Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Jongere »

Herman schreef:Ik snap dat vanuit de theorie je goed moet onderscheiden tussen geestelijke depressiviteit en een 'gewone' burn-out.

Ik denk dat je in het pastoraal vooral moet insteken op de geestelijke waarde. Als pastor beoog je toch in je bezoekwerk geestelijke ondersteuning of leiding te bieden. Dan ben je niet zozeer bezig met de theoretische onderscheiding, maar met de écht belangrijke levensvragen. Een wijze pastor zal dan ook dan de goede woorden kunnen spreken.
Zo eenvoudig ligt het toch niet helemaal.
Het probleem is dat depressie een ziekte is, die heel concreet behandeld moet worden door een deskundige, vaak met medicatie. Daarbij komt dat het heel regelmatig voorkomt dat het pastorale bezoek eigenlijk de eerste plek is waar bepaalde gevoelens worden uitgesproken. Mensen hebben geregeld zelf nog geen zicht op de eigen problematiek, die is bijv. nog niet met een huisarts besproken, en die wordt (je zit tenslotte op huisbezoek) ook voornamelijk geestelijk geduid. Het kan dan heel belangrijk zijn te kunnen inschatten wat je hoort en of het nodig is bij iemand aan te dringen om professionele hulp te zoeken. Een geestelijk gezond persoon of iemand die lijdt aan depressie kunnen exact dezelfde zin zeggen (denk bijv. aan "ik walg soms van mijzelf" in een gesprek over de zonde), terwijl daar iets totaal verschillends mee wordt bedoeld. En omgekeerd hetzelfde: een pastorale aanwijzing kan op deze personen een totaal verschillende uitwerking hebben.

In zoverre ben ik het wel met je eens, dat het niet de roeping is van een pastor om eindeloos uit te kunnen pluizen hoe de verhouding precies ligt in dit geval. Eigenlijk zit je dan namelijk al op het terrein van de deskundige. Het gaat m.i. vooral om een kritische grens: ben je in staat te signaleren op welk moment je naar professionele hulp verwijzen moet en zelf in zekere zin ook afstand moet nemen? En je hebt gelijk dat - ongeacht of er sprake is van professionele hulp - de pastor uiteindelijk altijd de roeping heeft geestelijke leiding te geven (beter gezegd: te luisteren en met de 'moeden een woord ter rechter tijd te spreken'.

Overigens wordt depressie en burn-out in dit topic geregeld (in ieder geval in de titel) in één adem genoemd, maar het gaat ook daarbij natuurlijk om twee totaal verschillende dingen.
Gebruikersavatar
Herman
Moderator
Berichten: 11945
Lid geworden op: 29 dec 2001, 12:21
Locatie: Geldermalsen

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Herman »

Jongere schreef: Een geestelijk gezond persoon of iemand die lijdt aan depressie kunnen exact dezelfde zin zeggen (denk bijv. aan "ik walg soms van mijzelf" in een gesprek over de zonde), terwijl daar iets totaal verschillends mee wordt bedoeld. En omgekeerd hetzelfde: een pastorale aanwijzing kan op deze personen een totaal verschillende uitwerking hebben.
Ik kan het prima in je uitgebreide uiteenzetting vinden. Het is een uitleg wat ik in beknopte zin beoog. Maar mag je van een pastor verwachten dat hij de bekwaamheid heeft in te kunnen schatten dat een goed bedoelde geestelijk advies zo verschillende uitwerking kan hebben? Zeker als er voor zover bekend helemaal nog niets is gediagnosticeerd? En hoe voorzichtig moet je dan in zijn algemeenheid wel niet zijn? Pastoranten kunnen allemaal wel zo hun persoonlijke zwakke plekken hebben waardoor een woord makkelijk verkeerd valt? Afijn, ik heb op dat punt meer vragen dan antwoorden, daarom verwacht ik dat de geestelijke hulpverlener minimaal op pad gaat met de boodschap 'Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven".
Jongere
Berichten: 7754
Lid geworden op: 14 apr 2004, 15:45

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Jongere »

