Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Gebruikersavatar
Floppy
Berichten: 1358
Lid geworden op: 13 nov 2013, 09:20
Locatie: Een gezegend landje aan zee

Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Floppy »

In de krant van 24 januari dit jaar schreef B.J. Spruyt in een opinieartikel voor het RD:
Spruyt schreef:Ik heb de afgelopen jaren verschillende vrienden zo zien overstappen naar de Rooms-Katholieke Kerk. Het waren niet de minsten. Het waren de besten.
Onlangs verscheen er een artikel van Spruyt in het ND, waarin hij, naar aanleiding van Mark Galli's overgang naar de RK, schreef:
Spruyt schreef:Er zijn misschien wel weinig zaken die ik zo goed begrijp als de overgang van een protestant naar de Rooms-Katholieke Kerk. Tegelijkertijd ben ik geneigd iedere poging er sympathie voor op te brengen, in mijzelf te ondrukken.
Iets verderop heeft hij het over de leeskring waar hij leiding aan geeft, en zegt hij:
Spruyt schreef:Velen uit die (reformatorische) kring zijn inmiddels toegetreden tot de Rooms-Katholieke Kerk. Het heeft me verrast maar niet verbaasd.
Tenslotte zegt hij, als motivatie waarom hij zelf niet Rooms-Katholiek is geworden:
Spruyt schreef:Ik denk dat de structuur van de theologie voor mij bepalend is: is die gebaseerd op het schema natuur-genade of op dat van zonde-genade? Ik kan niet anders dan dat laatste als het juiste zien, hoe weinig katholiek dat schema ook is. Het is schamel, maar voor mij doorslaggevend.
Dominee Zuiddam haalt dit laatste artikel van Spruyt aan in een opinie-artikel voor het RD (8 oktober), en zegt:
ds Zuiddam schreef:Spruyt heeft zelf de overgang naar de Rooms-Katholieke Kerk niet gemaakt, maar kent de worsteling wel. Daarin wil ik hem bijvallen.
Ik vind dit opmerkelijke uitspraken. Ik heb hem verder hier niet aangehaald, maar Ewald Mackay zou ook te noemen zijn als iemand die zich aangetrokken voelt tot (bepaalde elementen in) de Rooms-Katholieke Kerk.

Zelf ken ik geen mensen die Rooms-Katholiek zijn geworden. Het lijkt me een bijzonder ingrijpende stap, maar blijkbaar komt dit toch regelmatig voor. Vanuit de Verenigde Staten ken ik de EWTN en dan speciaal het Coming Home Network, die zich richt op het bekeren van mensen uit allerlei geloofsrichtingen tot het Rooms-Katholicisme. Bestaat dit ook in Nederland?
En hoe moeten we dit zien, ik bedoel de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk op serieuze calvinisten?
Laatst gewijzigd door Floppy op 20 okt 2020, 22:22, 1 keer totaal gewijzigd.
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door helma »

Ik ken iemand in mijn nabije omgeving die oud katholiek is geworden. Zij is iemand voor wie ik veel respect heb. (niet voor die specifieke keuze) Haar leven met de Heere is teer. Ik kan het niet begrijpen, maar het is wel gebeurd. Door het lezen van de vroege kerkvaders is ze in haar zoektocht daar terecht gekomen.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Herman »

Ik kom niet verder dan dat dit gezichtspunt ontstaat door een hang naar nostalgie en het mystieke. Wat mij betreft is dat onvoldoende grond om een overgang te overwegen naar de RK. Het is verbazingwekkend dat daar serieuze columns over worden volgeschreven.
DDD
Berichten: 28479
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door DDD »

Ik begrijp dat heel goed. De traditie is veel beter doordacht dan de de gedachten van de gemiddelde bevindelijk gereformeerde predikant. Wat er aan boekjes verschijnt in de bevindelijk gereformeerde kring ontstijgt het niveau van de jeugdvereniging zelden, afgezien natuurlijk van het taalgebruik/jargon.

Het punt is, dat er natuurlijk net zo goed priesters zijn met een oppervlakkig verhaaltje, dat heus niet diepgaander is dan de gemiddelde bevindelijk gereformeerde preek. Ook in de RKK zijn vele gebreken.

Je moet niet de beste vertegenwoordigers vanuit de ene christelijke traditie zetten tegenover de slechtste vertegenwoordigers uit de andere christelijke traditie of andersom.

Ik weet ook wel mensen die zijn overgestapt, maar toch nog meer mensen die ongelovig zijn geworden of vrijzinnig.

