Relatie geloof & gevoel

Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

Goedemiddag,

Afgelopen tijd (vergadering curatorium en beroepbaarstelling kandidaten in de Ger. Gem.) heb ik met belangstelling gelezen wat daar zoal over geschreven werd op dit forum en op andere sociale media. Vaak wel met wat schaamte omdat veel dingen zo heel heilig en teer liggen dat me de gedachte bekroop: is het goed om hier zoveel van te vinden (en van mij: om dat allemaal te lezen)? Toch herken ik ook veel wanneer er geschreven wordt over bijvoorbeeld wat nu roeping is, wat overname is door het curatorium, de wijze waarop tweetallen worden gesteld, hoe er beroepen worden uitgebracht en aangenomen, dan wel afgewezen. Dit onderwerp is een kapstokje voor me om toch maar eens een account aan te maken en een onderwerp te beginnen over geloof en gevoel. Het is iets wat me in het dagelijks leven veel bezighoud en wat ook veel worstelingen geeft. Wanneer is iets het spreken van de Heere? En wanneer is het mijn eigen ondoorgrondelijke psyche? Door vallen en opstaan heb ik geleerd dat de psyche een wonderlijk ding is: overal blijken ongedachte dubbele bodems en onvermoede laadjes en deurtjes te zitten en er gebeurt in je onderbewuste zo ongelofelijk veel.
Wanneer is je geloof echt en wanneer "geloof" je ergens in, zoals dat mensen over de hele wereld ergens in kunnen geloven?
Om als voorbeeld mijn kapstok aan te halen: wanneer is het aannemen van een beroep het spreken van de Heere, en wanneer wordt een "gevoel" van een kandidaat te goeder trouw als geloof ervaren nadat hij eens ruim gestaan heeft in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld en er daarna een passende tekst over leest die hem meer dan gewoon raakt omdat hij wat emotioneel is op dat moment waardoor zaken nadrukkelijker binnenkomen?
Nogmaals: ik wil hier geen oordeel over uitspreken en als we hierover spreken: laten we dat dan eerbiedig doen om mogelijk niet Gods Geest te bedroeven. Nadrukkelijk is dit voorbeeld ook maar een kapstok.
Heel tere zaken. Zijn er meer die hiermee worstelen en hoe gaan jullie daarmee om?

Vriendelijke groet,

Roeline
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door helma »

Ds van Ruitenburg schreef er ooit een boekje over, Geloof en gevoel. Ik heb het ooit gelezen, maar zal het eens opzoeken.

Om bij je voorbeeld te blijven...de kandidaat zou dan een beslissing in zijn hart moeten nemen, het oprecht en afhankelijk voor de Heere neerleggen en bijvoorbeeld een week wachten of de Heere daar rust op geeft.

Maar ook elk ander beroep voor de Heere neerleggen, zoals Hizkia de brieven de Heere biddend voorlegde. Die beroepen komen ook van biddende gemeentes.
Ze hebben 6 weken de tijd. Dus waarom zou je binnen een paar dagen zo'n belangrijke beslissing nemen.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door -DIA- »