Herman schreef:
Jongere schreef: Een geestelijk gezond persoon of iemand die lijdt aan depressie kunnen exact dezelfde zin zeggen (denk bijv. aan "ik walg soms van mijzelf" in een gesprek over de zonde), terwijl daar iets totaal verschillends mee wordt bedoeld. En omgekeerd hetzelfde: een pastorale aanwijzing kan op deze personen een totaal verschillende uitwerking hebben.
Ik kan het prima in je uitgebreide uiteenzetting vinden. Het is een uitleg wat ik in beknopte zin beoog. Maar mag je van een pastor verwachten dat hij de bekwaamheid heeft in te kunnen schatten dat een goed bedoelde geestelijk advies zo verschillende uitwerking kan hebben? Zeker als er voor zover bekend helemaal nog niets is gediagnosticeerd? En hoe voorzichtig moet je dan in zijn algemeenheid wel niet zijn? Pastoranten kunnen allemaal wel zo hun persoonlijke zwakke plekken hebben waardoor een woord makkelijk verkeerd valt? Afijn, ik heb op dat punt meer vragen dan antwoorden, daarom verwacht ik dat de geestelijke hulpverlener minimaal op pad gaat met de boodschap 'Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven".
Daar ben ik het dan ook wel weer mee eens. Er is al veel gewonnen als de pastor eerst luistert, luistert en nog eens luistert - om dan te proberen samen naar het Woord te luisteren.
Mannetje
Berichten: 7693
Lid geworden op: 23 mei 2014, 09:54
Locatie: Tholen

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Mannetje »

Jongere schreef:
Overigens wordt depressie en burn-out in dit topic geregeld (in ieder geval in de titel) in één adem genoemd, maar het gaat ook daarbij natuurlijk om twee totaal verschillende dingen.
Geheel mee eens. De reden dat ik ze samen noemde was dat dit topic is ontstaan naar aanleiding van een opmerking waarin dit ook gebeurde.

Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk gepeinsd over de vraag naar een Bijbels voorbeeld van depressie zonder geestelijke woestijnervaring. Ik heb het (nog) niet gevonden.
-
Gebruikersavatar
Delftenaar
Berichten: 1457
Lid geworden op: 07 jul 2017, 21:20

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Delftenaar »

Psalm 88 misschien? De psalm is een en al depressie, maar begint wel met: Heere, God van mijn heil. Alhoewel je dat ook kunt uitleggen als een schreeuw naar God vanuit die woestijn.

Psyche en geloof zijn verschillende dingen, maar beïnvloeden elkaar wel. Dat maakt dat een geestelijke woestijn kenmerken van een depressie heeft en omgekeerd.
Gebruikersavatar
Dodo
Berichten: 5643
Lid geworden op: 15 jun 2013, 15:40
Locatie: dodo.refoforum@gmail.com

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Dodo »

Mannetje schreef:
Jongere schreef:
Overigens wordt depressie en burn-out in dit topic geregeld (in ieder geval in de titel) in één adem genoemd, maar het gaat ook daarbij natuurlijk om twee totaal verschillende dingen.
Geheel mee eens. De reden dat ik ze samen noemde was dat dit topic is ontstaan naar aanleiding van een opmerking waarin dit ook gebeurde.

Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk gepeinsd over de vraag naar een Bijbels voorbeeld van depressie zonder geestelijke woestijnervaring. Ik heb het (nog) niet gevonden.
Wat denk je van Saul? Toen David harp moest spelen voor hem? Was Saul depressief?
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door -DIA- »

Dodo schreef:
Mannetje schreef:
Jongere schreef:
Overigens wordt depressie en burn-out in dit topic geregeld (in ieder geval in de titel) in één adem genoemd, maar het gaat ook daarbij natuurlijk om twee totaal verschillende dingen.
Geheel mee eens. De reden dat ik ze samen noemde was dat dit topic is ontstaan naar aanleiding van een opmerking waarin dit ook gebeurde.

Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk gepeinsd over de vraag naar een Bijbels voorbeeld van depressie zonder geestelijke woestijnervaring. Ik heb het (nog) niet gevonden.
Wat denk je van Saul? Toen David harp moest spelen voor hem? Was Saul depressief?
Er kunnen overtuigingen zijn die zeer diep gaan. Er kunnen angsten zijn voor de dood. Er kan een angst zijn om zichzelf te willen handhaven en dan te merken dat je het moet verliezen.
We weten dat er algemene en zaligmakende overtuigingen zijn. We kunnen ook weten dat een algemene overruiging vaak nog dieper kan gaan dan een zaligmakende, want immers word daarin de liefde gemist. Dan kan het zo ellendig worden dat een mens geen uitweg meer ziet, en de dood verkiest boven het leven. Hoewel hij dan denkt dat de dood een uitkomst zal zijn, zal dat zeker niet het geval zijn.

