Vaders en moeders in Israël

Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8916
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door J.C. Philpot »

Dodo schreef:
HersteldHervormd schreef:Mijn opa heeft voor mij ook veel betekend en ik heb veel van hem geleerd, maar om dat een geestelijke vader te noemen, nee dat toch ook weer niet.

Ben ik de enige die opvalt dat de opa's vaak vertegenwoordigd zijn als we het over deze mensen hebben?
Ik heb het idee dat mensen vaak minder makkelijk met de eigen kinderen praten over deze dingen, maar weer makkelijker met kleinkinderen of anderen die iets verder weg staan.
Dat zie je ook bij andere onderwerpen, zoals herinneringen aan de oorlog.
En bij oudere mensen is er ook vaak een rijpheid, levenservaring.
Dat zouden inderdaad ook redenen kunnen zijn.

Daarnaast lijkt het soms of er een generatie van de jaren 60 is, die een soort van gedeeltelijk overgeslagen is, en een sterke veruitwendiging. De generatie daarvoor lijkt meer geestelijke leven te hebben ontvangen. En in de generatie van de huidige tijd, zie je bij een gedeelte een zeer sterke wereldgelijkvormiging, maar bij sommigen ook onder de jeugd aan de andere kant ook weer een zoeken van de Heere.

Overigens is dat uiteraard een sterke generalisatie. De Heere werkt door de geslachten door.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
HersteldHervormd
Berichten: 5985
Lid geworden op: 29 jun 2019, 21:20

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door HersteldHervormd »

DDD schreef:@HersteldHervormd:
Dat ligt toch wel voor de hand? Het zou wonderlijker zijn als je kleinzoon je geestelijke vader is.
En de oma's dan?
Dodo schreef:
HersteldHervormd schreef:Mijn opa heeft voor mij ook veel betekend en ik heb veel van hem geleerd, maar om dat een geestelijke vader te noemen, nee dat toch ook weer niet.

Ben ik de enige die opvalt dat de opa's vaak vertegenwoordigd zijn als we het over deze mensen hebben?
Ik heb het idee dat mensen vaak minder makkelijk met de eigen kinderen praten over deze dingen, maar weer makkelijker met kleinkinderen of anderen die iets verder weg staan.
Dat zie je ook bij andere onderwerpen, zoals herinneringen aan de oorlog.
En bij oudere mensen is er ook vaak een rijpheid, levenservaring.
Dit denk ik meer ja. Maar dan alsnog zijn het vaker de opa's dan de oma's. Verder doet het er niet toe, maar het is ergens opmerkelijk. Eerlijk gezegd denk ik dat vrouwen, en zeker van de oudere generatie, zich soort nederig op willen stellen? Alsof ze niet de vrijmoedigheid hebben om een moeder rol op geestelijk gebied te zijn. Zou dit ook kunnen?
Dankbaarheid is de moeder van alle deugden.
mail: broederhh@gmail.com
Online
DDD
Berichten: 28472
Lid geworden op: 11 jul 2012, 17:48

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door DDD »

Ik denk dat je dan eerst moet corrigeren voor geslacht in de forumdeelnemers. Ik zie in mijn omgeving eerder het omgekeerde, in ieder geval. Ik vermoed dat vriendschappen op geestelijk gebied relatief vaak met mensen van hetzelfde geslacht zijn.
Gebruikersavatar
Terri
Berichten: 3952
Lid geworden op: 21 nov 2009, 20:53

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Terri »

Voor mij is m'n moeder een 'leidsvrouw' geweest die me tot de Heere geleid heeft.
Later is ze ziek geworden en was communiceren heel zwaar met haar, maar het belangrijkste heeft ze mogen doen als moeder en daar 'eer' ik haar voor.
Ze is al een poosje bij haar Heere en God, verlost uit haar moeilijke levensomstandigheden.
Ook was er een huisvriend van ons, die als het ware de Bijbel 'uitvouwde', wat een onderwijs mocht hij geven. Ook hij leeft niet meer.
Nu hoop je dat je zelf voor die en gene wat mag betekenen.
Heel eenvoudig, voor jezelf vaak niet wetend ( is beter)
Gebruikersavatar
Terri
Berichten: 3952
Lid geworden op: 21 nov 2009, 20:53