@Herman: waarom zou je daar geen serieus gesprek over voeren? Ik deel je analyse in het geheel niet. Volgens mij slaat het zelfs nergens op.
KDD
Berichten: 1503
Lid geworden op: 17 okt 2020, 21:40

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door KDD »

(transcript van de presentatie via google translate)

Boodschap 22, Facultatieve sessie: Rooms-katholicisme vandaag:

Het rooms-katholicisme is sinds de Reformatie sterk veranderd. Deze sessie behandelt wat de rooms-katholieke leer vandaag leert, en hoe we het evangelie kunnen liefhebben en delen met rooms-katholieken.

Berichttranscript

Goedemiddag allemaal. Ik wou dat ik mijn toespraak in het Italiaans kon houden, maar na de poging van Dr. Nichols, denk ik dat ik me aan mijn Italiaans moet houden - mijn Engelse tekst, en mijn poging om Engels met jou te praten. Ik hoop dat je mijn Italiaanse accent zult verdragen, en het is een groot voorrecht voor mij om hier op deze conferentie te zijn. Ik heb 1500 jaar om te beoordelen. En bovendien nog 500 jaar te voorzien. In totaal 2000 jaar om in 28 minuten over te spreken.

Het is een ietwat overweldigende taak. Maar er zijn drie woorden waarover ik wil dat u nadenkt om te proberen te begrijpen wat de realiteit is van het huidige rooms-katholicisme.

De Reformatie vond 500 jaar geleden plaats en kreeg een reactie van de rooms-katholieke kerk van die tijd. Maar hoe zit het vandaag? Hoe zit het met het rooms-katholicisme in deze tijd? En als we naar de komende 500 jaar willen kijken, moeten we er zeker van zijn dat we begrijpen wat het katholicisme is. En ik heb drie woorden om op te noemen, die de huidige rooms-katholieke realiteit beschrijven, wereldwijd, theologisch en institutioneel.

Dus ik heb het niet over individuele katholieken. Ik heb het over de rooms-katholieke kerk als de grootste religieuze organisatie ter wereld. Waar u ook gaat, u zult de katholieke kerk vinden. Noord, zuid, oost en west, in grote lijnen de grootste religieuze organisatie op aarde.

Als je het katholicisme wilt begrijpen, is het eerste woord dat je moet begrijpen ‘Vaticanum II.’ Het tweede woord is ‘Omhelzing’. En het derde woord is ‘Franciscus’, paus Franciscus. En na een korte presentatie van deze drie woorden, zal ik me concentreren op twee belangrijke uitdagingen die het rooms-katholicisme met zich meebrengt voor evangelische protestanten in onze generatie.

Vaticanum II, dat staat voor het Tweede Vaticaans Concilie. Velen van u waren kinderen toen het concilie van 1962-1965 werd gevierd. Ik was toen nog niet eens geboren. In zijn moderne tijd heeft Rome drie concilies gevierd: het Concilie van Trente in de zestiende eeuw, het Eerste Vaticaans Concilie aan het einde van de negentiende eeuw, en het Tweede Vaticaans Concilie in het midden van de twintigste eeuw, na de Tweede Wereldoorlog. . De eerste twee van deze concilies werden gekenmerkt door een antagonistische benadering.

Het Concilie van Trente reageerde tegen de protestantse Reformatie. Het was tegen de protestantse reformatie en verhardde de rol van de kerk als middelaar van Gods genade. En het Concilie van Trente had een vijand: de protestantse reformatie.

Het Eerste Vaticaans Concilie aan het einde van de negentiende eeuw vocht tegen de moderniteit, tegen wetenschappelijke stromingen, tegen ideologische bewegingen, tegen sociale innovaties. Het reageerde ertegen en verhoogde de pauselijke onfeilbaarheid tot een dogmatische status. Bij het beëindigen van het Eerste Concilie - het Eerste Vaticaans Concilie, vaardigde de Katholieke Kerk het dogma uit van de pauselijke onfeilbaarheid.

Vaticanum II markeerde in de twintigste eeuw de overgang naar een vriendschappelijke en rustige relatie van Rome, met de Reformatie en met de moderne wereld. Voor de eerste keer in de geschiedenis sprak een concilie geen anathema of vloek uit, maar had alleen bevestigende woorden van niet-katholieke christenen, wereldreligies, trends in de moderne samenleving. Vaticanum II verwelkomde het evolutionisme in de natuurwetenschappen.

Het maakte ruimte voor het kritisch lezen van de Schrift, en ook voor liberale stromingen in de theologie. Het omarmde de oecumenische beweging. Het investeerde in een interreligieuze dialoog. Het gaf de leken vrijheid om de Bijbel te lezen, maar moedigde ook de ontwikkeling van Mariale tradities en geloof aan, en het vertrouwen op anti-Bijbelse leerstellingen.

De toon van het concilie koos ervoor om niet leerstellig te zijn. Rome verandert zijn leer niet. Maar het was nogal pastoraal, dat wil zeggen, zorgzaam voor de houding, niet voor leerstellingen. De taal was niet langer hard en juridisch, maar mild en bevestigend. Vaticanum II luidde een nieuwe stijl van Rome in, niet langer tegen iedereen, maar voor iedereen.