Ook een zaligmakende overuiging kan heel diep gaan. Toch is er heel veel verschil. De satan drijft je tot wanhoop... en dat is het wat we bij Saul zien. Saul was bezet met een boze geest, d.w.z. de van de satan. Daarbij was Saul ooit verlicht geweest. Een man die een ander hart had ontvangen. Maar als zulke zaken aan een onvernieuwd hart gebeuren zal de wanhoop bij het afwijken tegen beter in alleen maar verschrikkelijker zijn.

Een mens die onder de Waarheid is opgevoed is zeer verantwoordelijk voor zijn doen en laten. Van nature verwerpen we alles wat ons verontrust. We willen immers rust? We zijn rustzoekers. Maar ik zou zeggen: Gelukkig die mens die de rust in de wereld wordt opgezegd, en zich als een verlorene leert kennen en God toch niet kan missen. Wat hem voor de wanhoop bewaard is dat God ervoor instaat, en als er een werk uit God is zal dat ook gepaard gaan met liefde. Een smartelijk gevoel: Ik heb tegen een goeddoend God gezondigd. Eigenlijk wordt hier weinig meer van gehoord.

Ik weet wel dat we niet teveel bekeringsgeschiedenissen moeten of hoeven te lezen, tenminste dat kan verwarrend zijn. Toch moeten we ook wel weten hoe God een mens bekeerd. Aan zich zelf ontdekkende en aan wie God is. Maar als we zo wat bekeringsgeschiedenissen lezen komt de zaligmakende overtuiging tot een punt dat het God recht toevalt al zou hij verloren moeten gaan. Hij leert immers dat God recht is en hij enkel zonde. Dat God de met de minste zonde geen gemeenschap kan hebben.

Het punt is altijd maar of het uit God is of uit de duivel. En wat dat laatste betreft, daar horen we in deze tijd maar heel weinig meer over. En dat terwijl hij nu juist rondgaat als een briesende leeuw, zoekende indien het mogelijk ware, ook de uitverkorenen te verleiden.

P.S.
Wat betreft het spelen op de harp: Hier werd Saul tijdelijk beter van. Het gaf hem wat afleiding maar het was voor een tijd. Het drong niet door tot in zijn ziel. Daarmee bleef hij in feite wat en wie hij was. Hij werd er niet door vernieuwd. Zo kunnen wij ook wel eens afleiding zoeken als de ernst van het leven klemt. Toch kan dat gevaarlijk zijn. Als de indrukken weg zijn gaan we weer op dezelfde voet door. De afleiding gaf tijdelijk verruiming maar geen 'genezing'. Het was slechts 'het gemoed' dat werd geraakt door de harp, niet zijn ziel.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
eilander
Moderator
Berichten: 16786
Lid geworden op: 15 okt 2007, 21:42

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door eilander »

Mannetje schreef:Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk gepeinsd over de vraag naar een Bijbels voorbeeld van depressie zonder geestelijke woestijnervaring. Ik heb het (nog) niet gevonden.
Misschien is Nehemia een voorbeeld.
"Waarom is uw aangezicht treurig, zo gij toch niet krank zijt? Dit is niet dan treurigheid des harten."
Dit was gekomen na het bezoek van Hanani, in Nehemia 1, en toen de koning hem bovenstaande vraag stelde was het bijna vier maanden later.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door -DIA- »

eilander schreef:
Mannetje schreef:Ik heb de afgelopen tijd behoorlijk gepeinsd over de vraag naar een Bijbels voorbeeld van depressie zonder geestelijke woestijnervaring. Ik heb het (nog) niet gevonden.
Misschien is Nehemia een voorbeeld.
"Waarom is uw aangezicht treurig, zo gij toch niet krank zijt? Dit is niet dan treurigheid des harten."
Dit was gekomen na het bezoek van Hanani, in Nehemia 1, en toen de koning hem bovenstaande vraag stelde was het bijna vier maanden later.
En Jeremia bidt in Hoofdstuk 7 een gebed vanwege de ellenden waarvan hij zag dat die zijn volk zouden overkomen. Bij vers 14, bidt hij om genezing. Ik heb er eens een preek over gehoord, waar de predikant opmerkte dat hij ziek was vanwege de overtredingen van zijn volk. Hij zag het volk doorgaan en zijn woorden (Gods woord) niet gelovende. Hij zag ook het einde van dat volk.

