Oudvaders over het onvoorwaardelijk aanbod van genade

[memento]

Welke beloften komen tot de mensen die buiten de gemeente zijn? (dus tot mensen die het evangelie als gevolg van evangelisatie horen). Alle beloften?
Dus als je het evenwichtig vertelt mag je volgens jou evangeliseren met termen als: God belooft dat Hij jou zijn Heilige Geest geven zal?

Alle "Ik zal" beloften zijn in een strikt verbondskader gegeven. De grond ervan ligt - zo is uit de context duidelijk te zien - in Gods verbondstrouw. Ik denk dat ook de andere beloften uiteindelijk niet los van het verbond te zien zijn. Ik zeg dit met enige aarzeling, omdat ik niet van alle beloften de context ken, wel is het duidelijk dat verreweg de meeste beloften in het verbondskader vallen (het hele OT staat immers in een verbondskader).

Met Pinksteren wordt duidelijk, dat de beloften aan allen toekomen die het Woord horen. U komt de belofte toe, en alle die daar verre zijn, zoveel als de Heere toeroepen zal. Persoonlijk neig ik ernaar om daarom het verkeren onder het Woord als verbondsgrens te zien. Daarmee wijk ik af van de traditioneel gereformeerde visie, dat de verbondsgrens bij de Doop loopt. Toch is dat verschil klein. In de tijd van de Reformatie waren praktisch allen die onder het Woord verkeerden ook gedoopt, en was onder het Woord verkeren dus synoniem met gedoopt zijn.

Voor mij is het exegetisch recht doen aan de teksten erg belangrijk. Teksten losmaken uit hun verbondskader, waarin ze duidelijk staan, is iets wat in die visie geen optie. Hoe je dit dus richting heidenen gaat vormgeven, hangt af van (1) je weging van het "u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die verre zijn, zoveel als de Heere onze God toeroepen zal", en (2) de visie op het verbond in NT-ische bedeling.

[Willem]

@Willem: Ik kan je aanraden om Jonathan Edwards, On the freedom of the Will eens te gaan lezen. Dan heb je een goed-gereformeerde en ook consequent onderbouwde visie op de vrijheid van de wil. Met Edwards zeg ik voluit: De menselijke wil is door de zondeval niet haar keuzemogelijkheid kwijtgeraakt, maar wel haar vermogen het goede te kiezen. Zij kiest nog wel, maar altijd het verkeerde. Misschien dat je dan snapt, dat je conclusies onzin zijn...

Mijn vermoeden is dat de bewering dat mijn conclusies onzin zijn gebaseerd op onderstaand, eerder geplaatst, citaat:

Onze vijandschap is nu juist zo groot dat we niet eens in staat zijn om te belijden dat God rechtvaardig is als Hij ons laat waarin we onszelf gebracht hebben. Dat we niet eens (meer) een keuzemogelijkheid hebben.
En deze ontkenning - van het ontbreken van de keuze - proef ik telkenmale uit de woorden van @huisman en van @Memento.

@Menemto plaatst hier tegenover "De menselijke wil is door de zondeval niet haar keuzemogelijkheid kwijtgeraakt, maar wel haar vermogen het goede te kiezen. Zij kiest nog wel, maar altijd het verkeerde". En haalt hiervoor Edwards aan.
Alhoewel dit een ander onderwerp is, het betreft het niet het aanbod van genade maar de "wil" van de mens, heeft het uiteraard raakvlakken met elkaar. De "stelling" dat mijn conclusie "onzin" is is uiteraard veel te kort door de bocht zoals ik hieronder, met meerdere argumenten, zal aangeven.

1. De filosofie of wijsbegeerte is niet de meeste geschikte methode om een antwoord te vinden op dit soort vragen.
Als men de zin leest: "De menselijke wil is door de zondeval niet haar keuzemogelijkheid kwijtgeraakt, maar wel haar vermogen het goede te kiezen. Zij kiest nog wel, maar altijd het verkeerde". Dan zal het een ieder duidelijk zijn dat deze zin zijn oorsprong vind in de wijsbegeerte. Jonathan Edwards was een filosoof en een theoloog. In het standaard taalgebruik lijkt deze zin echter op de beroemde zin van Ford: Men mag alle kleuren kiezen, als het maar zwart is. Ik disqualificeer hiermee niet de filosofie, maar wel haar reikwijdte en toegevoegde waarde in het gewone taalgebruik indien er geen vertaling plaatvindt.
De filosofie heeft - de geschiedenis door - geworsteld met de vraag hoe men met rationeel redeneren (de rede, het verstand) de zin van dingen kan doorgronden. De oude heidense filosofen, Plato en Aristoteles, hebben - als heiden - hun invloed op de kerk doen gelden.
De kerkvaders hebben zich t.b.v de verspreiding van het christendom "bediend" van deze grote denkers. (Plato en - nog belangrijker - Aristoteles). Dit door b.v. de heidense deugden over te nemen en aan te vullen met de christelijke deugden. Calvijn zegt van de kerkvaders dat ze niet eenduidig zijn over de "vrije wil" van de mens, er is teveel vermenging met de destijds gangbare denkwijzen. Het gebruik van argumenten vanuit de vroege kerk - t/m Augustinus - in vraagstukken over de "vrije wil" of "keuzevrijheid" is derhalve nogal discutabel.