Niet langer tegen gepercipieerde dwalingen, maar altijd op zoek naar de waarheid in alles. Niet langer iemand uitsluiten, maar altijd kijken naar manieren om alles te omarmen. Rome is nu vriendelijk voor iedereen. En als je de realiteit van het katholicisme vandaag wilt begrijpen, moet je begrijpen wat er in Vaticanum II is gebeurd, anders denk je nog steeds in termen van het Concilie van Trente, de houding van toen. Vaticanum II veranderde die houding.

Dit concilie is het prisma waardoor de katholieke kerk haar leer en geschiedenis herinterpreteert. Alles wat we vandaag over het katholicisme kunnen zeggen, moet door de lenzen van Vaticanum II worden gezien. Dat is het eerste woord.

Het tweede woord is ‘Omhelzing’ of technisch ‘Katholiek’ - omhelzing, verzonkenheid. Het katholicisme dat uit Vaticanum II voortkwam, ontkleedde zichzelf van de theocratische gewaden die waren geërfd van de lange eeuwen van zijn geschiedenis, en investeerde massaal in de implementatie van een omhelzende houding. Niet langer uitsluiten, niet meer vechten, maar nieuwe trends, nieuwe bewegingen, nieuwe ideeën, nieuwe praktijken proberen op te nemen. Natuurlijk blijven de principes van Rome nog steeds hetzelfde. De natuur, het rijk van de natuur, is gekoppeld aan genade. De Bijbel is gekoppeld aan tradities.

Christus is aan de kerk gekoppeld. Genade voor de sacramenten. Geloof om te werken. Christelijk leven tot volksreligie. Kerkelijk centralisme met een universele strekking. Kortom, beide eindigen op het Latijnse "Et et." Beiden eindigen, zowel Trente als Vaticanum II, zowel de traditionele als de nieuwe vormen, zowel wat is - wat deel uitmaakte van de traditionele visie van de kerk, als deze nieuwe houding van de kerk, vriendelijk en omarmend.

En om u een beeld te geven van wat het voor de katholieke kerk betekent om katholiek, omarmend en innemend te zijn, hoeft u alleen maar te kijken naar de manier waarop de architecten het Sint-Pietersplein vormden. Weet u, soms zijn architecten betere theologen dan theologen. Het Sint-Pietersplein wordt gevormd door twee gestrekte armen, de kolommen die er staan. En degenen die Rome hebben bezocht, u herinnert het zich.

En met uitzicht op de twee gestrekte armen is de monumentale koepel ontworpen door Michelangelo, die u herinnert dat er een machtige kerk is tussen u en God, die Gods aanwezigheid en Gods genade voor u bemiddelt. Deze kerk is krachtig, is groot, is monumentaal, is imperiaal en je bent veilig als je dicht bij de kerk bent.

En de armen van de kerk zijn open om de hele wereld te omhelzen en haar in gemeenschap, gemeenschap, relatie met Rome, met de instelling, met de koepel te brengen. Zodat deze twee gestrekte armen een wonderlijke manifestatie zijn van wat het betekent voor de kerk om innemend, omhelzend, Katholiek te zijn.

Na Vaticanum II worden niet-katholieke christenen niet langer als ketters beschouwd, zoals eeuwenlang het geval was, maar eerder als gescheiden broeders. Niet-christenen worden niet langer als heidenen veroordeeld, maar men denkt dat ze op de een of andere manier verband houden met Christus. Het rooms-katholicisme wordt gezien als de voltooiing, de verwezenlijking van de aspiraties die in niet-christelijke religies bestaan. En de gebieden waar de katholieke kerk haar vermogen om te omarmen investeert, bestrijken de hele wereld. Religies, cultuur, samenleving, dit zijn de grenzen van de katholiciteit van Rome vandaag.

Om je nog een ander voorbeeld te geven, heel belangrijk in de huidige religieuze wereld, de charismatische beweging. Na Vaticanum II heeft de kerk hard gewerkt om ruimte te bieden aan de charismatische ervaring die past in de sacramentele structuur van de leer van de katholieke kerk.

Zodat er nu een voorziening is voor charismatische katholieken om volledig binnen het systeem te zijn zonder de manier te behouden waarop hun spiritualiteit zich manifesteert. En nu is de rooms-katholieke absorptiemethode nu gericht op het evangelicalisme, als de volgende beweging die moet worden opgenomen in de bredere synthese van de moderne kerk.

Liberale trends zijn opgevangen. Kritische bijbellezingen zijn geabsorbeerd. Bevrijdingstheologie is geabsorbeerd. Charismatische beweging is geabsorbeerd. Traditionele praktijken zijn opgenomen. Culturele trends in de samenleving zijn geabsorbeerd om dit vermogen te vergroten om de hele wereld onder de Kerk van Rome te brengen.