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Terri »

HersteldHervormd schreef: Dit denk ik meer ja. Maar dan alsnog zijn het vaker de opa's dan de oma's. Verder doet het er niet toe, maar het is ergens opmerkelijk. Eerlijk gezegd denk ik dat vrouwen, en zeker van de oudere generatie, zich soort nederig op willen stellen? Alsof ze niet de vrijmoedigheid hebben om een moeder rol op geestelijk gebied te zijn. Zou dit ook kunnen?
Ik heb het tegenovergestelde meegemaakt in m'n leven. Vooral op kerkelijk terrein.
Het waren juist de vrouwen die.....tja.... lastig te formuleren, maar ik heb het als jonge vrouw ervaren als dat zij eigenlijk 'geestelijk regeerden' in de kerk.
Mara
Berichten: 23141
Lid geworden op: 15 jun 2010, 15:54

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Mara »

Ze groeide op in het Friese Akkrum in een gezin waar de Heere werd gediend. Ze sprak altijd met diepe eerbied over haar vader. Hij was een priester in zijn gezin; ‘s morgens en ’s avond knielde het gezin met elkaar neer. Hij was een man die nauw wandelde met God. Zijn hart lag bij de Engelse en Schotse oude schrijvers en hij heeft er veel van vertaald. De diepgang van de puriteinen en de evangelische warmte van de Schotten hebben mevr. Mijnders geestelijk gevormd.

Als kind van 4 jaar was in haar hart het verlangen wakker geworden om de Heere te mogen leren kennen. Ze vertelde me: ‘Als klein kind vroeg ik eerst alles aan de Heere, daarna aan mijn vader en daarna aan mijn moeder.’ Door een zendingsverhaal op school had ze ook al vroeg liefde voor de zending gekregen. Uit eindelijk heeft haar hele leven in dienst van de zending gestaan. Ze maakte vele reizen naar de zendingsvelden (in 2010, ze was toen 89 jaar, is ze nog in China geweest!) de talloze avonden dat ze het land doortrok om op scholen en verenigingen te spreken. En niet te vergeten haar boeken: Bonisa, een meisje uit donker Afrika en: De vrouw met het boek, het ontroerende verhaal over Gladys Aylward, in allerlei talen vertaald. Met recht mag gezegd worden dat ze een belangrijke bijdrage heeft geleverd om in de gereformeerde gezindte de zendingsliefde te wekken. Meerdere organisaties heeft ze opgericht, tot in de hoge ouderdom.

Ze had de gave om jongeren en ouderen voor de zending te inspireren en te mobiliseren. Ze had een beslist karakter en wist wat ze wilde. Dat gaf soms ook wel de nodige wrijving. Maar ze heeft in de hand van de Heere, dwars door al het menselijke wat haar aankleefde, tot zegen mogen zijn. Als ik bij haar was ging het over van alles: de zending, de Schotse schrijvers en allerlei andere boeken. Maar uiteindelijk kwamen we toch altijd uit bij Christus, Die ze liefhad. Onvergetelijk als ze vertelde hoe ze als jonge vrouw na veel aanvechting en strijd Christus mocht leren kennen.

Een gedeelte uit de herinnering aan mevrouw M.A. Mijnders-van Woerden, geschreven door ds P. den Ouden, in de Kerkbode van de HHK te Katwijk aan Zee.

