Verdeeldheid in het gezin en familie

[Mara]

Het viel mij op dat op meerdere plaatsen in de Bijbel gesproken wordt van opstand tegen elkaar:
De vader zal tegen den zoon verdeeld zijn, en de zoon tegen den vader; de moeder tegen de dochter; en de dochter tegen de moeder; de schoonmoeder tegen haar schoondochter, en de schoondochter tegen haar schoonmoeder.
in Lukas 12

Want de zoon veracht den vader, de dochter staat op tegen haar moeder, de schoondochter tegen haar schoonmoeder; eens mans vijanden zijn zijn huisgenoten. in Micha 7

Hoe moeten wij dit zien? Heeft dit met karakters te maken of met geestelijke verdeeldheid, of beide?

Ik zie dit trouwens wel toenemen. In andere culturen zien ze soms met ontsteltenis hoe volwassen kinderen hier tegen hun ouders spreken.
In de Marokkaanse en Indische cultuur is dit hoogst ongebruikelijk.
En het gaat ook niet voorbij in refokringen.
Ik las in het AD dat een Nederlandse man met Marokkaanse roots een gevoel van schaamte kreeg toen hij bij zijn schoonouders thuis zat, de tv aanstond en te zien was dat twee mensen zoenden. Hij had de neiging om de afstandsbediening te pakken, want zoiets kijk je niet met je ouders erbij.
Ook het gebruik van lelijke woorden in huis is hschouma Het heeft de betekenis van beschamend, lelijk doen. Iets dat dus niet door de beugel van.

[Ad Anker]

Kaïn doodde zijn broer.
Abraham kreeg heibel in de tent.
Izak zag moordneigingen van Ezau richting Jakob.
Jozef had het niet makkelijk bij zijn broers.

Dat is Genesis.

David....

Ik stop maar. Ook interessant om eens over na te denken.

[Herman]

Hebt uw naasten lief als uzelf.

Dat geldt ook voor familieleden.

[gallio]

Kaïn doodde zijn broer.
Abraham kreeg heibel in de tent.
Izak zag moordneigingen van Ezau richting Jakob.
Jozef had het niet makkelijk bij zijn broers.

Dat is Genesis.

David....

Ik stop maar. Ook interessant om eens over na te denken.

Zeker interessant. Maar wat Mara aanhaalt gaat verder. Verschillende van jouw voorbeelden gaan over broedertwisten. Wat Mara noemt gaat over de aantasting van de traditionele gezinsstructuur in het MO waarin verwacht wordt dat ouders / schoonouders gerespecteerd worden.

[-DIA-]

Wrevel, harde woorden, het niet kunnen verdragen van de Waarheid... het is wellicht wijder verbreid dan we misschien denken. Ik denk wel met name op het erf van de kerk. En wellicht komt het meest niet naar buiten.

Maar als we wat waarnemen zouden we voorzichtig kunnen zeggen dat hier een oordeel begint bij het huis Gods. Velen met nieuw licht bedeeld geven de bevindelijke belijdenis (openlijk of verborgen) een trap na.

Als er in een gezin of familie mensen een andere weg gaan kan dat echt een zware druk op je leggen, waar je niet alleen mentaal, maar ook fysiek onder gaat lijden.

[Habitat]

Verdeeldheid in gezin en familie zál er zijn. Jezus is daar zelfs voor gekomen. Zie Mattheüs 10:

34 Meent niet dat Ik gekomen ben om vrede te brengen op de aarde; Ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard.
35 Want Ik ben gekomen om den mens tweedrachtig te maken tegen zijn vader, en de dochter tegen haar moeder, en de schoondochter tegen haar schoonmoeder.
36 En zij zullen des mensen vijanden worden, die zijn huisgenoten zijn.
37 Die vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig; en die zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mijns niet waardig;

[Mara]

Zeker interessant. Maar wat Mara aanhaalt gaat verder. Verschillende van jouw voorbeelden gaan over broedertwisten. Wat Mara noemt gaat over de aantasting van de traditionele gezinsstructuur in het MO waarin verwacht wordt dat ouders / schoonouders gerespecteerd worden.