Roeline schreef:Goedemiddag,

Afgelopen tijd (vergadering curatorium en beroepbaarstelling kandidaten in de Ger. Gem.) heb ik met belangstelling gelezen wat daar zoal over geschreven werd op dit forum en op andere sociale media. Vaak wel met wat schaamte omdat veel dingen zo heel heilig en teer liggen dat me de gedachte bekroop: is het goed om hier zoveel van te vinden (en van mij: om dat allemaal te lezen)? Toch herken ik ook veel wanneer er geschreven wordt over bijvoorbeeld wat nu roeping is, wat overname is door het curatorium, de wijze waarop tweetallen worden gesteld, hoe er beroepen worden uitgebracht en aangenomen, dan wel afgewezen. Dit onderwerp is een kapstokje voor me om toch maar eens een account aan te maken en een onderwerp te beginnen over geloof en gevoel. Het is iets wat me in het dagelijks leven veel bezighoud en wat ook veel worstelingen geeft. Wanneer is iets het spreken van de Heere? En wanneer is het mijn eigen ondoorgrondelijke psyche? Door vallen en opstaan heb ik geleerd dat de psyche een wonderlijk ding is: overal blijken ongedachte dubbele bodems en onvermoede laadjes en deurtjes te zitten en er gebeurt in je onderbewuste zo ongelofelijk veel.
Wanneer is je geloof echt en wanneer "geloof" je ergens in, zoals dat mensen over de hele wereld ergens in kunnen geloven?
Om als voorbeeld mijn kapstok aan te halen: wanneer is het aannemen van een beroep het spreken van de Heere, en wanneer wordt een "gevoel" van een kandidaat te goeder trouw als geloof ervaren nadat hij eens ruim gestaan heeft in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld en er daarna een passende tekst over leest die hem meer dan gewoon raakt omdat hij wat emotioneel is op dat moment waardoor zaken nadrukkelijker binnenkomen?
Nogmaals: ik wil hier geen oordeel over uitspreken en als we hierover spreken: laten we dat dan eerbiedig doen om mogelijk niet Gods Geest te bedroeven. Nadrukkelijk is dit voorbeeld ook maar een kapstok.
Heel tere zaken. Zijn er meer die hiermee worstelen en hoe gaan jullie daarmee om?

Vriendelijke groet,

Roeline
In de eerste plaats, je eerste bericht doet weldadig aan! Wat je schrijft zijn inderdaad tere zaken. Ik denk ook dat er weinig mensen zijn die daar met wijsheid wat over kunnen zeggen. Veel wat je aanhaalt treft me wel. Het gemak, soms lijkt het zelfs onverschilligheid, enz. waarmee over deze dingen wordt gesproken.
Eerbied is een vereiste om elkaar eens wat tot een hand en een voet te mogen zijn.
Heel vaak komt het helaas voor dat over de teerste zaken wordt heen gewalst. En ik zeg dan niet meteen dat het altijd met opzet gebeurt. Ik kan wel aanvoelen dat het je tegenstaat zoals er soms wordt gereageerd.
Geloof en gevoel. Het zijn twee zaken. Het geloof is niet gevoelloos. Het andere, gevoel is zeer bedrieglijk. Ik denk -het klappen van de zweep hier een beetje kennende- dat het een moeilijke plek is om tot een goed gesprek hierover te komen. Men wil discussiëren. Dat is vanzelf vaak kritisch. Overigens niet iets wat ik zo vind passen bij een teer onderwerp, zo heb ik ook ondervonden.
Gevoel of geloof. Het vereist een eerlijk en nauw zelfonderzoek. Er kan zoveel zijn wat het niet is, en als mensen zijn we zo geneigd om van gevoel wel eens wat te maken. Anderzijds geloof. Het geloof is een gave Gods. Het geloof gaat niet buiten het gevoel om, zoals ik al zei.
Om dit te bespreken zou ik echt meer vrijmoedigheid moeten hebben en meer kennis, want het zijn geen kleine zaken. Het is zo jammer dat er nog wel eens mensen zijn met vragen, en die geen 'onderwijs' krijgen.
Ik kan het ook niet. Toch voel ik wel aan dat het niet zomaar een kleine zaak is. En ik vraag me dan ook wel af of het hier de meest geschikt plaats is om er een beetje over te zeggen. Wellicht gaan we dan het meest veilig als we de Schrift en belijdenis laten spreken. Ik hoop dat er forummers zijn die het goed kunnen opvangen. Een tweede, derde reactie maakt soms de toon van een topic. Laat ik even afwachten.

