Chronische burn-out

[Ukkie]

Zeker in deze tijd (corona) kan het zwaar zijn voor deze mensen. Goed om dan afstand te nemen van RF.

Waarom zouden deze mensen afstand moeten nemen van RF? Snap ik even niet.

[Susanna]

Is een burn out altijd werk gerelateerd?

Nee

Misschien zelfs wel nooit. Het komt altijd/vooral door de persoonlijke kenmerken en karaktereigenschappen, want als iemand vanwege zijn werk een burn-out zou krijgen zou het ook voor de collega's gelden die precies hetzelfde werk doen, maar omdat iedereen andere persoonseigenschappen heeft is dat niet het geval.

Dat is te kort door de bocht. Het is altijd een combinatie van factoren.

Mee eens met @Zeeuw. Het is een combinatie. Een burnout krijg je door een lange periode flink in je reserves te tasten waarbij je er niet aan toe komt om weer op te laden. Het komt overigens ook bij sporters voor die zich over-trainen.

[merel]

Zeker in deze tijd (corona) kan het zwaar zijn voor deze mensen. Goed om dan afstand te nemen van RF.

Sterkte!

[HersteldHervormd]

Ik heb nog nooit een burn-out, depressie of overspannenheid gehad. Gelukkig maar uiteraard.

Wat zijn de oorzaken van bovengenoemde problemen?

[Orchidee]

Ik ben (als het psychisch weer eens heel moeilijk voor me is) gelukkig gezegend met mensen in mijn omgeving en kerkelijke gemeente die verstaan wat lijden is!
Zij verstaan ook Galaten 6!
Ook als zij zelf sterk en onaantastbaar "lijken"!
Ik heb ook mensen ontmoet die "moeite" hadden met de ander die burn-out of depressief waren, totdat ze het zelf overkwam......
Wees mild en voorzichtig met en tegen elkaar!

[Herman]

Een hoop klachten kunnen met een 'schop-onder-de-kont' mentaliteit opgelost worden.

Volgens mij is het ook de bijdrage van psychiaters als Dirk de Wachter aan het maatschappelijk debat die erop wijzen dat wat meer praten en aandacht voor elkaar een hoop mentale problemen oplost en erger voorkomt.

Dat lijkt me een insteek die zeer goed past op een discussieforum.

[Mannetje]

En hoe maak je verschil tussen de hoop klachten waarbij een schop onder de kont een prima middel is en de klachten waarbij de schop onder de kont vooral een schop verder de put in is?

[Jantje]

Eens met @Herman.

Dat verschil wordt gemaakt door een goede en open communicatie te houden. Degenen die weinig praten, zorgen er dikwijls zelf voor dat ze in die put vallen, omdat anderen niet weten dat ze hen daarin schoppen, dankzij de gebrekkige communicatie.

Edit: ik spreek vanuit eigen ervaring, aangezien ik zelf ook zo iemand was.

[Bertiel]

Dit kan echt niet. Ik denk er misschien ook wel zo over, maar om dit openbaar zo neer te zetten, trap je misschien anderen verder de put in waar ze net aan het uitkrabbelen waren.
Heb berichten dan ook gemeld
Zolang je geen ervaringsdeskundige, maar niet te algemeen in het openbaar uiten

[Panny]

Ik heb ook te maken met iemand in mijn omgeving die een burn-out heeft.
In dit geval waren de werkzaamheden voor haar functie uitgebreid met meer administratieve taken, meer leiding geven, etc.
Dat kost haar veel energie en ze kon het niet echt goed aan. Dat heeft ze meerdere keren aangegeven bij haar manager. Maar er was niet echt begrip (er wordt verwacht dat je het zelf maar oplost) en er kwamen geen oplossingen.
Heel belangrijk is denk ik dat je met iemand kan praten en je begrepen voelt.
Je hebt er weinig aan als andere mensen direct met hun meningen komen als "je hebt een schop onder de kont nodig" of "je moet je niet zo aanstellen".

[Jantje]

Dit kan echt niet. Ik denk er misschien ook wel zo over, maar om dit openbaar zo neer te zetten, trap je misschien anderen verder de put in waar ze net aan het uitkrabbelen waren.
Heb berichten dan ook gemeld
Zolang je geen ervaringsdeskundige, maar niet te algemeen in het openbaar uiten

Goed, laat ik dan zeggen dat ik zelf ook dit heb meegemaakt en dat ik ook zo iemand was. Ik spreek dus vanuit de bevinding. Mogelijk zorgt dit voor wat meer begrip.

[Panny]

Een hoop klachten kunnen met een 'schop-onder-de-kont' mentaliteit opgelost worden.

