De opdracht niet, ik gaf ook aan dat het niet moet dienen als verdienste, maar uit dankbaarheid. Dan was ik niet goed in mijn formulering en had ik 'moeten' meer als 'ernstig voornemen' moeten formuleren.Valcke schreef: Ik weet niet hoe het precies gezegd is, ik reageer dus alleen op jouw post...
De ervaring van de gelovigen is dat hun iedere kracht ontbreekt om naar Gods geboden te leven. Het is ook hun troost dat Christus in hun plaats de wet volkomen gehouden heeft. Wanneer we dan tot de gelovigen zeggen dat het blijven binnen de grenzen (??) van Gods geboden nodig is (in je mail stond zelfs: moet!) om Hem te kunnen dienen, maken we dit tot een nieuwe wet! Christus heeft de wet voldaan, deze opdracht ligt er niet meer voor de gelovigen. Daarom ben ik hier inderdaad scherp op.
Wel ligt er toch in het stuk der dankbaarheid volgens vraag en antwoord 114 (Neen zij; maar ook de allerheiligsten, zolang als zij in dit levenzijn, hebben maar een klein beginsel dezer gehoorzaamheid ; doch alzo, datzij met een ernstig voornemen niet alleen naar sommige, maar naar al de gebodenGods beginnen te leven.) besloten dat een kind van God een ernstig voornemen heeft naar de geboden van God te leven.
Daarmee zijn deze geboden voor mij wel de regels/paaltjes waar ik van merk dat ik me er aan zou willen houden (zeer in tegenstelling tot 'vroeger'). Ondanks dat ik iedere dag merk dat ik het niet kan en de Heere en Zijn genade steeds weer nodig heb. Eigenlijk steeds meer.