De grootste denker in de Middeleeuwen, Thomas van Aquino, heeft een poging gedaan om de geloofsleer en de 'rede', de filosofie of wijsbegeerte met elkaar te verbinden. Zijn werk is zo'n beetje de grondslag van de Roomse Kerk geworden. Onder andere het semi-pelagianisme (God wat en de mens wat) is door hem ook schriftelijk de gronslag van de RK geworden. De gebruikte methodiek - door de rede geloofswaarheden verklaren - is bekend geworden als de "scholastiek" en met name de vermenging van geloof en rede heeft meer kwaad dan goed gedaan.
Concluderend kan worden gesteld dat de filosofie niet zulke beste papieren heeft omdat de "rede" de bijbelse geloofsvraagstukken niet op kan lossen. De filosofische ontwikkelingen in later tijden zijn dermate afgeweken van het geloof dat daar nog minder zinnigs uit is voortgekomen.

Zoals de Heere zelf al sprak: "Wat nu onmogelijk is bij de mensen is mogelijk bij God". Mijn opmerking dat een mens van nature geen "keuzevrijheid" (meer) heeft en dan, zonder verdere uitleg, deze als "onzin" bestempelen met een verwijzen naar een manier van spreken van een filosofisch geschoolde theoloog doet de discussie geen recht. Een argument uit de filosofie aanhalen om mijn stelling als onzin te bestempelen is derhalve een zwaktebod.

2. De Bijbel en de belijdenisgeschriften spreken over onwil en onmacht.
In Joh 3 vs 27 staat: Johannes antwoordde en zeide: Een mens kan geen ding aannemen, zo het hem uit den hemel niet gegeven zij. Zo zijn er vele teksten meer. Nu heb ik het boek van Jonathan Edwards niet gelezen. Gelet op zijn reputatie is het ook verre van mij om zijn constateringen in twijfel te trekken. Maar in deze discussie speelt mee dat @Memento de indruk wekt dat ook ongelovigen bepaalde vermogens toe te dichten zijn wat uiteraard in strijd is met het onvermogen tot enig goed en de geneigdheid tot alle kwaad. Als mijn opmerking "de mens heeft geen keuzevrijheid meer" geuit in een niet filosofische setting dan op deze manier terzijde wordt geschoven met een "citaat" van Edwards moet men op z'n minst aantonen dat deze theoloog tot dezelfde conclusie komt in de aanspraak van ongelovigen wil zo'n argument zeggingskracht hebben. Anders wekt men enkel de indruk met "vernuftige redeneringen" powerplay te spelen.

3. "Shoppen" is geen goede manier van argumenteren.
Van de hier aangehalde Jonathan Edwards is o.a. ook een boekje verschenen, vertaalt door dhr. M. Krijgsman. Met als titel "De vreselijke staat van een natuurlijk mens". Enig googlen leert mij dat opvattingen en prediking van deze prediker op z'n zachtst gezegd toch regelmatig niet stroken met de opvattingen die @Memento hier verwoord. Om even het volgende citaat te citeren, uit een door hem (Edwards) uitgesproken preek:

10. God heeft Zich door geen enkele belofte verplicht enig natuurlijk mens een ogenblik uit de hel te houden. God heeft zeker geen belofte gedaan, hetzij van eeuwig leven, hetzij van enige bevrijding of bewaring voor de eeuwige dood dan alleen aan hen, die in het verbond der genade besloten liggen. Voor hen gelden de beloften, die in Christus gegeven zijn, in Wie al de beloften ja en amen zijn. Maar zij hebben zeker geen belang in de beloften van het verbond der genade, die geen kinderen van het verbond zijn, die in geen enkele van de beloften geloven en geen belang hebben in de Middelaar van het verbond.

Het maakt geen sterke indruk om telkenmale maar argumenten te ontlenen aan anderen om het gelijk van een bepaald "onderdeel" te "bewijzen" en dezelfde denker terzijde te schuiven als het onderwerp wisselt.
Wat dat aangaat ben ik benieuwd naar een integrale visie op aanbod, de wil, het geloof enz.

In de hoop dat, i.p.v. de kwalificatie van het woord "geen keuzevrijheid" als "onzin" te bestempelen, er betere tegenwerpingen komen zodat ik kan begrijpen welke denkenfouten ik maak. En zodat alternatieve opvattingen op hun merites beoordeeld kan worden.

[memento]

@Willem:

Ik stel (met Edwards en de gereformeerde traditie): De mens heeft een wil, echter door de zondeval kiest hij altijd het kwade. De onwil en onmacht van de mens is niet alleen een passief verloren liggen in de zonde, maar ook een actief verzet tegen God en alles wat van God is. We zijn - om het eens met de Heidelberger Catechismus te zeggen - niet alleen "onbekwaam tot enig goed" (passief), maar ook "geneigd tot alle kwaad" (actief).
Jij stelt: de mens kan in geheel niet kiezen.