Derde woord, heel belangrijk voor ons om het huidige katholicisme te begrijpen - Vaticanum II, katholiciteit, absorptie, paus Franciscus. Paus Franciscus belichaamt wat Vaticanum II moest zijn en wat de katholiekheid van de kerk probeert te bereiken. Hij is de eerste paus uit Latijns-Amerika, de eerste jezuïetenpaus. En vergeet niet dat de jezuïetenorde in de zestiende eeuw werd opgericht om te vechten tegen de verspreiding van de protestantse Reformatie. Toen waren de methoden van de strijd theologisch en ideologisch.

Nu, met paus Franciscus, komt de jezuïetenorde naar ons toe met een lachend gezicht, maar altijd met zich meedragend, niet alleen de traditie, maar ook het doel van de jezuïetenorde om de protestantse Reformatie te ontmantelen, te deconstrueren. En om een ​​rooms-katholiek alternatief te bieden voor de diepgang waarop de Reformatie wilde wijzen.

Hij is de eerste paus die een soort evangelische taal begrijpt en gebruikt. Franciscus heeft weinig tijd voor niet-onderhandelbare waarheden, en besteedt meer aandacht aan de verscheidenheid aan gewetens van mensen. Hij is meer geïnteresseerd in warmte dan in licht, in empathie dan in oordeel. Hij concentreert zich op houding in plaats van op identiteit, en op omarmen in plaats van lesgeven. Hij onderstreept het relationele boven het leerstellige.

Voor hem is menselijke nabijheid belangrijker dan theologische integriteit. Erbij horen heeft voor hem voorrang op geloven. Het is een ontmanteling van de prioriteiten van de protestantse reformatie. Het is een poging om opnieuw te onderhandelen, om opnieuw vorm te geven aan waar de protestantse Reformatie over ging.

Francis gebruikt wellicht soortgelijke taal. Hij mag dan een aardig persoon zijn en gepassioneerd zijn door eenheid, maar hij is nog steeds de paus van de rooms-katholieke kerk, die nooit een van haar officiële leerstellingen heeft herroepen of afgezworen van het Concilie van Trente, tot Vaticanum I, tot de dogma's van pauselijke onfeilbaarheid, en de dogma's van Maria's onbevlekte ontvangenis, en het dogma van Maria's lichamelijke veronderstelling.

Hoewel de Roomse Kerk niet statisch is, noch een monolithische realiteit is, verandert ze niet echt in haar fundamentele verplichtingen. Het voegt nieuwe lagen toe, het voegt nieuwe kleuren toe, het hervormt ze in termen van houding en toon, maar de kern, het hart van waar Rome voor staat, is nooit - is nooit veranderd. Het zet zichzelf uit, maar zuivert zichzelf niet. Het omarmt nieuwe trends en praktijken, maar verdrijft geen onbijbelse. Het groeit, maar het hervormt zichzelf niet volgens de evangelienormen.

In 2013 schreef paus Franciscus zijn apostolische aansporing ‘De vreugde van het evangelie’. Het is het manifest van zijn pausdom. Als je wilt begrijpen wie paus Franciscus is en wat hij gelooft, is dat de tekst die je moet lezen: 'De vreugde van het evangelie'. En daar vind je al dit vocabulaire dat bekend is bij evangelische christenen: missie, bekering, genade. , evangelie, uitgaande, naar buiten gerichte kerk.

Dit zijn allemaal bekende taal - woorden in onze eigen taal. Maar wat bedoelt hij met deze woorden? Volgens Franciscus in dit document zijn niet-katholieke christenen al verenigd met de katholieke kerk in de doop. Joden hoeven zich niet te bekeren, ze zijn al geënt.

En wat gelovige moslims betreft, is de weg voorwaarts de dialoog, want, citeer, "Samen met ons aanbidden zij de ene en barmhartige God." Einde citaat. En wat andere niet-christenen betreft, citeer: "Ze worden gerechtvaardigd door de genade van God." Ze worden gerechtvaardigd door de genade van God en zijn verbonden met het paasmysterie van Jezus Christus, wat dat ook mag betekenen.

Maar ziet u, ze zijn - hij gebruikt Reformatietaal om de realiteit van niet-christelijke gelovigen te beschrijven. Ze worden gerechtvaardigd door genade. Hij gebruikt de taal van de Reformatie, herwerkt het en past het toe om een ​​realiteit te beschrijven die volledig indruist tegen de fundamentele Bijbelse waarheden.