De kanttekening bij vers 14:
De profeet, zich ontzettende over de algemene en gruwelijke boosheid van zijn volk, waarmede hij te doen had, en overdenkende zijn tegenwoordige en toekomende gevaren, mitsgaders zijne gebreken en zwakheid, waarvan boven Jer. 15:18, enz. bidt God dat Hij hem oprichte, versterke en beware naar ziel en lichaam.

12 Een troon der heerlijkheid, een hoogheid van het eerste aan, is de plaats onzes heiligdoms.
13 O HEERE, Israëls Verwachting! allen, die U verlaten, zullen beschaamd worden; en die van mij afwijken, zullen in de aarde geschreven worden; want zij verlaten den HEERE, den Springader des levenden waters.
14 Genees mij, HEERE! zo zal ik genezen worden, behoud mij, zo zal ik behouden worden; want Gij zijt mijn Lof.
15 Ziet, zij zeggen tot mij: Waar is het woord des HEEREN? Laat het nu komen!
16 Ik heb toch niet aangedrongen, meer dan een herder achter U betaamde; ook heb ik den dodelijken dag niet begeerd, Gij weet het; wat uit mijn lippen is gegaan, is voor Uw aangezicht geweest.
17 Wees Gij mij niet tot een verschrikking; Gij zijt mijn Toevlucht ten dage des kwaads.
18 Laat mijn vervolgers beschaamd worden, maar laat mij niet beschaamd worden; laat hen verschrikt worden, maar laat mij niet verschrikt worden; breng over hen den dag des kwaads, en verbreek hen met een dubbele verbreking.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door helma »

Ik heb zelf tijdens een depressie weleens veel troost gehad uit dit psalmvers

94:10
Wanneer ik zei: "Mijn voeten glijden",
Toen hebt Gij mij gesterkt in 't lijden;
Wanneer mij 't afgepeinsde hart,
Door al mijn denken werd verward;
En ik in druk schier was gestikt,
Toen heeft Uw troost mijn ziel verkwikt.

Is dat wat je bedoelt @Mannetje?
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door -DIA- »

Ik denk dat bedoelt wordt de strijd van een christen. Die kan heel hevig zijn. Tenminste als we van het oude gereformeerde geloof uitgaan. Als 'de wereld' of 'de godsdienst' merkt dat er iets in een mens is wat zij niet hebben, of ook niet wensen te hebben, ontstaat er oorlog. Dat is de vijandschap tussen het slangenzaak en het vrouwenzaad. Hoewel het Vrouwenzaad het slangenzaad de kop heeft vermorzeld, slaat hij nog wel geducht met zijn staart. Zo drukte het oude volk het wel eens uit. De kinderen Gods worden door en in deze wereld gehaat. Door de wereld en de godsdienst, zoals ik boven al zei. Dit kan heel diep gaan. Denk ook aan Asaf: Hij zou haast jaloers worden op hen die God niet kennen. De praktijk van het leven der genade is toch een niet-aflatende strijd. Een geestelijke strijd waaraan alles meewerkt dat zich tegen God verzet. Ook al is men een hooggeleerd theoloog. Juist die verachten vaak feller de eenvoudigen dan anderen en niet-christenen. Ik geloof (en dat lijkt me Bijbels) dat waar God Zijn werk in de ziel begint, daar begint tegelijk te tegenstander op alle fronten tegen de christen. In de wereld zal een waar christen verdrukking hebben. En kastijding: Want wie dat niet kent is volgens de Schrift een bastaard. Wat vader kastijdt de zoon niet? En: Zij hebben Mij eer gehaat dan u. En: Een dienstknecht is niet meer dan zijn heer. Enz. enz.

Een paas psalmen als voorbeeld.
Dit is met een veelvoud uit te breiden:
------------
Maar ik ben, in d' ongelukken,
Die mij drukken,
Als een dove, die niet hoort,
En uit wiens verstomde lippen
Niet kan glippen
't Flauwst geluid van enig woord.