Lijkt me wel toepasselijk in dit topic.
Als er schaduw is, dan moet er ook licht zijn ~ Spurgeon
Valcke
Berichten: 7605
Lid geworden op: 31 aug 2018, 17:55

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Valcke »

Het onderwerp is voor mij te teer om er hier over te schrijven. Maar ik kan op de eerste en tweede vraag (topicstarter Philpot) wel bevestigend antwoorden. En meer dan één vader/moeder trouwens.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door -DIA- »

Wim Anker schreef:Het "genoeglijke" mensverheerlijken is weer in volle gang.
Wat bedoelt u hier? Het gaat mij beslist niet om een mens te verheerlijken. En wat zou dat oude volk zeggen als je zo over hen sprak? Men wees dat af! Ik denk dat het best zo zou kunnen zijn dat er later levensbeschrijvingen het licht hebben gezien van mensen die wars waren van publiciteit. Die zouden dat nooit willen. Een bekende onder Gods volk, Arend Baan, hij was zelfs uit principe tegen fotograferen. Zo ook bv. Pleun Kleijn. Er zijn foto's van hen die zonder het zelf te weten genomen zijn.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Forummer
Berichten: 1718
Lid geworden op: 23 sep 2020, 19:51

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Forummer »

Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet van zulke mensen ken. Dus ook geen geestelijke vader/moeder heb. Het lijkt me wel een grote zegen. Misschien komt het nog eens.

Overigens krijg ik wel vaak wijze lessen uit online preken die anderen mij doorsturen. Dat ervaar ik ook als een grote zegen.
De wereld staat in brand, maar wij gooien olie op het vuur door ons toekijken aan de kant
Vervolgde
Verbannen
Berichten: 506
Lid geworden op: 25 mar 2020, 11:38

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Vervolgde »

Mogelijk ben ik in een rijke geestelijke omgeving geboren. Ik heb een aantal doorgeleide christen gekend. En onder hen waren een aantal eikenbomen der gerechtigheid. En ze waren vaders en moeders in Israël. Niet alleen hun bevindelijke leven in alle eenvoud is me bijgebleven. Maar ook hun waarschuwingen voor een naamchristendom en een nabij-komend christendom. Dat waren waarschuwingen die niet uit de lucht kwamen vallen. Vaak ben ik getuige geweest van hun verdriet en pijn waaruit die waarschuwingen ontstonden.

Hadden ze in alle vrijheid mogen getuigen, dan klonk het toch regelmatig: Denk je dat jij het alleen bent? Ik behoor ook tot het volk hoor!! Daar moet je ook eerbied voor hebben. Niet iedereen wordt hetzelfde geleid. Vaak volgde er dan een slotgebed waarin gesmeekt werd of de Farizeeër uit het midden mocht weggedaan worden. Zelfs als jongere met weinig kennis kon ik de valsheid hierin onderkennen.

Vandaar is het voor mij, als ik iemand met alle nadruk hoor zeggen dat hij/zij er wel bij hoort en gerespecteerd moet worden, als het hijsen van een rode vlag. Een soort waarschuwing: pas op met zo iemand.
Ik wil maar zeggen, vaders en moeders wezen nadrukkelijk aan: dat is goud en dat is valse munt.
Geytenbeekje
Berichten: 8242
Lid geworden op: 26 jun 2018, 21:37

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Geytenbeekje »

Vervolgde schreef:Mogelijk ben ik in een rijke geestelijke omgeving geboren. Ik heb een aantal doorgeleide christen gekend. En onder hen waren een aantal eikenbomen der gerechtigheid. En ze waren vaders en moeders in Israël. Niet alleen hun bevindelijke leven in alle eenvoud is me bijgebleven. Maar ook hun waarschuwingen voor een naamchristendom en een nabij-komend christendom. Dat waren waarschuwingen die niet uit de lucht kwamen vallen. Vaak ben ik getuige geweest van hun verdriet en pijn waaruit die waarschuwingen ontstonden.

Hadden ze in alle vrijheid mogen getuigen, dan klonk het toch regelmatig: Denk je dat jij het alleen bent? Ik behoor ook tot het volk hoor!! Daar moet je ook eerbied voor hebben. Niet iedereen wordt hetzelfde geleid. Vaak volgde er dan een slotgebed waarin gesmeekt werd of de Farizeeër uit het midden mocht weggedaan worden. Zelfs als jongere met weinig kennis kon ik de valsheid hierin onderkennen.