Inderdaad Gallio, dat bedoelde ik.
In veel culturen bejegent men de ouders en ouderen met zeer veel respect. Ze worden wijs geacht.
Wat ik nu in toenemende mate zie gebeuren - ook in refokringen - dat ouders in de steek worden gelaten door hun kinderen. Of zelfs uitgescholden.
Mijn moeder had er mee te maken, ik heb dit moeten ondervinden en mijn zusje onlangs ook.
Dan gaat het niet over het niet eens zijn met elkaar, of het niet zo goed met elkaar kunnen vinden.
In het bejaardencentrum zien twee oudjes hun dochter niet meer, omdat ze het een keer hebben durven wagen om haar te vragen liever niet in een lange broek te komen.
Dat kun je een onredelijke eis vinden. Maar moet je dan daarvoor je ouders uitschelden en beledigen en vervolgens ijskoud wegblijven?
En zo ken ik helaas nog meer voorbeelden.
Nee, ouders zijn niet altijd lief en meelevend en kunnen heel moeilijk en egocentrisch zijn.
Maar ik schrik soms van de kilte en de hardheid hoe mensen over hun ouders praten.
En dan valt het mij op dat dit een aantal keren in de Bijbel ook gezegd wordt.
De schoondochter tegen de schoonmoeder.

Naomi zei toen ze in het dorp terugkeerde: ik heb niemand meer. Ruth, haar eigen schoondochter die haar schoonmoeder liefhad, respecteerde en voor haar ook haar land verliet, zal dit gehoord hebben.
Best kwetsend, zouden wij nu zeggen.
Maar werd Ruth boos op Naomi?

Ik zie ook kwesties in de vragenrubriek van RW voorbijkomen hierover.

[DDD]

In mijn omgeving hebben mensen met conflicten dat toch ook wel vaak op zijn minst gedeeltelijk aan zichzelf te wijten. Dat kun je niet veralgemeniseren, maar ik meen ook dat de uitspraken van Jezus geen zichzelf vervullende profetie geworden zijn.

En wat betreft de lange broek: dat is ook maar net hoe je het vraagt. Maar als je duidelijk maakt dat je kinderen alleen op jouw manier welkom zijn, vind ik niet dat je moet zeuren als ze hun bezoekjes tot een minimum beperken. Bovendien zouden mensen niet alleen van hun kinderen afhankelijk moeten zijn in hun sociale contacten.

[gallio]

Bovendien zouden mensen niet alleen van hun kinderen afhankelijk moeten zijn in hun sociale contacten.

Bij veel bejaarden vallen de sociale contacten snel weg door het overlijden van broers, zussen, vrienden enz. Dan is het wel fijn dat de kinderen dat nog een beetje compenseren.

[DDD]

Als je vrienden hebt in alle leeftijdscategorieën, dan is het wel erg toevallig dat iedereen tegelijkertijd zou zijn overleden. Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.

[Jantje]

Als je vrienden hebt in alle leeftijdscategorieën, dan is het wel erg toevallig dat iedereen tegelijkertijd zou zijn overleden. Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.

Ik ken geen bejaarde echtparen die vrienden hebben die net getrouwd zijn.

Maar goed, als je een goed medeleven hebt in de gemeente zou het inderdaad geen enkel probleem moeten zijn.

[helma]

Als je vrienden hebt in alle leeftijdscategorieën, dan is het wel erg toevallig dat iedereen tegelijkertijd zou zijn overleden. Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.

Ik ken geen bejaarde echtparen die vrienden hebben die net getrouwd zijn.

Maar goed, als je een goed medeleven hebt in de gemeente zou het inderdaad geen enkel probleem moeten zijn.

Mijn ouders hebben vrienden in allerlei maten en soorten. Maar het was bij ons thuis vroeger al de zoete inval. Dan hou je die aanloop wel als je wat ouder wordt.
Ik ken ook ouderen die vroeger maar beperkt mensen en op beperkte tijden wilde ontvangen. Die zijn nu best eenzaam ja...

[DDD]

Als je vrienden hebt in alle leeftijdscategorieën, dan is het wel erg toevallig dat iedereen tegelijkertijd zou zijn overleden. Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.