Zending gaat voor hem dus niet over een boodschap van verlossing van Gods oordeel, maar in plaats daarvan een voertuig om toegang te krijgen tot een vollediger mate van verlossing die al aan de hele mensheid is gegeven in verschillende graden, in verschillende vormen, maar uiteindelijk resulteert in de universele hoop op verlossing. voor ieder mens. Is dit waar het bij missie om gaat in termen van de bijbelse betekenis? Is dit wat de Bijbel bedoelt door te praten over het feit dat onze taak naar de uiteinden van de wereld gaat om het goede nieuws te prediken, zodat degenen die geloven niet verloren gaan, maar het eeuwige leven vinden?

Zodat we twee belangrijke uitdagingen hebben die voortkomen uit het huidige katholicisme. Een daarvan is de strijd om woorden. Het katholicisme heeft in zijn tijd na Vaticanum II geprobeerd de evangelisch-protestantse basistaal vast te leggen en deze opnieuw te definiëren. Nog steeds dezelfde woorden gebruiken, nog steeds dezelfde geluiden gebruiken, maar de betekenis ervan aanzienlijk herdefiniëren.

In een zeer belangrijk boek dat in 2005 werd gepubliceerd, 'Is The Reformation Over?' Door Mark Noll en Nystrom, wordt erkend dat als men de catechismus van de katholieke kerk leest, er in zekere zin tweederde van de catechismus kan zijn. aanvaard door een protestant. Twee derde. Als je deze woorden leest, ‘prima facie’ voor wat ze betekenen in termen van het perspectief van de lezer. Maar dan zegt de auteur, maar als je goed kijkt, en als je probeert te begrijpen wat deze woorden betekenen, merk je dat waar de catechismus over Christus spreekt, het ook over de kerk spreekt.

Overal waar het over genade spreekt, spreekt het ook over de sacramenten. Overal waar het over geloof spreekt, spreekt het over werken. Overal waar het spreekt over de heerlijkheid van God, spreekt het ook over de verering van de heiligen en Maria. Zie je, de woorden zijn hetzelfde, maar de betekenis is wazig, zodat je het gevoel hebt dat ze bijna dezelfde dingen zeggen, maar het eindresultaat is dat ze eigenlijk heel verschillende dingen zeggen.

In 2012 probeert een ander belangrijk boek, geschreven door George Weigel, getiteld ‘Evangelical Catholicism’, niet alleen de basiswoorden van het evangelie te herdefiniëren, maar ook te herdefiniëren wat ‘Evangelisch’ betekent. En hij zegt in wezen dat het katholicisme het zelfstandig naamwoord is dat het leerstellige sacramentele gewicht draagt. Evangelisch katholicisme is een manier om een ​​soort spiritualiteit te beschrijven - de goede katholieken die zij bidden en hun bijbel lezen.

En dat is de manier waarop ze het woord ‘evangelicalisme’ herdefiniëren, door de bijbelse, theologische en historische wortels te doorsnijden, en opnieuw te infunderen, een andere betekenis toe te voegen wat historisch evangelicalisme altijd heeft betekend.

Neem bijvoorbeeld een ander voorbeeld, het voorbeeld van het woord ‘bekering’. Ze gebruiken het om niet te spreken over een eens en voor altijd ervaring van het zich omkeren van onze eigen afgoden naar de levende God. Voor hen is conversie een continu proces. Het is hetzelfde woord, maar het betekent verschillende dingen.

Neem bijvoorbeeld het woord ‘rechtvaardiging’. Na de ‘Gezamenlijke verklaring over de leer van de rechtvaardiging’ uit 1999 is het woord opnieuw gedefinieerd, waardoor de betekenis van het traditionele begrip vervaagt. Maar nogmaals, in het huidige katholicisme, als ze spreken over rechtvaardiging, is er geen toerekening. En het hele systeem, gebaseerd op de aflaten en het vagevuur, blijft nog steeds intact, met hetzelfde woord, maar met een heel andere betekenis.

Dus voor ons is de uitdaging om ons bewust te zijn van wat er gebeurt in het huidige rooms-katholicisme. In onze gefragmenteerde en gewelddadige wereld, waar iedereen verenigd wil zijn, spreekt de katholieke versie van eenheid erg aan, zelfs in de oren van evangelisten. En Francis is een zeer sterke pleitbezorger voor christelijke eenheid en uiteindelijk de eenheid van de mensheid.

Voordat we zijn - voordat we zijn uitnodiging accepteren, moeten we ons huiswerk maken om te zeggen: wat bedoel je met het woord eenheid? Wat bedoel je met het woord evangelie? Wat bedoel je met het woord genade? Wat bedoel je met het woord zonde? En je zult merken dat ze heel verschillende dingen bedoelen.


Ik eindig met een positieve noot van hoop. Op 1 juli zullen 3.000 Italiaanse evangelicalen samenkomen op een centraal plein in Rome om het vijfde eeuwfeest van de protestantse reformatie te vieren. Het wordt een evangelisatie-evenement op een van de belangrijkste pleinen van de stad. De stad die de Reformatie verwierp en enkele Italiaanse hervormers executeerde, kon het niet stoppen.