Vandaar is het voor mij, als ik iemand met alle nadruk hoor zeggen dat hij/zij er wel bij hoort en gerespecteerd moet worden, als het hijsen van een rode vlag. Een soort waarschuwing: pas op met zo iemand.
Ik wil maar zeggen, vaders en moeders wezen nadrukkelijk aan: dat is goud en dat is valse munt.
Denk je niet dat mensen met hun gingen meten en het erbij liet zitten ?
Daar zit ook een groot gevaar in.
Geytenbeekje
Berichten: 8242
Lid geworden op: 26 jun 2018, 21:37

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door Geytenbeekje »

Forummer schreef:Ik moet zeggen dat ik eigenlijk niet van zulke mensen ken. Dus ook geen geestelijke vader/moeder heb. Het lijkt me wel een grote zegen. Misschien komt het nog eens.

Overigens krijg ik wel vaak wijze lessen uit online preken die anderen mij doorsturen. Dat ervaar ik ook als een grote zegen.
Het is heel fijn en bemoedigend om iemand van hart tot hart te kunnen spreken.
Maar je hebt ook bekeerde mensen die niet zo sznel over hun zelf zullen gaan vertellen en dat hoort mijn inziens ook wel.
Nederig zijn opdat God alle eer krijgt.
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door samanthi »

Vervolgde schreef:Mogelijk ben ik in een rijke geestelijke omgeving geboren. Ik heb een aantal doorgeleide christen gekend. En onder hen waren een aantal eikenbomen der gerechtigheid. En ze waren vaders en moeders in Israël. Niet alleen hun bevindelijke leven in alle eenvoud is me bijgebleven. Maar ook hun waarschuwingen voor een naamchristendom en een nabij-komend christendom. Dat waren waarschuwingen die niet uit de lucht kwamen vallen. Vaak ben ik getuige geweest van hun verdriet en pijn waaruit die waarschuwingen ontstonden.

Hadden ze in alle vrijheid mogen getuigen, dan klonk het toch regelmatig: Denk je dat jij het alleen bent? Ik behoor ook tot het volk hoor!! Daar moet je ook eerbied voor hebben. Niet iedereen wordt hetzelfde geleid. Vaak volgde er dan een slotgebed waarin gesmeekt werd of de Farizeeër uit het midden mocht weggedaan worden. Zelfs als jongere met weinig kennis kon ik de valsheid hierin onderkennen.

Vandaar is het voor mij, als ik iemand met alle nadruk hoor zeggen dat hij/zij er wel bij hoort en gerespecteerd moet worden, als het hijsen van een rode vlag. Een soort waarschuwing: pas op met zo iemand.
Ik wil maar zeggen, vaders en moeders wezen nadrukkelijk aan: dat is goud en dat is valse munt.
Wat raar dat het ik mensen nooit hoor zeggen, dat ze er wel bij horen. Ik hoor mensen spreken over de liefde van God in Christus en niet anderen beoordelen of zij het wel of niet hebben.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
ejvl
Berichten: 5726
Lid geworden op: 06 jun 2011, 11:15

Re: RE: Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door ejvl »

Vervolgde schreef:Mogelijk ben ik in een rijke geestelijke omgeving geboren. Ik heb een aantal doorgeleide christen gekend. En onder hen waren een aantal eikenbomen der gerechtigheid. En ze waren vaders en moeders in Israël. Niet alleen hun bevindelijke leven in alle eenvoud is me bijgebleven. Maar ook hun waarschuwingen voor een naamchristendom en een nabij-komend christendom. Dat waren waarschuwingen die niet uit de lucht kwamen vallen. Vaak ben ik getuige geweest van hun verdriet en pijn waaruit die waarschuwingen ontstonden.

Hadden ze in alle vrijheid mogen getuigen, dan klonk het toch regelmatig: Denk je dat jij het alleen bent? Ik behoor ook tot het volk hoor!! Daar moet je ook eerbied voor hebben. Niet iedereen wordt hetzelfde geleid. Vaak volgde er dan een slotgebed waarin gesmeekt werd of de Farizeeër uit het midden mocht weggedaan worden. Zelfs als jongere met weinig kennis kon ik de valsheid hierin onderkennen.

