Toen onze gemeente eens deels (er waren twee kerken) een tijdje vacant was, was het voor ds. B. een erg drukke, we zouden haast zeggen een bovenmenselijke drukke tijd. West bestond nog niet, maar Noord en Zuid waren nog één gemeente. Ds. had wekelijks heel veel rouw- en trouwdiensten. Toen het eens zo overdruk was geweest, en hij 's avonds moest preken had hij beslist geen tijd gehad om een preek voor te bereiden. Bezwaard begon hij zich te verontschuldigen dat hij geen preek had kunnen voorbereiden, en hij afhankelijk was van wat God hem zou te spreken geven. Hij wist het zelf niet. Hij begon. En... zijn tong werd losgemaakt, en preekte zoals hij zelden had gepreekt. Daar had hij zelf ook niet op gerekend, maar we zien wel dat de Heere mond en wijsheid geeft in de ure dat het van node is.Curie schreef:Ik herinner me uit één van de boeken van Huntington (of was het Warburton?), dat hij zo graag boeken wilde hebben om te kunnen studeren en om preken voor bereiden. Maar goed, Huntington had geen boeken en gedurende een groot gedeelte van zijn leven geen cent te makken. Daarom ging hij naar een welgestelde en welgezinde vriend, waarvan hij dacht dat die hem voor dat doel wel de nodige middelen zou geven.coco schreef:Ja, het zou idd Huntington weleens kunnen zijn geweest!eilander schreef:Ik meen dat het Huntington was die zijn boeken 'dodemanshersenen' noemde. Wellicht was bovenstaande de achtergrond van die benaming.coco schreef:Hierbij een vraag waar ik al even m'n gedachten over laat gaan. De meeste dominees van welk kerkverband dan ook hebben kasten vol boeken staan waaruit ze ook ongetwijfeld weleens wat mee de kansel op nemen. Nu hoorde ik pas van een zeker gerespecteerde oudvader ( de naam is me ontschoten, ik meen dat het een Engelse was) dat hij tamelijk afwijzend stond tegenover ambtsbroeders die hun wijsheid uit de boeken haalden. Het zou zo moeten zijn dat een prediker enkel zou verkondigen wat de Heere Zelf hem op het hart bond, stelde hij.
Nu vind ik dat zeer rechtzinnig klinken. Eigenlijk krijg ik er geen spelt tussen.. Alleen kom ik een beetje in het nauw als ik dan de hedendaagse dominees hun 'boekenwijsheid' hoor uitdragen vanaf de kansel. Hoe moet ik dat nu interpreteren? Als gestolen wijsheden? Of juist als nuttig voor de rechte prediking? Als teken van geesteloosheid van deze tijd?
Als er op dit forum al eens over gesproken is hoor ik het graag!
Het lijkt mij alleen maar aan te bevelen dat een predikant kennis neemt van wat grote mannen Gods over een bepaalde tekst hebben geschreven. Ik geloof dat het juist een heel groot voorrecht is dat we zo'n rijke schat aan nagelaten geschriften hebben.
Het moet natuurlijk ook weer niet zo zijn dat je alleen maar citaten hoort uit die geschriften. Oude en nieuwe dingen voortbrengen...
Hij kreeg echter nul op het rekest, met de mededeling dat hij geen boekenwijsheid nodig had, maar diende te preken in afhankelijkheid van de bediening van de Geest. En nog wat opmerkingen in die trant, die ik niet meer kan herinneren.
Ik haast me te zeggen, de criticasters op dit forum kennende, dat dit vanzelf geen zaak is die normaal is. Een preek moet (als het kan!) goed doorwrocht zijn en bestudeerd zijn. Bovenstaand was een noodgeval. En dan betoont de Heere ook wel eens van zijn geroepen knechten af te weten.
Ik weet, en er zijn er nog van Gods volk in het land der levenden die het nog weten, die zeiden toen: Als het zo zou gaan, zou ik willen dat ds. elke week geen preek kon voorbereiden! Wie het vatten kan vatte het.