Offeren na Pinksteren

[samanthi]

Tijdens het Bijbellezen vanmiddag, stuitte we op dit gedeelte:
23 Doe dan hetgeen wij u zeggen: Wij hebben vier mannen die een gelofte gedaan hebben.
24 Neem dezen tot u, en heilig u met hen, en doe de onkosten nevens hen, opdat zij het hoofd bescheren mogen, en allen mogen weten dat er niets is aan hetgeen waarvan zij aangaande u bericht zijn, maar dat gij alzo wandelt, dat gij ook zelf de wet onderhoudt.
25 Doch van de heidenen die geloven, hebben wij geschreven en goedgevonden, dat zij niets dergelijks zouden onderhouden, dan dat zij zich wachten van hetgeen den afgoden geofferd is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij.
26 Toen nam Paulus de mannen met zich, en den dag daaraan met hen geheiligd zijnde, ging hij in den tempel, en verkondigde dat de dagen der heiliging vervuld waren, blijvende daar totdat voor een iegelijk van hen de offerande opgeofferd was.

Samanthus vond dit stukje in de visie https://visie.eo.nl/2016/09/vier-misvat ... testament/

Weet iemand hoe we dit moeten zien, er hoefde toch geen bloed meer te vloeien?
Of was het alleen de grote verzoendag die niet meer nodig was?
Dat zou je zomaar kunnen denken als je dit leest.


en deze teksten
Joh 4: 21 Jezus zeide tot haar: Vrouw, geloof Mij, de ure komt wanneer gijlieden noch op dezen berg, noch te Jeruzalem den Vader zult aanbidden.


1 Tim. 2:8 Ik wil dan dat de mannen bidden in alle plaatsen, opheffende heilige handen zonder toorn en twisting.

[Johannes S]

Ik denk dat je iets duidelijker moet zijn in je vraagstelling en zo ie zo bij het bovenste Bijbelgedeelte de tekstplaatsen moet vermelden. Waar het in de Bijbel staat. Bijbelboek en hoofdstuk. En kun je uitleggen waarom je de laatste twee teksten aanhaalt (in het verband van het voorgaande)?

Mijns inziens (na wat puzzelen) heeft je vraag vooral te maken met:
*vers 26 (de offerande die opgeofferd was),
*waarom offeren na de pinksterdag van Handelingen 2,
*want er hoefde toch geen bloed meer te vloeien?

[Valcke]

Het Bijbelgedeelte uit Handelingen 21 moet je iets eerder starten te lezen, namelijk vanaf vers 18. Dan blijkt dat de hele gebeurtenis die beschreven wordt ingegeven is door het ouderlingschap (presbyterium) van Jeruzalem. Men wilde graag dat de apostel Paulus ter wille van de zwakken zich zou heiligen met vier mannen die een gelofte gedaan hadden. Dit om te laten zien dat de apostel Paulus de wet (ceremoniën) niet verachtte. Vers 23-25 zijn dan ook de woorden van de christenen uit Jeruzalem en niet de woorden van Paulus. De apostel Paulus heeft deze raad opgevolgd, maar niet omdat hij daadwerkelijk het leven naar Joodse wijze voor zichzelf of andere Joden van belang vond, maar alleen om een groep Joodse christenen tegemoet te komen en ook het ouderlingschap van Jeruzalem niet voor het hoofd te stoten. De offerande in vs. 26 is hier een gevolg van. Deze offerande was dus zeker niet nodig, ook niet voor de Joden, maar Paulus heeft dit alleen gedaan ter wille van de vrede om genoemde redenen.

In de SV vs 24 kanttekening 48 wordt dit verder uitgelegd.

[Arja]

Vers 23-25 zijn dan ook de woorden van de christenen uit Jeruzalem en niet de woorden van Paulus. De apostel Paulus heeft deze raad opgevolgd, maar niet omdat hij daadwerkelijk het leven naar Joodse wijze voor zichzelf of andere Joden van belang vond, maar alleen om een groep Joodse christenen tegemoet te komen en ook het ouderlingschap van Jeruzalem niet voor het hoofd te stoten. De offerande in vs. 26 is hier een gevolg van. Deze offerande was dus zeker niet nodig, ook niet voor de Joden, maar Paulus heeft dit alleen gedaan ter wille van de vrede om genoemde redenen.

Deze woorden (vers 23-25) zijn niet de woorden van christenen maar het de woorden van de Jeruzalemse leiding die aangesteld was over de vele tienduizenden messiasbelijdende Joden. Ze leggen hun probleem op tafel. Er is een praatje in de de omloop dat Paulus door de prediking van het evangelie messiasbelijdende Joden tot afval van de wet van Mozes bracht.

1. Paulus zou de Joden die tot de gemengde gemeentes toetraden leren dat zij hun kinderen niet hoeven te besnijden
2. Paulus zou hen leren dat zij (de messiasbelijdende Joden) niet meer volgens de Joodse tradities hoeven te leven.