Volgens mij is het ook de bijdrage van psychiaters als Dirk de Wachter aan het maatschappelijk debat die erop wijzen dat wat meer praten en aandacht voor elkaar een hoop mentale problemen oplost en erger voorkomt.

Dat lijkt me een insteek die zeer goed past op een discussieforum.

Dan heb je het meer over preventie maatregelen denk ik.
Als je eenmaal een burn-out hebt is het niet meer zo eenvoudig op te lossen.

In ieder geval aandacht voor elkaar, elkaar serieus nemen, elkaar helpen.. kan veel voorkomen!
Als iemand aangeeft werk niet meer aan te kunnen deze persoon niet laten doormodderen maar echt helpen ontlasten en rust gunnen.

En als je zelf niet te maken hebt gehad met burn-out of overspannenheid niet reageren vanuit je eigen blikveld. Maar je echt proberen te verplaatsen in wat de ander voelt en ervaart. En niet ervan uit gaan dat de ander net zo omgaat en reageert op bepaalde situaties zoals jij dat zelf doet.

Mensen met burn-out en overspannenheid hebben juist heel veel last van onbegrip in hun omgeving.
lichamelijke klachten zoals een gebroken been is voor iedereen makkelijk te begrijpen maar met mentale problemen loop je vaak tegen onbegrip aan. Mensen denken bijvoorbeeld dat je je aanstelt of dat je een zielig zwak persoon bent.

[Herman]

Dit kan echt niet. Ik denk er misschien ook wel zo over, maar om dit openbaar zo neer te zetten, trap je misschien anderen verder de put in waar ze net aan het uitkrabbelen waren.
Heb berichten dan ook gemeld
Zolang je geen ervaringsdeskundige, maar niet te algemeen in het openbaar uiten

Daar ben ik het niet mee eens. Het is natuurlijk goed mogelijk dat iemand dit negatief zou opvatten, zeker als je formuleert door op de man te spelen. In het algemeen moet je gewoon duidelijke lessen kunnen trekken, ook ter voorkoming van toekomstige gevallen.

Het verbaast me dat in zijn algemeenheid zo voorzichtig wordt omgegaan met pastorale problematiek, dat de confrontatie of het heldere gesprek vermeden wordt. En dat is ook gewoon nodig, omdat er sprake kan zijn van een blinde vlek.

En ten laatste. Dergelijke mensen zullen er ook gewoon naar uitzien om weer normaal te kunnen functioneren. Dat doe je niet door op de problemen te wijzen, maar door die dingen aan te wijzen die wel binnen handbereik liggen om weer aan de slag te gaan.

[Piet Puk]

Dit kan echt niet. Ik denk er misschien ook wel zo over, maar om dit openbaar zo neer te zetten, trap je misschien anderen verder de put in waar ze net aan het uitkrabbelen waren.
Heb berichten dan ook gemeld
Zolang je geen ervaringsdeskundige, maar niet te algemeen in het openbaar uiten

Daar ben ik het niet mee eens. Het is natuurlijk goed mogelijk dat iemand dit negatief zou opvatten, zeker als je formuleert door op de man te spelen. In het algemeen moet je gewoon duidelijke lessen kunnen trekken, ook ter voorkoming van toekomstige gevallen.

Het verbaast me dat in zijn algemeenheid zo voorzichtig wordt omgegaan met pastorale problematiek, dat de confrontatie of het heldere gesprek vermeden wordt. En dat is ook gewoon nodig, omdat er sprake kan zijn van een blinde vlek.

En ten laatste. Dergelijke mensen zullen er ook gewoon naar uitzien om weer normaal te kunnen functioneren. Dat doe je niet door op de problemen te wijzen, maar door die dingen aan te wijzen die wel binnen handbereik liggen om weer aan de slag te gaan.

Werk jij als psycholoog, psychiater of daaraan gerelateerde functie?

[Bertiel]

Dit kan echt niet. Ik denk er misschien ook wel zo over, maar om dit openbaar zo neer te zetten, trap je misschien anderen verder de put in waar ze net aan het uitkrabbelen waren.
Heb berichten dan ook gemeld
Zolang je geen ervaringsdeskundige, maar niet te algemeen in het openbaar uiten

Goed, laat ik dan zeggen dat ik zelf ook dit heb meegemaakt en dat ik ook zo iemand was. Ik spreek dus vanuit de bevinding. Mogelijk zorgt dit voor wat meer begrip.

En dat is dan voor iedereen zo?
Ik snap niet dat we als Christen zo generaliserend anoniem kunnen schreeuwen op een openbaar forum zonder er maar een seconde over na te denken wat het voor impact het kan hebben