Laat het simpele woord van de Heere Jezus genoeg zijn: Hij zegt: Gij hebt niet gewild. Wie zegt dat de mens niet actief het kwade kiest, is niet alleen eenzijdig, maar gaat ook in tegen het nadrukkelijke Woord van de Heere Jezus zelf.

Het is heel Bijbels en heel gereformeerd om te stellen dat de mens ten volle verantwoordelijk is voor zijn eigen ondergang. Zie ook de DL. Dat er een verwerping is, doet daar (in ieder geval voor de DL en de gehele gereformeerde traditie) niets aan af. In het licht van de gereformeerde traditie doe jij de ernst van de menselijke doemwaardigheid geen recht (namelijk dat hij niet alleen verloren ligt, maar zich ook actief tegen God verzet, vijandig tegen Hem is, Zijn Woord afwijst, Zijn Christus veracht, Zijn zaligheid minacht, etc). Zie bv DL hoofdstuk 3/4, artikel 8, en genoemd H.C. citaat, en onderstaand boek van Luther.

Verder wel wat apart dat je mijn argument van Edwards afwijst (die slechts een doordenking en onderbouwing geeft van de gereformeerde traditie, zie bv Luther, de geknechte wil), en dat omdat het te filosofisch zou zijn, terwijl je hier in deze topic één en al filosoferend bezig bent...

PS> Je citaat gaat over een verplichting van God aan ongelovigen, als gevolg van Zijn beloften. Niemand hier, ook ik niet, heb beweert dat God een verplichting heeft tegen ongelovigen. Het aanbod betekend geen verplichting aan Gods zijde, wanneer dit aanbod niet aangenomen wordt door een waar geloof. Verder: Als het gaat om het aanbod van de beloften deel ik Edwards visie niet, hij redeneert daar als een Volwassendoper, een visie die in zijn latere leven helaas is gaan aanhangen. Deze baptistische visie van hem wijs ik af, ten gunste van de gereformeerde verbondsvisie. In lijn waarmee ik me wel afvraag: Is jouw visie in consequentie niet baptistisch? Doorgeredeerd vanuit jouw visie, heeft de doop geen enkele betekenis voor het gedoopte kind.
Kortom: Ik volg Edwards, voor zover hij gereformeerd is, zijn baptistische standpunten deel ik niet. Zijn boek over de vrijheid van de wil is subliem, hoewel zijn visie niet wezenlijk anders is dan die van Luther, echter in zijn doordenking en onderbouwing gaat hij dieper en is hij scherper in inzicht dan enig gereformeerd schrijver voor hem.

[huisman]

@Willem misschien begrijp ik je verkeerd maar onze DL spreken dat ook na de zondeval de mens een wil heeft en verstand en dat de wedergeboorte de wil niet vernietigd maar maakt hem geestelijk levend, heelt hem, verbetert hem, en buigt hem tegelijk lieflijk en krachtiglijk. Dit zegt ook Boston in zijn viervoudige staat. Wij hebben echter geen vrije wil maar een gebonden wil die niet wil wat God wil.

3/4-16. Doch gelijk de mens door den val niet heeft opgehouden een mens te zijn, begiftigd met verstand en wil, en gelijk de zonde, die het ganse menselijk geslacht heeft doordrongen, de natuur des mensen niet heeft weggenomen, maar verdorven en geestelijker wijze gedood; alzo werkt ook deze Goddelijke genade der wedergeboorte in de mensen niet als in stokken en blokken, en vernietigt den wil en zijn eigenschappen niet, en dwingt dien niet met geweld zijns ondanks, maar maakt hem geestelijk levend, heelt hem, verbetert hem, en buigt hem tegelijk lieflijk en krachtiglijk; alzo dat, waar de wederspannigheid en tegenstand des vleses tevoren ten enenmale de overhand had, daar nu een gewillige en oprechte gehoorzaamheid des Geestes de overhand begint te krijgen; waarin de waarachtige en geestelijke wederoprichting en vrijheid van onzen wil gelegen is. En tenware dat die wonderbaarlijke Werkmeester alles goeds in dezer voege met ons handelde, de mens zou ganselijk geen hoop hebben van uit den val te kunnen opstaan door zijn vrijen wil, waardoor hij zichzelven toen hij nog stond, in het verderf heeft gestort.

[Willem]

@Willem:
Ik stel (met Edwards en de gereformeerde traditie): De mens heeft een wil, echter door de zondeval kiest hij altijd het kwade. De onwil en onmacht van de mens is niet alleen een passief verloren liggen in de zonde, maar ook een actief verzet tegen God en alles wat van God is. We zijn - om het eens met de Heidelberger Catechismus te zeggen - niet alleen "onbekwaam tot enig goed" (passief), maar ook "geneigd tot alle kwaad" (actief).
Jij stelt: de mens kan in geheel niet kiezen.