Misschien dat ik er nog iets aan toe moet voegen. Ik geloof dat degene die het meest bevreesd is voor zichzelf niet de meest ongevoelige mensen zijn. Ik heb er gekend, mensen waar je diep respect voor kon hebben. Die zeer belezen waren, en getrouw aan het Woord. Die de zaken zo teer konden bespreken, en voor zichzelf wel eens bang waren, en aangevochten werden dat het maar 'uit de boeken' was. Toch: uit de vruchten zult gij ze kennen. Soms liep er wel eens eentje met een lantaarntje op de rug. Ik vind ze weinig meer, en dat is voor mij persoonlijk een heel groot gemis. Al moeten we ook weer niet denken dat een van God geleerde ons eruit kan halen.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
Jeremiah
Berichten: 1471
Lid geworden op: 25 mar 2016, 12:43

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Jeremiah »

Roeline schreef:Goedemiddag,

Afgelopen tijd (vergadering curatorium en beroepbaarstelling kandidaten in de Ger. Gem.) heb ik met belangstelling gelezen wat daar zoal over geschreven werd op dit forum en op andere sociale media. Vaak wel met wat schaamte omdat veel dingen zo heel heilig en teer liggen dat me de gedachte bekroop: is het goed om hier zoveel van te vinden (en van mij: om dat allemaal te lezen)? Toch herken ik ook veel wanneer er geschreven wordt over bijvoorbeeld wat nu roeping is, wat overname is door het curatorium, de wijze waarop tweetallen worden gesteld, hoe er beroepen worden uitgebracht en aangenomen, dan wel afgewezen. Dit onderwerp is een kapstokje voor me om toch maar eens een account aan te maken en een onderwerp te beginnen over geloof en gevoel. Het is iets wat me in het dagelijks leven veel bezighoud en wat ook veel worstelingen geeft. Wanneer is iets het spreken van de Heere? En wanneer is het mijn eigen ondoorgrondelijke psyche? Door vallen en opstaan heb ik geleerd dat de psyche een wonderlijk ding is: overal blijken ongedachte dubbele bodems en onvermoede laadjes en deurtjes te zitten en er gebeurt in je onderbewuste zo ongelofelijk veel.
Wanneer is je geloof echt en wanneer "geloof" je ergens in, zoals dat mensen over de hele wereld ergens in kunnen geloven?
Om als voorbeeld mijn kapstok aan te halen: wanneer is het aannemen van een beroep het spreken van de Heere, en wanneer wordt een "gevoel" van een kandidaat te goeder trouw als geloof ervaren nadat hij eens ruim gestaan heeft in een bepaalde gemeente bijvoorbeeld en er daarna een passende tekst over leest die hem meer dan gewoon raakt omdat hij wat emotioneel is op dat moment waardoor zaken nadrukkelijker binnenkomen?
Nogmaals: ik wil hier geen oordeel over uitspreken en als we hierover spreken: laten we dat dan eerbiedig doen om mogelijk niet Gods Geest te bedroeven. Nadrukkelijk is dit voorbeeld ook maar een kapstok.
Heel tere zaken. Zijn er meer die hiermee worstelen en hoe gaan jullie daarmee om?

Vriendelijke groet,

Roeline
Het is iets wat me in het dagelijks leven veel bezighoud en wat ook veel worstelingen geeft. Wanneer is iets het spreken van de Heere? En wanneer is het mijn eigen ondoorgrondelijke psyche?
Wanneer is je geloof echt en wanneer "geloof" je ergens in, zoals dat mensen over de hele wereld ergens in kunnen geloven?
Welkom. Goede openingspost. Deze 2 quotes haal ik er uit, want wat predikanten denken, geloven of naar welke gemeente ze toe gaan interesseert mij toch een stuk minder dan de vraag: "mijn ziele doorziet gij uw lot? Hoe zult gij rechtvaardig verschijnen voor GOD? Ik moet gelijk denken aan het bekende boeken van Jonathan Edwards en ds Heemskerk. Veel kinderen van God komen vroeg of later tot de twijfel: is het wel echt van God geweest of is het van mezelf geweest. Jeremia zegt: Arglistig is het hart, meer dan enig ding, ja, dodelijk is het, wie zal het kennen?

(BMU nal van Hebreeën 11:1) Het geloof is een vast fundament voor alles waarop de gelovigen hopen, namelijk dat God hen niet zal begeven en verlaten en straks deel zal geven aan Zijn toekomst. Het overtuigd hen ook van de waarheid van wat ze niet zien, namelijk de werkelijkheid van God en Zijn Koninkrijk, en van Christus en Zijn beloften.