Daardoor kwam hun Joodse identiteit (en de uitleving ervan) op het spel te staan. Op die manier zouden ze zich vermengen met de heidenen en hun heidense gewoontes aannemen. Dat de praatjes niet op waarheid berusten is voor de lezer van het boek Handelingen zonder meer duidelijk. Lukas vermeldt duidelijk verschillende daden waaruit Paulus' wetsgetrouwheid blijkt, zowel op het punt van de besnijdenis (16:3) als op andere punten die de Joodse tradities betreffen. (18:18-22, 20:6-16). Toch is het wel denkbaar dat de gang van zaken rond Paulus aanleiding tot bepaalde geruchten heeft gegeven.

Vier Jeruzalemse gemeenteleden hebben een naziraatsgelofte afgelegd (net als Paulus eerder gedaan had). Hun advies was: als Paulus nu eens meedeed met de offers die de Nazireaatperiode afsluiten en als hij die nou ook eens voor hen betaalde. Paulus moest immers zelf nog gereinigde worden vanwege zijn verblijf in het buitenland. Op deze manier zou Paulus de roddel ontzenuwen. Tegelijk zeiden de oudsten dat ze wat betreft de heidenchristenen erbij bleven dat zijn zich alleen hoeven houden aan wat er afgesproken is: "Doch van de heidenen, die geloven, hebben wij geschreven en goed gevonden, dat zij niets dergelijks zouden onderhouden, dan dat zij zich wachten van hetgeen den afgoden geofferd is, en van bloed, en van het verstikte, en van hoererij."

Paulus deed inderdaad mee aan het offer. Hij zuiverde ook zichzelf. (Handelingen 24:18) Het werd beschouwd als een grote daad van goedheid en een bewijs van grote ijver, om de kosten te dragen van de offers voor arme gelovigen die een naziraatsgelofte afgelegd hadden.

Maar dit heeft niet echt iets te maken met het artikel van de EO waarin wordt geschreven over het misverstand dat wij als christenen de plannen moeten steunen voor de (her)bouw van de joodse tempel. Zie begin-posting

[Arja]

Joh 4: 21 Jezus zeide tot haar: Vrouw, geloof Mij, de ure komt wanneer gijlieden noch op dezen berg, noch te Jeruzalem den Vader zult aanbidden.

De Heere Jezus vertelt de Samaritaanse vrouw dat de nieuwe vorm van verering niet langer aan een bepaalde plaats gebonden is, maar des te meer aan een bepaalde persoon: Jezus de Messias, Gods Zoon. Zijn Vader vereren in Geest en waarheid is het kenmerk van de nieuwe geloofsgemeenschap, waarin alle messiasbelijders (uit de Samaritanen en de niet-joden) elkaar zullen ontmoeten. Vanouds staat de berg Gerizim levensgroot tussen de Joden en de Samaritanen in maar Jezus zegt als het ware tegen haar: U moet mij geloven op mijn woord. In de nabije toekomst zal het oude dilemma 'Gerizim of Jeruzalem' overwonnen worden. De oude tegenstelling tussen Gerizim en Jeruzalem zal dan vervangen worden door een nieuwe tegenstelling, namelijk tussen ware en niet-ware aanbidders Het 'uur' van Christus' lijden en verheerlijking zal voor velen ook het uur van de waarheid zijn. Niet omdat de uiterlijke eredienst direct vervangen wordt door de innerlijke, maar omdat Jezus Christus voortaan centraal staat bij de ware verering van God de Vader. (Bron: Commentaren Calvijn, Zahn en Grosheide - Johannes, Dr. P.H.R. van H)

[samanthi]

@Valcke, ik had de kanttekening erbij gelezen, maar blijf toch met vragen zitten, als de oude ceremonie afgedaan is, zou je dat uit goodwil toch kunnen offeren?

[Valcke]

@Valcke, ik had de kanttekening erbij gelezen, maar blijf toch met vragen zitten, als de oude ceremonie afgedaan is, zou je dat uit goodwil toch kunnen offeren?

Dat kon alleen voor een korte tijd omwille van de zwakken in het geloof. Net zoals de apostel Paulus Timotheüs liet besnijden. Dat deed hij ook niet omdat dit onder de nieuwe bedeling nodig was, maar hij deed het als concessie naar de Joden. Deze toegeeflijkheid was echter alleen van tijdelijke aard. Het is duidelijk dat zoiets na de eerste generatie christenen en de verwoesting van de tempel niet meer kan en mag.

[samanthi]

@Valcke, ik had de kanttekening erbij gelezen, maar blijf toch met vragen zitten, als de oude ceremonie afgedaan is, zou je dat uit goodwil toch kunnen offeren?

Dat kon alleen voor een korte tijd omwille van de zwakken in het geloof. Net zoals de apostel Paulus Timotheüs liet besnijden. Dat deed hij ook niet omdat dit onder de nieuwe bedeling nodig was, maar hij deed het als concessie naar de Joden. Deze toegeeflijkheid was echter alleen van tijdelijke aard. Het is duidelijk dat zoiets na de eerste generatie christenen en de verwoesting van de tempel niet meer kan en mag.

