Dat vind ik een mooie reactie, Hendrikus. Ds R. Molenaar schreef dit op Refoweb:Hendrikus schreef:Misschien is je beeld van roeping dan te romantisch. Een dominee is ook gewoon een arbeider (in de wijngaard, ja), met een gezin, met een huishoudboekje, et cetera. Er blijven ook heel praktische zaken die in de overwegingen meespelen. En overwegen staat niet haaks op bidden, dat kan prima samen gaan.merel schreef:Afgelopen week sprak ik iemand uit de beroepingscommissie en hoorde dat veel dominees op dit moment geen beroep willen hebben; kinderen willen niet verhuizen, hebben een paar jaar geleden een huis gekocht, zijn net klaar met de verbouwing, de pastorie is zo prettig en ruim etc. etc., de gemeente is te groot
Dat doet aan mijn beeld van roeping geen goed.
Ik kan ik begrijpen dat predikanten geen beroep in overweging kunnen nemen in een tijd van bijzondere gezins- of van familieomstandigheden. Soms zijn er heel bijzondere omstandigheden waarbij een predikant voor een bepaalde tijd om zuiver pastorale redenen geen beroep in overweging kan nemen. Daarvoor, denk ik, moeten we begrip hebben.
Naar hij zegt ook dit:
Bron: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/23 ... pingswerk/Als predikanten kunnen we ook arglistig zijn en soms nog onder een vroom mom proberen te blijven waar we zijn. Dat moeten we als predikanten bij zelfonderzoek wel eens bij onszelf ontdekken. Achteraf kan het dan wel eens heel goed zijn dat we losgemaakt worden van een gemeente om elders door God geroepen onze taak te mogen voortzetten. We kunnen namelijk wel eens te sterk hechten aan eigen gemeente van wie we veel liefde ontvangen.