Belofte niet nakomen

[Mannetje]

Je kan ook opeens tot de ontdekking komen dat je ergens totaal anders over denkt, dan de kerk. Voortschrijdend inzicht? Dat je iets moet bijstellen. Ik bedoel: Luther beloofde ook allerlei dingen. Hij verbrak zijn belofte aan God om celibatair te leven.
Zo kan je ook tot een ander doopgedachte komen. Of dat je het niet langer eens bent met de houding van de kerk tegenover Israël. Of blijft bij jullie altijd alles hetzelfde?

Je mag toch hopen dat iemand die belijdenis gaat doen hier al eens over na heeft gedacht? En dan bedoel ik meer dan een enkele gedachte. Natuurlijk kan je standpunt over dingen veranderen, maar als dat tussen mei en oktober gebeurt, dan gaat het wel erg makkelijk. Zeker omdat ik dan niet geloof dat je nadat je standpunt begon te wankelen daar al serieus met de kerkenraad en andere gemeenteleden over gesproken kan hebben.

Het is lang geleden dat ik belijdenis heb gedaan. In de loop der jaren kan je visie op dingen veranderen.

Maar in de door Mara geschetste casus ging het wel om een korte tijdspanne.

[Mara]

Je kan ook opeens tot de ontdekking komen dat je ergens totaal anders over denkt, dan de kerk. Voortschrijdend inzicht? Dat je iets moet bijstellen. Ik bedoel: Luther beloofde ook allerlei dingen. Hij verbrak zijn belofte aan God om celibatair te leven.
Zo kan je ook tot een ander doopgedachte komen. Of dat je het niet langer eens bent met de houding van de kerk tegenover Israël. Of blijft bij jullie altijd alles hetzelfde?

Ja dat kan. Maar dan praat je over jaren en jaren.
In principe moet je een belofte laten standhouden, tenzij er zwaarwegende redenen zijn om die te verbreken.
En ik neem aan dat iemand niet zomaar in een impuls naar een ander kerkverband gaat, daar gaat meestal een tijd aan vooraf.

Maar er wordt in het algemeen lichtvaardig omgegaan met een gedane belofte, alsof dat niet zo erg is.
En als je denkt dat ik overdrijf, houd het maar eens een tijdje in de gaten, hoe vaak iemand je iets toezegt en het vervolgens niet nakomt maar er ook niet meer op terugkomt.
In de hektiek van het leven zal het niet altijd opvallen, maar een niet nagekomen belofte kan wel degelijk schade opleveren.
En als je dit vaker doet, kan men niet meer van je op aan.
Voor een christen is dat niet echt een reclame.

[Susan]

Dat lijkt me in principe geen reden om een ander geestelijk huisgezin op te zoeken, althans, niet als hoofd-gezin. Bij een andere familie mee-eten is weer wat anders, hoewel de apostel ook oproept om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten.

Wat bedoel je?

[Susan]

Je kan ook opeens tot de ontdekking komen dat je ergens totaal anders over denkt, dan de kerk. Voortschrijdend inzicht? Dat je iets moet bijstellen. Ik bedoel: Luther beloofde ook allerlei dingen. Hij verbrak zijn belofte aan God om celibatair te leven.
Zo kan je ook tot een ander doopgedachte komen. Of dat je het niet langer eens bent met de houding van de kerk tegenover Israël. Of blijft bij jullie altijd alles hetzelfde?

Ja dat kan. Maar dan praat je over jaren en jaren.
In principe moet je een belofte laten standhouden, tenzij er zwaarwegende redenen zijn om die te verbreken.
En ik neem aan dat iemand niet zomaar in een impuls naar een ander kerkverband gaat, daar gaat meestal een tijd aan vooraf.

Maar er wordt in het algemeen lichtvaardig omgegaan met een gedane belofte, alsof dat niet zo erg is.
En als je denkt dat ik overdrijf, houd het maar eens een tijdje in de gaten, hoe vaak iemand je iets toezegt en het vervolgens niet nakomt maar er ook niet meer op terugkomt.
In de hektiek van het leven zal het niet altijd opvallen, maar een niet nagekomen belofte kan wel degelijk schade opleveren.
En als je dit vaker doet, kan men niet meer van je op aan.
Voor een christen is dat niet echt een reclame.

Niet invullen wat ik zou kunnen denken. Ik heb geen moment gedacht dat je overdreef. Ben het met je eens. Is zeker geen reclame voor een christen.

[ejvl]

Dit kan. Maar dan denk ik wel: wist je in mei nog niet dat je in oktober naar een ander kerkverband zou gaan? En als je niet weet naar welke kerk je samen zult gaan, hoe kun je dan wel belijdenis doen in je eigen gemeente? Dat doe je toch niet zomaar? En als je je a.s. man nog niet kende in mei, zou ik niet in oktober al naar een ander kerkverband gaan.

In gemeenten met een samenwerkingsverband gebeurd het wel eens dat ze in de kerk van de een trouwen en daarna in de kerk van de ander lid worden. Zo kan het ook gaan met belijdenis als de een het fijn vind om in de "oude" gemeente belijdenis te doen.

