Roeping van predikant

[Arja]

Afgelopen week sprak ik iemand uit de beroepingscommissie en hoorde dat veel dominees op dit moment geen beroep willen hebben; kinderen willen niet verhuizen, hebben een paar jaar geleden een huis gekocht, zijn net klaar met de verbouwing, de pastorie is zo prettig en ruim etc. etc., de gemeente is te groot
Dat doet aan mijn beeld van roeping geen goed.

Misschien is je beeld van roeping dan te romantisch. Een dominee is ook gewoon een arbeider (in de wijngaard, ja), met een gezin, met een huishoudboekje, et cetera. Er blijven ook heel praktische zaken die in de overwegingen meespelen. En overwegen staat niet haaks op bidden, dat kan prima samen gaan.

Dat vind ik een mooie reactie, Hendrikus. Ds R. Molenaar schreef dit op Refoweb:

Ik kan ik begrijpen dat predikanten geen beroep in overweging kunnen nemen in een tijd van bijzondere gezins- of van familieomstandigheden. Soms zijn er heel bijzondere omstandigheden waarbij een predikant voor een bepaalde tijd om zuiver pastorale redenen geen beroep in overweging kan nemen. Daarvoor, denk ik, moeten we begrip hebben.

Naar hij zegt ook dit:

Als predikanten kunnen we ook arglistig zijn en soms nog onder een vroom mom proberen te blijven waar we zijn. Dat moeten we als predikanten bij zelfonderzoek wel eens bij onszelf ontdekken. Achteraf kan het dan wel eens heel goed zijn dat we losgemaakt worden van een gemeente om elders door God geroepen onze taak te mogen voortzetten. We kunnen namelijk wel eens te sterk hechten aan eigen gemeente van wie we veel liefde ontvangen.

Bron: https://www.refoweb.nl/vragenrubriek/23 ... pingswerk/

[merel]

Afgelopen week sprak ik iemand uit de beroepingscommissie en hoorde dat veel dominees op dit moment geen beroep willen hebben; kinderen willen niet verhuizen, hebben een paar jaar geleden een huis gekocht, zijn net klaar met de verbouwing, de pastorie is zo prettig en ruim etc. etc., de gemeente is te groot
Dat doet aan mijn beeld van roeping geen goed.

Misschien is je beeld van roeping dan te romantisch. Een dominee is ook gewoon een arbeider (in de wijngaard, ja), met een gezin, met een huishoudboekje, et cetera. Er blijven ook heel praktische zaken die in de overwegingen meespelen. En overwegen staat niet haaks op bidden, dat kan prima samen gaan.

Dat wil ik best aannemen, maar dan vervalt m.i. de roeping en is het een overweging van zakelijke belangen, net zoals een ieder die van werk verandert.

[Dodo]

Is het niet merkwaardig dat een predikant, die weet dat hij over een paar jaar weer beroepbaar is, een huis koopt? Dat maakt het aannemen van een beroep meteen een stuk lastiger.
Als er geen pastorie is, dacht ik dat veel gemeenten iets kochten of huurden voor de pastor.

[Mara]

Is het niet merkwaardig dat een predikant, die weet dat hij over een paar jaar weer beroepbaar is, een huis koopt? Dat maakt het aannemen van een beroep meteen een stuk lastiger.
Als er geen pastorie is, dacht ik dat veel gemeenten iets kochten of huurden voor de pastor.

Tegenwoordig is het een prima en solide belegging.

[Arja]

Is het niet merkwaardig dat een predikant, die weet dat hij over een paar jaar weer beroepbaar is, een huis koopt? Dat maakt het aannemen van een beroep meteen een stuk lastiger.
Als er geen pastorie is, dacht ik dat veel gemeenten iets kochten of huurden voor de pastor.

