopeloos ingewikkeld maken.
Trouwens, volgens mij is zaligmakende kennis in de eerste plaats iets wat de Heilige Geest je leert. Dus kennis die je in de eerste plaats 'opdoet' door het gebed.
-
Rinie
Beste Sochrio,
Ik denk dat je hier voor een groot deel gelijk in hebt. Kennis kan ons maar al te gemakkelijk afhouden van Christus. We zijn tevreden met onze kennis, of door onze kennis maken we het zo moeilijk dat we denken dat het niet meer kan.
Toch denk ik, dat we de waarde van kennis niet moeten onderschatten. Er blijft wel staan: "onderzoekt de Schriften, want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben, en die zijn het die van Mij getuigen." Kennis van theologische zaken kan onze bewondering voor Gods grootheid versterken. Doordat wij met tegen zoveel beperkingen aanlopen waar het gaat om het doordenken van dergelijke zaken leren we steeds meer zien, dat de Heere veel groter is dan wij. Dat wij maar kleine mensjes zijn, niets bij te zetten hebben.
Maar dan wel: eerst geloof, dan pas kennis.
Ik denk dat je hier voor een groot deel gelijk in hebt. Kennis kan ons maar al te gemakkelijk afhouden van Christus. We zijn tevreden met onze kennis, of door onze kennis maken we het zo moeilijk dat we denken dat het niet meer kan.
Toch denk ik, dat we de waarde van kennis niet moeten onderschatten. Er blijft wel staan: "onderzoekt de Schriften, want gij meent in dezelve het eeuwige leven te hebben, en die zijn het die van Mij getuigen." Kennis van theologische zaken kan onze bewondering voor Gods grootheid versterken. Doordat wij met tegen zoveel beperkingen aanlopen waar het gaat om het doordenken van dergelijke zaken leren we steeds meer zien, dat de Heere veel groter is dan wij. Dat wij maar kleine mensjes zijn, niets bij te zetten hebben.
Maar dan wel: eerst geloof, dan pas kennis.
-
sochrio
-
Mirror
-
sochrio
Ik zou dat zelf geen kennis noemen. Kennis zie ik meer als 'iets weten'. Het is over informatie beschikken. Kennis hebben is volgens mij iets wat puur zakelijk is.
Wat jij nu geloofskennis noemt, zou ik geloof noemen. Als je namelijk weet dat Christus voor jou aan het kruis gestorven is, dan is dat een ander weten dan dat je weet wie bijv. de president van Amerika is. DAt Christus voor jou gestorven is, heb je (als het goed is) ervaren. Er zit dus een emotionele lading aan die kennis.
Wat jij nu geloofskennis noemt, zou ik geloof noemen. Als je namelijk weet dat Christus voor jou aan het kruis gestorven is, dan is dat een ander weten dan dat je weet wie bijv. de president van Amerika is. DAt Christus voor jou gestorven is, heb je (als het goed is) ervaren. Er zit dus een emotionele lading aan die kennis.
-
Mirror
Ik ben het met je eens dat het een andere kennis dan zakelijke kennis is, toch is het zonder twijfel kennis. Misschien kan ik het met een voorbeeld duidelijker maken.Ik zou dat zelf geen kennis noemen. Kennis zie ik meer als 'iets weten'. Het is over informatie beschikken. Kennis hebben is volgens mij iets wat puur zakelijk is.
Op school kan ik geleerd hebben dat als ik met mijn huid in contact kom met een voorwerp dat een temperatuur heeft van hoger dan 80 graden, dat dit pijn doet. Absoluut zakelijke kennis.
Zonder iets van temperaturen of andere natuurkundige verschijnselen af te weten, kan ik door (praktijk)ervaringen dezelfde kennis op doen. Misschien kan ik de overgangsfase naar pijn niet exact benoemen, toch ervaar ik pijn als ik bijvoorbeeld in contact met vuur kom. De 'ervaringskennis' is daarom wel degelijk kennis, m.i. is de waarde hiervan groter. Zeker als deze wordt aangevuld met (zakelijke of theoretische) kennis.
Aan deze laatste kennis zit inderdaad een emotionele lading. Het doet mij iets. Ik heb er (in dit geval heel letterlijk) een bepaald gevoel bij.
-
Anno Niem
-
sochrio
Mirror, je hebt gelijk dat er aan kennis ook een emotionele kant zit, ik heb kennis iets te zakelijk opgevat.
Wat me nog niet geheel duidelijk is, is wat jij nu precies bedoelt met geloofskennis, is dat hetzelfde als geloof?
Anno Niem,
Door kennis die je opdoet in de Bijbel, leer je niet alleen jezelf, maar ook de ander kennen. door die kennis zal die bewogenheid ontstaan met je medemens. Je moet immers eerst weten hoe slecht die ander eraan toe is, voordat je bewogenheid met hem/haar hebt.
Het doel van de Bijbel is levens te veranderen, daar ben ik het wel mee eens. Dat betekent echter nog niet dat het geen bron van kennis is. die kennis-functie komt alleen op een lagere plaats
Wat me nog niet geheel duidelijk is, is wat jij nu precies bedoelt met geloofskennis, is dat hetzelfde als geloof?
Anno Niem,
Door kennis die je opdoet in de Bijbel, leer je niet alleen jezelf, maar ook de ander kennen. door die kennis zal die bewogenheid ontstaan met je medemens. Je moet immers eerst weten hoe slecht die ander eraan toe is, voordat je bewogenheid met hem/haar hebt.
Het doel van de Bijbel is levens te veranderen, daar ben ik het wel mee eens. Dat betekent echter nog niet dat het geen bron van kennis is. die kennis-functie komt alleen op een lagere plaats