Gebeurt wekelijks? Nee gelukkig niet. Maar in zo'n geval stap je toch ook niet over naar nog een ander kerkverband, maar naar een gemeente van je eigen verband?

Uiteraard. In het voorbeeld ging het over een andere kerk, niet perse een ander kerkverband. Indien mogelijk uiteraard altijd bij je eigen kerkverband blijven. In zo'n treurenswaardige situatie gebeurt het overigens meestal ook dat er een gedeelte bij het landelijke verband blijft.

Tussen mei en oktober kun je onmogelijk fatsoenlijk een kerkelijke weg bewandeld hebben.

Dat geldt denk ik voor de meeste gevallen inderdaad zo, individueel kan dit vast verschillen.

Natuurlijk weet ik dat bij belijdenis in de eerste plaats je verhouding tot de Heere God centraal staat, maar je doet het toch bewust in een bepaalde gemeente/kerk? En dan kan ik mij best iets voorstellen bij bovenstaande gebeurtenissen, maar in een paar maanden tijd van belijdenis doen veranderen in weggaan, dat gaat wel erg snel.

Dat vind ik ook en er zullen wel heel zwaarwegende redenen moeten zijn om zoiets te rechtvaardigen. Individueel kan niemand dit beoordelen natuurlijk, de beweegreden is persoonlijk.
Daarom waak ik er wel voor om per definitie al iets als negatiefs te kwalificeren zonder de individuele reden te kennen, en dan nog is dat lastig omdat het persoonlijk ligt.

[Mannetje]

We zijn het aardig eens, ik zou het net van de andere kant benaderen: in het algemeen heb ik er mijn vraagtekens bij, maar ik kan mij zeker situaties voorstellen waarin het wel logisch is dat het gebeurt.

[Van Ewijk]

Veel mensen beloven iets maar komen het vervolgens niet na.
Soms zijn dat ogenschijnlijk onbelangrijke beloftes, maar die in het leven van iemand veel betekenis kunnen hebben.
- Ik bel je deze week. Beloofd!
- Ik ga het vandaag nog voor je uitzoeken.
- Ik kom naar je toe, zo snel mogelijk
- Ik bel je volgende week om een afspraak te maken

Een paar voorbeelden. iedereen kent ze vast wel. Hetzij dat het jou beloofd wordt, of dat jij het belooft.
Kom je dat echt altijd na?
Ik heb eens in een preek gehoord dat iedere niet nagekomen belofte een zonde is. Het is in feite liegen.
En liegen is een zonde tegen het 9e gebod.

Dan laten we de belofte van trouw, die velen met voeten treden, maar even liggen, anders gaat het teveel over kapot gelopen relaties.
Maar de "gestrooide" belofte, hoe serieus nemen we die (nog)?

Ik wil hier nog een keer uitgebreider op reageren maar ik beloof niks.

[DDD]

Dat lijkt me in principe geen reden om een ander geestelijk huisgezin op te zoeken, althans, niet als hoofd-gezin. Bij een andere familie mee-eten is weer wat anders, hoewel de apostel ook oproept om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten.

Wat bedoel je?

Dat je wel eens een andere kerkdienst kunt bijwonen zonder gelijk een kerkscheuring te beginnen.

[Hollander]

Ik wil hier nog een keer uitgebreider op reageren maar ik beloof niks.

[Susan]

Dat lijkt me in principe geen reden om een ander geestelijk huisgezin op te zoeken, althans, niet als hoofd-gezin. Bij een andere familie mee-eten is weer wat anders, hoewel de apostel ook oproept om de onderlinge bijeenkomsten niet na te laten.

Wat bedoel je?

Dat je wel eens een andere kerkdienst kunt bijwonen zonder gelijk een kerkscheuring te beginnen.

Natuurlijk kun je dat doen zonder een scheuring te beginnen. Ben ik met je eens.

[Mara]

Veel mensen beloven iets maar komen het vervolgens niet na.
Soms zijn dat ogenschijnlijk onbelangrijke beloftes, maar die in het leven van iemand veel betekenis kunnen hebben.
- Ik bel je deze week. Beloofd!
- Ik ga het vandaag nog voor je uitzoeken.
- Ik kom naar je toe, zo snel mogelijk
- Ik bel je volgende week om een afspraak te maken

Een paar voorbeelden. iedereen kent ze vast wel. Hetzij dat het jou beloofd wordt, of dat jij het belooft.
Kom je dat echt altijd na?
Ik heb eens in een preek gehoord dat iedere niet nagekomen belofte een zonde is. Het is in feite liegen.
En liegen is een zonde tegen het 9e gebod.

Dan laten we de belofte van trouw, die velen met voeten treden, maar even liggen, anders gaat het teveel over kapot gelopen relaties.
Maar de "gestrooide" belofte, hoe serieus nemen we die (nog)?

Ik wil hier nog een keer uitgebreider op reageren maar ik beloof niks.