Nu begrijp ik het en ook dat de Heere de tempel liet verwoesten, dat zat allemaal in Zijn plan, dank je wel, je hebt me er mee geholpen.

[samanthi]

Joh 4: 21 Jezus zeide tot haar: Vrouw, geloof Mij, de ure komt wanneer gijlieden noch op dezen berg, noch te Jeruzalem den Vader zult aanbidden.

De Heere Jezus vertelt de Samaritaanse vrouw dat de nieuwe vorm van verering niet langer aan een bepaalde plaats gebonden is, maar des te meer aan een bepaalde persoon: Jezus de Messias, Gods Zoon. Zijn Vader vereren in Geest en waarheid is het kenmerk van de nieuwe geloofsgemeenschap, waarin alle messiasbelijders (uit de Samaritanen en de niet-joden) elkaar zullen ontmoeten. Vanouds staat de berg Gerizim levensgroot tussen de Joden en de Samaritanen in maar Jezus zegt als het ware tegen haar: U moet mij geloven op mijn woord. In de nabije toekomst zal het oude dilemma 'Gerizim of Jeruzalem' overwonnen worden. De oude tegenstelling tussen Gerizim en Jeruzalem zal dan vervangen worden door een nieuwe tegenstelling, namelijk tussen ware en niet-ware aanbidders Het 'uur' van Christus' lijden en verheerlijking zal voor velen ook het uur van de waarheid zijn. Niet omdat de uiterlijke eredienst direct vervangen wordt door de innerlijke, maar omdat Jezus Christus voortaan centraal staat bij de ware verering van God de Vader. (Bron: Commentaren Calvijn, Zahn en Grosheide - Johannes, Dr. P.H.R. van H)

Bedankt voor het meedenken

[Johannes S]

Het Bijbelgedeelte uit Handelingen 21 moet je iets eerder starten te lezen, namelijk vanaf vers 18. Dan blijkt dat de hele gebeurtenis die beschreven wordt ingegeven is door het ouderlingschap (presbyterium) van Jeruzalem. Men wilde graag dat de apostel Paulus ter wille van de zwakken zich zou heiligen met vier mannen die een gelofte gedaan hadden. Dit om te laten zien dat de apostel Paulus de wet (ceremoniën) niet verachtte. Vers 23-25 zijn dan ook de woorden van de christenen uit Jeruzalem en niet de woorden van Paulus. De apostel Paulus heeft deze raad opgevolgd, maar niet omdat hij daadwerkelijk het leven naar Joodse wijze voor zichzelf of andere Joden van belang vond, maar alleen om een groep Joodse christenen tegemoet te komen en ook het ouderlingschap van Jeruzalem niet voor het hoofd te stoten. De offerande in vs. 26 is hier een gevolg van. Deze offerande was dus zeker niet nodig, ook niet voor de Joden, maar Paulus heeft dit alleen gedaan ter wille van de vrede om genoemde redenen.

In de SV vs 24 kanttekening 48 wordt dit verder uitgelegd.

Ik las inderdaad over de besnijdenis in de verzen voor het genoemde tekstgedeelte.
Om wat voor een soort offer gaat het in vers 26 denk je?

[Valcke]

Om wat voor een soort offer gaat het in vers 26 denk je?

Ik heb daar geen studie van gemaakt. De kt. in de SV verwijst naar het offer van Numeri 6:13, 14, dat gebracht werd na de vervulling van een vrijwillige gelofte, zoals hier het geval was.

[samanthi]

Om wat voor een soort offer gaat het in vers 26 denk je?

Ik heb daar geen studie van gemaakt. De kt. in de SV verwijst naar het offer van Numeri 6:13, 14, dat gebracht werd na de vervulling van een vrijwillige gelofte, zoals hier het geval was.

Ja twee duiven.

[Johannes S]

Om wat voor een soort offer gaat het in vers 26 denk je?

Ik heb daar geen studie van gemaakt. De kt. in de SV verwijst naar het offer van Numeri 6:13, 14, dat gebracht werd na de vervulling van een vrijwillige gelofte, zoals hier het geval was.

Ja twee duiven.

Dank beiden!

[Arja]

Om wat voor een soort offer gaat het in vers 26 denk je?

Ik heb daar geen studie van gemaakt. De kt. in de SV verwijst naar het offer van Numeri 6:13, 14, dat gebracht werd na de vervulling van een vrijwillige gelofte, zoals hier het geval was.

Ja twee duiven.

Dank beiden!

En nog wel iets meer. Dit verplichte vredesoffer bestond uit twee eenjarige lammeren (volmaakt) als ontzondigingsgave en één ram, volmaakt, als vredesgave. Daarnaast een mand matses van volkorenmeel, koeken geweekt in de olijfolie en dúnne matses, ‘gezalfd’ met de olie; de broodgift die erbij hoort en de plengoffers daarbij. Lees het hele stuk want anders mis je ook de prachtige zegen die erbij gegeven wordt (vers 24-27).

[samanthi]

@arja ja klopt idd