Ja, ik ben als een, wiens oren
Niet meer horen,
Wat men zegge, kwaad of goed;
Wien de tegenreên ontbreken,
Om te spreken,
En die daarom zwijgen moet.
------------
Maar ik ben, in d' ongelukken,
Die mij drukken,
Als een dove, die niet hoort,
En uit wiens verstomde lippen
Niet kan glippen
't Flauwst geluid van enig woord.
------------
k ben verstomd, en zal mijn mond voortaan
Niet opendoen; wijl Gij het deedt.
Neem Uwe plaag van mij, houd op met slaan,
En maak een einde aan mijn leed;
Mijn kracht bezwijkt, omdat mij Uwe hand
Zo fel bestrijdt van allen kant.
------------
Doch op U zien mijn schreiend' ogen;
Op U betrouw ik in 't verdriet;
Verlaat, ontbloot mijn ziel toch niet,
O HEER, o eeuwig Alvermogen!

Bewaar mij voor 't geweld der strikken,
Die tot mijn val mij zijn gelegd,
Door hen, die wars van 't heilig recht,
Het boze doen all' ogenblikken.
------------
O God, verlos en red mij uit den nood;
De waat'ren zijn tot aan de ziel gekomen;
Ik zink in 't slijk; ik voel mij overstromen;
Ik ga te grond'; de vloed is mij te groot.
Ik roep mij moê in dezen jammerstaat;
Mijn keel is hees, zij is van droogt' ontsteken;
En daar ik hoop op God, mijn toeverlaat,
Schrei ik mij blind; mijn ogen zijn bezweken.

Men telt veeleer de haren van mijn hoofd,
Dan hen, die mij, doch zonder oorzaak, haten;
Men zoekt mijn dood; geen onschuld kan mij baten;
Hen zie ik sterk, maar mij van kracht beroofd.
Men eist van mij, daar ik m' onschuldig ken,
't Geroofde weer; 'k moet voor voldoening zorgen.
Gij weet, o God, hoever ik strafbaar ben;
U is mijn schuld, mijn dwaasheid, niet verborgen.

Beschaam door mij de stille hope niet
Van hen, die U, o HEER der legerscharen,
Verwachten; laat geen schande wedervaren
Aan hen, die U steeds zoeken in verdriet.
Met mij verging hun hoop, o Isrels God,
Daar ik mijn smaad om Uwentwil moet dragen.
Mijn aanschijn is bedekt met schand' en spot;
Helaas, wat heb ik stof tot bitter klagen!

Mijn broed'ren ben ik vreemd, door elk onteerd,
En onbekend den zonen mijner moeder;
'k Vind onder hen noch schutsheer, noch behoeder;
Want d' ijver van Uw huis heeft mij verteerd.
Ik draag den schimp, den smaad en overlast
Dergenen, die, alziende God, U smaden;
Ik heb geweend, mijn ziel heeft steeds gevast,
Maar 'k word te meer met smaadheid overladen.

Ik heb mijn vlees met enen zak bekleed,
Maar hoor mijn naam ten spot en spreekwoord maken;
De rechters zelfs doen niet dan klappen, laken;
'k Ben 't snarenpel van dronkaards in mijn leed.
Maar, HEER, tot U, tot U is mijn gebed;
Daar is, o God, een tijd van welbehagen,
Een tijd van gunst, te mijner hulp gezet;
Hoor, naar Uw trouw en heilwoord, dan mijn klagen.

Ruk, door Uw macht, mij uit het slijk; behoed,
En laat mij niet verzinken in de waat'ren;
Maar red mij uit de handen mijner haat'ren,
Uit dezen kolk en diepen watervloed.
Och, laat den stroom mij over 't hoofd niet gaan,
Maar dat Uw arm 't geweld der diepte stuite;
Dat toch de put niet worde toegedaan,
Noch over mij zijn mond voor eeuwig sluite.

Hoor mij, o HEER, Uw goedertierenheid
Is goed; zie mij dan aan met gunstig' ogen.
Hoe teer, hoe groot is mij Uw mededogen!
Verhoor Uw knecht, die hete tranen schreit.
Verberg voor hem Uw aangezicht toch niet,
Want ik bezwijk door angst en tegenheden;
Ai, haast U mij ter hulp in mijn verdriet;
De nood klimt hoog; verhoor mijn smeekgebeden.