Ik zal dit topic met interesse volgen!
Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

-DIA- schreef: Toch: uit de vruchten zult gij ze kennen.
Dank je wel voor je reactie. Deze zin uit je antwoord trof me vooral. Misschien is dit wel hét antwoord.
Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

Jeremiah schreef: Welkom. Goede openingspost.
Dank je :)
Jeremiah schreef: wat predikanten denken, geloven of naar welke gemeente ze toe gaan interesseert mij toch een stuk minder dan de vraag: "mijn ziele doorziet gij uw lot?

Uiteraard! Het is dan ook maar een kapstok. Wel ondervind ik dat wanneer ik over de kerkelijk-Nederland-zaken ga twijfelen de twijfel ook direct overslaat naar mijn eigen hart, en andersom. Het hele kerkelijk leven kan o zo nauw samenhangen met de belevingen van het hart en het luisteren naar de prediking.
Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

helma schreef:Om bij je voorbeeld te blijven...de kandidaat zou dan een beslissing in zijn hart moeten nemen, het oprecht en afhankelijk voor de Heere neerleggen en bijvoorbeeld een week wachten of de Heere daar rust op geeft.
Ja, dat zou enerzijds goed zijn. Toch, de opmerking die ik van de week op dit forum las dat ds. De Gier ooit heeft gezegd: "als je het weet, aannemen! Anders springt de duivel er bovenop", daar voel ik toch ook wel voor. Als de Heere werkelijk spreekt, wie zijn wij dan om dan nog langer te wachten. Ongeloof kan veel duisternis brengen. Vertalend naar het geestelijk leven: de Heere heeft recht op geloof wanneer Hij tot ons spreekt. Maar dat is ook precies waarom ik dit onderwerp inbreng: hoe weet je nu of de Heere spreekt? Alleen die vraag al.... ik word er soms radeloos van.
Helma schreef:Maar ook elk ander beroep voor de Heere neerleggen, zoals Hizkia de brieven de Heere biddend voorlegde.
Naast het opmerken wat de vruchten zullen zijn, zoals Dia suggereerde, is dit idd de enige weg.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door -DIA- »

Hierboven zie ik dat er twee quotes worden uitgehaald.

Eerste quote:
"Het is iets wat me in het dagelijks leven veel bezighoud en wat ook veel worstelingen geeft. Wanneer is iets het spreken van de Heere? En wanneer is het mijn eigen ondoorgrondelijke psyche?"

Het is herkenbaar, want in deze zaken zit ik er ook mee. Je kunt een zeer vaste overtuiging van de Waarheid hebben, en dan toch... Zetelt het in je 'eigen ondoorgrondelijke psyche'? Een zeer belangrijke vraag, waarin ik ook onderwijs nodig heb. Wie zal er een eerlijk antwoord op kunnen geven?
God, de Heere doorgrond het hart, en proeft de nieren. Met deze algemene opmerkingen, die op zich een waarheid zijn, kunnen we echter niets beginnen, want wat zit ons verstand er vaak tussen.

De tweede quote:
"Wanneer is je geloof echt en wanneer "geloof" je ergens in, zoals dat mensen over de hele wereld ergens in kunnen geloven?"
Ik meen hier te kunnen zeggen dat de hele wereld krachtens de algemene kennis ervan overtuigd is dat er een hoger wezen moet bestaan. Alle Evolutionisten ten spijt. Daar geloven mensen wel in, hetzij dat men het Baäl, Allah, of God noemt. Dat is dus niet het geloof waarover de Bijbel spreekt. Hier lijkt het me weer om biddend te onderzoeken: wat is het? Waar komt het vandaan? Waarop richt het zich? Van nature toch niet op God. Dan zijn er wel wat kenmerken maar het is ook moeilijk en gevaarlijk (je spreekt zelf van een 'ondoorgrondelijke psyche). Zelfonderzoek is daarom zeer nodig. Ik kan dan ook verwijzen naar ontdekkende boeken als de "Toetsteen" van Th. van der Groe, ook een eenvoudig werk als 'Al de werken van Lambertus Myseras, kan ik aanbevelen. Deze mensen gaan eerlijk met de zielenvragen om, en zijn onderwijzend als God er Zelf ook licht over geeft. Ook aanbevolen: Joseph Alleine: An Alarm to the Unconverted, of tegenwoordig in het Nederlands onder de titel "Betrouwbare gids naar de hemel". Deze mensen zullen geen rust geven waar geen rust is.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door samanthi »