Dit evenement zal een vreugdevolle en evangelistische gebeurtenis zijn. We zullen daar het evangelie van Jezus Christus prediken zoals onze voorvaderen deden. En we zullen alle mensen oproepen om alleen op Christus te vertrouwen, Zijn genade alleen door geloof te ontvangen, ons alleen aan de Bijbel te onderwerpen om alleen voor Gods glorie te leven. Bid alstublieft voor ons.
Bezorgd
Berichten: 5394
Lid geworden op: 24 mar 2018, 15:53

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Bezorgd »

Ik vond het ook verbazend. Totdat ik in buitenlandse RKK 's kwam.
Even buiten de leer om, maar de sfeer.
Diepe eerbied, ook bij jongeren die kerk binnengaan en ook bij verlaten. (Betrokkenheid van jongeren is elders vaak groter dan in NL)
Diepe eerbied in de symboliek die overal waar je ook kijkt zichtbaar is.
Veel activiteiten in de kerk op welk moment van de dag ook.

De sfeer in deze kerken is zo anders dan in onze kerken dat het wat met je doet. En ademt eerbied en heiligheid uit.

Al realiseer ik me ook dat dit vooral gevoel is.
DDD
Berichten: 28479
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door DDD »

Ik vind de presentatie wel erg negatief-vooringenomen. De auteur staat er niet bij vermeld en de auteur is even weinig concreet als hij de RKK verwijt. Dat maakt het lastig om hem op concrete punten tegen te spreken. Veel feiten die hij noemt, zijn wel correct, maar het gaat er om of de kwalificaties die hij (ik neem maar aan dat het een hij is) er aan verbindt, ook correct zijn. Het is een heel verhaal, maar weinig specifiek.

Ik denk wel dat het juist is dat de RKK veranderingen in de leer graag koppelt aan oude woorden. Daarmee hoef je ook minder afstand te nemen van het verleden. Maar het is voor zover ik weet, niet juist dat de RKK nooit afstand nam van uitspraken in het verleden. Er zijn zelfs excuses aangeboden voor dingen in het verleden.

Los daarvan: dit soort vage teksten zijn ongeschikt om een discussie te voeren. Ze zijn te weinig specifiek om op grond van feiten te discussiëren, dus ze geven gewoon een richting aan waarin de spreker denkt. Maar ja, een ander kan weer anders kijken.
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8917
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door J.C. Philpot »

In de USA speelt het denk ik meer als in Nederland, en gaan er jonge evangelicals over naar de Rooms Katholieke Kerk of de Orthodoxe kerk. Een voorbeeld is bijvoorbeeld de bijbelleraar Hank Hanegraaff. Dit gaf nogal wat beroering bij zijn achterban.

Redenen:
Men is de ahistorische en oppervlakkige elementen in sommige delen van het evangelicalisme zat.
Jonge evangelicals zoeken:
* Interlectuele bevrediging (wat men vind bij bijvoorbeeld CS Lewis en GK Chesterton)
* Een stukje beleving, mystiek
* Indrukwekkende kerkmuziek
* Men vind in de RKK een wereldkerk in tegenstelling tot de vele losse groepjes in het protestantisme
* De RRK en de Orthodoxe kerk bieden een traditie die veel langer teruggaat dan de reformatie, men citeerd er ook veel meer uit de vroege kerk
* Een liturgie die in tegenstelling tot de evangelicale popdiensten, een rijke historie, symboliek en eenheid bevat en minder mensgericht en individualistisch is

Dit word ook nog eens gevoed door het postmodernisme, met haar afkeer van waarheden en drang naar ervaring.

Dus in die zin begrijp ik wel dat sommigen zich aangetrokken voelen tot de RKK. De kerkmuziek vind ik bijvoorbeeld ook erg mooi.

Het is echter te vrezen dat (hoewel er in de RKK ook zeker kinderen Gods zullen zijn), men daar stenen voor brood krijgt. Het sacramentisme (deelnemen aan de sacramenten is automatisch genade ontvangen) en semi-pelagianisme zijn nog steeds springlevend, en het Jansenisme (stroming die de genadeleer van Augustinus aanhing) is deskunding de nek omgedraaid onder invloed van de Jezuiten.
Laatst gewijzigd door J.C. Philpot op 21 okt 2020, 09:06, 5 keer totaal gewijzigd.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Herman »

DDD schreef:Ik begrijp dat heel goed. De traditie is veel beter doordacht dan de de gedachten van de gemiddelde bevindelijk gereformeerde predikant. Wat er aan boekjes verschijnt in de bevindelijk gereformeerde kring ontstijgt het niveau van de jeugdvereniging zelden, afgezien natuurlijk van het taalgebruik/jargon.
Dit is ook een gezichtspunt.