Dit sluit elkaar niet uit, maar juist in.

Laat het simpele woord van de Heere Jezus genoeg zijn: Hij zegt: Gij hebt niet gewild. Wie zegt dat de mens niet actief het kwade kiest, is niet alleen eenzijdig, maar gaat ook in tegen het nadrukkelijke Woord van de Heere Jezus zelf.

Klopt helemaal. Wie zegt dat een mens niet actief het kwade kiest gaat - inderdaad - in tegen het uitdrukkelijke Woord van God. Degene die zegt dat de mens een keuzevrijheid heeft in het kiezen tussen goed en kwaad gaat eveneens in tegen het uidrukkelijke woord van God. Overigens zeg ik dat de mens niet (meer) kan kiezen.
Jeremia 13 vs 23 zegt: "Zal ook een Moorman zijn huid veranderen? of een luipaard zijn vlekken? Zo zult gijlieden ook kunnen goed doen, die geleerd zijt kwaad te doen."
De redenering dat de mens wel de keuzevrijheid heeft maar altijd het verkeerde kiest is derhalve net zo ongerijmd als uit deze tekst destilleren dat een moorman de keuze heeft om zijn huidskleur te veranderen maar dat hij daarvoor niet kiest. Om hier deze filosofische discussie aan te gaan lijkt mij derhalve een poging om het water troebel te maken.
De bijbel is in deze niet beperkt tot dit ene "simpele" woord van de Heere Jezus. Waarop men baseert om te vertellen welk deel van de Schrift genoeg moet zijn ontgaat me. Openbaringen waarschuwt niet voor niets zo scherp tegen degenen die toe willen doen aan het Woord en tegen degenen die af willen doen aan het Woord.
Niet de mens staat in het middelpunt. Ook niet in zijn weigering. Ook niet in zijn actief verzet.

Mischien dat ik - als het lukt - de laatste 5 dagen van dit forum nog eens doorneem en alle remonstrantse en semi-pelagiaanse uitdrukkingen verzamel die hier - onder het mom van gereformeerd - met verve worden verdedigd en helaas door zo weinigen worden weersproken.

Mijn - voorlopige - conclusie is dat, met varianten, men veelal de onuitgesproken leer voorstaat dat door het Woord, wat tot ons komt door het zijn in het verbond en/of het zitten onder de prediking, er een roeping uitgaat - gewerkt door de Heiligen Geest - die verschillend "uitwerkt". Het is allemaal wat wazig, want men wenst hierin niet concreet te worden omdat men wel weet dat dit nu niet gereformeerd is. e.e.a wordt gelardeerd met de opmerkingen "keuzevrijheid, ook ongelovigen kunnen bidden om geloof, geen tweeërlei roeping maar een met een tweeërlei uitwerking - niet werking maar uitwerking! -, het "onvoorwaardelijke" aanbod, waarmee men voorzichtig het bevel van bekering en geloof als voorwaarden terzijde schuift, etc. etc.

Het woord onvoorwaardelijk in de topic titel heeft idd een totaal andere lading gekregen als de oorspronkelijke waardering.

[huisman]

Voor een ieder die consequent denkt te kunnen zijn. Er is -volgens Ds C. Harinck-Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie. En ik ben het totaal met hem eens.

Wie de preken van de Erskines leest, merkt dat zij voortdurend het heil in Christus centraal stellen. Het gaat steeds over Christus en Zijn weldaden. Zij stallen Christus uit in Zijn heerlijkheid en volheid en bieden hem de gemeente aan als een gewillige en volkomen Zaligmaker. Hun prediking was verder ook belofteprediking. Wie de belofte omhelst, omhelst Christus.."

De Erskines achten de wedergeboorte van beslissende betekenis. Toch staat de wedergeboorte niet centraal in hun prediking, aldus ds. Harinck. "Het gaat bij hen over geloven of niet geloven in Christus. Daar valt de beslissing. Wie gelooft, wordt zalig, wie niet gelooft, zal verdoemd worden. Alleen in Christus en in Gods beloften vindt het verslagen hart zijn rust en vrede."

De evangeliebediening van de Erskines koerst tussen twee gevaarlijke klippen heen, aldus de spreker. "Aan de ene kant was daar het zogenaamde hypercalvinisme met zijn overtrokken aandacht voor de leer van de dubbele predestinatie. Daardoor werd in de prediking de vrijheid van het evangelieaanbod beperkt tot hen die tekenen van uitverkiezing vertoonden. Aan de andere kant was daar het neonomianisme, waardoor het Evangelie tot een nieuwe wet werd gemaakt. Daarbij moest de mens zelf aan de voorwaarden van het Evangelie voldoen, zich voor de genade en voor Christus geschikt maken en daardoor de zaligheid zien te verwerven."

