Maar ik begreep sommige redeneringen van schoonmoeder niet, en ben aan het uitzoeken waar dit vandaan komt, Ik heb gelezen dat heel veel opvattingen, mag ik zeggen filters mij bekend voorkomen bij mijn lieve eigen schoonmoeder, soms levert dat een pittige discussie op, en denk hier dus wel anders over, Zoals ik al stelde in het kopje , is bijv, een zo,n discussie is God onveranderlijk zij zegt ja en ik zeg nee, althans niet in zijn karakter eigenschappen, maar meer in het wijzigen van zijn plannen.
ONVERANDERLIJK, ONBEWOGEN EN TIJDLOOS
De overtuiging van mijn schoonmoeder dat God onveranderlijk is, is door de hele kerkgeschiedenis heen te vinden, Uiteindelijk staat er ook in Hebreeen 13a Jezus Christus is gisteren en heden Dezelfde en tot in Het idee dat God niet verandert is heel troostrijk.
Hij zal altijd liefdevol en vriendelijk en rechtvaardig zijn. De bijbel maakt dat duidelijk, voor mij is het echter belangrijk om het verschil te zien tussen zeggen dat God niet kan veranderen en zeggen dat God niet van gedachten kan veranderen.
De bijbel vertelt ons inderdaad dat God onveranderlijk is qua karakter en integriteit, maar zegt niet dat God niet van gedachten kan veranderen. Veel mensen echter, inclusief vele prominente leraren en theologen in de geschiedenis, geloven dat God op geen enkele manier verandert, zelfs niet van gedachten.
Dit is haar calvinistische standpunt. De klassieker van A w Tozer bijvoorbeeld, The Attributes of God, deel 2, bevat bijvoorbeeld een hoofdstuk over de onveranderlijkheid van God. Het probleem met het idee van onveranderlijkheid is dat het Oude Testament op veel plaatsen zegt dat God van gedachten veranderde (zie Ex 32:14; 33:1-3, 14; Num. 16:20-35; 41-48; Deut. 9:13-29; 1 Kon. 21:21-29; 2 Kron. 12:5-8; Jer, 26:2-3, 19; Amos 7:1-6; Jona 3:10)
Hoe ziet iemand deze verzen in het licht van onveranderlijkheid? mijn schoonmoeder die deze verzen benaderen met het calvinisme als filter, neemt aan dat ze onmogelijk kunnen betekenen dat God echt van gedachten veranderde, omdat zij gelooft dat Hij niet verandert. Zodoende, wanneer zij leest dat God besloot Israël te vernietigen totdat Mozes bij Hem begon te pleiten en Hem ertoe overhaalde om zich in te houden en te bedaren dan zeggen zij dat het absoluut niet kan betekenen dat God van gedachte veranderde, hoewel de tekst duidelijk zegt: "Toen kreeg de HEERE berouw over het kwaad dat Hij gesproken had Zijn volk te zullen aandoen"" (Ex. 14 HSV).
Wanneer dat met de calvinistische bril op gelezen wordt, is de enige logische conclusie dat God een spelletje met Mozes speelde. Hij veranderde niet echt van gedachten, maar had het al die tijd al bedacht, met het eindresultaat dat Mozes dit gesprek met Hem zou hebben en dat dit het sparen van Israël zou zijn.
Zo ook als zij Genesis 6:6 lezen, waar staat: "Toen kreeg de HEERE er berouw over dat Hij de mens op de aarde gemaakt had, en het bedroefde Hem in Zijn hart" (HSV). Hierover zegt zij dat het niet kan betekenen dat Hij ergens echt berouw van kan hebben, omdat een
God die nooit verandert geen berouw kan ervaren. Dit soort rationalisaties van een tekstgedeelte om het passend te maken voor iemands filter is voor mij pure antropomorfisme, een menselijke uitleg van het goddelijke. Op deze manier, zegt men, kan de bijbel niet echt bedoelen wat deze lijkt te bedoelen, omdat dat dit bij haar rationele overtuigingen over het wezen van God geweld aan zou doen.
Dit gebeurt wat mij aangaat vaker bij calvinisten, omdat zij met een systeem werken dat gebaseerd is op menselijke filosofie en niet op de bijbel. Het is de filosofie die hun verteld heeft dat God onveranderlijk is en niet van gedachten kan veranderen, en volgens mij is dit niet het Woord van God.