Geloof en gevoel
Geloof gaat niet buiten gevoel om zoals DIA al opmerkte en ons gevoel is geen graadmeter , daarom moeten wel ons gevoel altijd terugvoeren op de Schrift.
Ook al voel ik niets meer. De stallen van mijn hart zijn leeg er staat geen koren op het land nochtans zal ik van vreugde opspringen.
Dat is geloofstaal.
Soms als je iets heel graag wilt kun je denken dat het van de Heere is, terwijl het je eigen verlangens zijn.
Dan kunnen bepaalde gebeurtenissen meespelen terwijl het dan eigenlijk bijgeloof is.
Arglistig is mijn hart.

Alles toetsen op het Woord van God en Hem vragen om wijsheid.

Voor predikanten met een beroep is het helemaal moeilijk.
Toch geloof ik dat de Heere het op een of andere manier duidelijk zal maken, als het recht ligt wel. We zien in alle kerkgenootschappen dat predikanten losgemaakt worden van hun gemeente, de scheidbrief van Mozes?
Moeilijk hoor.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
Gebruikersavatar
helma
Berichten: 18661
Lid geworden op: 11 sep 2006, 10:36
Locatie: Veenendaal

Re: RE: Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door helma »

Roeline schreef:
helma schreef:Om bij je voorbeeld te blijven...de kandidaat zou dan een beslissing in zijn hart moeten nemen, het oprecht en afhankelijk voor de Heere neerleggen en bijvoorbeeld een week wachten of de Heere daar rust op geeft.
Ja, dat zou enerzijds goed zijn. Toch, de opmerking die ik van de week op dit forum las dat ds. De Gier ooit heeft gezegd: "als je het weet, aannemen! Anders springt de duivel er bovenop", daar voel ik toch ook wel voor. Als de Heere werkelijk spreekt, wie zijn wij dan om dan nog langer te wachten. Ongeloof kan veel duisternis brengen. Vertalend naar het geestelijk leven: de Heere heeft recht op geloof wanneer Hij tot ons spreekt. Maar dat is ook precies waarom ik dit onderwerp inbreng: hoe weet je nu of de Heere spreekt? Alleen die vraag al.... ik word er soms radeloos van.
Helma schreef:Maar ook elk ander beroep voor de Heere neerleggen, zoals Hizkia de brieven de Heere biddend voorlegde.
Naast het opmerken wat de vruchten zullen zijn, zoals Dia suggereerde, is dit idd de enige weg.
Je mag ook de Heere om bevestiging vragen als het je radeloos maakt. De Heere wil een wankelmoedige ziel daarin wel tegemoet komen.

Als het geloof er is; dan wéét je het: ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord.
Als het meer gevoel is, zal er ook meer twijfel zijn denk ik.

Ik heb eens (22 jaar geleden) iets verworpen waarvan ik wist dat het van de Heere was. Ik vertelde in een pastoraal gesprek iets wat ik van de Heere had ontvangen en de luisteraar was van mening dat ik dit niet ontvangen kon hebben omdat het nog 'te vroeg op de weg was'. Ik heb het toen 'weggegooid' en deed alsof het niet gebeurd was.
Wat heb ik toen een duisternis over mijn ziel gehaald. Weken later onder een preek hoorde ik van de tranen van Jezus over het ongeloof. Dat Zijn tranen als het ware zeggen: Waarom gelooft gij niet het Woord dat Ik tot u gesproken heb. Dat was zó raak! En dat was een keerpunt. Ik heb mijn ongeloof (weer) beleden en kreeg de rust en vrede terug.

Enige tijd later kwam de pastor erop terug. Hij belde me op dat hij verkeerd geweest was. Hij was erachter gekomen dat het wel kon.