Dit zorgt ervoor dat de prediking van de Erskines steeds een gezonde en bijbelse spanning bevat. "Het is geen voorspelbare prediking, maar het gaat om spanning tussen belofte en verkiezing. Er is een recht van gebruik van de beloften voor alle hoorders van het Evangelie, zelfs een recht van aanspraak. Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen. Maar aan de ander kant stellen zij: De beloften worden vervuld in de uitverkorenen. Alleen door het geloof krijg je een recht van bezit op de beloften. Geloof is geen vrucht van menselijke inspanning, maar van de verkiezende liefde van God. Zij hebben gepredikt dat niets kan redden dan het geloof in Jezus en dat de zondaar voor zijn redding niets anders nodig heeft, dan zich aan Christus toe te vertrouwen. Zij hebben tegelijk de merktekenen van de kinderen God gepredikt als de bewijzen van het ware geloof. Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie."

[Simon]

Welke beloften komen tot de mensen die buiten de gemeente zijn? (dus tot mensen die het evangelie als gevolg van evangelisatie horen). Alle beloften?
Dus als je het evenwichtig vertelt mag je volgens jou evangeliseren met termen als: God belooft dat Hij jou zijn Heilige Geest geven zal?

Alle "Ik zal" beloften zijn in een strikt verbondskader gegeven. De grond ervan ligt - zo is uit de context duidelijk te zien - in Gods verbondstrouw. Ik denk dat ook de andere beloften uiteindelijk niet los van het verbond te zien zijn. Ik zeg dit met enige aarzeling, omdat ik niet van alle beloften de context ken, wel is het duidelijk dat verreweg de meeste beloften in het verbondskader vallen (het hele OT staat immers in een verbondskader).

Met Pinksteren wordt duidelijk, dat de beloften aan allen toekomen die het Woord horen. U komt de belofte toe, en alle die daar verre zijn, zoveel als de Heere toeroepen zal. Persoonlijk neig ik ernaar om daarom het verkeren onder het Woord als verbondsgrens te zien. Daarmee wijk ik af van de traditioneel gereformeerde visie, dat de verbondsgrens bij de Doop loopt. Toch is dat verschil klein. In de tijd van de Reformatie waren praktisch allen die onder het Woord verkeerden ook gedoopt, en was onder het Woord verkeren dus synoniem met gedoopt zijn.

Voor mij is het exegetisch recht doen aan de teksten erg belangrijk. Teksten losmaken uit hun verbondskader, waarin ze duidelijk staan, is iets wat in die visie geen optie. Hoe je dit dus richting heidenen gaat vormgeven, hangt af van (1) je weging van het "u komt de belofte toe, en uw kinderen, en allen die verre zijn, zoveel als de Heere onze God toeroepen zal", en (2) de visie op het verbond in NT-ische bedeling.

Nu had Petrus (apostel voor de besnedenen) het hier wel tegen de gelovigen uit de israelieten in handelingen, ja tegen hen, die pas daarvoor Hem hadden gerkuisigd en nu in hun hart getroffen werden door het nieuws dat ze hun Zaligmaker hadden gekruisigd.
De heidenen werden pas later toegevoegd, pas later in handelingen bleek dat ook zij de Geest konden krijgen.
Door iedereen te dopen wordt volledig voorbij gegaan aan de 'uitverkiezing' van slechts hen die ''de Heere onze God er toe roepen zal", zoals er duidelijk staat.

[Simon]

@Willem:

Ik stel (met Edwards en de gereformeerde traditie): De mens heeft een wil, echter door de zondeval kiest hij altijd het kwade. De onwil en onmacht van de mens is niet alleen een passief verloren liggen in de zonde, maar ook een actief verzet tegen God en alles wat van God is. We zijn - om het eens met de Heidelberger Catechismus te zeggen - niet alleen "onbekwaam tot enig goed" (passief), maar ook "geneigd tot alle kwaad" (actief).
Jij stelt: de mens kan in geheel niet kiezen.

Laat het simpele woord van de Heere Jezus genoeg zijn: Hij zegt: Gij hebt niet gewild. Wie zegt dat de mens niet actief het kwade kiest, is niet alleen eenzijdig, maar gaat ook in tegen het nadrukkelijke Woord van de Heere Jezus zelf.

Klopt helemaal. En wie zegt dat een mens niet actief het kwade kiest gaat in tegen het uitdrukkelijke Woord van God. Degene die zegt dat de mens een keuzevrijheid heeft in het kiezen tussen goed en kwaad gaat eveneens in tegen het uidrukkelijke woord van God. Overigens zeg ik dat de mens niet (meer) kan kiezen.

Telkenmale suggereer je dat, indien men stelt dat de mens geen keuzevrijheid heeft men dus leert dat er geen actief verzet is. En juist die filosofische redenering klopt niet. Wel volgens de rede, niet volgens de bijbel.