Genaak, genaak in gunste tot mijn ziel;
Bevrijd haar; laat de bozen, die mij haten,
Vijandig zijn, en alle deugd verlaten,
Nooit roemen, dat ik in hun handen viel.
Gij weet, wat schaamt' en smaad mij treft, o God,
Daar niemand zich mijn onheil aan wil trekken;
Hoe schand'lijk ik der boosheid strekk' ten spot;
Gij kent hen, die mij dezen angst verwekken.

Versmaadheid breekt en scheurt mij 't hart vanéén;
Ik ben zeer zwak; de lasteringen snijden
Mij door de ziel; ik wacht naar medelijden,
Naar troosters, maar, helaas, ik vind er geen.
Ja, grote God, zij hebben mij, tot spijs,
Bij al mijn smart nog bitt're gal gegeven;
Een edikteug is zelfs een gunstbewijs,
Wanneer de dorst mijn lippen saâm doet kleven
------------
k ben verstomd, en zal mijn mond voortaan
Niet opendoen; wijl Gij het deedt.
Neem Uwe plaag van mij, houd op met slaan,
En maak een einde aan mijn leed;
Mijn kracht bezwijkt, omdat mij Uwe hand
Zo fel bestrijdt van allen kant.

Wanneer Uw straf op enen sterv'ling stort,
Omdat hij Uwe wet vergeet,
Verdwijnt zijn glans, zijn kracht vergaat in 't kort,
Gelijk de schoonheid van een kleed,
Waarover zich alom de mot verspreidt:
Gewis, de mens is ijdelheid.

Hoor mijn gebed, mijn bang geroep, o HEER,
Daar 'k schreiend U mijn leed vertoon;
Ik, die bij U als vreemdeling verkeer,
En hier, gelijk mijn vaders, woon,
Ai, wend Uw hand en plagen van mij af;
Verkwik mij, eer ik daal in 't graf.
------------
Hoe vreeslijk groeit, o God,
Het saamgezworen rot
Dergenen, die mij drukken;
Zij maken niet alleen
Den opstand algemeen,
Om mij mijn kroon t' ontrukken;
Maar velen doen van mij,
Hoe bitter ik ook lij',
Nog deze smaadtaal horen:
"God zal hem nu niet meer
Verlossen, als weleer;
Hem is geen heil beschoren."
------------
O HEER, wil mijn gebeden horen;
Neig tot mijn smeken gunstig' oren;
Verhoor m', o Oppermajesteit,
Om Uwe trouw, aan mij gezworen;
Verhoor m' om Uw gerechtigheid.
------------
Wil Uwen knecht, door schuld verslagen,
O HEER, niet voor Uw vierschaar dagen;
Want niemand zal in dat gericht,
Daar zelfs zijn hart hem aan moet klagen,
Rechtvaardig zijn voor Uw gezicht.

Ik zie mijn ziel vervolgd door snoden;
Ik zie, voor 's vijands haat gevloden,
Mijn leven in het stof vertreên;
Ik lig, helaas, gelijk de doden,
Omringd van nare duisterheên.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
CvdW
Berichten: 2928
Lid geworden op: 23 mar 2015, 13:07

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door CvdW »

Een mens kan zich eenzaam voelen.
Hoe schoon kan het dan wezen om in de nacht met God gemeenzaam te zijn.

Job had ook een strijd ( hij werd beproeft door de Heere). Zijn 'nacht' eindigde met een verheerlijking in zijn Verlosser.
De ware gelovige zal in de strijd altijd proberen het oog op Hem te houden. Gods Woord spreekt er van 'ik zal u niet begeven en u niet verlaten (kanttekening Deut 31:6).

Hoe gaat het in de oorlog: soldaten gaan strijden met hun aanvoerder voorop. Zolang de aanvoerder er is gaan de soldaten, maar wanneer de aanvoerder uitgeschakeld is vallen de soldaten uiteen. De aanvoerder kan beperkt zichtbaar zijn. Soms onzichtbaar, toch weten de soldaten dat hij er is.

Voor Job was het donker, hij klaagde, maar legde zijn leven in Gods Hand. In alle tegenspoeden mag hij getuigen: Ik weet mijn Verlosser leeft.