De woonbijdrage van predikanten binnen de PKN wordt afhankelijk van de WOZ-waarde van de pastorie. Soms gaat een predikant daardoor maandelijks honderden euro’s meer betalen. Zou dat er niet mee te maken hebben?

https://predikanten.nl/nieuwe-regeling- ... ne-synode/

[Hendrikus]

Afgelopen week sprak ik iemand uit de beroepingscommissie en hoorde dat veel dominees op dit moment geen beroep willen hebben; kinderen willen niet verhuizen, hebben een paar jaar geleden een huis gekocht, zijn net klaar met de verbouwing, de pastorie is zo prettig en ruim etc. etc., de gemeente is te groot
Dat doet aan mijn beeld van roeping geen goed.

Misschien is je beeld van roeping dan te romantisch. Een dominee is ook gewoon een arbeider (in de wijngaard, ja), met een gezin, met een huishoudboekje, et cetera. Er blijven ook heel praktische zaken die in de overwegingen meespelen. En overwegen staat niet haaks op bidden, dat kan prima samen gaan.

Dat wil ik best aannemen, maar dan vervalt m.i. de roeping en is het een overweging van zakelijke belangen, net zoals een ieder die van werk verandert.

Het is en-en, niet of-of.

[DDD]

Als iemand anders van werk verandert, moet hij ook heel goed kijken of hij of zij daarmee niet ingaat tegen Gods roeping in zijn of haar leven.

Dat zijn immers geen dingen die je zelf maar even kunt bepalen.

[Delftenaar]

Nee, maar uiteindelijk maak je dan een beslissing op basis van zaken als woon-werkafstand, uitdaging in het werk, meer tijd voor de kinderen enz. Dat vinden we heel normale redenen.
Bij een predikant werkt het vaak ook zo. Door dat soort dingen heen leidt God mensen.

[DDD]

Ik vind dat niet zulke goede criteria.

[Delftenaar]

Wat vind jij dan wel goede criteria?
Ja, uiteraard geroepen weten door God. Maar hoe maak je dat concreet?

[Dodo]

Wat vind jij dan wel goede criteria?
Ja, uiteraard geroepen weten door God. Maar hoe maak je dat concreet?

Dat is tussen de predikant en God. Het is niet concreet, in de zin dat je het uit kunt leggen. Soms moet hij een beroep dat aantrekkelijk is, afwijzen, en soms een die niet voor de hand ligt aannemen. Waarom wel of niet, dat gebeurt in de studeerkamer - en in de binnenkamer.

[Delftenaar]

Mee eens, maar tegelijk denk ik dat eerder genoemde redenen daarin ook meespelen.

[refo]

Wat vind jij dan wel goede criteria?
Ja, uiteraard geroepen weten door God. Maar hoe maak je dat concreet?

Concreet is: er is een beroep. Als dat er niet is, kan er geen roeping verder zijn. De roeping is die tot het ambt. Dat is gevolgd. Wat nu nog meer?
Men zegt dat je pubers beter niet verplaatst. Dus de predikant handelt verstandiglijk.

[Piet Puk]

Wanneer een beroep volgt en je moet er als predikant heen, ben ik er vast en zeker van overtuigd dat (de nood van) een gemeente op het hart wordt gelegd, waar je niet vanaf kan komen. In mijn optiek hoor hier géén rationeel handelen bij. En zowel, dan mag je de wenkbrauwen nog wel eens fronsen.

[Zeeuw]

Wat vind jij dan wel goede criteria?
Ja, uiteraard geroepen weten door God. Maar hoe maak je dat concreet?

Concreet is: er is een beroep. Als dat er niet is, kan er geen roeping verder zijn. De roeping is die tot het ambt. Dat is gevolgd. Wat nu nog meer?
Men zegt dat je pubers beter niet verplaatst. Dus de predikant handelt verstandiglijk.

Je spreekt hierin toch jezelf tegen? Als je een beroep de roeping vindt, dan kun je daar toch geen praktische argumenten tegenover zetten?