Het is heel Bijbels en heel gereformeerd om te stellen dat de mens ten volle verantwoordelijk is voor zijn eigen ondergang. Zie ook de DL. Dat er een verwerping is, doet daar (in ieder geval voor de DL en de gehele gereformeerde traditie) niets aan af. In het licht van de gereformeerde traditie doe jij de ernst van de menselijke doemwaardigheid geen recht (namelijk dat hij niet alleen verloren ligt, maar zich ook actief tegen God verzet, vijandig tegen Hem is, Zijn Woord afwijst, Zijn Christus veracht, Zijn zaligheid minacht, etc). Zie bv DL hoofdstuk 3/4, artikel 8, en genoemd H.C. citaat, en onderstaand boek van Luther.

Prima verwoord.

Maar indien deze verwoording leidt tot de conclusie dat de mens de beslissing neemt dan is dat een dwaling die - uiteindelijk - de mens boven God stelt. Alleen in het paradijs had de mens de keuzemogelijkheid en de vrijheid om te kiezen. Daarna niet meer.

De joden verzetten zich zelfs tegen de Heilige Geest, staat er duidelijk.''Gij hebt niet gewild''
Lees 1 Cor 15:45 voor wat er sinds de eerste Adam gebeurd is....de laatste Adam, Christus.
Daar zie ik op, niet op de eerste Adam.

[Cees]

Voor een ieder die consequent denkt te kunnen zijn. Er is -volgens Ds C. Harinck-Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie. En ik ben het totaal met hem eens.

Wie de preken van de Erskines leest, merkt dat zij voortdurend het heil in Christus centraal stellen. Het gaat steeds over Christus en Zijn weldaden. Zij stallen Christus uit in Zijn heerlijkheid en volheid en bieden hem de gemeente aan als een gewillige en volkomen Zaligmaker. Hun prediking was verder ook belofteprediking. Wie de belofte omhelst, omhelst Christus.."

De Erskines achten de wedergeboorte van beslissende betekenis. Toch staat de wedergeboorte niet centraal in hun prediking, aldus ds. Harinck. "Het gaat bij hen over geloven of niet geloven in Christus. Daar valt de beslissing. Wie gelooft, wordt zalig, wie niet gelooft, zal verdoemd worden. Alleen in Christus en in Gods beloften vindt het verslagen hart zijn rust en vrede."

De evangeliebediening van de Erskines koerst tussen twee gevaarlijke klippen heen, aldus de spreker. "Aan de ene kant was daar het zogenaamde hypercalvinisme met zijn overtrokken aandacht voor de leer van de dubbele predestinatie. Daardoor werd in de prediking de vrijheid van het evangelieaanbod beperkt tot hen die tekenen van uitverkiezing vertoonden. Aan de andere kant was daar het neonomianisme, waardoor het Evangelie tot een nieuwe wet werd gemaakt. Daarbij moest de mens zelf aan de voorwaarden van het Evangelie voldoen, zich voor de genade en voor Christus geschikt maken en daardoor de zaligheid zien te verwerven."

Dit zorgt ervoor dat de prediking van de Erskines steeds een gezonde en bijbelse spanning bevat. "Het is geen voorspelbare prediking, maar het gaat om spanning tussen belofte en verkiezing. Er is een recht van gebruik van de beloften voor alle hoorders van het Evangelie, zelfs een recht van aanspraak. Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen. Maar aan de ander kant stellen zij: De beloften worden vervuld in de uitverkorenen. Alleen door het geloof krijg je een recht van bezit op de beloften. Geloof is geen vrucht van menselijke inspanning, maar van de verkiezende liefde van God. Zij hebben gepredikt dat niets kan redden dan het geloof in Jezus en dat de zondaar voor zijn redding niets anders nodig heeft, dan zich aan Christus toe te vertrouwen. Zij hebben tegelijk de merktekenen van de kinderen God gepredikt als de bewijzen van het ware geloof. Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie."

Ik ben blij om te lezen dat de leer van de GG ook door anderen wordt onderstreept!

[huisman]

Voor een ieder die consequent denkt te kunnen zijn. Er is -volgens Ds C. Harinck-Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie. En ik ben het totaal met hem eens.

Wie de preken van de Erskines leest, merkt dat zij voortdurend het heil in Christus centraal stellen. Het gaat steeds over Christus en Zijn weldaden. Zij stallen Christus uit in Zijn heerlijkheid en volheid en bieden hem de gemeente aan als een gewillige en volkomen Zaligmaker. Hun prediking was verder ook belofteprediking. Wie de belofte omhelst, omhelst Christus.."

De Erskines achten de wedergeboorte van beslissende betekenis. Toch staat de wedergeboorte niet centraal in hun prediking, aldus ds. Harinck. "Het gaat bij hen over geloven of niet geloven in Christus. Daar valt de beslissing. Wie gelooft, wordt zalig, wie niet gelooft, zal verdoemd worden. Alleen in Christus en in Gods beloften vindt het verslagen hart zijn rust en vrede."