Het is de vraag of dat ook als zodanig in de columns is gesteld. Het is jammer dat de integrale tekst niet is te raadplegen, want ik vind het uiteraard een hoogst intrigerende gedachte en tegelijkertijd dus verbazingwekkend, omdat het eigene van de gereformeerde overtuiging toch begint bij een goed zelfbewustzijn van je eigen bubbel.

Overigens wordt nu een beetje gedaan alsof het om kennissen gaat die rechtstreeks de GG verlaten en RK worden. Volgens mij moeten we niet over het hoofd zien dat het hier (ook of zelfs meer) om algemeen protestantse vrienden gaat.
Gebruikersavatar
Floppy
Berichten: 1358
Lid geworden op: 13 nov 2013, 09:20
Locatie: Een gezegend landje aan zee

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Floppy »

DDD schreef:...
Je moet niet de beste vertegenwoordigers vanuit de ene christelijke traditie zetten tegenover de slechtste vertegenwoordigers uit de andere christelijke traditie of andersom.
...
Stel dat we louter naar de beste (meest orthodoxe) kanten van zowel de RKK als het protestantisme kijken, en ik neem prof. Zuiddam dan even als vertegenwoordiger van de tweede groep, dan is er dus zelfs bij hem blijkbaar een soort diepe waardering voor de RKK. Ik zeg bewust diep, omdat ik dat proefde uit zijn opinie-artikel.
Kijk, je zou verwachten dat niet al te bijbelvaste figuren zich het makkelijkst laten overtuigen door de glamour en glitter van de RK liturgie. Maar die stukken van Spruyt, Mackay en Zuiddam lijken er juist op te wijzen dat de meer "behoudende" mensen zich aangetrokken voelen.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Herman »

Floppy schreef:Maar die stukken van Spruyt, Mackay en Zuiddam lijken er juist op te wijzen dat de meer "behoudende" mensen zich aangetrokken voelen.
Mackay is bij uitstekend een sigaar rokende nostalgische man die vanuit zijn leunstoel in de boekenkamer peinst over vervlogen tijden én de grandeur van grote instituten. En bevriend met Spruyt. Ik kan dit niet anders dan in de persoonlijkheden van die mannen plaatsen en niet in een aantal objectieve feiten die nopen tot heroverweging van het protestantisme. Ik noem dat niet 'behoudend', maar misschien kan jij dat woord wat meer toelichten, tenslotte plaats je het tussen aanhalingstekens.
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8917
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door J.C. Philpot »