Dit was voor mij wel een les. Geloven op Zijn woord.

Als iets je echt aan de Heere verbindt; als het je des te meer Hem aan doet kleven; is het dan erg als dat uit je gevoel is?
Als je ervaart dat het je verlangen aanwakkert om dicht bij en uit Hem te leven...heeft Hij dat dan Zelf niet gegeven?
Het gevoel volgt als het goed is op geloof. Dat is dan onlosmakelijk aan elkaar verbonden.
Als het alleen maar gevoel is zal dat niet de rust en vrede geven die de Heilige Geest werkt.
En vraag dan maar: Heere, als het niet van U is wilt U me dan onrustig maken. Maar als het wel van U is wilt U het dan bevestigen.
Gebruikersavatar
samanthi
Berichten: 7880
Lid geworden op: 16 jul 2009, 10:30
Locatie: rotterdam

Re: RE: Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door samanthi »

helma schreef:
Roeline schreef:
helma schreef:Om bij je voorbeeld te blijven...de kandidaat zou dan een beslissing in zijn hart moeten nemen, het oprecht en afhankelijk voor de Heere neerleggen en bijvoorbeeld een week wachten of de Heere daar rust op geeft.
Ja, dat zou enerzijds goed zijn. Toch, de opmerking die ik van de week op dit forum las dat ds. De Gier ooit heeft gezegd: "als je het weet, aannemen! Anders springt de duivel er bovenop", daar voel ik toch ook wel voor. Als de Heere werkelijk spreekt, wie zijn wij dan om dan nog langer te wachten. Ongeloof kan veel duisternis brengen. Vertalend naar het geestelijk leven: de Heere heeft recht op geloof wanneer Hij tot ons spreekt. Maar dat is ook precies waarom ik dit onderwerp inbreng: hoe weet je nu of de Heere spreekt? Alleen die vraag al.... ik word er soms radeloos van.
Helma schreef:Maar ook elk ander beroep voor de Heere neerleggen, zoals Hizkia de brieven de Heere biddend voorlegde.
Naast het opmerken wat de vruchten zullen zijn, zoals Dia suggereerde, is dit idd de enige weg.
Je mag ook de Heere om bevestiging vragen als het je radeloos maakt. De Heere wil een wankelmoedige ziel daarin wel tegemoet komen.

Als het geloof er is; dan wéét je het: ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord.
Als het meer gevoel is, zal er ook meer twijfel zijn denk ik.

Ik heb eens (22 jaar geleden) iets verworpen waarvan ik wist dat het van de Heere was. Ik vertelde in een pastoraal gesprek iets wat ik van de Heere had ontvangen en de luisteraar was van mening dat ik dit niet ontvangen kon hebben omdat het nog 'te vroeg op de weg was'. Ik heb het toen 'weggegooid' en deed alsof het niet gebeurd was.
Wat heb ik toen een duisternis over mijn ziel gehaald. Weken later onder een preek hoorde ik van de tranen van Jezus over het ongeloof. Dat Zijn tranen als het ware zeggen: Waarom gelooft gij niet het Woord dat Ik tot u gesproken heb. Dat was zó raak! En dat was een keerpunt. Ik heb mijn ongeloof (weer) beleden en kreeg de rust en vrede terug.

Enige tijd later kwam de pastor erop terug. Hij belde me op dat hij verkeerd geweest was. Hij was erachter gekomen dat het wel kon.

Dit was voor mij wel een les. Geloven op Zijn woord.