De evangeliebediening van de Erskines koerst tussen twee gevaarlijke klippen heen, aldus de spreker. "Aan de ene kant was daar het zogenaamde hypercalvinisme met zijn overtrokken aandacht voor de leer van de dubbele predestinatie. Daardoor werd in de prediking de vrijheid van het evangelieaanbod beperkt tot hen die tekenen van uitverkiezing vertoonden. Aan de andere kant was daar het neonomianisme, waardoor het Evangelie tot een nieuwe wet werd gemaakt. Daarbij moest de mens zelf aan de voorwaarden van het Evangelie voldoen, zich voor de genade en voor Christus geschikt maken en daardoor de zaligheid zien te verwerven."

Dit zorgt ervoor dat de prediking van de Erskines steeds een gezonde en bijbelse spanning bevat. "Het is geen voorspelbare prediking, maar het gaat om spanning tussen belofte en verkiezing. Er is een recht van gebruik van de beloften voor alle hoorders van het Evangelie, zelfs een recht van aanspraak. Ieder mag op grond van de belofte de genade die men nodig heeft, van God opeisen. Maar aan de ander kant stellen zij: De beloften worden vervuld in de uitverkorenen. Alleen door het geloof krijg je een recht van bezit op de beloften. Geloof is geen vrucht van menselijke inspanning, maar van de verkiezende liefde van God. Zij hebben gepredikt dat niets kan redden dan het geloof in Jezus en dat de zondaar voor zijn redding niets anders nodig heeft, dan zich aan Christus toe te vertrouwen. Zij hebben tegelijk de merktekenen van de kinderen God gepredikt als de bewijzen van het ware geloof. Een gelukkige, gezonde en vooral bijbelse inconsequentie."

Ik ben blij om te lezen dat de leer van de GG ook door anderen wordt onderstreept!

Of de hele GG zich herkent in wat Ds C Harinck zegt betwijfel ik. Ds Harinck heeft het hier trouwens niet over de leer van zijn kerk maar over de leer van de Marrow men. Hij deed dit vanwege dit gevaar (komt uit hetzelfde artikel)

Bij de rechtzinnige predikers vond een tegenreactie plaats die een zekere verstarring in de hand werkte. Uit vrees voor tolerant of remonstrants te worden aangezien, durfde men Christus niet vrij te prediken. Men stelde allerlei eisen aan hen die in Christus wilden geloven."

De prediking neigde daardoor sterk naar een "voorwaardelijk Evangelie." In dit klimaat voorzagen de preken van de Erskines in een behoefte die onder de vromen leefde. "Zij zochten voedsel voor hun hart en vonden die in de geschriften van de Erskines. In hun preken werd geleerd dat wij nooit geschikt zijn voor Jezus, maar dat Christus geschikt is voor ons."

[Erasmiaan]

Bij de rechtzinnige predikers vond een tegenreactie plaats die een zekere verstarring in de hand werkte. Uit vrees voor tolerant of remonstrants te worden aangezien, durfde men Christus niet vrij te prediken. Men stelde allerlei eisen aan hen die in Christus wilden geloven."

De prediking neigde daardoor sterk naar een "voorwaardelijk Evangelie." In dit klimaat voorzagen de preken van de Erskines in een behoefte die onder de vromen leefde. "Zij zochten voedsel voor hun hart en vonden die in de geschriften van de Erskines. In hun preken werd geleerd dat wij nooit geschikt zijn voor Jezus, maar dat Christus geschikt is voor ons."

Als ik goed ben geïnformeerd (maar dat kan tegenvallen) was Richard Baxter één van degenen die tegenover de Erskines stond. Ds. Harinck doet hier niet alsof die leer (waarvan de Marrow-men afstand namen) vergelijkbaar is met de leer van de GGiN. Dat is natuurlijk niet waar.

[huisman]

Bij de rechtzinnige predikers vond een tegenreactie plaats die een zekere verstarring in de hand werkte. Uit vrees voor tolerant of remonstrants te worden aangezien, durfde men Christus niet vrij te prediken. Men stelde allerlei eisen aan hen die in Christus wilden geloven."

De prediking neigde daardoor sterk naar een "voorwaardelijk Evangelie." In dit klimaat voorzagen de preken van de Erskines in een behoefte die onder de vromen leefde. "Zij zochten voedsel voor hun hart en vonden die in de geschriften van de Erskines. In hun preken werd geleerd dat wij nooit geschikt zijn voor Jezus, maar dat Christus geschikt is voor ons."

Als ik goed ben geïnformeerd (maar dat kan tegenvallen) was Richard Baxter één van degenen die tegenover de Erskines stond. Ds. Harinck doet hier niet alsof die leer (waarvan de Marrow-men afstand namen) vergelijkbaar is met de leer van de GGiN. Dat is natuurlijk niet waar.

Dat valt idd wat tegen John Owen was Baxters grootste opponent. Maar waarom haal jij opeens de leer van de GGiN erbij. Daar ging het toch helemaal niet over ? Of moet ik lezen "doet hier net" i.p.v "doet hier niet"

[Afgewezen]

Is jouw visie in consequentie niet baptistisch? Doorgeredeerd vanuit jouw visie, heeft de doop geen enkele betekenis voor het gedoopte kind.