Weten wij dit ook?
Gebruikersavatar
Dodo
Berichten: 5643
Lid geworden op: 15 jun 2013, 15:40
Locatie: dodo.refoforum@gmail.com

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Dodo »

Je moet het geestelijke wel uit elkaar houden met het psychische. Iemand die in een depressie zit, ziet de zon niet meer schijnen. Die kun je allerlei moois en goeds voorhouden, hij ziet het niet. Want hij zit in een zwart gat. Ook troost uit de bijbel kan hem dan meestal niet bereiken, integendeel, dat maakt het dan alleen maar erger. Want hij wordt niet getroost door die woorden en dat maakt hem alleen maar depressiever en schuldiger in eigen ogen.
Voor de persoon zelf is het vreselijk natuurlijk, maar voor zijn omgeving is het ook heel zwaar. Je weet niet meer wat je nog kunt doen voor hem.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door -DIA- »

Dodo schreef:Je moet het geestelijke wel uit elkaar houden met het psychische. Iemand die in een depressie zit, ziet de zon niet meer schijnen. Die kun je allerlei moois en goeds voorhouden, hij ziet het niet. Want hij zit in een zwart gat. Ook troost uit de bijbel kan hem dan meestal niet bereiken, integendeel, dat maakt het dan alleen maar erger. Want hij wordt niet getroost door die woorden en dat maakt hem alleen maar depressiever en schuldiger in eigen ogen.
Voor de persoon zelf is het vreselijk natuurlijk, maar voor zijn omgeving is het ook heel zwaar. Je weet niet meer wat je nog kunt doen voor hem.
Ik denk dat u hier niet anders dan een 'natuurlijke depressie' beschrijft. Dat is dus (wat ik eerder ook eens opmerkte) een verschil als het oosten en het westen en als de dag en de nacht.
De mens is ongelukkig door de zonde, maar komt uit en van zichzelf nooit bij de bron van de zonden. Hooguit verstandelijk. De beleving kent de mens niet, tenzij hij daaraan ontdekt wordt.
We zijn het prakticale van het het bevindelijke leven (het ondervindelijke, het beleefde) zo goed als kwijtgeraakt. Het is te merken aan veel preken. Waar wel voorwerpelijk deze zaken nog geleerd worden, maar waar de praktijk niet lijkt te worden gekend noch aanvaard. Dit geeft verwarring en de gemeenten wordt als het ware een begripsleer voorgehouden.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Sven
Verbannen
Berichten: 96
Lid geworden op: 18 apr 2018, 20:57

Re: Geestelijke woestijn en depressie/burn-out

Bericht door Sven »

-DIA- schreef:
Dodo schreef:Je moet het geestelijke wel uit elkaar houden met het psychische. Iemand die in een depressie zit, ziet de zon niet meer schijnen. Die kun je allerlei moois en goeds voorhouden, hij ziet het niet. Want hij zit in een zwart gat. Ook troost uit de bijbel kan hem dan meestal niet bereiken, integendeel, dat maakt het dan alleen maar erger. Want hij wordt niet getroost door die woorden en dat maakt hem alleen maar depressiever en schuldiger in eigen ogen.
Voor de persoon zelf is het vreselijk natuurlijk, maar voor zijn omgeving is het ook heel zwaar. Je weet niet meer wat je nog kunt doen voor hem.
Ik denk dat u hier niet anders dan een 'natuurlijke depressie' beschrijft. Dat is dus (wat ik eerder ook eens opmerkte) een verschil als het oosten en het westen en als de dag en de nacht.
De mens is ongelukkig door de zonde, maar komt uit en van zichzelf nooit bij de bron van de zonden. Hooguit verstandelijk. De beleving kent de mens niet, tenzij hij daaraan ontdekt wordt.
We zijn het prakticale van het het bevindelijke leven (het ondervindelijke, het beleefde) zo goed als kwijtgeraakt. Het is te merken aan veel preken. Waar wel voorwerpelijk deze zaken nog geleerd worden, maar waar de praktijk niet lijkt te worden gekend noch aanvaard.
Ontdekking aan en aanvaarding van je schuld heeft niets te maken met depressie. Dit is Gods werk in je leven, om je te ontdekken aan je zondig bestaan. Radeloosheid is dan niet een psychisch probleem, het gaan trouwens niet buiten je psyche/geest om. God werk zo om je Jezus als Zaligmaker te doen kennen.
De waarheid is hard
Plaats reactie