Als iets je echt aan de Heere verbindt; als het je des te meer Hem aan doet kleven; is het dan erg als dat uit je gevoel is?
Als je ervaart dat het je verlangen aanwakkert om dicht bij en uit Hem te leven...heeft Hij dat dan Zelf niet gegeven?
Het gevoel volgt als het goed is op geloof. Dat is dan onlosmakelijk aan elkaar verbonden.
Als het alleen maar gevoel is zal dat niet de rust en vrede geven die de Heilige Geest werkt.
En vraag dan maar: Heere, als het niet van U is wilt U me dan onrustig maken. Maar als het wel van U is wilt U het dan bevestigen.
Ik herken dit ook uit mijn eigen leven. Wat een verdriet heeft dat gegeven.
Pas lazen wel van die profeet die tegen het altaar profeteerde en daarna naar huis zou moeten gaan.
Hij luisterde naar die andere profeet, nou je weet de rest.
Alleen de Stem van de Herder, ook als anderen daar tegenin gaan toch je aan Hem vasthouden.
O HEERE, wat is de mens, dat Gij hem kent? Het kind des mensen, dat Gij het acht?
emigrant
Verbannen
Berichten: 895
Lid geworden op: 10 okt 2015, 21:49

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door emigrant »

Gevoel moet je uiten in gebed en niet wegstoppen.

Geloof komt voort uit Gods (ant-)Woord op ons gebed.
Kijk niet naar de spelling en grammatica, ik ben dyslectisch.
Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Re: RE: Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

helma schreef:Als iets je echt aan de Heere verbindt; als het je des te meer Hem aan doet kleven; is het dan erg als dat uit je gevoel is?
Als je ervaart dat het je verlangen aanwakkert om dicht bij en uit Hem te leven...heeft Hij dat dan Zelf niet gegeven?

Als het alleen maar gevoel is zal dat niet de rust en vrede geven die de Heilige Geest werkt.
Mooi!
Gebruikersavatar
Roeline
Inactief
Berichten: 510
Lid geworden op: 22 jun 2017, 19:39

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door Roeline »

-DIA- schreef:Ik kan dan ook verwijzen naar ontdekkende boeken als de "Toetsteen" van Th. van der Groe, ook een eenvoudig werk als 'Al de werken van Lambertus Myseras, kan ik aanbevelen. Deze mensen gaan eerlijk met de zielenvragen om, en zijn onderwijzend als God er Zelf ook licht over geeft. Ook aanbevolen: Joseph Alleine: An Alarm to the Unconverted, of tegenwoordig in het Nederlands onder de titel "Betrouwbare gids naar de hemel". Deze mensen zullen geen rust geven waar geen rust is.
Bedankt voor de tips.
Onze dominee zegt altijd: het zuiverste kenmerk van waar geloof is dat het alleen rust kan vinden in Christus. Onwaarachtig geloof kan het buiten Hem stellen. Ik neem aan dat dat ook de strekking zal zijn van deze boeken.

Toch - dit wetende - blijft juist ook in dat cruciale punt mijn vraag overeind.
-DIA-
Berichten: 32701
Lid geworden op: 03 okt 2008, 00:10

Re: Relatie geloof & gevoel

Bericht door -DIA- »

Ik hoorde vanavond een preek van wijlen ds. M. Heerschap. Uit het begin van een Bijbellezing over Hebreeën 11, het geloof.
Het is letterlijk overgetypt, dus wel spreektaal, en dat is niet altijd schrijftaal, maar hopelijk is dat geen bezwaar.

Ik citeer een stukje van het begin van de eerste preek, waar hij het geloof omschrijft. Ik heb slechts een klein stukje getypt. Het is vanzelf wel een gehele preek, maar ik laat het er voor vanavond bij.

Door dat geschonken geloof, dat uit het verbond der genade kent, dat is een gift des Geestes en wordt gewerkt door de Heilige Geest.
Om de zaligheid buiten zichzelf in Christus te mogen vinden en te mogen zoeken.
En daarom, geliefden, u ziet wel, als Paulus dat zo die gelovige Hebreeën voorhoudt, dat het voor hun in de strijd, en ook voor ons, erop aankomt dat we dat geloof mogen hebben, dat de wereld overwint. En dat dat geloof in haar oefeningen openbaar wordt in de vastigheid, dat dat geloof gemerkt wordt in de vrucht, in een onbedrieglijkheid. Dat dat geloof openbaar wordt in haar grond, dat het zo vast is, dat het ons verenigt met God in Christus .
Dat niet alleen, dat we de vereniging des geloofs met God in Christus mogen hebben, door genade ingeplant zijnde, maar door het geloof ut Christus bediend, uit Hem te mogen leven.