Ik stel voor om het aanbod van genade los te koppelen van de kinderdoop. Zowel Philpot als Spurgeon waren baptist, terwijl de een geen, de ander een 'ruim' aanbod van genade preekte. Je hebt de kinderdoop echt niet nodig om de belofte van het Evangelie te kunnen prediken. Integendeel, bij het overdreven benadrukken van de kinderdoop bestaat het gevaar dat de prediking uitsluitend bedoeld is voor een afgebakende groep (zoals vroeger Israël).

[Willem]

Verder wel wat apart dat je mijn argument van Edwards afwijst (die slechts een doordenking en onderbouwing geeft van de gereformeerde traditie, zie bv Luther, de geknechte wil), en dat omdat het te filosofisch zou zijn, terwijl je hier in deze topic één en al filosoferend bezig bent...

PS> Je citaat gaat over een verplichting van God aan ongelovigen, als gevolg van Zijn beloften. Niemand hier, ook ik niet, heb beweert dat God een verplichting heeft tegen ongelovigen. Het aanbod betekend geen verplichting aan Gods zijde, wanneer dit aanbod niet aangenomen wordt door een waar geloof. Verder: Als het gaat om het aanbod van de beloften deel ik Edwards visie niet, hij redeneert daar als een Volwassendoper, een visie die in zijn latere leven helaas is gaan aanhangen. Deze baptistische visie van hem wijs ik af, ten gunste van de gereformeerde verbondsvisie. In lijn waarmee ik me wel afvraag: Is jouw visie in consequentie niet baptistisch? Doorgeredeerd vanuit jouw visie, heeft de doop geen enkele betekenis voor het gedoopte kind. Kortom: Ik volg Edwards, voor zover hij gereformeerd is, zijn baptistische standpunten deel ik niet. Zijn boek over de vrijheid van de wil is subliem, hoewel zijn visie niet wezenlijk anders is dan die van Luther, echter in zijn doordenking en onderbouwing gaat hij dieper en is hij scherper in inzicht dan enig gereformeerd schrijver voor hem.

Dus omdat jij - met selectief shoppen - Edwards als bewijs aanvoert neem ik zijn dwalingen over?

[Willem]

@Willem misschien begrijp ik je verkeerd maar onze DL spreken dat ook na de zondeval de mens een wil heeft en verstand en dat de wedergeboorte de wil niet vernietigd maar maakt hem geestelijk levend, heelt hem, verbetert hem, en buigt hem tegelijk lieflijk en krachtiglijk. Dit zegt ook Boston in zijn viervoudige staat. Wij hebben echter geen vrije wil maar een gebonden wil die niet wil wat God wil.

3/4-16. Doch gelijk de mens door den val niet heeft opgehouden een mens te zijn, begiftigd met verstand en wil, en gelijk de zonde, die het ganse menselijk geslacht heeft doordrongen, de natuur des mensen niet heeft weggenomen, maar verdorven en geestelijker wijze gedood; alzo werkt ook deze Goddelijke genade der wedergeboorte in de mensen niet als in stokken en blokken, en vernietigt den wil en zijn eigenschappen niet, en dwingt dien niet met geweld zijns ondanks, maar maakt hem geestelijk levend, heelt hem, verbetert hem, en buigt hem tegelijk lieflijk en krachtiglijk; alzo dat, waar de wederspannigheid en tegenstand des vleses tevoren ten enenmale de overhand had, daar nu een gewillige en oprechte gehoorzaamheid des Geestes de overhand begint te krijgen; waarin de waarachtige en geestelijke wederoprichting en vrijheid van onzen wil gelegen is. En tenware dat die wonderbaarlijke Werkmeester alles goeds in dezer voege met ons handelde, de mens zou ganselijk geen hoop hebben van uit den val te kunnen opstaan door zijn vrijen wil, waardoor hij zichzelven toen hij nog stond, in het verderf heeft gestort.

Ik had de hoop dat men de ongerijmdheid om de "keuzevrijheid" van de mens te verdedigen met bovenstaand artikel zelf zou inzien. Helaas is dat de afgelopen dagen niet gebeurd. In dit artikel staat namelijk dat de Goddelijke genade der wedergeboorte in mensen werkt niet als in stokken en blokken.
Dit artikel zegt verder dat voor de werking van deze Goddelijke genade de natuur is verdorven en geestelijker wijze gedood.
Dat men hieruit meent te moeten afleiden dat de mens een "keuzevrijheid" heeft ontgaat me tenzij....
Men daarnaast (ook) stelt dat er één roeping is met tweeërlei uitwerking. Want dan kan men idd beweren dat deze roeping ervoor zorgt dat niet meer "geestelijk dood" is en ook geen stok of blok. En juist deze - onuitgesproken - redenering bespeur ik telkenmale.

Dit artikel kan men derhalve m.i. niet aanvoeren om de "keuzevrijheid" van de natuurlijke mens te verdedigen.