Vandaar is het voor mij, als ik iemand met alle nadruk hoor zeggen dat hij/zij er wel bij hoort en gerespecteerd moet worden, als het hijsen van een rode vlag. Een soort waarschuwing: pas op met zo iemand.
Ik wil maar zeggen, vaders en moeders wezen nadrukkelijk aan: dat is goud en dat is valse munt.
Ik vind het een vreemd verhaal. Het is niet aan mensen, ook niet aan eikenbomen, om te beoordelen wat goud is of niet.
Sterker nog, als iemand zegt erbij te horen en z'n leven is daar niet mee in tegenspraak, moeten we iemand ook zo behandelen volgens de belijdenisgeschriften.
Overigens hoor ik ook nooit iemand zeggen, ik ben bekeerd, kijk mij nu.
Gebruikersavatar
J.C. Philpot
Berichten: 8916
Lid geworden op: 22 dec 2006, 15:08

Re: RE: Re: Vaders en moeders in Israël

Bericht door J.C. Philpot »

ejvl schreef:
Vervolgde schreef:Mogelijk ben ik in een rijke geestelijke omgeving geboren. Ik heb een aantal doorgeleide christen gekend. En onder hen waren een aantal eikenbomen der gerechtigheid. En ze waren vaders en moeders in Israël. Niet alleen hun bevindelijke leven in alle eenvoud is me bijgebleven. Maar ook hun waarschuwingen voor een naamchristendom en een nabij-komend christendom. Dat waren waarschuwingen die niet uit de lucht kwamen vallen. Vaak ben ik getuige geweest van hun verdriet en pijn waaruit die waarschuwingen ontstonden.

Hadden ze in alle vrijheid mogen getuigen, dan klonk het toch regelmatig: Denk je dat jij het alleen bent? Ik behoor ook tot het volk hoor!! Daar moet je ook eerbied voor hebben. Niet iedereen wordt hetzelfde geleid. Vaak volgde er dan een slotgebed waarin gesmeekt werd of de Farizeeër uit het midden mocht weggedaan worden. Zelfs als jongere met weinig kennis kon ik de valsheid hierin onderkennen.

Vandaar is het voor mij, als ik iemand met alle nadruk hoor zeggen dat hij/zij er wel bij hoort en gerespecteerd moet worden, als het hijsen van een rode vlag. Een soort waarschuwing: pas op met zo iemand.
Ik wil maar zeggen, vaders en moeders wezen nadrukkelijk aan: dat is goud en dat is valse munt.
Ik vind het een vreemd verhaal. Het is niet aan mensen, ook niet aan eikenbomen, om te beoordelen wat goud is of niet.
Sterker nog, als iemand zegt erbij te horen en z'n leven is daar niet mee in tegenspraak, moeten we iemand ook zo behandelen volgens de belijdenisgeschriften.
Overigens hoor ik ook nooit iemand zeggen, ik ben bekeerd, kijk mij nu.
Ach, in de bijbel had je al farizeers die gebeden opzeiden om gezien te worden. Er is een zondige wereld zonder Christus, en een godsdienstige wereld zonder Christus. Dat is nu niet anders dan toen. Trouwens, de zondaar en de farizeer zitten beiden ook in ons eigen hart.

Maar we moeten oppassen om dit label te snel op anderen te plakken. Dat ben ik met je eens. Iemand wiens wandel overeenstemt met zijn belijdenis aanvaarden we met het oordeel der liefde. We kunnen ook het beste eerst bij onszelf te rade gaan. Daar hebben we onze handen al vol genoeg aan.

Verder vind ik (hoe je er ook over moge denken) leerzaam om de ervaringen van Vervolgde kennis te nemen. Ik kan me voorstellen dat als deze ervaringen op jonge leeftijd meemaakt, dit hele vormende ervaringen zijn.
Man is nothing: he hath a free will to go to hell, but none to go to heaven, till God worketh in him to will and to do of His good pleasure.

George Whitefield
Plaats reactie