Het geloof dat leeft uit God. Dat leeft uit Christus. En uit Hem wordt dat bediend, het is niet anders. Dat geloof nu, dat hebben de vorige week reeds gezegd, is een weldaad dat gegeven wordt van God. Een gave Gods . Dat kunnen we maar niet nemen, dat kunnen we maar niet stelen,. Het is een gave Gods. en het wordt gegeven in de wedergeboorte. Dat komt in de vrucht openbaar. Dat kan je zien. Wie dat zaligmakend geloof heeft, dat kan je horen aan de sprake, als er gesproken wordt over het zaligmakend geloof. Wat doet dat geloof? Geliefden, dat geloof dat opent ons hart door de bediening van Gods Geest. En dat open hart dat is open voor Gods Woord en voor het werk Gods, en voor de bediening van Gods Geest.

Wat doet het geloof meer? Dat geloof, geliefden, dat zaligmakend geloof dat vernieuwd. Niet alleen opent dat het hart maar dat vernieuwd de wil, dat we gaan willen wat God wil. Niet wat we zelf willen. Maar om in de onderworpenheid door het geloof te willen wat God wil en te gaan volgen naar de voorgestelde weg van Zijn eigen Woord en Getuigenis.
Onze vaderen zeggen dat zo mooi, die zeggen het zo prachtig, wat dat geloof is. Geliefden.Het is een bovennatuurlijke, zeer krachtige, zoete, wonderlijke , verborgen, onuitsprekelijke werking van Gods Geest door het Woord. Dat zeggen onze vaderen. Verleden week hebben we verklaard waar het in bestaat. In kennis, toestemmen en vertrouwen. Dat zijn de eigenschappen van het zaligmakend geloof. En de onderscheiding gegeven hebben de oefeningen van het wezen des geloofs. Want, geloof of geloven: De gelovige die het geloof bezit. Dat is een groot onderscheid. Wij kunnen het wezen des geloofs hebben en het welwezen des geloofs missen. Daar heb je de oefeningen waar we geen gebruik meer van kunnen maken . Dat komt openbaar in de vrucht.

Velen van Gods kinderen, dus degenen die dat zaligmakend geloof bezitten, geliefden, die hebben tijden gekend dat ze konden spreken van de goedertierenheden Gods. Dat ze konden zingen bij dagen en bij nachten, en vertellen wie God voor hen was. Wat de Heere in hun leven gedaan had. Ze hebben de buren bij elkander geroepen, en verteld wie God voor hen was. En later in de donkerheid… Twijfel, ongeloof in het hart, harde gedachten van God. Niet over kunnen nemen wat God doet in hun leven. Ze missen dan de oefeningen van dat geloof. En ze kunnen toch niet ontkennen wat er gebeurt is. Ze zijn uit de dood in het leven geroepen. De zonde is hun de dood geworden. Vraag het maar aan het volk.

Ze hebben het recht van God lief gekregen. en leren billijken. Ze zijn aan de zijde van God terecht gekomen. De deugden Gods liever gekregen dan hun eigen zaligheid. Dat zijn de oefeningen van het zaligmakend geloof. En vraag et aan diegenen die die oprechte en onvoorwaardelijke en onberouwelijke keus dor het geloof hebben mogen doen, of ze het ooit in hun leven vergeten zullen. Dat staat in de wand van hun hart geschreven met een ijzeren griffie. Dat is er nooit meer uit te halen- Er is een tijd in hun leven geweest dat hun oog ontsloten werd voor Christus, door de traliën van Zijn Woord. O dat dierbare geloof! Vraag het aan dat volk. En later… daar gaan ze.
Bedrukt, de schuld onder het recht weegt ze op het hart. en ze kunnen God niet ontmoeten.


Ik weet dat dit een prediking is die nogal zwaar onder druk staat in deze hoogverlichte tijden. Het is een feit, dat kunnen we wel constateren, als we geen vreemdeling in het kerkelijke Jeruzalem zijn.
© -DIA- Laatst actief: 00 xxx 24??
Plaats reactie