Herman schreef:
Floppy schreef:Maar die stukken van Spruyt, Mackay en Zuiddam lijken er juist op te wijzen dat de meer "behoudende" mensen zich aangetrokken voelen.
Mackay is bij uitstekend een sigaar rokende nostalgische man die vanuit zijn leunstoel in de boekenkamer peinst over vervlogen tijden én de grandeur van grote instituten. En bevriend met Spruyt. Ik kan dit niet anders dan in de persoonlijkheden van die mannen plaatsen en niet in een aantal objectieve feiten die nopen tot heroverweging van het protestantisme. Ik noem dat niet 'behoudend', maar misschien kan jij dat woord wat meer toelichten, tenslotte plaats je het tussen aanhalingstekens.
Ds. J.T. Doornebal was qua persoonlijkheid ook zo'n nostalgisch figuur. Het feit dat hij zich qua sommige aspecten ook de aantrekkingskracht van de RKK ervaarde (hoewel net als bij Spruijt de leer van de Reformatie hem lief bleef, en hij die nooit los heeft gelaten), onderschrijft jouw stelling dat het met de persoonlijkheid van mensen te maken heeft.
Ds. P. de Vries schreef:Ds. Doornenbal wist zich verbonden aan de belijdenis van de kerk. Hij behoorde tot de ge­re­formeerde richting in de Her­vormde Kerk. Hij was echter geen lid van de Gereformeerde Bond. Ten onrechte werd in het verleden zowel binnen als buiten de Hervormde Kerk de gereformeerde rich­ting in de Hervormde Kerk wel eens vereenzel­vigd met de Gereformeerde Bond. Ds. Doornen­bal was wars van alle partijvorming.
Toen een middenorthodoxe collega hem eens vroeg: ‘U bent zeker lid van de bond?’ antwoordde hij, terwijl hij een trekje nam van zijn sigaar: ‘In ieder geval niet van de bond tegen het roken.’ Hij placht wel een verklaring te geven. Dat was de volgende: 'Boze tongen beweren dat ik lid ben van de Gereformeerde Bond, terwijl dat toch nooit het geval is geweest. Waarschijnlijk is dit gerucht in de wereld gekomen, omdat ik uit de Statenvertaling lees en alleen Psalmen opgeef.' Ds. Doornenbal wist zich wel erg betrokken op de zending en steunde daarom de GZB.
Ds. Doornenbal was voluit een man van de Hervormde Kerk. Hij was wars van alle scheiding. Dat ging zelfs zover dat bij hem een zekere reserve ten opzichte van de Reformatie valt te be­speuren. Hij betreurde het dat de kerk in de zestiende eeuw was gescheurd. De Reformatie had naar zijn overtuiging niet tot een breuk in de kerk mogen leiden, maar had in de kerk moe­ten geschieden. Hij had ook waardering voor de rooms-katho­lieke spiritualiteit met haar kloos­ter­leven. Hierin valt een vergelijking te trekken met de bekende oud-vader ds. Van Lodenstein die ook de mening was toegedaan dat de Reformatie soms te veel van het middeleeuwse erfgoed overboord gegooid had. Een inzicht waarin ik noch Van Lodenstein, noch ds. Doornenbal bijval.
Met bijzondere liefde heeft ds. Doornenbal geschreven over Thérèse von Lisieux. Hij was getroffen door de grote liefde tot Christus die dit nonnetje in haar leven ten toon had gespreid. Even-als zij kon ds. Doornenbal zeggen: ‘Mijn troost is dat er voor mij op aarde geen troost is.’ Met stich­ting las ds. Doornenbal de dag-boeken van Stanley Jones, een methodistisch predikant, die zijn leven gewijd heeft aan de verbreiding van het christelijk geloof in India. Wat ds. Door­nenbal ongetwijfeld in Stanley Jones aansprak, was diens mys­tie­ke inslag waarbij deze stelt dat 's mensen diepste verlan­gens vervuld worden in de Heere Jezus Christus.
Bij de opening van het Tweede Vaticaanse concilie schreef ds. Doornenbal het volgende in de kerkbode: ‘Altijd heb ik heimwee gehad naar de ideale en volmaakte Kerk, er is iets hoogkerke­lijks in mijn gemoed, ook al leef ik bij de kleine kerkjes en de gebouwtjes in de schaduwkant van het kerkelijke leven. Maar ik weet nu wel dat ik hier niet vinden zal wat ik heb ver­langd. Ik weet ook dat, juist Rome dat het ideaal 't dichtst benadert, het meest gevaar loopt tot anti-chris­telijke macht uit te groeien, die dronken wordt van het bloed van heiligen en martelaren. Toch blijf ik uitzien naar de heerlijkheid van de ene, heilige en apostolische Kerk en naar het ogen­blik, dat de Heere Jeruzalem zal bevestigen en stellen tot een lof op aarde.’
Deze woorden laten zien hoe groot het heimwee van ds. Doornen-bal was naar een ongedeelde christelijke kerk, maar dat hij de verkondiging van het Evangelie van de gekruisigde Christus boven die eenheid stelde. Daaruit blijkt dat hij tenslotte toch een christen van de Reformatie is. Echter, meer dan vele anderen heeft hij onder de kerkelijke verdeeldheid (waar ds. Doornenbal ook de ver­deeld­heid van Rome en de Reformatie bij insloot) gele­den.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Gebruikersavatar
Floppy
Berichten: 1358
Lid geworden op: 13 nov 2013, 09:20
Locatie: Een gezegend landje aan zee

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Floppy »

Herman schreef:... Ik noem dat niet 'behoudend', maar misschien kan jij dat woord wat meer toelichten...
Ik was op zoek naar de tegenhanger van "oppervlakkig", en dan vooral in theologische zin. Inderdaad, hoewel wat mij betreft Mackay zeker behoudend genoemd kan worden, wil dat niet zeggen dat iedereen die behoudend is, hetzelfde denkt over de RKK.
Mackay c.s. hebben hiervoor wellicht een bijzondere antenne.
Gebruikersavatar
Lilian1975
Berichten: 3021
Lid geworden op: 21 jun 2018, 20:12

Re: Spruyt en de aantrekkingskracht van de Rooms-Katholieke Kerk

Bericht door Lilian1975 »

Herman schreef:Ik kom niet verder dan dat dit gezichtspunt ontstaat door een hang naar nostalgie en het mystieke. Wat mij betreft is dat onvoldoende grond om een overgang te overwegen naar de RK. Het is verbazingwekkend dat daar serieuze columns over worden volgeschreven.
Denk ook o.a. het mystieke. En dat mystieke denken komt soms heel dicht bij wat ook bij sommige nadere reformatoren te vinden is. En dan ook het puur vrije genade. De ontdekking bij Luther toch wat mistig wordt. En dat puur vrije genade wordt door smmige als te eenvoudig gezien.maar ik geloof dat het een van de grootste struikelblokken is.
Plaats reactie