Ik ken geen bejaarde echtparen die vrienden hebben die net getrouwd zijn.

Maar goed, als je een goed medeleven hebt in de gemeente zou het inderdaad geen enkel probleem moeten zijn.

Ik heb zelf vrienden van 26, 28, maar ook vrienden van 69 (man iets ouder) en 82/84 (ongeveer). Ik vind wel dat het een verantwoordelijkheid is van mensen zelf om zich breed te oriënteren en ook in dat opzicht rekening te houden met de kwade dagen. Als je alleen vrienden hebt van je eigen leeftijd, dan is dat menselijkerwijs gesproken een groot risico op eenzaamheid in de ouderdom, zeker als je geen kinderen hebt. Maar ik vind dat je kinderen ook niet in zijn geheel met deze verantwoordelijkheid moet belasten. Al is het moeilijk om als kinderen je ouders daarop aan te spreken.

En verder ben ik het erg met Helma eens.

Een uitzondering geldt voor mensen die jong een handicap of chronische ziekte ontwikkelen. Daar probeer ik zelf ook bewust aandacht aan te besteden. En er zijn ook mensen die het moeilijk vinden om zichzelf voor vriendschappen open te stellen. Dat lijkt me dan iets om veel over te lezen en daar aan te werken.

[Jantje]

O ja wel. Maar daar ben ik het ook helemaal mee eens. Het punt is wel dat, als jij 55 wordt, dat je dan ook weer vriendschappen zou moeten aanknopen met jonge mensen van rond de 20. Want anders ben je op je 81ste net zo goed eenzaam.

[Roos2018]

Als je vrienden hebt in alle leeftijdscategorieën, dan is het wel erg toevallig dat iedereen tegelijkertijd zou zijn overleden. Als je geen vrienden hebt in alle leeftijden, dan is het goed om daar snel aan te werken.

Ik ken geen bejaarde echtparen die vrienden hebben die net getrouwd zijn.

Maar goed, als je een goed medeleven hebt in de gemeente zou het inderdaad geen enkel probleem moeten zijn.

Mijn ouders hebben vrienden in allerlei maten en soorten. Maar het was bij ons thuis vroeger al de zoete inval. Dan hou je die aanloop wel als je wat ouder wordt.
Ik ken ook ouderen die vroeger maar beperkt mensen en op beperkte tijden wilde ontvangen. Die zijn nu best eenzaam ja...

Heel herkenbaar hoor.
Bij zowel mijn ouders als schoonouders is de drempel letterlijk en figuurlijk heel laag en zijn anderen altijd welkom.
In de 70 en 80-tiger jaren zagen mijn ouders de eenzaamheid en heimwee van de eerste generatie Marokkanen en Turken in dit land; en vaak hebben wij dit soort mensen aan onze tafel als welkome gasten gehad.
We genoten met hen mee wanneer zij weer nieuwe Nederlandse woordjes hadden geleerd, en die zij te pas en te onpas gebruikten ...

De Bijbel leert om herbergzaam te zijn voor de vreemdeling.
De ervaring over het algemeen is dat ouderen die zich in het verleden afsloten voor anderen, op latere leeftijd eenzaam zullen zijn.
Wat niet geeft of gegeven heeft, of niet heeft kunnen geven (want die mensen zijn er ook), zullen doorgaans ook niet ontvangen, en eenzaam blijven.

Gezagsontrouwheid binnen families constateer ik vooral in volken die er een Westerse leefstijl op nahouden: een te grote footprint; welvaart veroorzaakt doorgaans een (te grote) onafhankelijkheid jegens elkaar.
En dat leert om individualistisch te zijn; het niet hoeven delen met elkaar brengt verwijdering.
In de meeste culturen die door het Westen aangeduid worden als "derde wereld landen" - de mensen die met elkaar moeten delen - is de trouw aan het gezag naar de ouders en de zorg voor elkaar doorgaans veel groter.
En het is niet zo dat deze mensen beter zijn, maar een beperking in deze heeft ook zo z´n voordelen.
Agur sprak de wijze woorden: "armoede of rijkdom geef mij niet; voed mij met het brood mijns bescheiden deels;", Spreuken 30 : 8.